Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

Εμφύτευση «αναμνήσεων» και «εμπειριών»

ένα άρθρο με φοβερές, όσο κι εφιαλτικές προεκτάσεις! Και ναι! Δεν πρόκειται για επιστημονική φαντασία. Αυτή έχει ξεπεραστεί προ πολλού από την πραγματικότητα...

Susumu Tonagawa movies-films-beginning-inception-city-coast-sea-the-destruction-of captura-de-ecrc3a3-2012-01-02-12-50-46

Ψευδείς αναμνήσεις και «εμπειρίες» κατάφεραν να εμφυτεύσουν οι επιστήμονες σε εγκεφάλους ποντικιών, σε ένα πείραμα που ανοίγει το δρόμο για την διερεύνηση της ακρίβειας όσων θυμόμαστε και μάλιστα και με… «απόλυτη βεβαιότητα».

Οι ψευδείς αναμνήσεις αποτελούν ένα σημαντικότατο πρόβλημα στην περίπτωση των μαρτυρικών καταθέσεων ενώπιον των δικαστηρίων, με χιλιάδες κατηγορουμένους να κρίνονται κάθε χρόνο ως ένοχοι εξ αιτίας εσφαλμένης εντύπωσης αυτοπτών -κατά τ’ άλλα- μαρτύρων, και εκ των υστέρων αθωώνονται βάσει στοιχείων όπως την εξέταση DNA ή άλλα αντικειμενικά στοιχεία που δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να τεθούν υπό αμφισβήτηση.

Ο Νομπελίστας επικεφαλής της ομάδος νευροεπιστημόνων του ΜΙΤ, Dr. Susumu Tonagawa, προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει τον τρόπο με τον οποίο αυτές οι ψευδείς αναμνήσεις «εγκαθίστανται» στον ανθρώπινο εγκέφαλο, κατάφερε να εμφυτεύσει αναμνήσεις σε εγκεφάλους ποντικιών, με χειρισμό μεμονωμένων νευρώνων, εργασία η οποία βρίσκεται ήδη δημοσιευμένη στην τελευταία έκδοση της επιστημονικής επιθεώρησης Science.

Κατά την έκθεση, οι μνήμες μας δεν δημιουργούνται παρά με την εισαγωγή διαφόρων αισθήσεων και επιπέδων, στον εγκέφαλο, μια διαδικασία που δεν διαφέρει σε τίποτε σχεδόν με το γνωστό «entry data» των προγραμματιστών. Τα στοιχεία αυτά τα ονομάζει *«έγγραμα». Τα έγγραμα ωστόσο κωδικοποιούνται μέσα στον εγκέφαλο με απολύτως φυσικό τρόπο, μετατρεπόμενα σε χημικές αλλαγές στα κύτταρα του εγκεφάλου καθώς και ο τρόπος με τον οποίο αυτά συνδέονται μεταξύ τους.


Η νέα διαπίστωση της ομάδας Tonagawa η οποία πραγματικά μπορεί και να τρομάξει, είναι πως αυτή η διαδικασία εισαγωγή δεδομένων-χημικές αντιδράσεις-ανάμνηση, μπορεί και να… αντιστραφεί, αν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε εμείς αυτές τις συγκεκριμένες χημικές αυτές αντιδράσεις παρεμβαίνοντας σε συγκεκριμένους και μεμονωμένους νευρώνες!

Σύμφωνα με τον Tonagawa, τόσο οι αληθινές αναμνήσεις όσο και οι ψευδείς, είναι κατασκευασμένες με τους ίδιους ακριβώς μηχανισμούς του εγκεφάλου.

Στο έργο τους, η ομάδα Tonagawa χρησιμοποίησαν μια τεχνική γνωστή ως οπτογενετική, η οποία επιτρέπει την ακριβή έλεγχο των μεμονωμένων κυττάρων του εγκεφάλου. Οι επιστήμονες κατάφεραν να παρέμβουν στον ιππόκαμπο του ποντικιού, το μέρος εκείνο δηλαδή του εγκεφάλου που παράγει τις μνήμες.

Μέσα από πολύπλοκες διαδικασίες, κατάφεραν να εμφυτεύσουν την ανάμνηση του φόβου, σε ποντίκια τα οποία ποτέ δεν είχαν ανάλογη εμπειρία. Τα ποντίκια απέκτησαν εμπειρία και ανάμνηση φόβου η οποία τους δημιουργήθηκε με καθαρά χημικό τρόπο. Η διαδικασία αυτή ονομάστηκε «incepting», παραπέμποντας στη γνωστή ταινία…

Eννοείται πως παρόμοια διαδικασία μπορεί να εφαρμοστεί και στον ανθρώπινο εγκέφαλο, με ό,τι εφιαλτικό μπορεί αυτό να επιφυλάσσει για το (εγγύς) μέλλον, καθώς ένας άνθρωπος μπορεί αίφνης να γίνει «κάποιος άλλος» και φυσικά και υποχείριο οιουδήποτε διεστραμμένου εγκεφάλου, χωρίς ωστόσο σε καμία περίπτωση να αμφισβητείται η εξαιρετική σημαντικότητα της συγκεκριμένης επιστημονικής έρευνας.

*Tη λέξη «έγγραμο» χρησιμοποίησε την δεκαετία του 1950 ο Ron Hubbard, συνιδρυτής της Σαϊεντολογίας, μιας θρησκευτικής οργάνωσης η οποία έχει κατηγορηθεί για δογματισμό και δολοφονίες ανθρώπων, (όπως κάθε θρησκεία που σέβεται τον εαυτό της άλλωστε) ωστόσο η υιοθέτηση της ίδιας λέξης από την επιστημονική ομάδα του Dr. Susumu Tonagawa, σε κάθε περίπτωση, προκαλεί εξαιρετική εντύπωση.


Το διαβάσαμε στο terra papers

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου