Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!
Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Δευτέρα 4 Μαΐου 2020

AlViNeAl


“Welcome to the next generation film… Simply stunning!”  New York Report

“Truly a Masterpiece of a short film”  Tamba Bay Review



Ταινία μικρού μήκους των Zeke Lever και Γιώργου Τσαλίκη. Γυρισμένη στις ΗΠΑ, όπου και παρουσιάστηκε ξεσηκώνοντας τους κριτικούς, αποσπώντας συμμετοχές σε διαγωνισμούς και βραβεύσεις, εγκαινιάζει μια νέα κινηματογραφική προσέγγιση στον αιώνιο πόλεμο Φλόγας και Πάγου, με τις τεχνικές της Κοσμικής Βιοδυναμικής, και συμβάλλοντας να κρατηθεί αναμμένη η Φωτιά της Εξέλιξης, της Ελεύθερης Βούλησης και της Ανεξάρτητης Σκέψης.

“H Θερμοδυναμική”, έλεγε ο μεγάλος θεωρητικός φυσικός Άρνολντ Ζόμμερφελτ, “είναι ένα περίεργο θέμα. Την πρώτη φορά που καταπιάνεσαι με δαύτη, δεν καταλαβαίνεις τίποτε. Τη δεύτερη φορά, νομίζεις ότι κατάλαβες εκτός από κάνα δύο ασήμαντες λεπτομέρειες. Την τρίτη φορά, συνειδητοποιείς ότι δεν κατάλαβες τίποτα, αλλά στο μεταξύ την έχεις συνηθίσει τόσο που δε σε απασχολεί πια.”

Ο Πάγος και η Φλόγα είναι μια συμβολική απόδοση δύο βασικών και πολικά αντίθετων εννοιών της Θερμοδυναμικής. Είναι δύο έννοιες τόσο απλές και κοινές που πράγματι, δε χρειάζεται να σας
απασχολεί το πόσο ακατανόητες είναι στ’ αλήθεια. Έτσι – ξεχάστε εδώ τη Θερμοδυναμική. Εγώ τουλάχιστον, ως συγγραφέας, εγκαταλείπω τον αγώνα να γίνω σαφέστερος.

Φυσικά, εκεί όπου ο πεζός λόγος και η ποίηση εγκαταλείπουν, τη σκυτάλη αναλαμβάνουν η ζωγραφική και η μουσική – δύο τέχνες που, παρακάμπτοντας τον περιοριστικό λόγο, μεταφέρουν πιο πέρα τη βασική ουσία κάποιων πραγμάτων. Αλλά...

Αλλά, ούτε κι αυτό θα ήταν αρκετό για μια σφαιρική κατανόηση του αληθινού υπόβαθρου του σύμπαντος αν δεν υπήρχε ο κινηματογράφος. Ο κινηματογράφος, βλέπετε, είναι μια τέχνη που συνδυάζει όλες τις προηγούμενες, επιτυγχάνοντας να ξεπεράσει τους επιμέρους περιορισμούς τους. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ζeke Lever ξέρει άριστα να χειρίζεται αυτό το σύνθετο μέσο, μπορώντας να πει με μεγάλη συντομία πολύ περισσότερα πράγματα απ’ όσα θα μπορού­σαν να πουν ένας συγγραφέας, ένας ζωγράφος κι ένας μουσικός αν λειτουργούσαν ξεχωριστά.

Στην ταινία αυτή ο Ζeke “γράφει”, ζωγραφίζει“ και “τραγουδά” ταυτόχρονα για την Κίνηση της Φλόγας και για την Ακινησία του Πάγου, για τη Ζωή της Φλόγας και για το Θάνατο του Πάγου, για την Ελευθερία της Φλόγας, και για τη Φυλακή του Πάγου... Ναι, “γράφει”, “ζωγραφίζει” και “τραγουδά” για μια κοσμική ζυγαριά, και για έναν αιώνιο αγώνα μέσα και έξω από μας. Απολαύστε τον.

Γιώργος Μπαλάνος
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΤΡΕΪΛΕΡ ΕΔΩ: http://youtube.com/watch?v=CHLzdYJqGeM
To επίσημο site της ταινίας: www.alvineal.com

 “The Lord of Ice and Lord of Fire engage in an epic battle with the salvation of the human race hanging in the balance. But this war will not be won with weapons, but esoterically and spiritually. Not
for everybody, but for pretty groundbreaking visuals and a creating a sense of awe-inspiring mythos, I can’t help but give it a Highly Recommended.”  Nolan Canova, Review from Tampa Bay Theater  
“No dialogue, swords, drugs, Fire, Ice, secret societies. This short film will blow you away.”  Royalty Theater, Clearwater

Το κάλεσμα είχε ακουστεί μέχρι τα πέρατα του χώρου και του χρόνου. Για άλλη μια φορά, ο Κύριος του Πάγου και ο Κύριος της Φλόγας έδωσαν τη μάχη της κυριαρχίας. Η αιματηρή ήττα στο στρατόπεδο της Φλόγας σκόρπισε τις τελευταίες ελεύθερες ψυχές στη λήθη μιας ψευδο-επιβίωσης, στιγματίζοντάς τες ως επαναστάτες και ανατρεπτικούς εχθρούς.

Όμως, στα χρόνια του σκοταδισμού, των ψευδοσωτήρων και της τυραννίας που ακολούθησαν, ο Κύριος της Φλόγας προετοίμαζε και στρατολογούσε μια νέα γενιά ελεύθερα σκεπτόμενων ανθρώπων. Αδάμαστες ψυχές που θα ξύπναγαν με το μήνυμα της Φλόγας όσους θα ήταν είχαν θέληση να αγωνιστούν για την ελευθερία τους.

Η ώρα είχε φτάσει. Για άλλη μια φορά ο αγώνας ξεκινούσε...

AlvineAl

Zekel Lever


Το δανειστήκαμε από ΕΔΩ
Αν σας φάνηκαν περίεργα (ανάμεσα σε όλα τα άλλα) τα στιγμιότυπα με το φτερό του παγωνιού στην ταινία, διαβάστε κι ετούτο, του Γιώργου Μπαλάνου:  Η Φωλιά του Παγωνιού
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)