Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2019

Τι πάπας τι Hellraiser, τι Βατικανό τι 7η Πύλη της κόλασης ! -να θυμηθούμε και κάποιες "φολκλορικές" ταινίες-

Το σχόλιο στο οποίο μπορώ να προβώ ως προϊόν των πρώτων εντυπώσεων της επαφής μου με το βίντεο είναι το ακόλουθο, μαζί με δυο παραπομπές μετά από αυτό σε κάποιες όπως φαίνεται σχετικές δημοσιεύσεις του ανιχνευτή, :
Εάν αυτή η απαίσια και ισοπεδωτική για την έννοια της καλαισθησίας ή της ψυχικής γαλήνης αίθουσα που δείχνει το βίντεο αποτελεί έναν από τους πλέον επίσημους χώρους του Βατικανό , τότε μάλλον ο κάθε πάπας θεωρεί τον εαυτό του κάτι σαν τον Hellraiser του υποβλητικού Κλάιβ Μπάρκερ.
Όσο για την καλαισθησία, αυτή αποτελεί μια σημαντική προϋπόθεση στην επίτευξη και ψυχικής γαλήνης. Όπως τουλάχιστον το βλέπω εγώ.

 Εμείς, όπως το έχουμε αρκετές φορές επισημάνει, έχουμε επιλέξει να κρατιόμαστε μακριά από κάθε εκδήλωση της μαζικής παράνοιας που αποκαλείται οργανωμένη θρησκεία. Ίσως όμως να πρέπει να αναγνωρίσουμε το ιστορικού βάθους και καθόλου άνεϋ ιδιαίτερης σημασίας γεγονός ότι πολλές από της κάθε μορφής εξουσιαστικές δυνάμεις φαίνεται να παίρνουν πολύ στα σοβαρά τις δικής τους αρρωστημένης κοπής θρησκείες, με τα δικά τους ιδιότυπα και -γελοία, είναι δεν είναι "σκοτεινά"- τελετουργικά.
 Όσο για κάποιες θεωρίες, που αναφέρονται στο βίντεο, το να τις ενστερνιστεί κανείς ή έστω να προβληματιστεί με μια νέα τελείως όμως ανατρεπτική θεώρηση της ίδιας της ανθρώπινης ιστορίας πάνω στον πλανήτη, αυτό είναι θέμα επιλογής και της πορείας αναζήτησης του καθενός. Οφείλω όμως να παραδεχτώ ότι οι ξεκάθαρες, όπως και να το κάνουμε, εικόνες του βίντεο σε βάζουν σε σκέψη για το υπόβαθρο του συμβολισμού πίσω από αυτές.

O Ένοικος...



αγαλματίδιο της ερπετοειδούς θεότητας της "μητέρας-θεάς" του πολιτισμού του Ουμπάιντ, από το 5000 π.Χ.

 Tα γκαργκόιλς που στοιχειώνουν τις αντιλήψεις μας......
Τερατόμορφες μορφές (δαιμονικές θα τις χαρακτηρίζαμε αμέσως αν μας κατέτρωγε η διανοητική και ψυχική πάθηση της θρησκείας) , που "διακοσμούνε" το εσωτερικό και κυρίως εξωτερικό μέρος ΟΛΩΝ των καθεδρικών ναών του κόσμου! Με στόμιο ώστε να αποβάλλουν το βρόχινο νερό και να μην καταστρέφεται η τοιχοποιία από την υγρασία και υδάτινη διάβρωση. Αν κι όπως θα δούμε στην επόμενη φωτο μερικές φορές τα στόματα αυτών των αγαλμάτων γεμίζουν με...ανθρώπινη τροφή!
 Και όπως μας μεταφέρει η λαϊκή αντίληψη των αμόρφωτων χωρικών (την εποχή που οι στοές των λιθοδόμων οι οποίες μετατράπηκαν σταδιακά σε τεκτονικές στοές βρίσκονταν πίσω από την οικοδόμηση αυτών των ναών και των..."φυλάκων" τους) ή μας εξηγεί η συγκεκριμένη "παράδοση" από το Μεσαίωνα: η αποκρουστική ύπαρξη των ζωόμορφων έως τερατόμορφων γκαργκόιλς στόχευε (κι εδώ αρχίζει το γελοίο του έτσι κι αλλιώς πολύ παράξενου αυτού πράγματος) να διώξει τα κακά πνεύματα που επιβουλεύονταν τις καθολικές εκκλησίες. Και τους πιστούς εντός. Μόνο που αν "σημαδεύεις" τους "οίκους του θεού" με τέτοιες αποκρουστικές μορφές, που μόνο το καλό δεν σου φέρνουν στο μυαλό, τότε δεν αποδιώχνεις το "κακό". Το ελκύεις! Και επιβαρύνεις την εσωτερική και εξωτερική ατμόσφαιρα με αρνητικά vibes!
  Γιατί άραγε;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου