What nation? Corporation !

Οι πολυεθνικές επιχειρήσεις είναι κράτη που δεν γνωρίζουν σύνορα και "εθνικούς καημούς". Είναι, για την ακρίβεια, μετακινούμενα εταιρικά κράτη, με νοοτροπία και δομές ολοκληρωτισμού, που μετακινούνται σε όλο τον πλανήτη. Χρησιμοποιώντας τις τοπικές νομοθεσίες -ή διαφθείροντας και αλώνοντάς τες- για ίδιον όφελος. Τα περί εθνικών συμφερόντων ακούγονται στα αυτιά των μετόχων και των διοικητικών συμβουλίων τους σαν παιδικές τσιρίδες στην αυλή νηπιαγωγείων, όπου τα πιτσιρικάκια ζούνε στον κόσμο τους και στις φαντασιώσεις του.

Ένα παράδειγμα αρκεί. Όταν τα καράβια με τα προϊόντα που διακινεί η κινεζική Cosco φτάνουν στον ελεγχόμενο πλέον από αυτή λιμάνι του Πειραιά, αμέσως μεταφέρονται στα Central Logistics της
εταιρείας στη.. Ρουμανία! Όπου ο προηγούμενος όρος θα μπορούσε να μεταφραστεί ως "Διαχείριση Κεντρικής Αποθήκης", κάτι που δεν έχει βεβαίως να κάνει μόνο με αυτή τη μεγάλη πολυεθνική εταιρεία. Και γιατί πάνε στη Ρουμανία; Διότι εκεί η φορολογία είναι γύρω στο 7 με 10% επί των επιχειρηματικών κερδών αντί του 35-37% που, αν δεν κάνω λάθος, ισχύει στην Ελλάδα. Και αφού στη Ρουμανία φορολογηθούνε, στη συνέχεια επιστρέφουν -εκτός των άλλων προορισμών- στην Ελλάδα, για να διοχετευθούν στην αγορά.
 Τόσο απλό και γόνιμο είναι το κόλπο για τις εταιρείες. Αλλά θα μπορούσαν να ισχύουν αυτά εάν λειτουργούσε καθεστώς δασμών;

Και, γενικότερα, αν δεν είχε αρθεί ο έλεγχος στην εισροή και εκροή του χρήματος στις χώρες, θα υπήρχαν τα φαινόμενα κερδοσκοπίας στα εμπορεύματα και στις αξίες μετοχών αλλά και στα νομίσματα; Κάποτε κυκλοφορία του χρήματος σήμαινε πληρωμή των εισαγωγών κι εξαγωγών των διαφόρων αγαθών, υπηρετώντας αυτό που προσδιοριζόταν ως πραγματική οικονομία εμπορίου και παραγωγής. Αλλά, πλέον, η άρση των "δυσκολιών" στις διεθνείς οικονομικές συναλλαγές, από τις υπάκουες στις επιθυμίες του πολυεθνικού κεφαλαίου κυβερνήσεις, άνοιξε το δρόμο στην επέλαση των κερδοσκόπων, που εκμεταλλεύονται τις διακυμάνσεις των τιμών και θησαυρίζουν σε βάρος των ανθρώπων της πραγματικής και υπο-αμοιβόμενης εργασίας.

Και για να επιστρέψουμε στις εταιρείες και στις συμφέρουσες βόλτες τους ανά τον κόσμο.
Το καλύτερο κόλπο το επινόησε η Amazon. Λέει ότι τα προϊόντα της θα προσγειώνονται κατευθείαν στα μπαλκόνια των πελατών της με..drone! Αλήθεια, μήπως θα έπρεπε τα κράτη, που με τέτοια τρυκ δεν μπορούν να αποκομίσουν το παραμικρό κέρδος, να σκεφτούν το ενδεχόμενο της αεράμυνας και κατάρριψης των ρομποτικών εμπορικών εισβολέων;

Κι αλήθεια. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος ίσως χρηματοδότης και βασικότατο στήριγμα της οικονομίας των Σκοπίων ή και αυτού του αμερικανονατοϊκού, όπως η "Ελλάς", προτεκτοράτου που βαφτίστηκε πια "Βόρεια Μακεδονία"; Μα οι ελληνικές επιχειρήσεις -γύρω στις 1500 περίπου- που εδώ και χρόνια δραστηριοποιούνται και εδράζονται εκεί. Αλλά με τη γενικότερη πολιτική ταραχή που επικρατεί στη χώρα, η οποία αντιμετωπίζει υπαρκτό ενδεχόμενο βίαιης διάλυσης με τους πόθους του αλβανικού κράτους και του πολυπληθούς εκεί αλβανικού πληθυσμού για τη δημιουργία "μεγάλης Αλβανίας" -αν ποτέ ο αμερικανικός δάκτυλος δώσει την άδειά του- οι Έλληνες επιχειρηματίες κάλλιστα θα σκεφτούνε σοβαρά, αν τελικά χρειαστεί, την μετακόμιση στην πιο ήρεμη Βουλγαρία. Στα πλαίσια της διαρκούς κίνησης του κεφαλαίου, που δεν σκαμπάζει από πατρίδες και σύνορα.

Ο Ένοικος...