"μορφογενετικά πεδία", το πνευματικό υπόβαθρο του φυσικού κόσμου

- εξαιρετικό βίντεο που δυστυχώς δεν υπάρχει πια στο youtube και το ανεβάζουμε μέσω του μπλογκ εδώ ξανά, αναγνωρίζοντας τη μεγάλη του αξία και συνδρομή στην κατανόηση όχι και τόσο εύκολων εννοιών, ωστόσο κρίσιμων για την κατανόηση του ίδιου του τρόπου λειτουργίας της Ύπαρξης..-

-Αναδημοσίευση μιας σημαντικής ανάρτησης του ανιχνευτή στο άλλο μπλογκ-

Ο Ρούπερτ Σέλντρεϊκ, διάσημος βιολόγος, μιλά για τα μορφογενετικά πεδία, το πνευματικό υπόβαθρο του φυσικού κόσμου.
 ------------------------

"...Δηλαδή όπου υπάρχουν συνήθειες, αυτό σημαίνει ότι υπάρχει και μνήμη. Είναι η μνήμη που κάνει κάτι να επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά.
Γιατί λειτουργούν παρόμοιες δομές με παρόμοιο τρόπο;
Πώς ξέρουν τα πουλιά ή τα ψάρια πώς να φτιάξουν τις φωλιές τους, να μεταναστεύσουν κ.ο.κ. ;
Αν και κανένας δεν τους τα δείχνει, υπάρχουν συνήθειες, σε κάθε επίπεδο της έμβιας και άβιας ύλης, που επαναλαμβάνονται διαμέσου των αιώνων.
Εφόσον υπάρχουν συνήθειες, άρα υπάρχει μνήμη, άρα υπάρχει νους στη φύση.
Εφόσον η φύση έχει νου που επηρεάζει τις λειτουργίες των διαφόρων συστημάτων,
έτσι και εμείς, ως μέρος της φύσης, έχουμε νου που επηρεάζει τις λειτουργίες των δικών μας βιολογικών και κοινωνικών συστημάτων, όπως π.χ. τις λειτουργίες του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος, ή τις συλλογικές εμπειρίες των κοινωνικών ομάδων.
Άρα, εφόσον διαμορφωτής της βιολογίας και των εμπειριών μας είναι ο νους,
αποκτώντας έλεγχο πάνω στο νου αποκτάμε έλεγχο πάνω στη ζωή και τις καταστάσεις και σταματάμε να είμαστε παθητικά θύματα αυτών.
Γι’ αυτό, από φιλοσοφική άποψη, η θεωρία του Ρούπερτ Σέλντρεϊκ για τα μορφογενετικά πεδία δεν ανήκει, όπως η θεωρία του Δαρβίνου, στην μηχανιστική κοσμοθέαση (λέγοντας δηλαδή ότι η βιολογία και η νόηση λειτουργούν σαν μηχανές και ορίζονται από καθαρά υλιστικούς παράγοντες), αλλά ακριβώς το αντίθετο: λέει ότι πίσω ακόμα και από εκδηλώσεις της ύλης που φαίνονται να είναι μηχανιστικές (όπως π.χ. λειτουργία γονιδίων), βρίσκεται μια νόηση που επηρεάζει και διαμορφώνει τη λειτουργία των διαφόρων κομματιών της ύλης, χωρίς η ίδια να είναι κλεισμένη εντός των υλικών ορίων των κομματιών αυτών.
Απλώνεται χρονικά και επηρεάζει διαφορετικά σημεία της ζωής (ή των διαδοχικών μετενσαρκώσεων) ενός ανθρώπου, διαφορετικές γενιές μέσα στους αιώνες, απλώνεται τοπικά και επηρεάζει διαφορετικά κομμάτια της ύλης που δομικά μοιάζουν μεταξύ τους ή που έχουν κοινό παρελθόν.
Αυτή η μη τοπική σύνδεση μεταξύ κομματιών της ύλης απαντάται επίσης στη φυσική.

...Ένα άλλο βίντεο στο οποίο διαφαίνεται η υποκείμενη σύνδεση μεταξύ διαφορετικών χωροχρονικών σημείων/οργανισμών είναι το
Τεχνολογία για τηλεπάθεια και διόραση
στο οποίο ο ερευνητής νευρολόγος που μιλά εξηγεί πώς είναι δυνατόν να συγχρονίσεις δύο εγκεφάλους (έτσι ώστε δημιουργώντας ένα ερέθισμα στον ένα, να το βλέπεις να αποτυπώνεται στο εγκεφαλογράφημα του άλλου) χωρίς να "στέλνεις" οτιδήποτε (ηλεκτρομαγνητικό σήμα) από τον ένα στον άλλον. Αν και εξωτερικά οι εγκέφαλοι δεν συνδέονται, εσωτερικά ανταποκρίνονται ο ένας στον άλλο (όπως στην τηλεπάθεια). Άρα υπάρχει μια κοινή σύνδεση μεταξύ οργανισμών (όπως συμβαίνει στην κβαντική φυσική μεταξύ διαφορετικών σωματιδίων κατά τη "κβαντική διεμπλοκή"), η οποία δεν είναι υλική, κι αυτό είναι η κεντρική ιδέα της θεωρίας του Σέλντρεϊκ για τα μορφογενετικά πεδία. Ότι πέραν της ύλης, πέραν των χωροχρονικών περιορισμών, υπάρχει υποκείμενη ενότητα.

Όπως διαφορετικά μέλη μιας οικογένειας ενώνονται με εσωτερικούς δεσμούς, έτσι και τα διαφορετικά μέρη του σύμπαντος ενώνονται με εσωτερικούς δεσμούς.

... διαφορετικές βιολογικές και συμπεριφορικές μορφές «συνηχούν» μεταξύ τους διαμέσω του χρόνου και του χώρου (με κάποιο τρόπο που μοιάζει με τηλεπάθεια), εξού και «μορφική συνήχηση», συνήχηση μεταξύ των μορφών.
Οι συμπεριφορικές μορφές είναι τα ένστικτα, καθώς και η λειτουργία των βιολογικών συστημάτων. (Ο τρόπος ανάπτυξης των συστημάτων, π.χ. των φυτών, μπορεί να ληφθεί κι αυτός ως συμπεριφορά – πρόκειται για τη συμπεριφορά των κυττάρων κατά τη λειτουργία της ανάπτυξης του φυτού).
Οι βιολογικές μορφές είναι οι βιολογικές δομές.
Φυσικά, δομή και λειτουργία είναι αλληλένδετα. Η λειτουργία καταλήγει σε δομή.
Με αυτό τον τρόπο, το έμβιο σύμπαν (αλλά και το άβιο) εμφανίζεται ως πλαστικό (εύπλαστο, μεταβαλλόμενο, ζωντανό). Η συμπεριφορά του αναπτύσσεται και αλλάζει, πολύ ανόμοια με τη συμπεριφορά μιας μηχανής, και λειτουργεί όλο ως ένας οργανισμός που συνδέει με μια κοινή ζωή (μια κοινή νόηση, μνήμη, απόκριση και συμπεριφορά) μέρη του που απέχουν μεταξύ τους τοπικά και χρονικά."

Περισσότερες προσεγγίσεις - σχόλια επί του θέματος (απ'όπου αλιεύσαμε και τα παραπάνω) ΕΔΩ