Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!
Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015

Το παραμύθι θέλει τόλμη, φαντασία δημιουργική και καρδιά παιδική

Κάποιες "αλανιάρες" σκέψεις (με αφορμή το μικρό κομψοτέχνημα που ακολουθεί):
η ζωή μπορεί (και θα έπρεπε) να σφύζει από μαγεία! Από χρώματα, παιχνιδιάρικη διάθεση (κι ένα αγαπημένο μου μότο, που συστήνω ανεπιφύλακτα σε κάθε εκπαιδευτικό είναι "να παίζεις σαν να μαθαίνεις και να μαθαίνεις σαν να παίζεις"), από αγάπη και ζεστασιά ψυχής, από όμορφες μυρωδιές, από ταξίδια ανεμπόδιστα και αλληλεπίδραση μεταξύ των ανθρώπων με ανοιχτό μυαλό και κατανόηση και σεβασμό, από αγόρια και κορίτσια που χαίρονται το δώρο του έρωτα, από χαμογελαστές κι αγαπημένες παρέες, από αχνιστές καρδιές και απλωμένα χέρια όχι για να αρπάξουν ή να ζητιανέψουν αλλά για να αγγίξουν και να συνδράμουν τον Άλλον. Το παραμύθι θέλει τόλμη (το κυριότερο γνώρισμα των ηρώων του!), φαντασία δημιουργική και καρδιά παιδική, για να ριζώσει στις ζωές των ανθρώπων και με το μαγικό του ραβδάκι να τις μεταμορφώσει. Για να ζούμε εμείς καλά και ανθρώπινα και αυτοί που μας θέλουν μίζερους, σκυφτούς και τρελαμένους, για να μας ξεζουμίζουν από κάθε ζωτικό χυμό και πνοή ζωής, να σκάσουν με πάταγο στο χώμα! Και να μας αδειάσουν τη γωνιά σαν το γίγαντα που γκρεμοτσακίστηκε από τη φασολιά του άφοβου Τζακ.
ανιχνευτής

"LILA: ΧΡΩΜΑΤΙΣΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΕ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΕΣΥ!"

 



" Lila : μια γλυκιά ταινία μικρού μήκους για τη ζωή Ο Carlos Lascano έφτιαξε μια ταινία μικρού μήκους, τη Lila, για την καθημερινότητα, τη ζωή γενικότερα, και τον τρόπο που τη βλέπει η ζωγράφος-πρωταγωνίστρια. Η Lila φαντάζεται και βάζει τα δικά της χρώματα, δίνει τη δική της 'πινελιά', τη δική της τροπή, σε όσα βλέπει γύρω της, με ιδιαίτερα συγκινητικό και γλυκό κλείσιμο. Ένα φιλμάκι για τη ζωή και την οπτική, τη στάση και τις δυνατότητες που έχει ο καθένας, με στοιχεία κινουμένων σχεδίων."

Το είδαμε στο ΠΑΡΑΜΥΘΙ-ΠΑΡΑΜΥΘΙ και...το λατρέψαμε! 
Και μια μικρή συνεισφορά από εμάς: 
https://www.youtube.com/watch?v=qh3ZehztHMo
 
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)