Η Φωλιά του Παγωνιού

Σε ολόκληρη την περίοδο της Ιστορίας της, η ανθρωπότητα γνώρισε πολλές Αδελφότητες του Παγωνιού, συγκεκριμένες οργανώσεις που δρουν και κινούνται κάτω από διάφορα ονόματα. Συχνά οι αδελφότητες αυτές έχουν φαινομενικά αλληλοσυγκρουόμενες αντιλήψεις και στόχους. Μερικές από τις οργανώσεις αυτές είναι πολύ γνωστές, άλλες λιγότερο γνωστές και άλλες εντελώς άγνωστες.

Οι Φωλιές του Παγωνιού έχουν τη δομή που ταιριάζει στην εποχή και τον τόπο δράσης τους. Μπορεί να εκδηλωθούν σαν θρησκευτικές, επιστημονικές, πολιτικές ή άλλες οργανώσεις, καλυμμένες πίσω από μέλη και στελέχη που είναι ανίδεα του παιχνιδιού. Συνήθως όμως οι Φωλιές εκδηλώνονται στο χώρο της αντίθεσης στις καθιερωμένες αντιλήψεις. Στην εποχή μας παρουσιάζονται σαν μαγικο-αποκρυφιστικές οργανώσεις.

Η ζωντανή Φωλιά του Παγωνιού είναι ένα κινητό σύστημα μιας ομάδας ανθρώπων που δε δεσμεύονται από τίποτε και δεν προσκολλώνται σε τίποτε. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ανοιχτή επίσημη ομάδα. Κι αν γίνει, το κάνει με άλλο όνομα και άσχετους σκοπούς.
Διαλέγει τα μέλη της από την Γκρίζα Αδελφότητα και τα εκπαιδεύει σταδιακά στους κανόνες και τα όπλα του παιχνιδιού. Τα κριτήρια της εκλογής είναι πολύ αυστηρά, αλλά δεν έχουν καμία σχέση με τα κριτήρια που θα φανταζόταν κανείς.

Η Φωλιά του Παγωνιού διατηρεί προσβάσεις σε όλους τους χώρους της ανθρώπινης δραστηριότητας κι ελέγχει άμεσα ή έμμεσα πολλά νευραλγικά σημεία. Οι δραστηριότητές της από τη φύση τους δεν μπορούν να μπουν σε καλούπια, αλλά οπωσδήποτε κυμαίνονται από πράγματα που θα τα καταλάβαινε ο καθένας, μέχρι προσπάθειες που ένας εξωτερικός παρατηρητής θα χαρακτήριζε ακατανόητες.

Το κεντρικό μυστικό στρατόπεδο των πλασμάτων που ανήκουν στη Φωλιά του Παγωνιού βρίσκεται πάντα στο στρατόπεδο που μειονεκτεί στο συγκεκριμένο τόπο ή περίοδο. Οι δευτερεύουσες περιφερειακές βάσεις τους βρίσκονται στο στρατόπεδο που πλεονεκτεί στο συγκεκριμένο τόπο ή περίοδο.

Για να κατανοήσει κανείς μέρος από τις δραστηριότητες της Φωλιάς πρέπει να γνωρίσει μερικά από τα βασικά πλαίσια προοπτικής, έχοντας πάντα υπόψη τη βασική τους ρευστότητα και τη δυσκαμψία των έντυπων λέξεων. Οι πληροφορίες και οι απόψεις που ακολουθούν πρέπει να ειδωθούν με την επίγνωση αυτών των παρατηρήσεων.

Ας πάρουμε εδώ ένα κλασικό πια αίνιγμα που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος: Τα UFO ή ΑΤΙΑ ή Ιπτάμενους Δίσκους.

Είναι ένα θέμα στο οποίο έχω ήδη αφιερώσει μερικά βιβλία και δεν θα επαναλάβω τίποτε εδώ. Δεν θα μας απασχολήσει η ύπαρξή τους, αλλά οι προεκτάσεις της πραγματικότητάς τους. Ο αναγνώστης δε χρειάζεται καν να πιστεύει στο φαινόμενο. Ας το δεχτεί ως ένα υποθετικό παράδειγμα. Θα μπορούσα να εξηγήσω τα ίδια πράγματα ξεκινώντας όχι από τα UFO, αλλά από δημιουργήματα της φαντασίας σαν τον Ντόναλντ Ντακ ή την Κοκκινοσκουφίτσα. Επειδή είμαι σίγουρος ότι ελάχιστοι έχουν διαβάσει το «Χρυσό Κλαδί» του σερ Τζ. Φρέηζερ, και η έλλειψη χώρου δεν ενδείκνυται για προκαταρκτική ανάλυση του θέματος, προτιμώ να καταπιαστώ με τα UFO.

Ας δεχτούμε, λοιπόν ως δεδομένο ότι τα UFO υπάρχουν. Ένα από τα πολλά ερωτήματα που τίθενται είναι αν έρχονται από άλλους κόσμους, άλλους πλανήτες ή από τη Γη. Ένας συμβατικός ερευνητής θα συγκέντρωνε τα σχετικά στοιχεία και θα προσπαθούσε να βρει αποδείξεις για τη μία ή την άλλη εξήγηση. Το αν θα κατέληγε ή όχι κάπου, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ο τρόπος που θ’ αντιμετώπιζε το πρόβλημα.

Ένα μέλος της Φωλιάς του Παγωνιού θα ερευνούσε πρώτα το ερώτημα το ίδιο. Πριν ψάξουμε να βρούμε αν οι Ιπτάμενοι Δίσκοι προέρχονται από άλλους κόσμους και πλανήτες ή από τη Γη, πρέπει να δούμε αν αυτές οι δύο απόψεις είναι πράγματι δύο. Αν δεν είναι δύο, αλλά μία, τότε το ερώτημα είναι λάθος και κανείς δεν μπορεί να βρει την απάντηση σ’ ένα ανύπαρκτο και λανθασμένο ερώτημα.

Η αγελάδα είναι θηλαστικό ή ζώο;

Εδώ το λάθος είναι φανερό, αλλά αυτό δε συμβαίνει πάντα.

Από την αρχή μπορούμε να πούμε ότι η «Γη» οι «άλλοι κόσμοι» ή «πλανήτες» είναι Παγωμένες Λέξεις χωρίς νόημα. Και ιδού γιατί:

Για να κάνουμε διάκριση ανάμεσα στη Γη και στους άλλους πλανήτες πρέπει να περιορίσουμε το περιεχόμενό τους. Αν αυτά τα δύο δεν αποτελούν ανεξάρτητες έννοιες, τότε είναι σαν να ψάχνουμε για τις δύο αριστερές και τις δύο δεξιές άκρες ενός νήματος. Μόνον αν έχουμε δύο νήματα γίνεται αυτό. Εδώ όμως έχουμε δύο νήματα; Είναι η «Γη» και οι «άλλοι πλανήτες» διαφορετικές έννοιες, διαφορετικές πραγματικότητες; Σίγουρα θ’ απαντήσετε καταφατικά… εκτός κι αν ανήκετε στη Φωλιά του Παγωνιού ή είστε Γκρίζος Αδελφός. Αν δεν είστε, θα πείτε:

«Μα δεν είναι ολοφάνερο και αυταπόδεικτο ότι η Γη και ο Άρης, λόγου χάρη, είναι δύο διαφορετικά ουράνια σώματα; Μήπως δεν απέχουν δισεκατομμύρια χιλιόμετρα; Δύο ανεξάρτητες σφαίρες στο κενό που τις χωρίζει;»

Ολοφάνερο; Αυταπόδεικτο; Διαφορετικά; Απέχουν; Σφαίρες;

Το ολοφάνερο και το αυταπόδεικτο είναι λέξεις που τις αρνείται ή τις αντιμετωπίζει μ’ επιφύλαξη ακόμη και η ορθόδοξη παγωμένη επιστήμη… αλλά ας πιάσουμε το πιο σίγουρο απ’ όλα τη σφαιρικότητα.

Ποιο είναι το σχήμα της Γης; Το σφαιρικό είναι η συμβατική απάντηση.

Εκείνο που αντιλαμβάνονται τα αισθητήριά μας, είναι η απάντηση της Φωλιάς.

Μα τα αισθητήριά μας αντιλαμβάνονται το σφαιρικό, είναι η συμβατική απάντηση.

Ακριβώς! Θα συμφωνήσει η Φωλιά του Παγωνιού. Τότε;

Μα εκεί είναι το κλειδί του συλλογισμού. Η Γη είναι σφαιρική στα αισθητήρια όργανά μας. Αν είχαμε διαφορετικά αισθητήρια, το σχήμα της Γης θα ήταν διαφορετικό. Για παράδειγμα, για ένα κροταλία, που βλέπει στο θερμικό φάσμα, η Γη θα ήταν μικρότερη κι εξαιρετικά ανώμαλη, ίσως κάτι σαν αχινός, αν έβλεπε τις εξάρσεις των ηφαιστείων και των θερμοπηγών. Για ένα ενεργειακό πλάσμα το μαγνητικό παιδί ή οι ζώνες Βαν Άλλεν θα φαίνονταν σαν «ύλη» και η Γη θα είχε το σχήμα ενός οκτώ ή κάτι παρόμοιο. Το ίδιο θα συνέβαινε και σ’ όλες του τις προεκτάσεις για πλάσματα που είτε, για παράδειγμα, αντιλαμβάνονται το χρόνο όχι σαν στιγμή αλλά σαν διάρκεια, για πλάσματα με τέσσερις ή περισσότερες διαστάσεις, κ.λπ.

Λοιπόν, για σκεφτείτε το. Οι έννοιες «Γη», «Άρης», «άλλοι πλανήτες», κ.λπ. δεν υπάρχουν, είναι ψευδείς διαφορές. Λοιπόν, επιμένετε στην απόλυτη πραγματικότητα της σφαιρικής Γης;

Είναι χαρακτηριστικό το τι μονοπάτια ακολούθησε τα τελευταία χρόνια η έρευνα των Ιπτάμενων Δίσκων και τα συμπεράσματα ή οι θεωρίες των διαφόρων σχολών. Ας δούμε συνοπτικά τις βασικές απόψεις. Οι Ιπτάμενοι Δίσκοι είναι:
Σκάφη από άλλους πλανήτες.
Σκάφη από άλλες διαστάσεις (ή παράλληλους κόσμους)
Σκάφη από το χρόνο
Υλοποιημένες εκδηλώσεις του Ασυνειδήτου
Στοιχειακές οντότητες άλλων επιπέδων ύπαρξης (με την απόκρυφη έννοια).
Σκάφη από υπόγειους ή υποβρύχιους κόσμους.

Στην ερώτηση: τσεκάρετε τον αριθμό της σωστής απάντησης, ένας συμβατικός ερευνητής θα τσεκάριζε κάποιο αριθμό από το 1 έως το 6. Ένα μέλος της Φωλιάς του Παγωνιού θα τσεκάριζε το 21. Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβετε. Αν υπήρχε και η 7η εκδοχή, το μέλος της Φωλιάς θα τσεκάριζε το 28.

Είναι ένας απλός συμβολικός τρόπος για να δείξει ότι η απάντηση δεν μπορεί ποτέ να είναι πλήρης, γιατί αυτό θα σήμαινε μια Παγωμένη Πραγματικότητα, μια απόλυτη αλήθεια. Το «+1» ή απλώς το «+» αφήνουν περιθώρια αλλαγής, αύξησης ή μείωσης, γιατί συμβολίζει ότι κάποιος παράγοντας μένει πάντα απέξω και συνεπώς το σύστημα της πραγματικότητας είναι ανοιχτό κι ελαστικό. Στη συνέχεια, ο ερευνητής της Φωλιάς πρέπει να καθορίσει τα σημεία αλληλεπίδρασης, δηλαδή τις τομές:

Σε ποιο Επίπεδο Πραγματικότητας γίνεται η επαφή, η αλληλεπίδραση, η Τομή; Ποιος είναι ο Βαθμός Πραγματικότητας; Ποιος είναι ο Χώρος Πραγματικότητας;

Ένα φαινόμενο όπως τα UFO, αν εκδηλώνεται για παράδειγμα σε πολλούς Χώρους Πραγματικότητας – πράγμα που συμβαίνει – ο ερευνητής πρέπει να το εξηγήσει και να το ερευνήσει από τους χώρους αυτούς. Επειδή συχνά αυτό δεν είναι δυνατό, διαλέγει τους χώρους που επιτρέπουν τη μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων. Συνήθως διαλέγει δύο αντίθετους χώρους δράσης: την Επιστήμη και τη Μαγεία.

Σαν αντίθετοι χώροι, με αντίθετους κανόνες παιχνιδιού (δηλαδή νόμους), τα Παγωμένα Σημεία (δόγματα, αλήθειες κ.λπ.) του ενός χώρου είναι τα Πλαστικά Σημεία του άλλου. Η τεχνική αυτή είναι ιδιαίτερα χρήσιμη και προσφέρεται για τα άτομα που δεν μπορούν να χειριστούν τις ακραίες πλαστικές και ρευστές «πραγματικότητες» που μεταλλάσσονται συνέχεια.

Δεν υπάρχουν κανόνες. Οι κανόνες είναι Παγωμένες Καταστάσεις. Οπωσδήποτε, ύστερα απ’ όσα είπαμε πιο πάνω, δεν θα πρέπει να φανεί περίεργο γιατί πολλές οργανώσεις έρευνας UFO, καθώς και οι περισσότεροι ανεξάρτητοι σοβαροί ερευνητές εγκατέλειψαν το μεγάλο μέρος της επιστημονικής έρευνας του φαινομένου για να συνεχίσουν στο χώρο του αποκρυφισμού και της μαγείας.

Η Φωλιά του Παγωνιού έριξε εκεί το βάρος της για να επανέλθει η δυναμική ισορροπία. Μόνο που αυτό που δεν έχει γίνει ακόμη συνειδητό είναι το γεγονός ότι η μαγεία αυτή δεν έχει καμία σχέση με την παραδοσιακή μαγεία ή ότι η σχέση είναι μόνο επιφανειακή. Η παραδοσιακή μαγεία έχει παγώσει προ πολλού. Αλλά δεν έχει σημασία η διαφορά. Ορίζοντας τη διαφορά, περιορίζουμε πολλά πράγματα.

Αυτός είναι από τους βασικούς κανόνες και μαθήματα της Φωλιάς. Η Φωλιά του Παγωνιού υπακούει στους κανόνες του παιχνιδιού της μαγείας και της επιστήμης. Το μέλος της Φωτιάς παίζει το κάθε παιχνίδι με τους κανόνες του. Είναι αυτή ακριβώς η τήρηση των κανόνων που τους αυτοκαταλύει και τους ξεπαγώνει… Η Φωλιά φροντίζει να ισορροπήσουν ισοδύναμα πλησιάζοντάς τους αργά αλλά μεθοδικά σ’ ένα χώρο που δεν μπορούν να συνυπάρξουν! Όταν οι νόμοι της επιστήμης υποχωρούν, η Φωλιά ρίχνει το βάρος της υπέρ της επιστήμης, όταν οι νόμοι της μαγείας υποχωρούν, τα μέλη της Φωλιάς γίνονται μάγοι.

Το αίνιγμα της Μεγάλης Φωλιάς του Παγωνιού;

Ποιο αίνιγμα;

Ποια Φωλιά;

Ποιο παγώνι;

 Γιώργος Μπαλάνος

πάρθηκε από το locus 7
Άλλα κείμενα του ιδίου  που έχουμε αναρτήσει σε αυτό το μπλογκ:
 Τι είναι το "Κοσμικό Δίκτυο" - με μια μικρή δική μου εισαγωγή-
 " Τι ξέφυγε από το Κουτί της Πανδώρας; " 
 Eνός συγγραφέα που το γράψιμό του συνιστά ένα συναρπαστικό διαρκές διανοητικό παιχνίδι με το συχνά εμβρόντητο αναγνώστη, ένα διαρκές κέντρισμα για αντιληπτική υπέρβαση. Κι ενός εκ των εν ζωή κορυφαίων, πιθανόν και  παγκοσμίως, μελετητών και ερευνητών του...πώς να το θέσουμε; του "άλλου", του "παράξενου", του "απαγορευμένου"..