Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τετάρτη 14 Ιουλίου 2021

Για σένα πόσο μακριά είναι η γραμμή;


(Σχόλιο δικό μας: η πιο σημαντική τροφή του ανθρώπου είναι ίσως...οι εντυπώσεις που εισπράττει. Κι όταν συναναστρέφεται με άτομα της ίδιας πίστης, ιδεολογίας, "κατηγοριοποίησης", τότε η ομοφωνία τους τείνει να επισκιάσει την ευθυκρισία του)


Το πείραμα κοινωνικής συμμόρφωσης του Asch θεωρείται κλασσικό. Ίσως κάποιοι σήμερα δεν το θυμούνται. Όμως, είναι πολύ σημαντικό, για να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί και η παρούσα κατάσταση.

Στο πείραμα αυτό, λοιπόν, εξετάζεται το πώς αντιδρούν τα άτομα υπό κοινωνική πίεση. Μάλιστα, η επιλογή του όρου «άτομο» από την πλευρά μας δεν είναι τυχαία. Είναι ένας κοινωνιολογικός όρος, ο οποίος σήμερα απέκτησε σάρκα και οστά. Κοινωνικά έχει επικρατήσει σε τέτοιο βαθμό ο ατομικισμός, ώστε μια πιθανή εκδοχή του σύγχρονου ανθρώπινου είδους να μην είναι η μετατροπή του σε θηρίου, όπως φοβούνται πολλοί φιλόσοφοι, αλλά σε αμοιβάδα.

Ας αφήσουμε όμως την «κοινωνιολογική βιολογία» και ας επιστρέψουμε στο πείραμα. Ενώ, λοιπόν, ο Solomon Asch ενημερώνει τους συμμετέχοντες ότι θα λάβουν μέρος σε ένα πείραμα για την οπτική αντίληψη του μήκους των γραμμών, δηλαδή στο ποιά γραμμή από αυτές που τους δείχνει είναι κοντύτερη ή μακρύτερη, στην πραγματικότητα διεξάγει ένα τελείως διαφορετικό πείραμα. Θέλει να εξακριβώσει πώς αντιδρά ένα άτομο, όταν τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας στην οποία εντάσσεται εκφράζουν την αντίθετη άποψη με αυτόν. Και μάλιστα, όταν η άποψη της ομάδας είναι ολοφάνερα λανθασμένη.

Οι απαντήσεις στο τετράλεπτο βίντεο που ακολουθεί:



Στην πρώτη περίπτωση το άτομο αρχίζει να αμφιβάλλει για την ορθότητα της αντίληψής του. Ενώ βλέπει και αντιλαμβάνεται το αληθές, δεν είναι σίγουρος για τον εαυτό του. Οπότε και συμμορφώνεται με την ομάδα. Στη δεύτερη, όμως, περίπτωση, το άτομο, ενώ εμφανώς καταλαβαίνει ότι έχει ορθή αντίληψη των πραγμάτων, αποφασίζει να συμμορφωθεί με την ομάδα, για να μην απομονωθεί. Οπότε, σε αυτή την περίπτωση προκύπτει η κοινωνική συμμόρφωση.

Όταν προκύπτουν κάποιοι «σύμμαχοι», οι οποίοι εκφράζουν κι αυτοί την αλήθεια, τότε η κοινωνική συμμόρφωση μειώνεται. Το πείραμα καταλήγει σε κάτι πολύ σημαντικό: η δύναμη της ομάδας δεν έγκειται στον αριθμό της, αλλά στην ομοφωνία της.

Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν, για όσα βιώνουμε σήμερα και για τις «μοναδικές επιστημονικές αλήθειες», που κυκλοφορούν και προσπαθούν να επιτύχουν την κοινωνική συμμόρφωση.

Ας αναρωτηθούμε για ποιον λόγο η εξουσία προτιμά να σπαταλά τόσο χρήμα και ενέργεια, για να τρέφει τους «παπαγάλους» των ΜΜΕ, να επαναλαμβάνουν σαν ηχώ «μοναδικές επιστημονικές αλήθειες» και να βγάζει όσους αντιδρούν τρελούς, ψεκασμένους, αρνητές ή ό,τι άλλο.

Ας αναρωτηθούμε ποιός κάνει το πείραμα και ποιός είναι όχι το υποκείμενο του πειράματος ούτε καν το αντικείμενό του, αλλά ποιός είναι το πειραματόζωο, χωρίς εισαγωγικά.

Ας αναρωτηθούμε τι σημαίνει στα αλήθεια η «μαστίχα» της ατομικής ευθύνης, που υποβάλλει τα άβουλα πειραματόζωα σε εθελούσια πειραματόζωα. Τί σημαίνει να διεξάγουν πειράματα επάνω τους με τη συναίνεσή τους; Θα πρέπει να σκεφτούμε τί σημαίνει το πείραμα όχι για αυτούς που το διεξάγουν, αλλά για όσους δέχονται να είναι τα πειραματόζωα.

Ας αναρωτηθούμε πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν οι εντυπώσεις που έχουμε από το περιβάλλον. Όλα τα μηνύματα, οι ειδήσεις (εντός και εκτός εισαγωγικών), οι δημόσιες αναρτήσεις, οι συναισθηματικές αντιδράσεις και πολλά πολλά ακόμη είναι εντυπώσεις. Προσπαθούν και τις περισσότερες φορές καταφέρνουν να εντυπωθούν μέσα μας. Κι όσο πιο συχνά και επαναλαμβανόμενα τις λαμβάνουμε, τόσο πιο βαθιά εντυπώνονται, ακόμη κι αν δεν έχουν καμιά σχέση με την αλήθεια ή έστω μια προσέγγισή της.

Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν, τί κάνουμε με αυτές τις εντυπώσεις; Τις αφήνουμε να μας σφραγίζουν και να μας κωδικοποιούν; Να μας μετατρέπουν σε αλγόριθμους, δεδομένα, ποσοστά, υπογραφές συναίνεσης, ψήφους, likes και λοιπά και λοιπά;

Το μόνο που εξαρτάται από εμάς είναι το τι θα κάνουμε τις εντυπώσεις που λαμβάνουμε, λέει ο Επίκτητος. Τίποτε άλλο δεν είναι στο χέρι μας: ούτε το σώμα μας, ούτε το αν θα ζήσουμε ή θα πεθάνουμε, αν θα αρρωστήσουμε ή θα είμαστε υγιείς ούτε αν θα είμαστε πλούσιοι ή φτωχοί. Μόνο ένα: η βούλησή μας να αντιδράμε στις εντυπώσεις σύμφωνα με τις δικές μας αποφάσεις κι όχι σύμφωνα με αποφάσεις που πήραν άλλοι για εμάς.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου