Αν, όπως λένε και οι άνθρωποι των γραμμάτων και του πολιτισμού, "τα πάντα είναι θέμα αισθητικής", τότε έχουμε την ατυχία να ζούμε σε έναν αποκαρδιωτικά ακαλαίσθητο κόσμο! Και αυτή η ατυχία δεν είναι μόνο σημερινό φαινόμενο. Μάλλον πρόκειται για διαχρονική συνθήκη, που υιοθετούσε ανέκαθεν διάφορες παραλλαγές φίμωτρων...
Κοίταξε με καθαρό κι όχι με φοβισμένο βλέμμα, φανέρωσέ μου τα χαρακτηριστικά που σε αναδεικνύουν ως ανθρώπινη μορφή, που σε προσδιορίζουν ως φυσική οντότητα...Και πες μου την αλήθεια, όχι τη "μετα-αλήθεια" (post truth), τον "φιλοσοφικό" και πολιτικό αυτό νεωτερισμό που μας υποβαθμίζει ως νοήμονα όντα. Άκου την αλήθεια που αναβλύζει μέσα από την πηγή της ζωής, την καρδιά σου, και πες μου: Είμαστε ακόμη ζωντανοί;
Πώς μπορούμε να χαζεύουμε, κοινωνικά και ψυχολογικά κατακερματισμένοι και φιμωμένοι, το θρίαμβο της κατασκευασμένης θανατίλας πάνω στα αντανακλαστικά των ανθρώπων, τη μόλυνση της ασχήμιας επί της ζώσας ψυχής του ανθρώπινου είδους και να ισχυριζόμαστε ότι είμαστε πραγματικά κι αληθινά ζωντανοί; Πώς;
Αλλά εγώ... "μάσκα δεν έχω να γυρνώ στο καρναβάλι ετούτο"...Ένας αλήτης είμαι που περισσεύω
παντού και δεν χωράω πουθενά...Περπατώντας μαζί με τη δική μου υλοποιημένη άποψη περί αισθητικής και εισακούοντας όσα μου ψιθυρίζει στο αυτί σε κάθε κοινό μας βήμα...
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου