Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2014

Η λέσχη των ισχυρών του Ambrosetti, ο Τσίπρας και ο «όρκος» εχεμύθειας

(Σχόλιο δικό μας: έχει οποιαδήποτε σχέση αυτή η ταλαίπωρη "δημοκρατία" με μυστικές συναντήσεις και όρκους εχεμύθειας; Και ειδικά όταν πρόκειται για αποφάσεις που επηρεάζουν άμεσα ή ακόμη κι έμμεσα το παρόν και το μέλλον των κοινωνιών; Και ο περίφημος "λαός" και η υπηρέτηση της "βούλησής του" πώς κουμπώνει σε αυτές τις σκοτεινές και υπόγειες διεργασίες; )

h-lesxh-twn-isxyrwn-toy-ambrosetti-o-tsipras-kai-o-orkos-exemytheias
 
Γράφει η Βασιλική Σιούτη

Οι πολιτικοί του αντίπαλοι στην κυβέρνηση θορυβήθηκαν. Η οικονομική ελίτ το είδε ως ένα βήμα «ωρίμανσης» και η αριστερή πτέρυγα του κόμματος ανησυχεί ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται για συμβιβασμούς.  Το βέβαιο είναι ότι η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στο Ambrosetti House θα προκαλέσει κι άλλο θόρυβο τα επόμενα 24ωρα.

Είναι γεγονός ότι η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στο περίφημο Forum Ambrosetti προκαλεί τη δυσαρέσκεια αρκετών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Για την ώρα προσπαθούν να την κρατήσουν εντός των τειχών, αλλά στο εσωτερικό του κόμματος έχει προκληθεί αναστάτωση εδώ και δύο μέρες. Η αποδοχή της πρόσκλησης από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ δεν πέρασε απαρατήρητη ούτε από το πολιτικο-οικονομικό σύστημα της χώρας. Αντιθέτως,  προκάλεσε αίσθηση και αρκετά σχόλια,  σε διαφορετικό κλίμα, όμως,  από αυτά που προκάλεσε στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.  Οι περισσότεροι από αυτούς ερμήνευσαν την παρουσία του σε ένα τέτοιο κλαμπ ως ένα βήμα που τον φέρνει πιο κοντά στην αυλή της εξουσίας, γεγονός που άλλους ανησυχεί και άλλους καθησυχάζει. 
 
Τι είναι όμως αυτό το περιβόητο Forum Ambrosetti  στο οποίο θα συμμετάσχει αύριο (σημείωση: Κυριακή 7/9) ο Αλέξης Τσίπρας και γιατί  γίνεται τόσος θόρυβος; 
 
Πρόκειται για μία ετήσια συνάντηση στη Βίλα Ντ’ Έστε, στο Κόμο της Ιταλίας, στην  οποία παραβρίσκονται κάθε χρόνο  εκπρόσωποι της διεθνούς επιχειρηματικής, πολιτικής και οικονομικής ελίτ και κατά την οποία οι συζητήσεις γίνονται κεκλεισμένων των θυρών, με την αποδοχή του όρου της εχεμύθειας. 
Παρότι στην Ελλάδα το φόρουμ αυτό δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό και κανείς μέχρι τώρα δεν είχε ασχοληθεί μαζί του, κάποιοι το χαρακτηρίζουν ως μία λέσχη τύπου Μπίλντεμπεργκ,  με παρόμοια χαρακτηριστικά.
 
Στον ΣΥΡΙΖΑ πολλά μέλη, κυρίως από την αριστερή πτέρυγα,  ενοχλήθηκαν με  την απουσία του προέδρου τους από τη συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης, αλλά περισσότερο επειδή αυτή συνδυάστηκε με την παρουσία του «σε  μία λέσχη της διεθνούς ελίτ αποδεχόμενος τους όρους της».
Συνεργάτες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήριζαν εχθές τις αντιδράσεις αυτές από υπερβολικές έως και ανόητες και υποστήριζαν ότι «η πρόσκληση ήταν τιμητική» και δείχνει ότι η διεθνής πολιτικοοικονομική ελίτ αναγνωρίζει και υπολογίζει τον Αλέξη Τσίπρα ως ηγέτη. «Σημασία δεν έχει που πας, αλλά τι λες εκεί που πας» έλεγαν. 
 
«Κανείς δεν ξέρει τι θα πει» ισχυρίζεται ωστόσο η άλλη πλευρά,  που διατυπώνει αντιρρήσεις, καθώς όπως λέει, σε όλες αυτές τις λέσχες ισχύει ο περίφημος κανόνας «Chatham House Rule», ένα σύστημα εχεμύθειας όσων συμμετέχουν σε αυτά τα κλαμπ των ισχυρών. 
 
Όποιος παίρνει μέρος σε φόρουμ υπό το καθεστώς του Chatham House Rule, μπορεί να αξιοποιήσει όσα θα ακούσει εκεί, αλλά δεν επιτρέπεται να αποκαλύψει ποιος είπε τί και ο λόγος που εφαρμόζεται αυτός ο κανόνας, λένε,  είναι για να ενθαρρύνεται η ελεύθερη έκφραση των απόψεων –ειδικά των πολιτικών,  χωρίς το φόβο των διαρροών και των αντιδράσεων που ενδεχομένως να προκαλούσαν αυτές, εαν γίνονταν γνωστές. Ο κανόνας αυτός αποτελεί κάτι σαν «συμβόλαιο» με το οποίο οι συμμετέχοντες δεσμεύονται να μην αποκαλύψουν όσα θα συζητηθούν στις ιδιωτικές συναντήσεις που θα πραγματοποιηθούν. Η αποδοχή του  Chatham House Rule είναι απαραίτητος όρος για να συμμετάσχει κανείς σε αυτά τα κλαμπ. 
 
«Κανείς δεν έχει δικαίωμα να αποκαλύψει τι θα τους πει εκεί ο Τσίπρας, και ούτε εμείς θα μάθουμε τι συζήτησε μαζί τους» υποστηρίζουν τα στελέχη που αντιδρούν στη συμμετοχή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο Ambrosetti.  
 
«Μα γιατί υπάρχουν αυτοί οι κανόνες στις λέσχες της ελίτ;  Γιατί εκεί καλούν αυτούς με τους οποίους θέλουν να έχουν διαύλους επικοινωνίας και μία συνεννόηση. Επίσης είναι γνωστό ότι σε αυτές τις λέσχες γίνονται διάφορα ντιλ, τα οποία δεν μαθαίνουμε ποτέ. Για ποιο λόγο λοιπόν ένας πρόεδρος αριστερού κόμματος, που βρίσκεται στο δρόμο για την εξουσία, να πάει εκεί, να δεχθεί τους όρους τους και να λειτουργήσει με αυτούς τους αδιαφανείς κανόνες;» λένε. 
 
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο,  δεν το βλέπει έτσι. Θεωρεί ως αναγνώριση την πρόσκληση σε ένα φόρουμ που συμμετέχει η αφρόκρεμα της διεθνούς ελίτ, από αρχηγούς κρατών μέχρι μεγαλοεπιχειρηματίες και κορυφαίους επιστήμονες από όλο τον κόσμο,  οι οποίοι συζητούν για  τις εξελίξεις στα σημαντικότερα διεθνή ζητήματα.
 
Είναι πράγματι έτσι όπως λέει ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του; Ή πρόκειται για μια απόφαση που δεν καλοζυγίστηκε; Ή μήπως  ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δίνει διαπιστευτήρια, όπως φοβάται η αριστερή πτέρυγα του κόμματος;  Ένα είναι σίγουρο, πως ό,τι κι αν ισχύει, θα φανεί στην πορεία και μάλιστα σύντομα. 
 
 
 
Eμείς το διαβάσαμε στη Σίβυλλα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου