Ο Ε.Τ.Α. Χόφφμαν έλεγε:
"Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν συναισθάνονται πως είναι φυλακισμένοι μέσα σ'ένα γυάλινο μπουκάλι, έχουν πεισθεί πως είναι ελεύθεροι. Η δυστυχία του ανθρώπου που έχει αντίληψη βαθύτερη από των άλλων είναι να συνειδητοποιήσει πως είναι φυλακισμένος. Η μεγαλύτερή του χαρά έχει πηγή μόνο το γεγονός της πιθανότητας ότι το γυάλινο μπουκάλι ίσως να είναι δυνατόν να σπάσει"
Και ο Τσαρλς Φορτ είχε επισημάνει και προτείνει αυτά:
"Είναι φανερό ότι είμαστε φυλακισμένοι εδώ πέρα. Μόνιμος σκοπός κάθε ανθρώπου θα πρέπει να είναι να δραπετεύσει από αυτόν τον κόσμο. Πρέπει να υπάρχουν κόσμοι πιο ελεύθεροι από ετούτον εδώ. Αν δεν υπάρχουν, τότε μπορούμε να τους δημιουργήσουμε".
Εγώ απλώς να προσθέσω ότι αν ο κόσμος που ζούμε είναι μια αφήγηση (ποιος την αφηγείται αν όχι εμείς πρώτιστα στους εαυτούς μας;), γεμάτη σκιές σκοτεινές κι ανησυχητικές διαπιστώσεις, άστοχες περιπλανήσεις και σαδιστικούς φαύλους κύκλους, δυνάμεις που φαίνεται να μας ξεπερνούν και να μας κατευθύνουν όπως ο μαριονετίστας το θίασό του...Αν είναι ένα μουντό, ζοφερό και αποκαρδιωτικό παραμύθι - Η αφήγηση του παγκοσμιοποιημένου "παραμυθιού" μας πρέπει να λάβει τέλος, έτσι όπως την κατάντησαν!, τότε σα να θυμάμαι κάτι που είχα διαβάσει κάπου. Πως το σημαντικό με τα παραμύθια δεν έχει να κάνει με την αναφορά σε ήρωες και δράκους, αλλά με τη διαπίστωση ότι οι δράκοι μπορούν να νικηθούν!
Και τα δεσμά κάθε είδους, ακόμη και της υποτιθέμενης "μοίρας", να σπάσουν!
Διαβάστε και κάτι που είχε γράψει ο Ένοικος στο antidras:
Η μεγαλύτερη ΦΥΛΑΚΗ όλων και η ανάγκη ΡΗΞΗΣ κι ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου