Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Δευτέρα 15 Απριλίου 2019

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΟΥΣ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗΣ


Δεν είναι σταθερή, αλλά αλλάζει ανάλογα με τον Ήλιο 


Είναι γνωστό ότι ένα ραδιενεργό υλικό ακολουθεί μια σταθερή εκθετική αποσύνθεση ανεξάρτητη από άλλες παραμέτρους. Από το 1930, ο «πατέρας» της Πυρηνικής Φυσικής Ernest Rutherford, μαζί με τους James Chadwick και Charles Ellis, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «ο ρυθμός της ραδιενεργού διάσπασης είναι μια σταθερά ανεξάρτητα από όλες τις συνθήκες».

 Αυτή την άποψη όμως, δεν φαίνεται να συμμερίζονται σήμερα, δυο φυσικοί στην Αμερική. Πρόκειται για τους Jere Jenkins και Ephraim Fischbach του Πανεπιστημίου Purdue της Indiana, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι η ραδιενεργός αποσύνθεση δεν είναι σταθερά, αλλά εξαρτάται από τον Ήλιο. Είναι ένας ισχυρισμός που προκαλεί ανάμικτες αντιδράσεις στην επιστημονική κοινότητα, επειδή απʼ ότι φαίνεται, μια θεμελιωμένη για δεκαετίες άποψη της Επιστήμης αποδεικνύεται λανθασμένη.


Όλα ξεκίνησαν τη δεύτερη εβδομάδα του Δεκεμβρίου 2006, όταν αστροναύτες από το διαστημικό λεωφορείο ήταν στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και πραγματοποιούσαν εξωτερικές εργασίες. Τότε, ξέσπασε μια ηλιακή καταιγίδα. Επειδή οι αστροναύτες ήταν όλοι έξω, η ηλιακή καταιγίδα ήταν σπουδαίο νέο. Ο Jere Jenkins, ο οποίος παρακολουθούσε τις εργασίες, σκέφτηκε να αποτυπώσει και να αναλύσει τα δεδομένα, που λάμβανε εκείνες τις στιγμές.

Ο Dr. Jenkins μελετά μια ισχυρή πηγή ενέργειας που δεν μπορούμε να δούμε, αλλά είναι παντού γύρω μας, τη ραδιενέργεια. Κάθε δευτερόλεπτο κάθε μέρας, ο Ήλιος εκλύει πίδακες ραδιενεργών ατόμων. Τα άτομα αυτά είναι ασταθή. Βγάζουν ενέργεια έως ότου καούν σε μια διαδικασία που είναι γνωστή ως ραδιενεργός αποσύνθεση, μια διαδικασία, που υποτίθεται, πως δεν μπορεί να επηρεαστεί από τίποτα.

Μελετώντας τα διαγράμματα της αποσύνθεσης στις αρχές του Δεκέμβρη 2006, ο Dr. Jenkins παρατηρούσε μια ωραία ευθεία γραμμή. Στις 13 Δεκέμβρη όμως, το διάγραμμα της αποσύνθεσης άρχισε να παρεκκλίνει από τη συνήθη γραμμή. Αυτό κράτησε τέσσερις μέρες. Φαινόταν, ή έτσι έμοιαζε, ότι κάτι μπορεί ν' αλλάζει αυτή τη ραδιενεργό αποσύνθεση όπου υποτίθεται τίποτα δεν μπορεί ν' αλλάξει.

  Ο δρ. Fischbach, ένας θεωρητικός φυσικός, πάλεψε με τις τεράστιες επιπτώσεις αυτού του ευρήματος. Το να γνωρίζεις πόσο γρήγορα διασπώνται τα ραδιενεργά σωματίδια είναι ζωτικής σημασίας για την πυρηνική ενέργεια, τα όπλα, τα ηλεκτρονικά και την ιατρική. Θα μπορούσε μια έννοια τόσο ομόφωνα αποδεκτή και επικεντρωμένη στη μοντέρνα ζωή να είναι λάθος; 

 Όπως λέει ο ίδιος, «η ιδέα, πως οι πυρηνικές αποσυνθέσεις δεν μπορούν να επηρεαστούν από μια εξωτερική επιρροή είναι τόσο θεμελιώδης σε τόσες πολλές πτυχές της Κβαντικής Φυσικής, της Πυρηνικής Φυσικής, της Φυσικής των Στοιχειωδών Σωματιδίων, που η αλλαγή της θα επέφερε σημαντικές αλλαγές στην κατανόηση του Σύμπαντος, καθώς και σε άλλες πρακτικές εφαρμογές».

Ενώ συνέρχονταν από αυτό το σοκ, ο Jenkins κι ο Fischbach αποκάλυψαν άλλο ένα μυστήριο. Η ραδιενεργός αποσύνθεση δεν επηρεαζόταν απλώς από την ηλιακή έκλαμψη. Η εκροή των ραδιενεργών σωματιδίων φαινόταν ν' αλλάζει ανάλογα με το πόσο κοντά είναι η Γη στον Ήλιο.
Όταν η Γη είναι πιο κοντά στον Ήλιο, γύρω στις 4 Ιανουαρίου, ο ρυθμός της ραδιενεργούς διάσπασης μοιάζει να είναι γρηγορότερος. Και όταν είναι μακρύτερα, ο ρυθμός μοιάζει να είναι πιο αργός.

Αυτή η μικρή αλλαγή στους αριθμούς θα μπορούσε να έχει μεγάλες επιπτώσεις. Ασθενείς λαμβάνουν μικροσκοπικές δόσεις ραδιενέργειας για ιατρικούς λόγους. Αν η ποσότητα αυτής της ραδιενέργειας αλλάζει με την εποχή, μπορεί να λαμβάνουν ανάλογα πολύ μικρή ή πολύ μεγάλη δόση.

Αλλά η πιο σημαντική ανακάλυψη του επιστημονικού διδύμου θα μπορούσε να διασφαλίσει το μέλλον της ανθρώπινης φυλής. Ο ρυθμός αποσύνθεσης δεν άρχισε αμέσως με την πραγματική στιγμή της έκλαμψης, αλλά σαράντα περίπου ώρες πριν. Μετά την έκλαμψη, άρχισε να επανέρχεται και να κινείται κοντύτερα στη γραμμή. Άρα, αυτό μας δίνει πιθανότατα την ευκαιρία, να προβλέπουμε πότε θα γίνονται ηλιακές εκλάμψεις.
Μια μεγάλη ηλιακή έκλαμψη θα μπορούσε να εξαφανίσει σχεδόν κάθε έναν από τους περίπου 3.000 δορυφόρους σε τροχιά γύρω από την Γη. Σε μια στιγμή, θα μπορούσαμε να χάσουμε ίντερνετ, GPS, τηλεόραση, ραδιόφωνο, τηλεφωνία και τα συστήματα που ελέγχουν τα δίκτυα παροχής ηλεκτρικής ενέργειας. Το να γνωρίζουμε πως μια έκλαμψη επίκειται, θα μπορούσε ν' αποτρέψει μια παγκόσμια καταστροφή.
Το φαινόμενο αυτό είναι σημαντικό και για έναν άλλο λόγο. Όταν κατανοήσουμε πλήρως πώς συμβαίνει, θα έχουμε συμπληρώσει ένα ακόμα κομμάτι από ένα μεγάλο παζλ, που θα μας οδηγήσει στην ενοποίηση όλης της Φυσικής.

Ψάχνουμε στα σκοτάδια της απεραντοσύνης του Σύμπαντος νομίζοντας ότι έχουμε αποκαλύψει τις βαθύτερες αλήθειες του. Μετά, βρίσκουμε πως έχουμε πολλά ακόμη να μάθουμε για τους κανόνες της Φύσης.

Και η Φύση δεν κάνει εύκολα τα πράγματα για εμάς.


το διαβάσαμε ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου