Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Κυριακή 28 Απριλίου 2019

2, 4, 6


[dean yeong, μτφ. zycrei]


  μεροληπτική επιβεβαίωση: γιατί έχουμε λανθασμένη κρίση και παίρνουμε κακές αποφάσεις

Σε ένα πείραμα που δημοσιεύτηκε το 1960, ο Άγγλος ψυχολόγος Peter Wason προκάλεσε τους συμμετέχοντες να αναγνωρίσουν έναν κανόνα που να εφαρμόζεται σε μια τριπλέτα αριθμών. Στους συμμετέχοντες γνωστοποιήθηκε  ότι η τριπλέτα - 2, 4, 6 - υπόκειται στον κανόνα. Στη συνέχεια εκείνοι παρήγαγαν τις δικές τους τριπλέτες και ο υπεύθυνος του πειράματος τους έλεγε αν η κάθε τριπλέτα συμμορφώνεται με τον κανόνα ή όχι.

Όταν κάποιος συμμετέχοντας ανέφερε την τριπλέτα 3, 5, 7, ο υπεύθυνος του πειράματος είπε ότι συμμορφώνεται με τον κανόνα. Τότε, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να ανακαλύψουν τον κανόνα.
Συνεπώς, ο κανόνας είναι: «αριθμοί αυξανόμενοι ανά δύο»; Όχι, δεν είναι αυτός ο κανόνας.
Οι συμμετέχοντες μπορούσαν τώρα να αναφέρουν άλλες τριπλέτες αριθμών, έτσι ώστε να συγκεντρώσουν περισσότερες πληροφορίες που θα τους βοηθήσουν να αναγνωρίσουν τον κανόνα.  
Ενώ ο κανόνας ήταν πολύ απλός «οποιαδήποτε αυξανόμενη ακολουθία αριθμών», οι συμμετέχοντες
αντιμετώπισαν δυσκολία στην αναγνώρισή του. Συχνά, ανέφεραν κανόνες που ήταν περισσότερο συγκεκριμένοι, όπως: «Ο τελευταίος αριθμός είναι πολλαπλάσιο και των δύο πρώτων αριθμών της ακολουθίας». Φαινόταν, δηλαδή, ότι εξέταζαν μόνο θετικά παραδείγματα- τριπλέτες που υπάκουαν στον υποθετικό τους κανόνα. Για παράδειγμα, αν σκέφτονταν ότι ο κανόνας ήταν «Κάθε αριθμός είναι κατά τέσσερα μεγαλύτερος από τον προηγούμενό του», θα έλεγαν μια τριπλέτα που υπακούει στον συγκεκριμένο κανόνα, όπως (11, 15, 19) και όχι μια τριπλέτα που τον παραβιάζει, όπως (11, 12, 17).

Γι’ αυτόν τον λόγο ο Peter Wason εξέφρασε αυτό το εύρημα με τον όρο – Μεροληπτική Επιβεβαίωση  (Confirmation Bias).
Πιστεύουμε Αυτό Που Θέλουμε Να Πιστέψουμε

Σκεφτείτε ότι θέλετε να τηλεφωνήσετε στον σύντροφό σας μετά από μια διαφωνία σας μαζί του και δε σηκώνει ποτέ το τηλέφωνο, ούτε αφήνει κάποιο γραπτό μήνυμα, ούτε τηλεφωνεί μετά από κάποιες ώρες. Είναι εύκολο για σας να συμπεράνετε ότι προσπαθεί να σας αποφύγει ή ότι περνάει καλά με κάποιον άλλο κάπου εκεί έξω. Ύστερα αρχίζετε να ψάχνετε για περισσότερες ενδείξεις – τηλεφωνείτε στους φίλους του, στέλνετε ασταμάτητα μηνύματα- για να ανακαλύψετε ότι πραγματικά σας αποφεύγει.

Δεν έχετε δει ακόμα το πρόβλημα; Ο κίνδυνος είναι ότι στην πραγματικότητα πιστεύετε ότι ο
σύντροφός σας σας αποφεύγει χωρίς να το έχετε ελέγξει και μετά λειτουργείτε σαν αυτό να είναι αλήθεια.
Η Μεροληπτική Επιβεβαίωση (Confirmation Bias) αποτελεί ένα συνηθισμένο ψυχικό λάθος που συμβαίνει όταν μια προϋπάρχουσα πεποίθηση παρεισφρέει στον τρόπο που σκέφτεστε, παίρνετε αποφάσεις και προβαίνετε σε πράξεις. Όταν έχουμε μια πεποίθηση ή υπόθεση στο μυαλό μας που πιστεύουμε ότι είναι αληθής, συνειδητά ή υποσυνείδητα, είναι πιο πιθανό να αναζητήσουμε περισσότερα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι είναι σωστή.  

Έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά περισσότερο σε θετικά παραδείγματα που ενισχύουν την πεποίθησή μας, αλλά αγνοούν οτιδήποτε άλλο που δεν είναι σύμφωνο με αυτή. Έτσι, δεν αντιλαμβανόμαστε τις περιστάσεις αντικειμενικά. Στην πραγματικότητα, επιλέγουμε μόνο ένα μέρος των δεδομένων που μας κάνει να αισθανόμαστε καλά, επειδή υποστηρίζει τις προκαταλήψεις μας.

Συμπερασματικά, οι άνθρωποι (διάβασε: εμείς) τείνουν να πιστεύουν αυτό που θέλουν να πιστέψουν. Φυσικό επακόλουθο είναι η αναζήτηση για επιβεβαίωση των πεποιθήσεών μας. Αυτό γίνεται ακόμα πιο έντονο όταν πρόκειται για πεποιθήσεις που συνδέονται συναισθηματικά με εμάς για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Συμβαίνει συνεχώς σε κάθε μέρα της ζωής μας χωρίς να έχουμε επίγνωση αυτού. Για παράδειγμα:
Όταν διαφωνούμε με κάποιον, φιλτράρουμε κάθε δική μας πληροφορία που αποδεικνύει ότι η αντίθεσή μας είναι σωστή ή ότι κάνουμε λάθος. Μερικές φορές, γινόμαστε παράλογοι με πολύ αξιόπιστα δεδομένα.

Αφού αντιμετωπίσουμε πολλαπλές απορρίψεις στη δουλειά (ή οπουδήποτε αλλού), αρχίζουμε να βρίσκουμε στοιχεία που επιβεβαιώνουν αυτή την άποψη, δηλαδή, ότι δεν θα μπορούμε ποτέ να κερδίσουμε την αποδοχή ή να επιτύχουμε το σκοπό μας. Δημιουργούμε ιστορίες πριν επικυρώσουμε τις ιδέες μας, που μας κάνουν να αισθανόμαστε καλύτερα είτε γιατί αγνοούμε τους υπολογισμένους κινδύνους είτε γιατί αποφεύγουμε να αντιμετωπίσουμε τον φόβο μας.

Μπορούμε ακόμα να φτάσουμε σε σημείο να καταστρέψουμε τους εαυτούς μας από στερεοτυπικές πεποιθήσεις και προκαταλήψεις που μας εμφυσούν άλλοι – γονείς, δάσκαλοι, φίλοι, εργοδότες κ.ά- χωρίς να έχουν καμία εγκυρότητα, αλλά παρόλα αυτά διαμορφώνουν την ταυτότητά μας χωρίς περιορισμό.  




το δανειστήκαμε από το φανζίν chimeres

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου