Σπίτι σημαίνει..

 εκεί -όπου κι αν βρίσκεται αυτό- που αισθάνεσαι σαν το σπίτι σου!

Τίποτα δεν παραμένει ίδιο.

Αλλάζοντας με τον καιρό κι ανακαλύπτοντας νέους τρόπους έκφρασης. Και μάθησης. Και αντίληψης.

"Τα πάντα ρει!" Κι εμείς μαζί τους!

Το"σπίτι" είσαι εσύ!
 Κι ο χρόνος, το ρολόι, το κόλλημα των δεικτών του, η θυσία στο βωμό ανυπόστατων συλλήψεων, στείρων ιδεολογιών και φονικών εμμονών, η ροπή προς τη λαγνεία του θανάτου αντί της χαράς της ζωής, η προσκόλληση στη μιζέρια και στατικότητα του συνηθισμένου και στα δεσμά του γνώριμου και οικείου -όσο νοσηρό κι αν αποδεικνύεται- αντί το κυνήγι της απόδρασης από κάθε είδους κελί, το βέλασμα μέσα στη στάνη αντί για την εκστασιακή κίνηση σε ανοιχτά πεδία, η προσκόλληση στις υποσχέσεις του τίποτα αντί για το δέος απέναντι στο θαυμαστό κι αένναα στροβιλιζόμενο με τις δίνες της ύπαρξης..
 είσαι εσύ.

Δεν υπάρχουν "ασφαλή" σπίτια για ανασφαλείς ενοίκους.
Μόνο ευκαιρίες και πιθανότητες, ή κβαντικές κυματοσυναρτήσεις  που στα χέρια σου "καταρρέουν" σε πραγματικότητες μετρήσιμες και απτές -να μιλήσουμε και στην κβαντική γλώσσα που εμπνέει τον ανιχνευτή.

Χρειάζεται θέληση. Και ευφυία. Ώστε το "σπίτι" ν'αποτελεί συγχρόνως καταφύγιο και ορμητήριο. Να θέτεις το τέλος και να βάζεις βάσεις για να γυρέψεις μια νέα αρχή.

O Ένοικος...

Ξεχάστε ό,τι ξέρατε περί "πραγματικότητας": αυτή διαμορφώνεται από τη συνείδηση του παρατηρητή που επηρεάζει την "ύλη", το σύμπαν υιοθετεί ΟΛΕΣ τις πιθανότητες και είναι κυρίως πνευματικής φύσης!

ME ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ: τα δομικά στοιχεία-θεμέλιοι λίθοι της ΥΛΗΣ τα υποατομικά σωματίδια ή κβάντα (από το λατινικό quantum= μικρότατo πακέτo ενέργειας), από τα οποία αποτελούμαστε εμείς και τα πάντα γύρω μας και συνέχουν αυτό που λέμε ΥΛΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, όπως έχει αποδειχτεί σε αμέτρητα πειράματα, άλλοτε συμπεριφέρονται σαν υλικά σωματίδια κι άλλοτε σαν ενεργειακά κύματα! Όσο για την "πραγματικότητα;" Αυτή εξαρτάται από τον παρατηρητή (ΔΕΝ είναι αυτή που θέλουν να μας πείσουν οι "εγκέφαλοι" αυτού του επιτηδευμένα μονολιθικού κόσμου ότι είναι) και είναι...ΕΥΠΛΑΣΤΗ, γιατί το Σύμπαν υιοθετεί ΟΛΕΣ τις πιθανότητες-προοπτικές που παρουσιάζονται για ένα γεγονός!!!Αυτό σημαίνει ότι ίσως σε μια παράλληλη χρονική γραμμή ή διάσταση(=κατεύθυνση) , ο Χίτλερ και οι ναζήδες έχουν νικήσει στον πόλεμο και είναι παγκόσμιο καθεστώς  ή έχει γίνει ανακωχή, σε κάποια άλλη "κατεύθυνση" και έχουν μοιραστεί τον πλανήτη οι Αμερικανοί και Σοβιετικοί με τις δυνάμεις του Άξονα..! Επιστημονική φαντασία; Χμ! Αυτή ωχριά μπροστά στις φανταστικές πτυχές της (ή των) πραγματικότητας(-ων)...

 Για επιστημονική απόδειξη των παραπάνω δεν έχετε παρά να δείτε κι ένα απόσπασμα από το εξαιρετικό επιστημονικό ντοκυμαντέρ-ταινία " what the bleep do we know: down the rabbit hole", όπου σ'ένα κατατοπιστικότατο animation πληροφορούμαστε για το συγκλονιστικό πείραμα "της διπλής οπής" (the double slit experiment), με όλες τις απίστευτες κι όμως αληθινές προεκτάσεις του για τη φύση της περίφημης "πραγματικότητας". ¨Οπου έχει άνεϋ παρερμηνειών κι αμφισβητήσεων αποδειχτεί ότι η συνείδηση διαμορφώνει την πραγματικότητα κι όπου προέκταση άμεση είναι η διαπίστωση πως το σύμπαν ολάκερο είναι περισσότερο και κυρίως πνευματικής φύσης παρά...υλικής!
Άλλωστε οι ίδιοι πια οι επιστήμονες αναγκάζονται να παραδεχτούν ότι το 99,99% αυτού που αποκαλούμε "ύλη" αποτελείται από...κενό χώρο! Καθώς οι δομικοί λίθοι της ύλης, τα άτομα "περιέχουν" κενό μεταξύ του πυρήνα και των ηλεκτρονίων, αν κι έχει αποδειχτεί ότι το "κενό" μόνο ανενεργό δεν είναι. Καθώς από αυτό προκύπτουν μ'ένα αυθόρμητο τρόπο τα στοιχειώδη σωματίδια, που η σύγχρονη Φυσική δεν τα θεωρεί ως ίχνη ή κόκκους ύλης αλλά ως πρότυπα πιθανοτήτων μέσα σ'ένα αδιάσπαστο κοσμικό δίκτυο.

Αλλά ας δούμε κι όσα εκπληκτικά έχει να μας πληροφορήσει (όλο το Σύμπαν είναι ίσως μια τεράστια πληροφορία που αποτελείται από μυριάδες επιμέρους πληροφορίες και το ερώτημα είναι ποιοι... "την λαμβάνουν") το διαβόητο πείραμα "της διπλής οπής", με ελληνικούς υπότιτλους, για τη "μαγική" φύση της πραγματικότητας. Που συντρίβει τις καθιερωμένες για πολύ καιρό πεποιθήσεις περί υλικού μηχανιστικού σύμπαντος...

ανιχνευτής

Διαβάζουμε και σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον άρθρο: Επιστημονική μελέτη δείχνει διαλογιζόμενους που επηρεάζουν κβαντικά συστήματα εξ’ αποστάσεως (Βίντεο) τα εξής γύρω από τις απίστευτες προεκτασεις του πειράματος:

" Αυτό το πείραμα είναι ένα από τα πολλά που αποδεικνύουν ότι η συνείδηση και ο φυσικός υλικός μας κόσμος είναι αλληλένδετα. Πρόσφατα δημοσιεύτηκε μια μελέτη με τίτλο «8 επιστημονικές έρευνες που αποδεικνύουν ότι η συνείδηση διαμορφώνει το υλικό μας πεδίο»

Ένα βασικό σημείο της νέας φυσικής είναι το γεγονός ότι αναγνωρίζει πως ο παρατηρητής μπορεί να διαμορφώσει την πραγματικότητα. Ως παρατηρητές, εμπλεκόμαστε προσωπικά στη δημιουργία της δικής μας πραγματικότητας. Οι φυσικοί αναγκάζονται να παραδεχτούν ότι το σύμπαν είναι μια «ψυχική» κατασκευή.

Ο πρωτοπόρος Βρετανός φυσικός Sir James Jeans έγραψε ότι το ποτάμι της γνώσης οδεύει προς μια μη μηχανική πραγματικότητα. Το σύμπαν αρχίζει να φαίνεται περισσότερο σαν μια τεράστια σκέψη παρά σαν μια τεράστια μηχανή. Η σκέψη δεν φαίνεται πλέον ως μια τυχαία εισβολή στη σφαίρα της ύλης αλλά θα πρέπει μάλλον να την αναγνωρίσουμε ως δημιουργό και κυβερνήτη του βασιλείου της ύλης.

Ας ξεχάσουμε λοιπόν παλαιότερες θεωρίες και ας αποδεχτούμε το αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα. Το σύμπαν είναι άυλο, ψυχικό και πνευματικό (R.C. Henry, «Το ψυχικό σύμπαν», Nature, 436:29, 2005)."

Ας εναρμονιστούμε με τα χρώματα των παιδιών!

Έχετε ποτέ παρατηρήσει τς παιδικές ζωγραφιές που αφορούν σχέδια με ένα σπίτι ή μια γειτονιά με σπίτια; Όχι ακριβώς το δικό τους σπίτι, αλλά το "σπίτι" έτσι όπως τους έρχεται με τη μία στο παιδικό τους μυαλό, σαν αρχετυπική ιδέα, σαν εξιδανικευμένη εικόνα, σαν φαντασιακή σημασία, σαν ευσεβή ίσως πόθο. Οχτώ με εννιά στις δέκα φορές, πρόκειται για ένα σπιτάκι ή μια σειρά σπιτιών με κεραμιδοσκεπή, συχνά με το τζάκι και την καπνοδόχο, με αυλίτσα ή έναν κηπάκο με ζωηρόχρωμα λουλούδια. Ό,τι πιο ανθρώπινο δηλαδή και πιο αρμονικό, για μια ζωή τελείως διαφορετική από αυτή που βιώνουν τα περισσότερα. Μέσα στα πνιγηρά διαμερίσματα, πνιγηρών πολυκατοικιών, όπου συνυπάρχουν μέσα σε πνιγηρούς ρυθμούς τόσοι άνθρωποι κάτω από την ίδια στέγη. Και καθόλου σπάνια δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, δεν έχουν ούτε καν τυπικές σχέσεις ή οι σχέσεις μεταξύ τους δεν είναι και οι καλύτερες για διάφορους λόγους. Ή απλώς ανέχονται ο ένας τον άλλο..

 Όμως τα παιδιά, με τα σχεδόν αλάθητα κριτήρια και τα ακόμη αγνά αισθητήρια, πριν τα παραλάβει και τα πολτοποιήσει ο "πολιτισμός" της αγελαίας τεχνο-αποχαύνωσης και επιδιωκόμενης μαζικής ομοιομορφίας, διατηρούν μέσα στο μυαλό τους σαν πολύτιμο μυστικό τη λαχτάρα για ένα άλλο τρόπο ζωής.
Κοντά στη φύση κι όχι σε εχθρική σχέση μαζί της.

Με κριτήριο την ομορφιά και αυθεντικότητα της απλότητας κι όχι μιας συσσωρευμένης ακαλαισθησίας και εγκλεισμού της ζωής μέσα σε κουτιά υλικής και πνευματικής ασφυξίας.

Μέσα σε συντροφιές, κοινότητες, περιβάλλοντα όπου οι άνθρωποι συμβιώνουν με γνώμονα τη συμφιλίωση και την αλληλοστήριξη. Γι'αυτό και τα παιδάκια στις ζωγραφιές τους συμπληρώνουν με ανθρώπους τα όμορφα σπιτάκια μέσα σε πράσινα τοπία. Aνθρώπους οικείους τους ή και μη, μικρούς ή και μεγάλους, πιασμένους χέρι χέρι, χωρίς την εισβολή παντού του μπετόν και της έλλειψης χρωμάτων.

Θα μπορούσε κι όχι άδικα να επισημάνει κάποιος ότι τα παιδιά έχουν επηρεαστεί, όσον αφορά αυτή την καλλιτεχνική έκφραση των προτύπων, από τις αφηγήσεις γνωστών παραμυθιών και την παρακολούθηση της μεταφοράς τους στις οθόνες. Με τους ήρωες παλιότερων εποχών να ζουν μια ζωή γεμάτη μαγεία και ονειρικά χρώματα και περιπέτεια -ό,τι πιο αντίθετο σε σχέση με την αστική ανία έως κατάθλιψη με μια μεγάλη σύγχρονη λίστα αιτιών- σε εκ διαμέτρου αντίθετα περιβάλλοντα, σε σχέση με τις ακαλαίσθητες και αφιλόξενες για την ψυχική ηρεμία εικόνες της μεγαλούπολης. Και ειδικά η Αθήνα, με τα υποτυπώδη έως ανύπαρκτα τετρ. μέτρα πρασίνου ανά κάτοικο και την οικιστική ασχήμια και κακή ρυμοτομία και άναρχη δόμηση και το διαρκές πάρτυ των ρύπων τόσο στην ατμόσφαιρα όσο και στα μυαλά και τις καρδιές -υπάρχουν διάφορα είδη αποδομητικών κι επικίνδυνων ρύπων- δεν αποτελεί και το καλύτερο πρότυπο για να υιοθετηθεί ως τόπος  φιλικός για μια ισορροπημένη ζωή.

Ακόμα κι έτσι όμως τα παιδάκια, ακόμη κι αν ζουν υπό άσχημες συνθήκες οπότε αυτή η ονειροπόληση αποτελεί ζωτικό καταφύγιο για τις ψυχούλες τους, δεν παύουν μέσα από τη μαγική ενατένιση της ζωής και τη ζωηρόχρωμη και γεμάτη δονήσεις φαντασία τους να μας στελνουν ένα γεμάτο αλήθειες άφθαρτο μήνυμα:
Υπάρχει κάπου ένας κόσμος φιλόξενος, ζεστός, φιλικός για την ανθρώπινη φύση που ολοκληρώνεται μέσα στο φυσικό της περιβάλλον. Κι αυτός ο κόσμος υλοποιείται, αποκτά σχήματα, χρώματα, μορφή και υπόσταση πρώτα στα ανόθευτα τοπία μιας παλλόμενης καρδιάς. Αλώβητα από τον σε στρεβλή κατεύθυνση και αφύσικες προτεραιότητες τεχνοκρατικό πολιτισμό. Για να αποκτήσει αυτός ο κόσμος στη συνέχεια και υπόσταση και στον "πραγματικό κόσμο". Αλλά ο κόσμος της καρδιάς αρχικά, σε συνεργασία με τις δυνατότητες του μυαλού, είναι αυτός που πλάθει και διαμορφώνει την εξωτερική πραγματικότητα κι άρα είναι η "μήτρα" που κυοφορεί κι ανασταίνει τον εκάστοτε κόσμο!

 

Πώς να "μην απαγορεύονται οι μεγάλοι", στα χάλια που έχουν καταντήσει τον κόσμο; Είτε με τις δράσεις τους είτε με τις μη-δράσεις τους, είναι υπόλογοι απέναντι στην παιδική ευθυκρισία!

Ας ακούσουμε πιο προσεχτικά, και με ανοιχτές εισόδους στο μυαλό και την καρδιά, αυτά που έχουν να μας πούνε τα παιδιά. Κι ας ανακαλύψουμε ξανά ή για πρώτη φορά μέσα μας το παιδί που αντικρίζει τον κόσμο σαν ένα μέρος γεμάτο θαύματα, όπου τίποτε δεν μοιάζει συνηθισμένο κι όπου όλα είναι δυνατά να συμβούν. Κι όχι μόνο τα χειρότερα που δεν σταματούν να μας στοιχειώνουν και να μας αντιεξελίσσουν κι αποστεώνουν ως είδος, το οποίο έχει χάσει την επαφή με οτιδήποτε ευγενικό κι αυθεντικό.

Ο Ένοικος... 
τις παραπάνω παιδικές ζωγραφιές τις βρήκα στο διαδίκτυο και προέρχονται κυρίως από διάφορα ελληνικά δημοτικά σχολεία

Περί αγιοσύνης

( Διευκρίνηση: Αυτό που προσδιορίζω με την έννοια "αγιοσύνη" δεν απαντάται σώνει και καλά και μοναχά μέσα στους κόλπους των οργανωμένων θρησκειών. Δεν αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο κανενός σωτήριου αποκαλυπτικού δόγματος.
 Πρόκειται για πολύ ισχυρή δονητική ενέργεια, που διαχέεται, μέσω του φορέα της, παντού στο χώρο και γίνεται άμεσα αντιληπτή από τους γύρω ως κάτι το εξαιρετικά θετικό κι ευεργετικό)

Η αγιοσύνη δεν διαπνέει τους φορείς της για να την απολαμβάνουν ικανοποιημένοι. Αλλά για να την μοιράζουν! Χωρίς διαπραγματεύσεις, χωρίς βιασύνη. Σαν θεσπέσια πίτα, κομματάκι κομματάκι, σε όσους είναι "πεινασμένοι", ακόμη κι αν δηλώνουν αρχικά το αντίθετο. Και σαν κανάτα γεμάτη με καθάριο νερό σε όσους είναι "διψασμένοι", είτε το επιζητούν είτε, εθισμένοι στην "ανυδρία", το απωθούν.

Μέχρι που οι φορείς της να μείνουν "άδειοι" και να "λιώσουν" τελείως, γινόμενοι ένα με την Αγάπη!

Κι αν στη θέση τους βρεθεί έστω κι ένας να προσφέρει στους πένητες "τροφή" και τις ερήμους να ξεδιψάει σαν κελαρυστό τρεχούμενο νερό, θα πει πως η αγιοσύνη τους δεν πήγε χαμένη!

Και ξεπροβάλλει σαν ευωδιαστό, ανθισμένο λουλούδι που ξεπετιέται μέσα από το μπετόν ενός ετοιμόρροπου κι ακατάλληλου για ανθρώπους κτίσμα. Το ξερίζωμά του ήταν πάντα άμεση προτεραιότητα και κύριο μέλημα όλων των τυράννων και των αυλικών τους, καθώς και των ιερατείων που βάφτιζαν, για τα ποίμνιά τους, το ύπουλο σκοτάδι ως λαμπρό φως...

ανιχνευτής

Οι εκκλησίες του αίματος

Σκηνή πρώτη. Μια θάλασσα από χώμα, και στο βάθος ο γανλάζιος ουρανός. Και ένας μαυροφορεμένος τζιχαντιστής, με κουκούλα, και το όπλο περασμένο ψηλά στον ώμο. Με το αριστερό χέρι κρατάει την κάνη που κρέμεται, και με το δεξί αγγίζει τον ώμο ενός γονατισμένου ανθρώπου που φοράει πορτοκαλί φόρμα, την αμφίεση των μελλοθανάτων. Το πρόσωπο του γονατισμένου είναι βουβό, ανέκφραστο, παραδομένο στον φόβο. Το ξέρει ότι σε λίγα λεπτά θα είναι νεκρός και περιμένει πότε το χέρι του εκτελεστή του θα μετακινηθεί από τον ώμο του για να αγγίξει την σκανδάλη. Ένα πεντάλεπτο αργότερα η σκηνή είναι διαφορετική. Το αίμα του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζέιμς Φόλει κυλάει στη συριακή στέπα, ενόσω ο κουκουλοφόρος δοξάζει τον θεό του.

Σκηνή δεύτερη. Μια νεαρή γυναίκα ονόματι Χαντίγια Νταρέ. Είναι μόλις είκοσι ενός ετών και έχει μεγαλώσει στο Λιούισαμ, ένα από τα προάστια του Λονδίνου. Είναι μητέρα ενός μικρού αγοριού και όλα αυτά τα χρόνια ζούσε μαζί με τον άντρα της, έναν Σουηδό πολίτη τουρκικής καταγωγής, σε μια από τις πιο προηγμένες πόλεις του κόσμου. Ώσπου πριν από δύο χρόνια αποφάσισε να προσηλυτιστεί στο ριζοσπαστικό Ισλάμ. Σήμερα η φιλοδοξία της είναι να γίνει «η πρώτη γυναίκα από την Βρετανία που θα σκοτώσει έναν Δυτικό». Έχοντας πια μετακομίσει στη Συρία, το κορίτσι από το Λιούισαμ ποστάρει tweets μίσους και ανεβάζει βιντεάκια φορώντας το νικάμπ της. Και την ίδια ώρα που στην αεροπορική βάση Τάμπκα τα θύματα ξεπερνούν τους πεντακόσιους ανθρώπους, εκείνη δοξάζει τον θεό της για την αποστολή του Ισλαμικού Κράτους.

Σκηνή τρίτη. Το Ισραήλ ισοπεδώνει τη Γάζα για να εξοντώσει τη Χαμάς. Κτίρια καταρρέουν σαν πύργοι στην άμμο, παιδιά σκοτώνονται, ένα πυκνό σύννεφο σκόνης σκεπάζει τους χωμάτινους δρόμους με τα ερείπια. Κανείς δεν θυμάται πια την απαρχή του μίσους. Το μίσος γεννάει μίσος, και η οργή μεταφέρεται από γενιά σε γενιά. Και όλοι δοξάζουν τον θεό τους για την αποστολή που έχουν επιφορτιστεί, και ενώ ο θεός του ενός διαφέρει από τον θεό του άλλου η αποστολή είναι ίδια. Κανείς δεν φαίνεται να άκουσε ποτέ τα λόγια του Ισαάκ Μπάσεβιτς Σίγκερ ότι οι άνθρωποι δεν είναι θεοί, άρα μπορούν να συνυπάρξουν. Το αίμα δεν σταματάει ποτέ, επειδή ο θεός του καθενός είναι τόσο μεγάλος ώστε να υπόσχεται μεταθανάτιους παραδείσους. Η ίδια υπόσχεση, απλά με άλλα λόγια. Η ζωή εδώ κάτω είναι μια δοκιμασία που θα κρίνει τη ζωή εκεί πάνω. Και στο μεταξύ, η ζωή εδώ κάτω να φεύγει άπληστα, σαν νερό που το αφήνεις να χαραμίζεται από μια ξεχασμένη βρύση.

"Trust" του Hal Hartley, μια γοητευτικά ιδιόρρυθμη ταινία...

 Aγαπάμε τις ανεξάρτητες κινηματογραφικές παραγωγές που έχουν κάτι ουσιαστικό να πούνε στο θεατή. Μια απ'αυτές είναι και το αμερικανικό (1990) "Trust"(=εμπιστοσύνη), για το οποίο θα κάνω μια σχετικά σύντομη παρουσίαση και θα σας προτείνω να το ψάξετε σε ενημερωμένα dvd clubs ή και στο διαδίκτυο για να το κατεβάσετε (με ή χωρίς υπότιτλους στα ελληνικά).

Σ'έναν κόσμο όπου η εμπιστοσύνη (trust) είναι δυσεύρετο ζητούμενο: Ήρωες που από νεαρή ηλικία ακολουθούν εσωτερικές συχνότητες που τους οδηγούν σε αντισυμβατικές επιλογές και μονοπάτια, που συχνά φλερτάρουν με την κόψη του ξυραφιού. Ενάντια στον αποπνιχτικό μικροαστικό καθωσπρεπισμό, τη μονοτονία, τη συμβιβαστική ανία που βαραίνει τις ζωές των οικογενειών τους. Μια προαναγγελθείσα πορεία για τη ζωή των ηρώων, μέσα σ'έναν φαύλο κύκλο ασφυχτικής προβλεψιμότητας κι απώλειας του εαυτού σε τροχιές συνηθειών και καθημερινής "κανονικότητας". Κάτι που το ζευγάρι των βασικών ηρώων αποκηρύσσει, ο καθένας με τον τρόπο του.

 Από τη μια η επέλαση του αυθορμητισμού, του πάθους για ζωή και για κάθε τι το αυθεντικό. Που κοχλάζουν στις ψυχές του αντικοινωνικού 30άρη και της αφυπνισμένης έφηβης κοπέλας-μαύρο πρόβατο της οικογένειάς της. Από την άλλη, όσον αφορά το οικογενειακό περιβάλλον, συσσωρευμένα απωθημένα και εχθρικότητα ανάμεικτη με ένα ανομολόγητο θαυμασμό, απέναντι στη διαφορετικότητα που περιφρονεί τους κανόνες. Και γίνεται άθελά της κι αιτία πρόκλησης οικογενειακών δραμάτων(ο θάνατος του πατέρα της κοπέλας από ανακοπή, κάτι που η μάνα της τής το χρεώνει εφ'όρου ζωής).

 Διάλογοι που δεν πλατιάζουν, αλλά είναι μεστοί, αποκαλυπτικοί, συχνά μια καλοζυγισμένη γροθιά στο στομάχι μιας κοινωνίας που τρώει τις ίδιες τις σάρκες της και μηρυκάζει τα αδιέξοδά της.
 Βαθιά ανθρώπινη σπουδή των χαρακτήρων του, εσωτερική ατμόσφαιρα που εναλάσσεται με γρήγορους κι απρόβλεπτους ρυθμούς, οι οποίοι καταλαμβάνουν συχνά εξαπίνης το θεατή: αυτό είναι το διαμάντι του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά και του εξαιρετικού σκηνοθέτη Hal Hartley, το Trust.

Αν το ψάξετε και το δείτε ελπίζω να σας αρέσει και να σας αγγίξει όσο εμάς...

ανιχνευτής

Γυρίστε τον γαλαξία με ωτοστόπ

To 'Γυρίστε τον γαλαξία με ωτοστόπ' ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία του συγγραφέα Douglas Adams.Μια "τριλογία πέντε βιβλίων" όπως έλεγε ο ίδιος.Ο συνδυασμός επιστημονικής φαντασίας και τρελού χιούμορ χάρισε σε αυτά τα βιβλία πολλούς φανατικούς οπαδούς σε όλο τον κόσμο.Μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο,χωρίς όμως φυσικά να μπορέσει να αποδόσει το παλαβό πνεύμα του Άνταμς σε καμία περίπτωση.

Στο πρώτο βιβλίο της σειράς οι πρωταγωνιστές του (ο Ζάφοντ,η όμορφη Τρίλιαν,ο Φορντ Έσκορτ,το καταθλιπτικό ρομπότ Μάρβιν και ο μοναδικός γήινος της παρέας Άρθουρ Νεντ) αρχίζουν ένα ταξίδι με προορισμό τον μυθικό πλανήτη Μαγραθέα .Για βοηθό τους έχουν τον οδηγό για «οτοστοπατζήδες» που τους παρέχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες.

Το είχα διαβάσει μέσα σε λίγες μέρες και ευχόμουν πραγματικά να μην τελειώσει ποτέ.

Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους όσους δηλώνουν 'φαν' του τρελού χιούμορ (κατηγορίας Μόντυ Πάιθον) και της σάτιρας χωρίς έλεος.Είναι μια καλή επιλογή για 'βιβλίο παραλίας',οπότε αν το πετύχετε μπροστά σας αφεθείτε άφοβα στον κόσμο του.

Κάποια μικρά αποσπάσματα από το πρώτο βιβλίο αλλά και από την συνέχειά του ('Το εστιατόριο στην άκρη του σύμπαντος') για να πάρετε μια ιδέα..

'' Στον πλανήτη Γη,ο άνθρωπος πίστευε ότι ήταν πολύ πιο έξυπνος από τα δελφίνια επειδή εφήυρε τόσα πολλά πράγματα - τον τροχό,την Νέα Υόρκη,τους πολέμους και πάει λέγοντας - ενώ την ίδια ώρα τα δελφίνια απλά κοπρίτευαν στο νερό και διασκέδαζαν.Αντίθετα τα δελφίνια πάντα πίστευαν ότι ήταν πολύ πιο έξυπνα από τους ανθρώπους - ακριβώς για τους ίδιους λόγους. ''

'' Υπάρχει μια θεωρία που δηλώνει ότι αν ποτέ κανείς ανακαλύψει ακριβώς σε τι εξυπηρετεί και για ποιο λόγο υπάρχει το Σύμπαν, αυτό θα εξαφανιστεί και θα αντικατασταθεί από κάτι ακόμη πιο παράξενο και ανεξήγητο. Υπάρχει και μια άλλη θεωρία που δηλώνει πως αυτό έχει ήδη συμβεί. ''

" Μοναχικοί τραγουδιστές "

του ανιχνευτή

Οι "μοναχικοί τραγουδιστές" αποφεύγουν, άλλοτε ευγενικά κι άλλοτε κοφτά, τις "δημοφιλείς πίστες, ομοιόμορφες επαναλήψεις, στείρες ή ανύπαρκτες εμπνεύσεις, mainstream επιταγές και εντολοδόχους μάνατζερ".

Οι μοναχικοί τραγουδιστές αυτοτροφοδοτούνται από τη "μαγεία των ήχων" που δεν ακούγονται από τα απαίδευτα αυτιά των πολλών, αλλά που πάλλουν τις δικές τους αισθήσεις και σηματοδοτούν την πορεία τους.

Οι μοναχικοί τραγουδιστές πλάθουν οι ίδιοι τους "σκοπούς" που σιγοτραγουδούν μέχρι να τους μετατρέψουν σε "μουσικές" που δονούνται άλλοτε  αδιόρατα, σαν παράξενοι ψίθυροι μακρινών ανέμων  κι άλλοτε ηχηρά, ατίθασα και ενοχλητικά για τα γούστα των "βοσκών" και τον ύπνο των "προβάτων".

Οι μοναχικοί τραγουδιστές απεχθάνονται τις περιφράξεις, είτε αστραφτερές είτε εξόφθαλμα πνιγηρές και τις έξωθεν "σανίδες σωτηρίας" και λατρεύουν απ'τη φύση τους τα ανοιχτά πεδία και την εσωτερική αυτάρκεια.

Οι μοναχικοί τραγουδιστές θέλουν να έχουν το μυαλό τους στον ουρανό, αλλά χωρίς γλοιώδεις "επουράνιους περιορισμούς".

Οι μοναχικοί τραγουδιστές απεχθάνονται τις κατοχές από αντικείμενα και θεωρίες, τα δόγματα και τις φλυαρίες και αρέσκονται στις ιδέες, τις "λοξοδρομήσεις" από τις ευθείες γραμμές και στα ρίσκα.

Οι μοναχικοί τραγουδιστές γίνονται γεωργοί, θεριστές, δημιουργοί και προπαντός Πολεμιστές, ακόμα κι αν δε χύσουν στάλα αίματος.

Οι μοναχικοί τραγουδιστές αφήνονται στη μεγαλοσύνη του κοσμικού Χάους, εισπνέουν την αρμονία του, συμμετέχουν στην ευρυθμία του και συμβάλλουν στο ξεθεμελίωμα της "παγωμένης τάξης".

Οι μοναχικοί τραγουδιστές αν και, στις αρχές κυρίως των "τραγουδιών τους", μπορεί να πιαστούν "παράφωνοι", εντούτοις  διδάσκονται απ' την παραφωνία τους, γιατί έχουν μάθει να αφουγκράζονται τον εαυτό τους. Και να τον πειθαρχούν δίχως να τον αλυσοδένουν.

Και έχουν μάθει να συμφιλιώνονται με το θάνατο για ν'αγαπούν πραγματικά τη ζωή! Και να τιμούν την τέχνη της ελευθερίας...
                        
                                    Όχι μόνο τη δική τους ζωή κι ελευθερία
                                    αλλά και όλων των άλλων όντων!

Σκέψου λοιπόν τη χαρά τους όταν βρίσκουν ο ένας τον άλλο!!

Ταξίδι χωρίς προορισμό (στιγμή-1)

ΕΝΟΧΗ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ: Τα μωρά συνιστούν περιβαλλοντική απειλή!

 Ένοχοι οι απλοί άνθρωποι για όλα τα δεινά του πλανήτη! Ένοχοι για την καταναλωτική φρενίτιδα και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος! Ένοχοι για τις υλιστικές τους προσκολλήσεις! Ένοχοι για τις πρακτικές των πολυεθνικών κολοσσών που απομυζούν τους φυσικούς πόρους του πλανήτη, αφήνοντας συντρίμια στο πέρασμά τους και υποχρεώνοντας τους τοπικούς πληθυσμούς σε ένα επονείδιστο είδος εργασιακής σκλαβιάς! Ένοχοι για τις ιμπεριαλιστικές πολιτικές των δυτικών κυβερνήσεων, τις έξυπνες βόμβες τους, τη διασπορά ραδιενεργού υλικού απ'τους βομβαρδισμούς τους, τις πυρηνικές δοκιμές τους που "ξεχαρβαλώνουν" την ίδια την περιστροφή του πλανήτη! Ένοχοι για τα ψέματα των επιστημονικών ιερατείων περί "φαινομένων θερμοκηπίων" κι άρα λήψη "αναγκαίων μέτρων"(ΟΙΚΟΤΑΛΙΜΠΑΝ: όταν οι αυθαιρεσίες επιβάλλονται ως δογματική πραγματικότητα), ενώ έχει αποδειχτεί πλέον ότι ο πλανήτης...ψύχεται! (ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΤΑΙ Η ΥΠΕΡΘΕΡΜΑΝΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ) Ένοχοι οι άνθρωποι και  για τις νέου τύπου "αγορές": "Μια αγορά με μεγάλο ενδιαφέρον, όπου χώρες και βιομηχανικές εγκαταστάσεις που ρυπαίνουν λιγότερο από τα επιτρεπτά όρια μπορούν πλέον να πωλούν τα περιθώρια τους σε άλλες - που ξεπερνούν τα όρια των επιτρεπόμενων ρύπων - έναντι αδρού τιμήματος. Με τον ίδιο τρόπο, όσοι ρυπαίνουν μπορούν αντί προστίμου, με πολύ λιγότερα χρήματα, να αγοράζουν «δικαιώματα στη ρύπανση» στο διεθνές Χρηματιστήριο Ρύπων."
Ένοχα και τα μωρά των ανθρώπων που επιβαρύνουν με την αναπνοή τους τον κόσμο στον οποίο γεννιούνται μέσα στο κλάμα και σε τεράστιο ποσοστό μέσα σε συνθήκες μυθιστορηματικής ένδειας, εκμετάλλευσης και εξαθλίωσης!
Και αθώες οι μεγάλες εταιρείες, αθώοι οι επαγγελματίες πολιτικάντηδες και οι ισχυροί τους φίλοι, οι εξαγορασμένοι "ειδικοί" και "διανοητές", τα γεράκια του πολέμου και οι διαστρεβλωτές-πόρνες της "ενημέρωσης".

Αθώα η εξουσία με τους ιδεολογικούς μηχανισμούς της (Εκπαίδευση, ΜΜΕ, τέχνη) που διαμορφώνουν τα πρότυπα συμπεριφοράς των ανθρώπινων κοινωνιών και απεργάζονται τη μετατροπή του ανθρώπου σε αγελαίο μαζάνθρωπο.
ΑΘΩΟΣ και ο αποπληθυσμός! Με διάφορους ευφάνταστους και σαδιστικούς τρόπους: μεταλλαγμένα δηλητήρια, υποβάθμιση του ίδιου του αέρα και των περιβαλλοντικών συνθηκών, δημιουργία ιών θανατηφόρων σε εργαστήρια και επιδημιών, επιβολή φονικής φτώχειας, χιλιάδες τοπικές πολεμικές συγκρούσεις και γενοκτονίες απέναντι σε "πολιτισμένα" σφυρίγματα αδιαφορίας και ό,τι άλλο "δημιουργικό" σκεφτούν...

ανιχνευτής

Επίσης, από εδώ:
"...μελέτη που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Ιατρικής Δεοντολογίας, και η συντάκτης, Κριστίνα Ρίτσι, του Τμήματος Θεολογίας στο κολλέγιο της Βοστώνης, έβγαλε ουσιαστικά το συμπέρασμα ότι τα πάρα πολλά μωρά έχουν μεγάλο αρνητικό αντίκτυπο στο περιβάλλον, και γι αυτό, θα πρέπει να υπάρχουν λιγότερα από αυτά."

Δείτε κι αυτό το βίντεο:


Περιγραφή του παραπάνω βίντεο στο γιουτιούμπι: "Μέχρι και φόρο διοξειδίου του άνθρακα έφτασαν να ζητήσουν για κάθε παιδί που γεννιέται - Καταγγελίες επιστημόνων

Σύμφωνα με άρθρο της Πράβδα, που λαμβάνει υπόψη τις αναλύσεις και τις μετρήσεις μετεωρολόγων, γεωφυσικών, κλιματολόγων και άλλων καθηγητών πανεπιστημίου, καθώς και την ανάλυση και μελέτη του Αμερικανού αναλυτή Terrence Aym, έρχεται για τον πλανήτη μας μία νέα περίοδος ψυχρού κλίματος, αφού η δραστηριότητα του ήλιου, όσον αφορά την εκπομπή θερμικής ενέργειας πέφτει.

Όταν η "ολοκλήρωση" γίνεται καταστρεπτική φαντασίωση και θηλειά και οι "μεταρρυθμίσεις" σπρώξιμο στο κενό

Aν
οι πρόεδροι κι αντιπρόεδροι Πινόκιοι. Οι εργολάβοι εγχώριοι Δον Κορλεόνε και οι τεχνοκράτες με σπουδές στις Ευρώπες και Αμερικές. Οι γραμματείς και φαρισαίοι, τα κόμματα κι αποκόμματα που βγαίνουν στη γύρα για μια προλεταριακή ψήφο και για μια μπούκα στο φέουδο, όπου οι προλετάριοι δεν έχουν συμμετοχική πρόσβαση παρά μόνο την υποχρέωση κατάθεσης ιδρώτα κι αίματος.

Αν
τα Ευρω-πέη think tanks, οι ποινές και τα ξεροκόμματα στα ολοένα πιο ασθενικά αποπαίδια σε αντίθεση με τα αναπτυγμένα και καλοταϊσμένα παιδιά. Τα κοστουμαρισμένα όρνια των Βρυξελών πάνω στις απισχνασμένες ματωμένες σάρκες των λαών και οι διευθυντάδες τραπεζικών παρασίτων. Οι αρλεκίνοι στο σουλούπι Βαν Ρομπέι, Γιούνκερ, Μπαρόζο και "η κυρά του σπιτιού" Μέρκελ που τους προσέλαβε να δώσουν παράσταση και με τα σκέρτσα και τις μπαρούφες τους να ξεγελούν την ανήλικη στην αντίληψη -όπως τη θεωρεί όλο το συνάφι τους- κοινή γνώμη. Και οι ουκρανοί ναζήδες που με τις επίσημες στολές του στρατού σφάζουν αθώους στο Ντόνετσκ και εδραιώνουν την "επανάσταση", ενώ τα Ευρωπέη κοιτούν αλλού και καταδικάζουν το ξανάνιωμα του φασισμού μέσα στα φέουδά τους.

Αν..

Δεν ανήκουμε ούτε στη δύση ούτε στην ανατολή, παρά μόνο στον εαυτό μας και τις συνθέσεις του...

Δεν ανήκουμε ούτε στη δύση ούτε στην ανατολή, παρά μόνο στον εαυτό μας και τις συνθέσεις του...

" Η πραγματική προστασία είναι η επιθυμία και η τέχνη να απελευθερώνεις από κάθε προστασία"
Ραούλ Βανεγκέμ

" Ανήκομεν εις την Δύσιν", είχε δηλώσει  πριν πολλά χρόνια ο "εθνάρχης" Κων/νος Καραμανλής, δίνοντας το στίγμα της εξαρτησης για τη χώρα που έβγαινε από τη στενωπό της στρατιωτικής δικτατορίας για να οδηγηθεί τελικά στις αγκάλες της Ενωμένης Ευρωπαϊκής Φάρσας-Όταν η "ολοκλήρωση" γίνεται καταστρεπτική φαντασίωση και θηλειά και οι "μεταρρυθμίσεις" σπρώξιμο στο κενό
Τέσσερις δεκαετίες περίπου μετά έρχεται ο νέος επίδοξος "καπετάνιος" κι επικεφαλής της "ριζοσπαστικής αριστεράς" για να δώσει κι αυτός τα διαπιστευτήριά του: "Ανήκουμε στη Δύση"..Αλλά με προϋποθέσεις "αυτοτέλειας" κι "όχι ακολουθώντας άκριτα τις επιλογές των ισχυρών της Δύσης". Μέσα, δηλαδή, σε μια τέτοιας "ποιότητας" κι αμετανόητης πολιτικής Ε.Ε.: Η Ενωμένη Ευρώπη απορεί, προβληματίζεται, καταγγέλει, αφαιμάζει και συνεχίζει...Σε συνεργασία και ταύτιση με ένα τέτοιας "κριτικής σκέψης" ΝΑΤΟ, σταθερά προσανατολισμένης στα ληστρικά συμφέροντα της οικονομικής μαφίας και γενικότερου fair play των ισχυρών νεοαποικιοκρατών της Δύσης και των οργανισμών της: Όταν τα νεοναζιστικά πραξικοπήματα και οι προβοκάτσιες χαιρετίζονται και νομιμοποιούνται από τους "προστάτες της Δημοκρατίας"...Κι ακόμη:  ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: "Σε κατοχή μέχρι το 2052"

Διαπιστευτήρια, λοιπόν, απέναντι σε ποιους; μέσα κι έξω από την επικράτεια. Στα εγχώρια διαπλεκόμενα καρτέλ, τζάκια και κουμπαριές; Στις "ελεύθερες αγορές", όπου οι απαραίτητοι ρυθμιστικοί κανόνες κι αναγκαίες λειτουργικές παρεμβάσεις αποτελούν μονοπωλιακά προνόμια; Στους νατοϊκούς συμμάχους, που εισβάλλουν και βομβαρδίζουν όπου τα συμφέροντα των τραπεζιτών και μονοπολικών παγκοσμοιοποιητών επιβάλλουν; Στην αμερικανική ηγεμονία; Στην γερμανική οικονομική επικυριαρχία; Στα hedge funds και τους κατόχους ομολόγων που θησαυρίζουν όταν η εργασιακή δουλεία γιγαντώνεται; Στα νεοταξικά think tanks που καταστρέφουν τον κοινωνικό ιστό και χαρακτήρα των κρατών, ώστε να γίνουν αυτά πιο "ανταγωνιστικά";

Αντικείμενα που "δεν θα έπρεπε να υπάρχουν":O μυστηριώδης χάρτης του Piri Reis

Σχόλιο: αχ! αυτά τα "άχαρα" κι ανατρεπτικά αντικείμενα που ανακαλύπτονται ανά τον κόσμο και πονοκεφαλιάζουν τη συμβατική επιστήμη γιατί κουρελιάζουν και πετούν στον κάλαθο των αχρήστων τα καθιερωμένα (και στηριγμένα εν πολλοίς σε αναπόδεικτες θεωρίες κι αυθαίρετες συλλήψεις) μοντέλα ερμηνειών της Ιστορίας του κόσμου, ακόμη και ης ίδιας της φύσης της πραγματικότητας! Γιατί απλά ΔΕΝ θα έπρεπε να υπάρχουν! Και μετά από τη συστηματική μελέτη τους και τα αναπόφευκτα πορίσματα, θα'πρεπε να ξαναγραφτούν από την αρχή τα επίσημα "εγχειρίδια" και να καταστραφούν πολλές ακαδημαϊκές καριέρες! Γι'αυτό τι κάνουμε; Απλώς καταπίνουμε τη γλώσσα μας, σφυρίζουμε αδιάφορα, επινοούμε γελοίες και ανυπόστατες δικαιολογίες για τα "αδικαιολόγητα", που αν είναι τόσο πολυ "αδικαιολόγητα" και δεν μας παίρνει να τα χλευάσουμε και να συκοφαντήσουμε αυτούς που τα φέρνουν στο φως και τα αναδεικνύουν...τότε απλώς γίνονται αόρατα και δεν μιλάμε καθόλου γι'αυτά. Στους καθωσπρέπει διακεκριμένους "επιστημονικούς"μας κύκλους και τους εθελοτυφλούντες έως ξεπουλημένους κόσμους τους...

ανιχνευτής

O  μυστηριώδης χάρτης του Piri Reis

Το 1929 μια ομάδα ιστορικών ανακάλυψε ένα εκπληκτικό χάρτη αποτυπωμένο σε δέρμα γαζέλας. Η έρευνα έδειξε ότι ο χάρτης είχε σχεδιαστεί το 1513 από τον Piri Reis, γνωστό ναύαρχο του Οθωμανικού στόλου του 16ου αιώνα. Το πάθος του ήταν η χαρτογραφία και ο βαθμός του επέτρεπε την πρόσβαση στα αρχεία της Αυτοκρατορικής βιβλιοθήκης της Κωνσταντινούπολης. Σε μια σειρά σημειώσεων πάνω στο χάρτη ο Reis παραδέχεται ότι τον σχεδίασε χρησιμοποιώντας στοιχεία από παλαιότερους χάρτες, μερικοί εκ των οποίων ήταν του 4ου αιώνα πΧ και παλαιότεροι.

Τα ερωτηματικά Ο χάρτης του Piri Reis δείχνει τη δυτική ακτή της Αφρικής, την Ανατολική ακτή της Νοτίου Αμερικής και τη βόρεια ακτή της Ανταρκτικής, η οποία είναι αποτυπωμένη με εξαιρετική ακρίβεια. Το πιο περίεργο δεν είναι το πώς ο Piri Reis κατόρθωσε να απεικονίσει την περιοχή της Ανταρκτικής 300 χρόνια πριν την ανακάλυψή της, αλλά το ότι ο χάρτης παρουσιάζει την ακτογραμμή κάτω από τους πάγους. Τα υπάρχοντα γεωλογικά δεδομένα δείχνουν ότι η πιο πρόσφατη χρονολογία που η Γη της Βασίλισσας Maud ήταν ελεύθερη από πάγους, είναι το 4.000 πΧ.

Η επίσημη επιστήμη ισχυριζόταν πώς το στρώμα πάγου που καλύπτει την Ανταρκτική έχει ηλικία εκατομμυρίων ετών. Ο χάρτης του Piri Reis αποτελεί απόδειξη πώς το βόρειο τμήμα της ηπείρου είχε χαρτογραφηθεί πριν καλυφθεί με πάγο. Αυτό θα σήμαινε πώς η χαρτογράφηση αυτή θα πρέπει να είχε γίνει εκατομμύρια χρόνια πριν, προτού ακόμα εμφανισθεί ο άνθρωπος στη γη.

Νεώτερες και πιο ακριβείς έρευνες και μελέτες έδειξαν πώς η τελευταία περίοδος κατά την οποία δεν υπήρχε στρώμα πάγου στην Ανταρκτική έληξε περίπου 6.000 πριν. Υπάρχουν ακόμα αμφιβολίες για το πότε ξεκίνησε αυτή η περίοδος καθώς διάφοροι ερευνητές τοποθετούν την αρχή της ανάμεσα στο 13.000 και 9.000 πΧ.

Η εύλογη ερώτηση είναι: Ποιος χαρτογράφησε τη Γη της Βασίλισσας Maud της Ανταρκτικής, 6.000 χρόνια πρίν; Ποιος άγνωστος πολιτισμός είχε την τεχνολογία ή την ανάγκη να το κάνει; Σύμφωνα με την παραδοσιακή ιστορία ο πρώτος πολιτισμός αναπτύχθηκε στη Μέση Ανατολή, περίπου το 3.000 πΧ. ενώ στη συνέχεια ακολούθησαν οι πολιτισμοί στην κοιλάδα του Ινδού και στην Κίνα. Άρα κανένας από αυτούς τους πολιτισμούς δε θα μπορούσε να έχει καταγράψει τα συγκεκριμένα στοιχεία. Ποιος όμως ήταν σε θέση, 4.000πΧ, να κάνει κάτι που είναι δυνατό μόνο σήμερα, με τις τεχνολογίες του 20ου αιώνα;

Η πιο διαυγής και καθαρή λίμνη της γης

Η διαυγέστερη λίμνη του πλανήτη βρίσκεται στη Νέα Ζηλανδία και λέγεται… Γαλάζια Λίμνη. Τα διάφανα νερά της – σχεδόν τόσο διαυγή όσο το απoσταγμένο νερό – προστατεύονται αυστηρά για να διατηρήσουν την καθαρότητά τους. Ενας φωτογράφος προσφέρει για πρώτη φορά εικόνες από τον βυθό της.

Κρυστάλλινη διαύγεια: Η Γαλάζια Λίμνη βρίσκεται στο Εθνικό Πάρκο Λιμνών Νέλσον, δίπλα στο όρος Φράνκλιν στο νότιο νησί της Νέας Ζηλανδίας. Τροφοδοτείται από μια άλλη λίμνη, την Κόνστανς, η οποία βρίσκεται σε λίγο μεγαλύτερο υψόμετρο. Το νερό και των δυο λιμνών προέρχεται από παγετώνες, γι’ αυτό και είναι εξαιρετικά καθαρό. Της Γαλάζιας Λίμνης όμως, καθώς «φιλτράρεται» μέσα από πετρώματα προερχόμενο από την Κόνστανς, είναι πραγματικά κρυστάλλινο.

Μελέτη που έγινε από το Εθνικό Ινστιτούτο Ερευνών Υδάτων και Ατμόσφαιρας της Νέας Ζηλανδίας έδειξε ότι η ορατότητα στη λίμνη φθάνει σε βάθος σχεδόν 80 μ.. «Αυτό την καθιστά τη διαυγέστερη λίμνη στον κόσμο» δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ο Ρόμπερτ Μέριλις, υδρολόγος του Iνστιτούτου. «Ουσιαστικά έχει σχεδόν την ίδια ορατότητα με το απoσταγμένο νερό – δηλαδή το 100% καθαρό νερό από το οποίο έχουν αφαιρεθεί όλες οι προσμείξεις».

Όπως επισημαίνουν οι ειδικοί τα νερά της Γαλάζιας Λίμνης έχουν τις μπλε-βιολετί αποχρώσεις που παρατηρούνται μόνο στα πιο καθαρά φυσικά νερά. Παρ’ όλα αυτά κανείς δεν μπορεί να απολαύσει «εκ των έσω» τη διαύγειά τους, αφού το κολύμπι στη λίμνη απαγορεύεται αυστηρά, όχι μόνο για την προστασία του σπάνιου φυσικού περιβάλλοντός της αλλά και επειδή θεωρείται ιερή από τους ιθαγενείς Μαορί.

 

Ο φωτογράφος Κλάους Τίμαν έλαβε ωστόσο ειδική άδεια τόσο από τις αρχές της Νέας Ζηλανδίας όσο και από τους Μαορί ώστε να βουτήξει και να τραβήξει φωτογραφίες από τον βυθό της λίμνης στο πλαίσιο του Project Pressure, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού που έχει ιδρύσει για την «αποτύπωση» των παγετώνων σε εικόνες προτού αυτoί χαθούν οριστικά από τη Γη λόγω της κλιματικής αλλαγής. «Ηταν μια εκπληκτική εμπειρία» δήλωσε. «Σε μερικές δεκαετίες το μόνο που θα έχει μείνει από μεγάλο μέρος των παγετώνων της Γης θα είναι οι φωτογραφίες. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να έχουμε μια οπτική κληρονομιά από το πώς έμοιαζε κάποτε ο κόσμος».

Credit: Klaus Thymann / Project Pressure  

Το είδαμε ΕΔΩ

Machu Picchu: Lost City of the Incas

It's remarkable that Machu Picchu was first brought to the attention of the world in 1911. The Spanish invaders at the time of the Conquest and during certuries of colonial rule, never discovered the city, and nobody ever led them there, suggesting that the site had long since been abondoned and forgotten.

In the nineteenth century explorers like Eugenie de Sartiges, George Ephraim Squire, Antonio Raimondi and Castelnau never reached Machu Picchu, although most of them crossed the Andes to the almost inaccessible ruins of Choquekirau, built high above the Apurimac river. In fact, the outside world simply stumbled upon Machu Picchu, for it had never been lost to those who lived around it. Those same people eventually led the American explorer, Hiram Bingham, and his team to the site in 1911. Hiram Bingham, now world-famous as the discoverer of Machu Picchu, did not initially travel to South America to explore the land of the Incas. In fact, the Hawaiian-born Yale and Harvard educated historian first journeyed south from the United States to complete his study of the great nineteenth century liberator, Simon Bolivar.

In December 1908, Bingham attended the First Panamerican Scientific Congress in Santiago, Chile. It was there that he decided to follow the old Spanish trade route from Buenos Aires to Lima, and it was to that end that he traveled to Lima and hence to Cusco.

In Cusco Bingham made the acquaintance of one J.J. Nunez, then prefect of the Apurimac region, who invited him on the arduous trip to the ruins of Choquekirau, thought at the time to be the site of Vilcabamba, the much sought "last resting place of the Incas."



On his return to the USA, Bingham decided to organize another expedition to Peru. He arrived in Lima in June 1911 where he began to study the seventeenth-century chronicles of Antonio de la Calancha and Fernando de Montesinos. The writings of these two men first inspired Bingham to seek the last two capitals of the Inca, Vilcabamba and Vitcos. Leaving Lima in July, Bingham returned to Cusco from where he journeyed on foot and by mule through the Urubamba Valley, past Ollantaytambo, and on into the Urubamba gorge.

On July 23, Bingham and his party camped by the river at a place called Mandor Pampa, where they aroused the curiosity of Melchor Arteaga, a local farmer who leased the land there. Through Sergeant Carrasco, the policeman who was his guide and interpreter, Bingham learned from Arteaga that there were extensive ruins on top of the ridge opposite the camp, which Arteaga, in his native Quechua, called Machu Picchu, or "old mountain".

Δυστυχώς πάντα επίκαιρο στη χώρα των "θαυμάτων": "Γιατί γίνεται τόσος ντόρος σχετικά με το θέμα των φαρμάκων; Πού είναι το παράξενο;"

 Κακώς ήλθες σε αυτή την Ελλάδα! Η υγεία της ψυχής σου και της σάρκας σου βρίσκονται σε κίνδυνο!

Ένα παλιότερο κείμενό μου στο antidras.blogspot.gr (φθινόπωρο του 2013), που δυστυχώς παραμένει επίκαιρο και με τάσεις ισοπεδωτικής επιδείνωσης. Στα πλαίσια αποδόμησης της νοημοσύνης και ψυχολογίας ενός λαού και των υποδομών, κοινωνικών συμβολαίων και υπηρεσιών πρόνοιας μιας χώρας. Ενώ οι εντός κι εκτός τειχών υπεύθυνοι και δρομολογούντες όλων ετούτων σφυρίζουν προκλητικά αδιάφοροι, βρυχώνται απειλητικά και τρομολάγνα κι εμφανίζονται όλο και πιο αυταρχικοί, όλο και βασιλικότεροι του βασιλέως. Τα δε ιδεολογικά πρόσημα, όπως "αριστεροί", "δεξιοί", "κεντρώοι", "σοσιαλιστές", "εθνικιστές" (με τις θαυμαστές ανάμεσά τους "περιπτύξεις" και τα διόλου απίθανα "ξελογιάσματα" και μετατοπίσεις) και τα αποπροσανατολιστικά από ζητήματα που κυριολεκτικά  καίνε τον κόσμο δίπολα, τύπου "ρατσιστές-αντιρατσιστές,φασίστες-αντιφασίστες, ευρωπαϊστές-ευρωσκεπτικιστές", θεωρούμε ότι δεν έχουν καμία ουσία και σημασία πια. Κι ότι αποτελούν, με τον ένα ή άλλο τρόπο εκμετάλλευσης και χρήσης τους από τα πάνω, πολύτιμα χρηστικά δεκανίκια που στηρίζουν και υπηρετούν (ακόμα κι εν αγνοία τους ή άθελά τους πολλές φορές) τα διχαστικά και απροκάλυπτα συνάμα σχέδια των μεγάλων αφεντικών. Και τις ολοφάνερες ατζέντες, μέσα στο γενικό μούδιασμα και τη βρώση σαρκός του ενός απ'τον άλλο, της υποπρολεταριοποίησης των πληθυσμών κι απόκτησης "μεσαιωνικο-φουδαρχικών δικαιωμάτων"(!) ζωής και θανάτου επάνω τους (είχαν τελικά δίκιο οι Μάγιας που πίστευαν ότι ο χρόνος διαγράφει κυκλικές τροχιές με μικρές μόνο παραλλαγές;). Όσον αφορά το ζωτικό τομέα της Υγείας, θέμα και του παρακάτω άρθρου, αυτή έχει σχεδόν παντελώς απωλέσει το δημόσιο χαρακτήρα της, κι όσα δημόσια νοσοκομεία απομένουν έχουν κι αυτά απωλέσει την πλειονότητα του προσωπικού τους κι ακόμη κι άκρως βασικά κι απαραίτητα υλικά υποδομής για την εύρυθμη λειτουργία τους! Οι άνθρωποι οδηγούνται στην κατανάλωση των αμφίβολης ποιότητας γενόσημων φαρμάκων (όπου γενικά οι ελλείψεις τους μόνο τυχαίες δεν είναι) και η Υγεία μετατρέπεται σε προνόμιο των εχόντων. Όσο για τους υπόλοιπους, αν τους "κάτσει η στραβή", όπως λέγεται, τότε (κι αν δεν βρεθεί κάποια στην ουσία χρεωκοπημένη τράπεζα να τους δανείσει) διόλου απίθανο να μετατραπούν σε "πνευματικά όντα" καθώς θα συναντήσουν τα "αφεντικά" του..."άλλου κόσμου".
 Και σε αυτή τη ζούγκλα του εξόφθαλμα κυριαρχούντος δικαίου του ισχυροτέρου, τη...χαριστική βολή έρχεται να δώσει ένα απαράδεκτα ύπουλο και μοχθηρό κι ευτράπελο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο, που στοχεύει στη φίμωση έως δολοφονία της ελευθερίας στοχασμού κι έκφρασης και της ιστορικής αλήθειας. Στο όνομα της προστασίας δήθεν μιας "διακορευμένης διαφορετικότητας" και υπέρ της προστασίας της διαστρέβλωσης, της παραχάραξης, της κυριαρχίας των πραγματικά μεγαλοφασιστών και ρατσιστών, που χρησιμοποιούν σαν διόδους κερδοσκοπίας και ξεπλύματος των άπλυτών τους εκείνους των οποίων υποτίθεται ότι "υπερασπίζουν" τα δικαιώματά τους.
 Ακόμη και η υποψιασμένη και έμπειρη σε ανορθόδοξες και σουρεαλιστικές παραστάσεις και καταστάσεις Αλίκη, θα σάστιζε αν βρισκόταν εγκλωβισμένη σ'ετούτη τη χώρα των...αντι-θαυμάτων και καθαρμάτων. Και τηλεκαρνάβαλων και εργατοπατέρων και "εθνοσωτήριων" εκλογολόγων νανουριστών της καθόλου "ωραίας κοιμωμένης"-κοινής γνώμης....

ανιχνευτής

Γιατί γίνεται τόσος ντόρος σχετικά με το θέμα των φαρμάκων; Πού είναι το παράξενο;

Γιατί γίνεται τόσος ντόρος σχετικά με το θέμα των φαρμάκων; Και των τιμών τους; Πού είναι το παράξενο δηλαδή;

Οι τελευταίες αυτές εξελίξεις (Η κυβερνητική μυθολογία για τα φάρμακα) που σχετίζονται με την ολοκληρωτική διάλυση του "εθνικού συστήματος Υγείας", έρχονται απλά ως λογική απόρροια απόλυτα συγκεκριμένων πολιτικών που εκφράζονται μέσω μιας απόλυτα συνεπούς σειράς ανάλογων μεθοδεύσεων! Τι περίμενε δηλαδή κάποιος; Να μείνει οτιδήποτε όρθιο, πόσο περισσότερο τα φάρμακα που σχετίζονται με αυτό που τόσο απεχθάνονται οι "αντιπρόσωποι των πολιτών"-πιστοί συνεργάτες χωρίς κουκούλα των πολυεθνικών αφεντικών τους: η καλή υγεία του ελληνικού λαού! ("Εκατόμβες νεκρών" ετοιμάζει η κυβέρνηση: Οι πρωθυπουργοί και υπουργοί Υγείας ήταν εδώ και χρόνια ενήμεροι για τους χιλιάδες νεκρούς που θα φέρει η πολιτική λιτότητας)

Η άποψή μας επί του θέματος θα μπορούσε να εκφραστεί εύλογα και μέσω μιας αλληλουχίας αποριών:

Οι "ήσυχες συνειδήσεις" και "συνειδησούλες"...

του ανιχνευτή

"Η ήσυχη συνείδηση είναι πάντα μια ψευδής συνείδηση" Έντγκαρ Μορέν

- Η ήσυχη συνείδηση χρησιμοποίησε την πυρά για χειρόγραφα, βιβλία κι ανθρώπους, την Ιερά Εξέτασή της, τις Σταυροφορίες της, την καταστροφή έργων πολιτισμού, με τη δικαιολογία της επαναφοράς απίστων κι αιρετικών στο δρόμο της "αγάπης"!

- Η ήσυχη συνείδηση χρησιμοποίησε (κι εξακολουθεί να χρησιμοποιεί) την αποικιοκρατία, τη δουλεία (κι εξακολουθεί με νέες ειδεχθείς μορφές), τις μαζικές σφαγές και τη γενοκτονία, όπου εξακολουθεί απτόητη με βομβαρδισμούς κι εθνοκαθαρίσεις, έξυπνες βόμβες, εμπάργκο και οικονομικές αγχόνες. Για να καταληστεύσει την περιουσία και τους φυσικούς πόρους λαών και να τους αρπάξει τη γη. Με τη δικαιολογία κάποτε του "εκπολιτισμού των βαρβάρων" και αργότερα της "σωτηρίας" κι "απελευθέρωσης".

- Η ήσυχη συνείδηση (και οι γύρω απ'την αρχικαπετάνισσα συμμαχικές ήσυχες συνειδήσεις) κήρυξε τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας απέναντι σε όλους σχεδόν, ακόμα και στους πολίτες/υπηκόους της (απ'το "υπακούω") και διαμήνυσε ότι όποιος δεν είναι μαζί της είναι εναντίον της, κάτι σαν την ανάλογη ατάκα της καινής διαθήκης. Ξεχνώντας(;) ότι η ίδια έσπειρε και συντήρησε κτηνώδη θεοκρατικά φονταμενταλιστικά καθεστώτα κι ομάδες (τον Μπιν Λάντεν και τ'ασκέρια του ποιος τον εκπαίδευσε κι εξόπλισε;) και δικτατορικά καθεστώτα (ποιος είχε στηρίξει για χρόνια το ναρκοβαρώνο δικτάτορα του Παναμά Νοριέγκα;). Που όταν έπαψαν να εξυπηρετούν τα συμφέροντά της καταδείχτηκαν ως "άνθη του κακού"...

- Η ήσυχη συνείδηση και οι κατά τόπους γραβατωμένες χρηματοοικονομικές σκύλες της, ανακεφαλαιοποιεί χρεωκοπημένες παρασιτικές για την κοινωνία τράπεζες με χρήματα των πολιτών/υπηκόων και κατασκευάζει αιωνίως ανεξόφλητα χρέη. Μετατρέποντας το πλανητικό της τσιφλίκι σε μια αχανή ταμειακή μηχανή και τους λαούς σε τελείως αναλώσιμα νουμεράκια λογιστικών ατζέντων.

- Η καθημερινή (συχνά κρυπτοφασίζουσα, ή απροκάλυπτα φασίζουσα ή υφέρπουσα) μικρο-αστική συνειδησούλα νιώθει έντρομη πως χάνει την ταξική της ταυτότητα κάτω απ'τα πόδια της (ή μέσα απ'τις τσέπες της). Μέσα στην ιεραρχική πανοπτική φυλακή της εποπτεύουσας μήτρας συνειδήσεων και ψάχνει θολωμένη να βρει ποιος της φταίει για την απώλειά της.

" Ο παθών μαθών "

του ανιχνευτή

Oι άνθρωποι δεν είναι ομόλογα για να επενδύει κανείς συναισθηματικά πάνω τους! Εξάλλου, είδαμε όλοι τι συνέβη σε Ελλάδα, Κύπρο, αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου, με τους επενδυτές ομολόγων και την καταπόντιση των δεύτερων που παρέσυραν και τους πρώτους. Όπως υπάρχουν τοξικά ομόλογα, πάνω στα οποία πόνταραν τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων οι κυβερνητικοί τζογαδόροι όλα τα προηγούμενα χρόνια, έτσι υπάρχουν και "τοξικά συναισθήματα". Που μετατρέπουν τους ανθρώπους σε εγωτικές κινούμενες συμφορές, σε χαμερπείς παλιάτσους που επιστρατεύουν χίλια δυο γελοία τερτίπια για ν'αποσπάσουν τον οίκτο, τη συμπάθεια, το ενδιαφέρον, ακόμα και την αγάπη των άλλων.  Κι έτσι δημιουργούνται νοσηροί προσωπικοί φαύλοι κύκλοι:

•  "φιλικές" συντροφιές που απλώς ικανοποιούν την ανάγκη συνύπαρξης (συχνά μονομερώς από κάποιον που φορτώνει κι επιβάλλει την παρουσία του σε κάποιον άλλο/ους). Ακόμα κι αν σε αυτή τη συνύπαρξη έρπουν σαν σκιές συναισθήματα αρρωστημένα και αισθήματα που έχουν σχέση με οτιδήποτε αποτελεί το αντίθετο της αγάπης κι εκτίμησης, αλλά και της μάθησης που απορρέει από μια δυνατή φιλία. (Στην αρχαιότητα η φιλία θεωρούνταν πολύ σημαντική στην εξέλιξη του ανθρώπου, με μεγαλύτερη βαρύτητα από τον έρωτα, που συχνότατα αποδεικνύεται εφήμερος, αντίθετα με το δέσιμο και την ωφέλεια της φιλίας.) Με αποτέλεσμα να αναπαράγονται καταστάσεις χειραγώγησης, επιβολής και χρησιμοποίησης του άλλου. Που όχι μόνο δεν κάνουν το άτομο καλύτερο, αλλά και που μπορεί και να αποδειχτούν έως και καταστροφικές. Τόσο για το χαρακτήρα του όσο και για την ψυχική ηρεμία του και την ολοκλήρωσή του ως άνθρωπο.

Η Ψυχολογία του Οχλου κι ο ρόλος των Δημαγωγών

(στοχασμοί παλιότερων αλλά πάντα επίκαιρων εποχών...)

"Χωρίς δημαγωγούς, ο όχλος είναι ένα ον άμορφο και ανίκανο για δράση. 
Ένας λαός διαφέρει ακόμα από έναν όχλο ως προς το ότι αποτελείται από ένα πλήθος ομάδων, που καθεμιά έχει διαφορετικά συμφέροντα και πάθη. Σ’ έναν όχλο, με την καθ’ αυτή σημασία της λέξεως, βρίσκονται, αντιθέτως, ομάδες όπως π.χ. σε μια λαϊκή συγκέντρωση, που μπορεί να ανήκουν σε ανόμοιες κοινωνικές κατηγορίες… Ένας λαός είναι πολύ λιγότερο ευέξαπτος από έναν όχλο."



 «Ψυχολογία των επαναστάσεων» Gustave Le Bon (1912):

Ο ρόλος του λαού στάθηκε ο ίδιος σ” όλες τις επαναστάσεις. Δεν είναι ποτέ ο λαός εκείνος, που συλλαμβάνει την ιδέα των επαναστάσεων, ούτε εκείνος που τις καθοδηγεί. Η δράση του κατευθύνεται από τους δημαγωγούς. Μόνον όταν τα άμεσα συμφέροντά του βλάπτονται, βλέπει κανείς, τμήματα του λαού να επαναστατούν αυθόρμητα. Ένα κίνημα επίσης εντοπισμένο αποτελεί μια απλή στάση.

Η επανάσταση είναι εύκολη, όταν οι δημαγωγοί εξασκούν μεγάλη επιρροή στον λαό. Οι νέες όμως ιδέες διεισδύουν στις λαϊκές μάζες με μια εξαιρετική βραδύτητα. Ο λαός αποδέχεται γενικά μια επανάσταση χωρίς να γνωρίζει το γιατί, και όταν τυχαία φθάσει στο σημείο να το αντιληφθεί, η επανάσταση έχει πια τελειώσει από πολύ καιρό.

Ο λαός κάνει μια επανάσταση, γιατί σπρώχνεται να την κάνει, αλλά επειδή δεν καταλαβαίνει και πολλά πράγματα από τις ιδέες των δημαγωγών του, τις εξηγεί με τον τρόπο του κι ο τρόπος αυτός δεν μοιάζει καθόλου με τον τρόπο των αληθινών πρωτεργατών του κινήματος. Η Γαλλική Επανάσταση παρέχει σ’ αυτό το σημείο ένα εκπληκτικό παράδειγμα.

Η Επανάσταση του 1789 είχε σαν πραγματικό σκοπό ν’ αντικαταστήσει την εξουσία των ευγενών με την εξουσία της αστικής τάξεως, δηλαδή ν’ αντικαταστήσει μια παλιά ομάδα εκλεκτών, που είχαν γίνει ανίκανοι, με μια νέα ομάδα εκλεκτών, που ήταν ικανοί. Στην πρώτη αυτή φάση της Γαλλικής Επαναστάσεως πολύ λίγο έμπαινε ζήτημα για τον λαό. Είχε βέβαια διακηρυχθεί η λαϊκή κυριαρχία, αλλά μεταφραζόταν μόνο με το δικαίωμα να εκλέγει τους αντιπροσώπους του.

Ο λαός εντελώς αμόρφωτος, μη ελπίζοντας, όπως η αστική τάξη, ν’ ανεβεί τις βαθμίδες της κοινωνικής κλίμακας, μη νοιώθοντας διόλου τον εαυτό του ισότιμο με τους ευγενείς και μη φιλοδοξώντας να το πετύχει, είχε βλέψεις και συμφέροντα πολύ διαφορετικά από τα συμφέροντα των ανεπτυγμένων τάξεων της κοινωνίας. Οι αγώνες της Εθνοσυνελεύσεως με τη βασιλική εξουσία οδήγησαν στην ανάμιξη του λαού σ’ αυτή την πάλη. Η ολοένα και μεγαλύτερη συμμετοχή του λαού μετέβαλε πολύ γρήγορα την αστική επανάσταση σε λαϊκή.

Όταν μια ιδέα δεν έχει δύναμη και δεν επενεργεί παρά με την προϋπόθεση ότι θα ‘χει σαν στήριγμα μια συναισθηματική και μυστικιστική βάση, στην περίπτωση αυτή οι θεωρητικές αντιλήψεις της αστικής τάξεως, για ν” ασκήσουν επίδραση πάνω στον λαό, θα “πρεπε να μεταμορφωθούν σε μια καινούργια ξεκάθαρη πίστη, που να πηγάζει από ολοφάνερα πρακτικά συμφέροντα.

Η μεταμόρφωση αυτή έγινε πολύ γρήγορα, όταν ο λαός άκουσε τους ανθρώπους εκείνους, που τους θεωρούσε σαν κυβερνήτες του, να τον διαβεβαιώνουν, ότι ήταν ίσος με τους παλιούς αφέντες του. Θεώρησε τότε τον εαυτό του θύμα κι άρχισε να λεηλατεί, να πυρπολεί, να σφάζει, νομίζοντας ότι εξασκεί κάποιο δικαίωμα.

Εμείς οι άνθρωποι...

Ένα "μικρό μπουκέτο" από γνώμες κάποιων ξεχωριστών ανθρώπων για τα της ανθρώπινης φύσης και των...πεποιθήσεών της...


"Αν πιστεύουμε στο Θεό συνήθως τον φανταζόμαστε Παντογνώστη και Παντοδύναμο. Παράλληλα όμως είναι βασική πίστη της Χριστιανικής θρησκείας πως ο άνθρωπος έχει ελεύθερη βούληση. Οι δύο αυτές απόψεις είναι φανερά αντιφατικές. Γιατί, αφού αποδίδουμε στο Θεό Παντογνωσία, παραδεχόμαστε αυτόματα πως είναι ενήμερος για το παρελθόν το παρόν και το μέλλον. Αφού είναι ενήμερος για το μέλλον, αυτό σημαίνει πως το μέλλον είναι προσχεδιασμένο πριν το φτάσει η συνείδησή μας. Αφού λοιπόν το μέλλον είναι προσχεδιασμένο, τότε εμείς δε μπορούμε καθόλου να επέμβουμε στη μοίρα μας. Κατά συνέπεια πρέπει να εγκαταλείψουμε είτε την αντίληψη πως ο Θεός είναι Παντογνώστης είτε πως εμείς έχουμε ελεύθερη βούληση"
Dr. Hawton Crow

 " Το θέμα της ψυχανάλυσης ήταν σπουδαίο και συναρπαστικό. Στη σκέψη του μέσου ανθρώπου έφτασε σα χαστούκι. Φαντάζεστε μήπως ότι μπορείτε να προσδιορίσετε τις πράξεις σας με τη δική σας ελεύθερη θέληση; Όχι πραγματικά!
Οι συνειδητές πράξεις σας είναι μόνο μία σταγόνα στην επιφάνεια ενός ωκεανού από ασυνείδητες διαδικασίες, από τις οποίες δε μπορείτε να ξέρετε τίποτε και, επιπλέον, θα τρομάζατε αν τις μαθαίνατε. Καμαρώνετε για την ατομικότητα της προσωπικότητάς σας και την ευρύτητα του πνεύματός σας; Αφέλειες. Στην πραγματικότητα δεν είστε παρά το παίγνιο των ενστίκτων σας που σας κάνουν ό,τι αυτά θέλουν. Βέβαια αυτό προσβάλλει τη ματαιοδοξία σας αλλά το ίδιο προσβληθήκατε και όταν μάθατε πως είστε η εξέλιξη των πιθήκων και πως η γη την οποία κατοικείτε, δεν είναι το κέντρο του κόσμου όπως πιστεύατε. Και συνεχίζετε να πιστεύετε πως ο κόσμος είναι το μοναδικό αστέρι ανάμεσα σε δισεκατομμύρια που είναι κατοικημένο"
Dr. Bίλχεμ Ράιχ

" Εμείς οι άνθρωποι είμαστε πλάσματα που τους αρέσουν τα παιχνίδια και η διασκέδαση. Είμαστε τα πιο παιχνιδιάρικα όντα του σύμπαντος. Δε μπορούμε να πεθάνουμε, ούτε να πληγωθούμε, όπως ακριβώς είναι αδύνατο να πληγωθούν οι ψευδαισθήσεις πάνω στην οθόνη.

Μια τιποτένια υπόσταση

γράφει ο Άκης κουστουλίδης


Έψαξα να βρω αφορμές μέσα από τηλεπαράθυρα, μέσα από ειδήσεις, μέσα από συζητήσεις, μέσα από την εξυπνάδα των άλλων, μέσα από την βλακεία των καιρών, μέσα από τα οικονομικά προβλήματα, μέσα από δολοφονίες κρατικές ή μη, μέσα από σχολιασμούς οπαδών αθλητικών ομάδων, μέσα από ταινίες, μέσα από θρησκευτικά πιστεύω, μέσα από ένα κατάλογο πολύ μακρύ και διαφορετικό σε προϊόντα, ανθρώπους, καταστάσεις, υλικά αγαθά, που το μόνο κοινό μεταξύ τους είναι ένα……….


η απουσία της ψυχής.



Η αδιαφορία από όλους να κάνουν έστω και μία αναφορά στην λέξη και όχι στην ουσία….. ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ……………..


Μόλις αναφέρω την λέξη Ψυχή, όλα τα παραπάνω που έχω αναφέρει και όσα δεν έχω αναφέρει, παίρνουν την πραγματική τους τιποτένια υπόσταση…..



Μια τιποτένια υπόσταση γεμάτη με τελεαστέρες να μου λένε διαρκώς ποια είναι τα όνειρά μου.