Το παρακάτω, θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε κι ως ανέκδοτο, ίσως και κάπως ... "βλάσφημο" για μια πολύ μεγάλη συγκεκριμένη κατηγορία άκαμπτων σε πεποιθήσεις οπαδών, μου το είχε μεταφέρει φίλος που το άκουσε από φίλο. Οπότε αναπόφευκτα το αναπαράγω ίσως κι ελαφρώς αλλοιωμένο ως προς την πρωτότυπη αφήγηση, ίσως και γιατί δεν είναι καθόλου κακό να διανθίζεις μια ιστορία και με κάποια δικά σου στοιχεία, που όμως δεν αλλοιώνουν την ουσία της.
Το υπέρτατο ον φώναξε την Εύα, την ώρα που ως συνήθως ο Αδάμ χαζολόγαγε και περιφερόταν βαριεστησμένα στον κήπο της Εδέμ. "Ήρθε η ώρα να σου αποκαλύψω το μεγαλύτερο μυστικό της δημιουργίας, είσαι έτοιμη;" της έκανε με πολύ σοβαρό ύφος. Εκείνη, εμφανώς κολακευμένη, έγνεψε καταφατικά. Τότε το μακάριο ον της είπε αυτό που την άφησε έκπληκτη κι ακόμα πιο κολακευμένη: "Το πρώτο πλάσμα που έφτιαξα μάθε πως ήσουν εσύ! Στη συνέχεια έπλασα και τον Αδάμ, αλλά δεν βγήκε, όπως έχεις καταλάβει, τόσο έξυπνος όπως εσύ, η πρωτόπλαστη!..Τι να γίνει όμως...Θα πρέπει να το αποδεχτούμε και οι δυο πως ό,τι έγινε δεν θα ξε-γίνει, άλλωστε κι αυτός είναι παιδί μου όπως εσύ.". Η Εύα την κοίταξε σιωπηλή, αλλά με ύφος που δήλωνε ότι κατανοούσε απόλυτα. Και το πανάγαθο ον της είπε με ελαφρώς αυστηρό ύφος: "Θέλω όμως να μου υποσχεθείς ότι δεν θα σου ξεφύγει ποτέ αυτή η πληροφορία, για να μη στεναχωρηθεί ο σύντροφός σου. Άστον μέσα στην πλάνη του, δεν πειράζει. Με καταλαβαίνεις έτσι; Άλλωστε μεταξύ ...γυναικών πρέπει να υπάρχει εμπιστοσύνη!..."
ανιχνευτής
(Κι εδώ δεν μπορώ παρά να θυμηθώ κάτι κι από τον Ένοικο : Η επιλογή του να επιλέγεις...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου