Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Σάββατο 27 Απριλίου 2019

Το νόημα, η επανάσταση και η ανάσταση


 - Λέγεται ότι όταν ρωτήθηκε ο Ηράκλειτος για το πώς ήξερε όλα αυτά που ήξερε, εκείνος απάντησε: " Ρώτησα τον Εαυτό μου!" -

Όταν οι αντίρροπες εσωτερικές δυνάμεις του ανθρώπου συμφιλιώνονται. Κι όταν τα διασκορπισμένα μέρη του όλου ανακαλύπτουν οδούς ώστε να ενωθούν και να συνθέσουν μια μη μηχανιστική σαν τη νευτώνεια αντίληψη του σύμπαντος, αυτόνομη κι αδιαίρετη Οντότητα. Ο Άνθρωπος ξεχύνεται με πηγαία λαχτάρα στην αρχετυπική αναζήτηση κι απόκτηση της Γνώσης. Το Μήλο που φοβάται κάθε αυτοανακηρυγμένος, μισάνθρωπος θεός. Ο οποίος και τρέμει για τη διατήρηση και διαιώνιση της αυταρχικής, ασχέτως βελούδινου περιτυλίγματος, εξουσίας του.

 Αναζήτηση που συνεπάγεται μία ανάλογη πορεία και βαθμιαία απόκτηση. Στο τέλος το "έπαθλο", το πολυτιμότερο όλων, είναι η ένωση με την Ολότητα. Που
σημαίνει Δύναμη! Ο πόθος και η πορεία ως η ειλικρινέστερη προσέγγιση αυτού που έχουν δοκιμάσει μέσα στους άχρονους αιώνες να προσδιορίσουν ως Νόημα. Της Ζωής.

 Η Ζωή! Αυτή η αδιαίρετη ολότητα. Η οποία περιλαμβάνει, μέσα στις αέναες δοκιμασίες και τη χιλιόχρονη σοφία των αιώνων, τις ζωές όλων των έμψυχων όντων. Που υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν.
 Ανακάλυψη, συνειδητότητα, επίγνωση, μετουσίωση..
 Το είναι του καθενός και όλων μαζί. Όταν η ζωή Είναι.

Και η κατανόηση. Ότι η Γνώση πάντοτε εδραζόταν -κι εκπορευόταν από αυτήν- στη σφαίρα εκείνη που, μέσα στις αέναες δοκιμασίες και τη χιλιόχρονη σοφία των αιώνων, έχουν ονοματίσει και ως Ανώτερο Εαυτό.
Υποψιαζόμαστε ότι αυτός και η έννοια του Θείου, του θεϊκού, είναι ένα και το αυτό!

Η απόφαση και η πράξη, με άλλα λόγια η στάση και η δράση, που αυτή η απόφαση -επιλογή επομένως- συνεπάγεται μια τέτοια πορεία ζωής, για την απόκτηση ενός τέτοιας ποιότητας επάθλου, από τη φύση της ως πορεία είναι ανήσυχη. Και σε κίνηση ακόμα και μέσα στην πιο βαθιά γαλήνη. Κι αποτελεί για εμάς τη μεγαλύτερη επανάσταση όλων. Γεμάτη δύσβατες διαδρομές και κακοτράχαλα, πολλές φορές επικίνδυνα μονοπάτια. Εμπόδια που ωστόσο υπάρχουν για να φωτίζουν την πορεία του αναζητητή και των συντρόφων ή συνοδοιπόρων του και να τον/τους ανυψώνουν.

 Η αναζήτηση και το έπαθλο που αυτή συνεπάγεται αποτελεί ίσως την πραγματική ανάσταση. Από το θάνατο, αυτόν που επέρχεται εν ζωή και μιμείται, τελείως αποτυχημένα και πολύ συχνά γλοιωδώς, τη ζωή.

 Και αποτελεί το εφαλτήριο της εξέγερσης ενάντια και στα δόγματα και τις ιδεολογίες και τη στείρα φιλοσοφία που όχι σπάνια καταλήγει σε εκφυλιστική φαντασίωση. Αυτά που κάποτε πείστηκε κάποιος να τους δοθεί, να τα υπηρετήσει, να τα προπαγανδίσει ίσως και, το χειρότερο, ακόμη και να θυσιαστεί για χάρη τους.

Καλή μας ανάσταση!


Ο Ένοικος...


" Μέσα μας υπάρχουν πολλά πράγματα. Υπάρχει μια τίγρη. Υπάρχει μέσα μας ένα ποντίκι κι ένα πουλί. Το πουλί μεταφέρει το κλουβί του προς τα πάνω, ενώ το ποντίκι το τραβά προς τα κάτω, εκεί όπου η τίγρη καραδοκεί. Χιλιάδες διαφορετικά άγρια ζώα ζούνε μέσα μας. Όλα όμως συγκλίνουν σε εκείνη τη στιγμή που η τίγρη θα απαρνηθεί την τιγρίσια φύση της, το ποντίκι τη δική του, το πουλί τη δική του και όλα γίνονται ένα".  Τζελαλεντίν Ρουμί

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου