Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Σάββατο 3 Ιουλίου 2021

Το Αόρατο Φαινόμενο της Συνδεσιμότητας

 

All is One - μια πανάρχαια γνώση που ανακαλύπτει η σύγχρονη επιστήμη

"Η ανθρώπινη φύση είναι η εκστατική διαίσθηση, ο εκστατικός θαυμασμός, η εκστατική ακριβής κίνηση. Μη συμβιβάζεστε με τίποτε λιγότερο". - Δρ. Τίμοθυ Λήρυ

Το Αόρατο Φαινόμενο της Συνδεσιμότητας

Eίναι πια ολοφάνερο πως κάτι δεν πάει καλά...Τα περισσότερα πράγματα πια δεν μας ικανοποιούν ή δεν συνδεόμαστε μαζί τους. Όπως σημειώνει η ανθρωπολόγος Dori Tunstall "τα τελετουργικά της κατανάλωσης δεν μας ικανοποιούν πλέον επειδή στερούνται ανθρωπίνων σχέσεων".

Η σημασία της συνδεσιμότητας ήρθε στο προσκήνιο κι επιβεβαιώθηκε πριν δεκαετίες από την κβαντική φυσική. Ο φυσικός Νiels Bohr ανακάλυψε πως μόλις τα υποατομικά σωματίδια έρθουν σε επαφή, ακόμα κι αν χωριστούν, διατηρούν επίγνωση το ένα από το άλλο στο επέκεινα. (!)

Τα σωματίδια αυτά μάλιστα παραμένουν διαρκώς διασυνδεδεμένα, ανεξάρτητα της απόστασης μεταξύ τους και το πού βρίσκονται κάθε φορά, πράγμα που οφείλεται στο κβαντικό πεδίο. Στο πεδίο αυτό όπως και στο διαδίκτυο, τα πράγματα δεν συνδέονται γραμμικά αλλά χάρη σε ένα δυναμικό πεδίο σχεδιασμένο σαν δίκτυο. Το φαινόμενο αυτό μας επιτρέπει να κατανοούμε την άμεση συνδεσιμότητα, όπως είναι η τηλεπαθητική επικοινωνία. Φαίνεται δε πως η συνδεσιμότητα είναι το αόρατο φαινόμενο, πάνω στο οποίο στηρίζεται η ύπαρξή μας, δίνοντας σκοπό και νόημα στη ζωή μας.

Αν όμως τα πάντα συνδέονται όπως ισχυρίζεται η κβαντική φυσική, η οικολογία και η πνευματικότητα της Ανατολής, τότε γιατί εμείς νιώθουμε τόσο απομονωμένοι;

Αν και η επιστήμη υποστηρίζει πως η διαχωριστικότητα είναι ψευδαίσθηση, εντούτοις η δυτική κουλτούρα επιμένει να βλέπει το πράγμα μηχανιστικά: από νωρίς οι δυτικοί φιλόσοφοι έδωσαν έμφαση στη λογική αντί για τη διαίσθηση, σπάζοντας τη σύνδεση μεταξύ σώματος-νου, θεωρώντας πως η πραγματικότητα αποτελείται από χωριστά μέρη. Η αλήθεια ωστόσο είναι πως είμαστε ολόκληρα συστήματα σε ένα σύμπαν αλληλοδιεισδυόμενων συστημάτων, αλλά οι περισσότεροι δεν το νιώθουμε έτσι. 

Ας πάρουμε το παράδειγμα των ανθρώπινων σχέσεων. Αν και η επικοινωνία μέσω email και sms

είναι πλέον συνεχής, η αλήθεια είναι πως το είδος αυτό της επικοινωνίας δεν είναι πλέον το ίδιο ικανοποιητικό και πλούσιο όπως η άμεση, πρόσωπο με πρόσωπο επαφή με έναν άλλο άνθρωπο.

Είναι εύκολο να αποφεύγεις να είσαι ευάλωτος πίσω από μια οθόνη. Αλλά γιατί αυτό να είναι πρόβλημα;

Ως απάντηση, παραθέτω τα λόγια της κοινωνιολόγου Brene Brown, που λέει ότι πρέπει να είμαστε ευάλωτοι για να είμαστε ορατοί ώστε να συνδεόμαστε με τους άλλους. "Το να είμαστε ευάλωτοι", λέει η ίδια, "είναι η μήτρα της καινοτομίας, της δημιουργικότητας και της αλλαγής".

Για τον κλασικό τρόπο σκέψης, το να είσαι ευάλωτος αποτελεί αδυναμία. Κι όμως, σύμφωνα με πολλούς κοινωνικούς επιστήμονες, είναι το κλειδί τόσο για να σχετίζεσθαι όσο και για τη δημιουργικότητας, ενώ είναι η επιτομή του θάρρους.

Η ικανότητα να μπορείς να είσαι ευάλωτος είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ικανότητα να αντέχεις την αβεβαιότητα, δυο ποιότητες-κλειδιά για την εξέλιξή μας ως είδος.

Σε αυτό τον κόσμο που αλλάζει ταχύτατα και που, όπως αποδεικνύει η επιστήμη, τα πάντα είναι πολύ πιο ευμετάβλητα απ' όσο φαίνονται, προκειμένου να κάνουμε το επόμενο βήμα πρέπει να απεκδυθούμε το φόβο και να αποδεχθούμε τον κόσμο μας ως έχει: ευάλωτο, εκτεθειμένο και ανοιχτό σε εμπειρίες που δεν είχαμε μέχρι τώρα φανταστεί.

Χαρά Αστεριάδου    Άρθρο στο τεύχος 138, Απριλίου-Μάη του 2015, στο περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ ("σε αναζήτηση νοήματος στο σύγχρονο κόσμο"), το οποίο κατά την προσωπική μας άποψη αξίζει να ανακαλυφθεί από κάθε αναγνώστη με το σαράκι μέσα του του "ανήσυχου ταξιδευτή"...

Σύνδεση: 

Το ξεκίνημα της πραγματικής επιστήμης: "Το Πεδίο: Η Μυστική Δύναμη του Σύμπαντος - Η Εποχή του Μηδενικού Σημείου"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου