Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2014

Ο Λευκός και ο Μαύρος Θεός..




 Από το δεύτερο μέρος του βίντεο:

" Ο Μαύρος Θεός μιλάει για τη Γη κι εκείνους που κατοικούν πάνω της και μέσα της.
  Ο Λευκός Θεός μιλάει για τον Ουρανό και για εκείνους που ζουν πάνω απ'το κεφάλι μας.
  Ο Μαύρος Θεός βοηθά να είσαι κοντά στις ρίζες σου.
  Ο Λευκός Θεός καλεί στο δρόμο.
  Ο Μαύρος Θεός δεν αφήνει να ξεχάσεις. Ο Λευκός Θεός αποκαλύπτει το μέλλον.
  Ο Μαύρος Θεός είναι μέσα σου. Ο Λευκός Θεός είναι γύρω σου.
  Ο Μαύρος Θεός είμαι Εγώ.
  Ο Λευκός Θεός... είμαι Εγώ.
  Ο κόσμος ταλαντεύεται αλλά είναι ισορροπημένος.
  Δεν υπάρχει ηρεμία σε τίποτα. Ο χρόνος καταστρέφει την κάθε ηρεμία.
  Ο έξω κόσμος καταστρέφει την κάθε ηρεμία.
  Η κάθε ηρεμία είναι ασταθής.
  Αυτός που ξέρει να κρατάει ισορροπίες
  βρισκόμενος είτε αριστερά είτε δεξιά, είτε πάνω είτε κάτω, είτε μέσα είτε έξω
...μόνο αυτός μπορεί να κυβερνάει τον κόσμο. Να είναι ο αυτοκράτορας του Μαύρου και του Λευκού Θεού.
 Η χαρά πάντα μετατρέπεται σε θλίψη.
 Τα δάκρυα πάντα μετατρέπονται σε γέλιο.
 Το απαλό με τον χρόνο γίνεται τραχύ.
 Η φιλία μετατρέπεται σε αγάπη.
 Η αγάπη μετατρέπεται σε συνήθεια. Συνήθεια σε μίσος. Μίσος σε ηρεμία. Ηρεμία σε περιέργεια. Η περιέργεια σε μια φιλία.
Ο Μαύρος Θεός μετατρέπεται σε Λευκό Θεό. Ο Λευκός Θεός μετατρέπεται σε Μαύρο Θεό.
Όταν ο Μαύρος Θεός έρχεται στο φως, γίνεται γκρι, όπως τα πάντα γύρω.
Όταν ο Λευκός Θεός βυθίζεται στο σκοτάδι, γίνεται γκρι, όπως τα πάντα γύρω,
Όταν ο Μαύρος Θεός κοιτάει τον Λευκό Θεό κι ο Λευκός τον Μαύρο...
...όλα γύρω χρωματίζονται.
Όταν ο Μαύρος και ο Λευκός Θεός γίνονται Ένα, τότε αποκαλύπτεται το Εγώ.
Συνείδηση είναι ο Λευκός Θεός. Το σώμα είναι ο Μαύρος Θεός.
Εγώ είμαι ο Μαύρος και ο Λευκός Θεός.
Εγώ είμαι αυτός που θυμάται τι γινόταν και σκέφτεται για το τι θα γίνει.
Εγώ είμαι αυτός που δεν είναι ούτε στο παρελθόν ούτε στο μέλλον.
Εγώ είμαι το τώρα. Όλος ο κόσμος είναι το αιώνιο τώρα.
Εγώ είμαι το κέντρο αυτού του κόσμου.
Εγώ είμαι το κέντρο της δικής μου πραγματικότητας. "

 



...Και κάποιες σκέψεις μου με αφορμή αυτό το πολύ καλό βίντεο:

" Η υπερβολική χαρά κλαίει. Η υπερβολική θλίψη γελάει." ΓΟΥΙΛΛΙΑΜ ΜΠΛΕΗΚ

Ελευθερία ίσως είναι η ισορροπία μιας ολοκληρωμένης ύπαρξης. Που όταν κρυσταλλωθεί σε αυτή, διαχέεται και προς τα έξω, ψηλαφίζοντας τα κύτταρα ενός κόσμου παραδομένου στην ανισορροπία, την υπερβολή, την πλάνη, την προκατάληψη, την αυτ-απάτη.
Και το "καλό" και "κακό" αποτελούν συμπληρωματικές ποιότητες αυτού που αποκαλείται εαυτός. Ο εξισορροπητικός παρεμβατικός παράγοντας σε αυτό το δίπολο είναι ίσως η συμφιλίωση ανάμεσα στους δύο αντίθετους πόλους.
(Ίσως εννοούσε κι αυτό ο ελληνικής καταγωγής φιλόσοφος Γ.Ι. Γκουρτζίεφ όταν συνιστούσε σαν "προσευχή", κάτι σαν μάντρα, ετούτα τα λόγια: "αγία Κατάφαση, αγία Άρνηση, αγία Συμφιλίωση, μετουσιωθείτε στην ουσία μου για το Είναι μου")
Και ο διαχωρισμός της διάνοιας του πνεύματος από την ευαίσθητη συνείδηση του σώματος αποτελεί καταστροφική και εκφυλιστική κατάσταση για τα ανθρώπινα όντα. Και για τη συγκρότηση κοινωνιών, ιεραρχικά δομημένων...
Κι ο γραμμικός χρόνος είναι μια τεράστια ψευδαίσθηση. "Ο χρόνος είναι άχρονος και κάθε ύπαρξη αποτελεί το ρολόι". Και η πραγματικότητα είναι εύπλαστη. Ας γίνουμε οι καλλιτέχνες στον καμβά της, με τις μπογιές και τα πινέλα στο χέρι (και την καρδιά)...


" Ο θεός μου είναι ο Εαυτός μου! Δεν πιστεύω σε άλλον εαυτό εκτός από τον ίδιο μου το Θεό"
ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΒΑΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου