Oι ευρω-εκλογές τελείωσαν! Η "Ενωμένη Ευρώπη" συνεχίζει..
Μα η επόμενη ημέρα τη βρίσκει να απορεί για την ραγδαία άνοδο των ευρωσκεπτικιστών και αμφισβητιών μέσα στους αλληλέγγυους κερδοσκοπικούς της κόλπους. Τους αλληλέγγυους προς τους κερδοσκόπους, μεγαλοτραπεζίτες, μεγαλομετόχους ιδιωτικών εταιρικών ομίλων και γραφειοκράτες της Κομισιόν (ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ:"Σε κατοχή μέχρι το 2052"), που νομοθετούν ερήμην των εθνικών κοινοβουλίων για τους ευρωπαϊκούς λαούς. Και στηρίζει και νομιμοποιεί νεοναζιστές και ακροδεξιούς "επαναστάτες" σε βάρος εκλεγμένων κυβερνήσεων-βλέπε Ουκρανία και εμφυλιοπολεμικό πλέον χάος.
Αλλά μετά απορεί. Για την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων-βλέπε Μαρί Λεπέν στη Γαλλία και σχημάτων ανεξαρτησίας-βλέπε Νάιτζελ Φάρατζ στη Βρετανία. Ανεξαρτησίας από τα δικά της οικονομικά δεσμά και πρωτοφανή ολοκληρωτισμό.
Η Ενωμένη Ευρώπη μοιάζει να έχει κρίση ταυτότητας. Ίσως γιατί ποτέ δεν είχε ταυτότητα, λόγω της κρίσης των δημοκρατικών θεσμών που επέφερε η ένωσή της.
Η Ενωμένη Ευρώπη απεχθάνεται τα δημοψηφίσματα των ευρωπαϊκών λαών, γιατί αποτελούν δείγμα έκφρασης αυτοδιάθεσης, έστω κι αν χρησιμοποιούνται μερικές φορές ως απειλή και μοχλός πίεσης από θιγμένους και αμερικανοθρεμμένους κανακάρηδές της-βλέπε ΓΑΠ φθινόπωρο του 2011.
Αυτοδιάθεση! Η αποκηρυγμένη και συνάμα επικηρυγμένη έννοια μέσα στην ευρω-αγκαλιά της αυταρχικής γερμανίδας νταντάς. Η οποία τα κονόμησε με το νέο νόμισμα και την κατάρρευση των κουμπαράδων της νότιας ευρωπαϊκής γειτονιάς (και την μεταφορά των περιεχομένων τους στους δικούς της τραπεζικούς λογαριασμούς ή ελεγχόμενους κι από αυτήν). Με γενναία "χορηγία" της Διεθνούς των τοκογλύφων της και της συνέργειας των τοπικών προυχόντων-επιστατών της.
Η Ενωμένη Ευρώπη προβληματίζεται. Η Γερμανίδα κηδεμόνας της "απογοητεύεται από την δύναμη ορισμένων ακροδεξιών και λαϊκιστικών κομμάτων στις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο".
Και η οικονομική δυσπραγία και ομηρία όλο και μεγαλύτερων μαζών, η αποδιοργάνωση και διάλυση των τοπικών κοινωνικών και παραγωγικών υποδομών, η ανέχεια, η εξαθλίωση, οι κατασχέσεις σπιτιών, η συμπιεσμένη οργή των ανθρώπων και η πόλωση στους ενωμένους αλληλέγγυους κόλπους της αποκτούν όλο και περισσότερη δύναμη.
Η Ενωμένη Ευρώπη αρέσκεται να καταγγέλει κάθε τόσο την άνοδο του φασισμού. Δηλαδή η αχάριστη θα καταγγείλει και τους ίδιους τους πατέρες κι εμπνευστές της;
Τη δική της κάθοδο κάνει πώς δεν την αντιλαμβάνεται. Και φυσικά ούτε τον φασισμό που η ίδια κυοφορεί, εκτρέφει, τροφοδοτεί, ενθαρρύνει και ξερνοβολάει σαν μήτρα Λερναίας Ύδρας. Ή φιδιού με δάκρυα κροκοδείλου.
Όσο για τη δική μας απορία: αυτή είναι η Ενωμένη Ευρώπη που θέλουμε;
Το κείμενο αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε στο antidras.blogspot στις 27/5/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου