Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2014

Χμμ! Ναι μεν, αλλά..



->Aν τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και η σιωπή χρυσός..

τότε ίσως ο πλούτος να στερείται πάθους και ιδεών
-κάτι που τον καθιστά κι εχθρικό απέναντί τους-

και οι σιωπηλοί να στερούνται απόψεων
-κάτι που συχνά τους ποτίζει με φθόνο, μέχρι και μίσος, γι'αυτές-


-> Κι εάν όπως είπε κι ο Προυντόν ότι  "αν ο πλούτος ήταν προϊόν μόχθου,
τότε οι εργάτες θα ήταν οι πλουσιότεροι άνθρωποι"..

άραγε γιατί οι πολλοί δεν σταμάτησαν ποτέ να μοχθούν και να σβήνουν για να πλουτίζουν και να κορδώνονται οι λίγοι; Πότε και σε ποια διάσταση θα το εμπεδώσουν;-Σε τούτη τη διάσταση τα πράγματα έχουν σκουρύνει πολύ!

Μήπως κι όλοι εκείνοι που διαρκώς παραπονιούνται και τα βάζουν με τη ζωή,
στερούνται εκτός των άλλων και.. γοητείας;


-> Κι αν η α-λήθεια ή μη λήθη, σημαίνει απουσία λήθης..

τότε τ'ανθρώπινα κοπάδια ίσως και να'ναι οι παθολογικότεροι ψεύτες του γαλαξία..


-> Κι αν τίποτα στον κόσμο, στο σύμπαν δεν ειναι αυτό που φαίνεται..

μήπως ο ανθρώπινος πολιτισμός έχει γαντζωθεί πάνω στην πλάνη του τίποτα των φαινομένων;


-> Κι αν ο θεός έπλασε τον Άνθρωπο "κατ'εικόνα και καθ'ομοίωσιν"..

τότε εξωγήινες φυλές με μη ανθρώπινη φυσιολογία και μορφή
σε ποιον θεό ή ποιους θεούς να πιστεύουν;


-> Αν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο..

τότε ποιος μας εγγυάται πότε ζεις πραγματικά, πριν ή μετά;

-Για τις μονοθεϊστικές σκοτοδίνες υπερτερεί σαφώς το μετά, ώστε το πριν ή σωστότερα το τώρα
να προσφέρεται εθελούσια σε καθεστώς αφασίας, επικυρωμένο στα ιδιοκτησιακά συμβόλαια φεουδαρχών και νεκροθαφτών του πνεύματος-


-> Κι εφόσον οι νέες "φευγάτες" επιστημονικές αντιλήψεις μιλούν για πολλούς παράλληλους κόσμους και σύμπαντα..

μήπως έχει δίκιο κι ο Φίλιπ Ντικ:
"αν νομίζεις ότι αυτό το σύμπαν είναι το χειρότερο, πού να δεις και κάποια άλλα!"


- Κι αν ζητάς μια συμβουλή, κράτα για αρχή αυτό: Το ουρλιαχτό της ρήξης -


Ο Ένοικος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου