Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2019

" Καλή τύχη στον Καθηγητή Ronald Mallett για την επιτυχία της πρώτης Χρονομηχανής! "


Ο καθηγητής Ronald Mallett (Ρόναλντ Μαλλέ), (βλέπε STRANGE τ. 114), φυσικός στο πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ, πιστεύει ότι γνωρίζει τον τρόπο να κατασκευάσει μία χρονομηχανή, μια πραγματική συσκευή που θα μπορέσει να μεταφέρει κάποιον ή κάτι από το μέλλον στο παρελθόν, ή ακόμη και αντίστροφα. Σε αντίθεση με παλαιότερους επιστήμονες που προσέγγιζαν την ιδέα της χρονομηχανής, ο 74χρονος καθηγητής έχει επινοήσει μια
χρονομηχανή που ο ίδιος θεωρεί ότι θα μπορούσε να μεταφέρει οτιδήποτε, από ένα άτομο ως έναν άνθρωπο, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους.
«Δεν αστειεύομαι. Ελπίζω να λειτουργήσει ένα πρότυπο και να αρχίσω τα πειράματα άμεσα», έχει δηλώσει ο Mallett εδώ και αρκετά χρόνια, ο οποίος έχει αναλύσει τις ιδέες του για τα χρονοταξίδια σε μία φημισμένη συνάντηση στο μουσείο επιστημών της Βοστώνης. «Θα ήμουν λίγο αφελής αν δεν παραδεχόμουν ότι υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι που έχουν εργαστεί σε αυτό το θέμα. Δεν πρόκειται για την θεωρία του Ron Mallett σχετικά με την ύλη, ούτε εκτρέπομαι από τους ήδη γνωστούς και αποδεκτούς φυσικούς νόμους. Είναι πάντα η Θεωρία της Σχετικότητας του Einstein…»

Όμως, ο Alan Guth, καθηγητής φυσικής στο MIT, που έχει μελετήσει την θεωρία των χρονομηχανών,
λέει ότι δεν είναι βέβαιος αν θεωρητικά είναι δυνατόν να ταξιδέψει κάποιος μέσα στον χρόνο. Ρωτήθηκε αν τα Ταξίδια στον Χρόνο μπορούν επιτέλους να γίνουν και πραγματικότητα: «Ίσως ο καθηγητής Mallett να τα καταφέρει. Σίγουρα όμως όχι κατά την διάρκεια των επόμενων χρόνων», δήλωσε. Ένας άλλος φυσικός, ο Stanley Deser, καθηγητής στο πανεπιστήμιο Brandeis, που πριν μερικά χρόνια εξέδωσε μία εργασία με τίτλο Time Travel? λέει ότι το πρόβλημα δεν είναι η Φυσική, αλλά η δυνατότητα να γίνει το ταξίδι στον χρόνο. «Είναι ίσως σαν να προσπαθούμε να συσσωρεύσουμε όλη την ύλη του σύμπαντος σε μία πολύ μικρή περιοχή», λέει, και εύχεται στον Mallett «Καλή τύχη!»

Μετά από 40 χρόνια στο πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ, ο Mallett έχει την εμπιστοσύνη του προϊσταμένου του, William Stwalley, προέδρου του τμήματος φυσικής του πανεπιστημίου, ο οποίος δηλώνει: «Οι ιδέες του βεβαίως έχουν αξία. Σκέφτομαι ότι μερικές από τις ιδέες του είναι πολύ ενδιαφέρουσες και αποτελούν εφαρμογές της Γενικής Σχετικότητας…»
Το σχέδιο του Mallett δεν απαιτεί κάποιο είδος ελκήθρου (το μέσο μεταφοράς στο βιβλίο του H.G. Wells The Time Machine), ή κάτι που αμέσως να αγγίζει τα 100 μίλια ανά ώρα σε ένα ιπτάμενο DeLorean (όπως στην ταινία Back to the Future). Η χρονομηχανή του Mallett χρησιμοποιεί μονάχα ένα φωτεινό δακτύλιο. Σύμφωνα με την θεωρία της βαρύτητας του Einstein, καθετί που έχει μάζα ή ενέργεια, παραμορφώνει το διάστημα και τον χρόνο γύρω από αυτό, όπως μια μπάλα του μπόουλινγκ που πέφτει πάνω σε ένα τραμπολίνο. Ακτίνες λέιζερ που κινούνται με τον κατάλληλο τρόπο, επιβραδυνόμενες και μετέπειτα επιταχυνόμενες, μπορούν να χτυπήσουν στόχους και να προκαλέσουν ανάλογη παραμόρφωση του χωρόχρονου, δίνοντας θεωρητικά την δυνατότητα μεταφοράς κάποιου δια μέσω του χρόνου, υποστηρίζει ο Mallett.


Ο Mallett και οι συνεργάτες του από το Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ, έχουν κατασκευάσει μία συσκευή για να διαπιστώσουν εάν είναι δυνατόν να μεταφέρουν ένα υποατομικό σωματίδιο, πιθανώς ένα νετρόνιο, μέσα στον χρόνο. Και μετά από πολλά πειράματα, ήδη οδηγούνται σε επιτυχία. Η ενέργεια από μια περιστρεφόμενη ακτίνα λέιζερ, θα παραμορφώσει τον χώρο στο εσωτερικό ενός φωτεινού δακτυλίου, έτσι ώστε η βαρύτητα να αναγκάζει το νετρόνιο να περιστραφεί πλαγίως. Με ακόμη περισσότερη ενέργεια, ο Mallett θεωρεί ότι είναι δυνατόν να εμφανιστεί ένα δεύτερο νετρόνιο. Το δεύτερο μόριο θα είναι το πρώτο…που έρχεται από το μέλλον. Ο Mallett αντιλαμβάνεται ότι η μεταφορά ενός ανθρώπου μέσα στον χρόνο ίσως απαιτεί πολύ περισσότερη ενέργεια, αλλά ονομάζει αυτήν την δυσκολία «πρόβλημα εφαρμοσμένης μηχανικής». Εάν είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί το φως για να σταλεί ένα νετρόνιο πίσω ή εμπρός στον χρόνο, μία διαδικασία που δεν απαιτεί τόσο πολύ ενέργεια όσο η μεταφορά ενός ανθρώπου, ο Mallett θεωρεί ότι δεν θα είναι αδύνατον να κατορθώσουν οι μηχανικοί να στείλουν και έναν άνθρωπο. (Η πληροφόρηση μας δείχνει ότι ήδη έχουν καταφέρει να μετατοπίσουν στον χρόνο το νετρόνιο… Οι εξελίξεις είναι συνεχείς και πρέπει όλοι μας να τις παρακολουθούμε, πριν τα επόμενα επιτυχημένα στάδια μετατρέψουν την χρονοσυσκευή του Μαλλέ σε άκρως απόρρητη εργασία…)

Και, άραγε, τί θα συμβεί αν προκύψουν κάποια παράδοξα; Όπως κάποιοι χρονοταξιδιώτες που θα επιλέξουν να σκοτώσουν τους γονείς τους έτσι ώστε οι ίδιοι να μην έχουν γεννηθεί; (που είναι το πιο γνωστό από τα παράδοξα του ταξιδιού στον χρόνο). Ο Mallett εξηγεί ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν, γιατί οι ταξιδιώτες θα ζουν πλέον σε ένα «παράλληλο σύμπαν». (O Dr David Deutsch στην Οξφόρδη έχει ήδη αποδείξει την ύπαρξη των παράλληλων κόσμων. Οι εργασίες του και οι εργασίες του Mallett, είναι τα κλειδιά για να κατανοήσει κανείς τις συνταρακτικές επιστημονικές εξελίξεις για τα Ταξίδια στον Χρόνο).

Και, τί θα γίνει με την ηθική της ιστορίας που θα μεταβάλλεται; αναρωτιούνται πολλοί. Ο Mallet τούς απαντά: «Θα υπάρχουν νόμοι που θα ελέγχουν τα ταξίδια στον χρόνο», σημειώνει. «Οποιαδήποτε τεχνολογία έχει και την κακή της πλευρά. Αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχει τρόπος να την σταματήσουμε. Σαν είδος έχουμε αγγίξει και μελετήσει πολλά πράγματα από τότε που ζούσαμε σε σπηλιές μέχρι σήμερα. Πιστεύω ότι πρέπει να συνεχίσουμε την μελέτη και την εξερεύνησή μας για να επιτύχουμε μία καλύτερη πραγματικότητα για τον άνθρωπο. Σκέφτομαι πως μόνο θαρραλέα μπορούμε να πορευτούμε, και να μην φοβόμαστε τις μεγάλες ανακαλύψεις, όπως δεν τις φοβόντουσαν και τις τόλμησαν αυτοί που προηγήθηκαν από εμάς…»

Καλή τύχη στον Καθηγητή Μαλλέ!

Συνέντευξη για χρονοταξιδιώτες (Παντελής Β. Γιαννουλάκης) όπου γίνεται αναφορά στην πρώτη αληθινή εν λειτουργία χρονομηχανή στον κόσμο, και για τις εργασίες του καθηγητή Ρόναλντ Μαλλέ που έχει αφιερώσει την ζωή και το έργο του στην κατασκευή της χρονομηχανής με την ευγενή εμμονή να ταξιδέψει πίσω στον χρόνο για να γλιτώσει τον πατέρα του. Οι εξελίξεις των πειραμάτων είναι συνεχείς..


τα είδαμε και τα διαβάσαμε στην ιστοσελίδα του περιοδικού Strange 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου