Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

Ο "εξωφρενικά ιδιαίτερος" κόσμος του Τομ Ρόμπινς


"Αμνησία είναι να μην ξέρεις ποιος είσαι και να θέλεις απελπισμένα να το ανακαλύψεις. Ευφορία είναι να μην ξέρεις ποιος είσαι και να μη σε νοιάζει. Έκσταση είναι να ξέρεις πολύ καλά ποιος είσαι, αλλά και πάλι να μη σε νοιάζει"
"Το παντζάρι είναι το πιο μελαγχολικό ζαρζαβατικό, το πιο πρόθυμο να υποφέρει. Δεν μπορείς να βγάλεις αίμα στίβοντας ένα γογγύλι… Το παντζάρι είναι ο φονιάς που επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος. Το παντζάρι είναι ό,τι ακριβώς συμβαίνει στο κεράσι, όταν συνουσιάζεται μ’ ένα καρότο"
ΤΟΜ ΡΟΜΠΙΝΣ

Ο Αμερικανός Τομ Ρόμπινς είναι ένας από τους αγαπημένους μας συγγραφείς. Ένας βιρτουόζος του γραπτού λόγου, ένας τριπαρισμένος και γεμάτος υπέροχες υπερβατικές αντιφάσεις "story teller", ένας πληθωρικός και γεμάτος απίστευτες εμπνεύσεις και εκπλήξεις συγγραφέας. Που πραγματικά σε σαστίζει και σε αφήνει άναυδο!
Παρουσιάζουμε τρία από τα βιβλία του που μας έχουν συναρπάσει και προτείνουμε σαν "οχήματα" εναλλακτικών διαδρομών. Μέσα σε κόσμους που παύουν να είναι μίζεροι, αφόρητα πεζοί, απογοητευτικά συνηθισμένοι και αποκτούν αν και συχνά επικίνδυνες εντούτοις ξελογιάστρες προοπτικές και υπέροχες αλήτισσες υποσχέσεις. Τα σχόλια είναι από τα οπισθόφυλλα των βιβλίων, εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ.

Ο Ένοικος...


ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΟΥΜΠΟΙΣΣΕΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΟΥΝ(1976)


Ένα ωραίο κορίτσι με τεράστιους αντίχειρες, τρομακτικούς αλλά και παράξενα γοητευτικούς, ένας μεγιστάνας των καλλυντικών, ο οποίος αυτοαποκαλείται "κόμισσα", ένα ράντζο με καουμπόισσες, που η ενασχόλησή τους με τα πιστόλια και τα γελάδια δεν τις στερεί από τη θηλυκότητά τους, κάθε άλλο μάλιστα, ένας ερημίτης ψευτο-ινδιάνος που λατρεύει τις γυναίκες και τους τηγανιτούς κροταλίες, και διάφοροι άλλοι τύποι...
Γύρω τους μαίνεται μια θύελλα από ρηξικέλευθες ιδέες και γεγονότα, που βεβαιώνουν ότι η πρωτοτυπία και το χιούμορ μπορούν ενίοτε να συνυπάρχουν με υψηλό πνεύμα, στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον Ρόμπινς αναδεικνύοντάς τον σαν έναν από τους γοητευτικότερους συγγραφείς της εποχής μας.





ΑΓΡΙΕΜΕΝΟΙ ΑΝΑΠΗΡΟΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΑΠΟ ΚΑΥΤΑ ΚΛΙΜΑΤΑ (2000)

Στο "Άγριεμένοι Ανάπηροι Επιστρέφουν από Καυτά Κλίματα", το έβδομο και μεγαλύτερο μυθιστόρημά του, ο σοφός, πνευματώδης, και πάντα θαρραλέος Τομ Ρόμπινς φέρνει επί σκηνής τον πιο πολύπλοκο και συναρπαστικό χαρακτήρα που έχει δημιουργήσει. Ο Σουίτερς είναι μια αντίφαση για όλες τις εποχές: ένας αναρχικός που δουλεύει για την κυβέρνηση, ένας ειρηνιστής που κουβαλάει όπλο, ένας χορτοφάγος που τρώει σάλτσα από χοιρινό, ένας μάγος του κυβερνοχώρου που σιχένεται τα κομπιούτερ, ένας χειμαρρώδης μπον βιβέρ που μπορεί ξαφνικά να γίνει ένας μυγιάγγιαχτος σιχασιάρης, ένας άνθρωπος που αν και έχει μανία με τη διατήρηση της αθωότητας, καίγεται να ξεπαρθενέψει την ανήλικη ετεροθαλή αδελφή του (για να ερωτευθεί εξίσου παράφορα μια καλόγρια δέκα χρόνια μεγαλύτερή του). Παρόλα αυτά, ο Σουίτερς δεν έχει το παραμικρό στοιχείο αμφιταλάντευσης. Δεν κουβαλά απλώς πιστόλι. Είναι ο ίδιος ένα πιστόλι. Ακολουθώντας τον Σουίτερς καθώς γυρίζει τέσσερις ηπείρους με τα ενισχυμένα τακούνια του, φλερτάροντας με τον έρωτα και τον κίνδυνο, ο Ρόμπινς εξερευνά, προκαλεί, χλευάζει και υμνεί όλες σχεδόν της πλευρές της ευμετάβλητης εποχής μας.


VILLA INCOGNITO (2003)

Φανταστείτε τρεις Αμερικανούς αγνοούμενους που προτίμησαν να παραμείνουν αγνοούμενοι, μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ. Φανταστείτε τέσσερις γενιές δυναμικών και όμορφων γυναικών που έχουν κάτι σαν μυστηριώδη σύνδεση με μια αλλόκοτη φιγούρα του ιαπωνικού φοκλόρ. Φανταστείτε τα αυτά (μην προσπαθήσετε καν να φανταστείτε την ιστορία αγάπης που αφηγείται ο συγγραφέας) και θα έχετε μια γεύση από το όγδοο και ίσως πιο καλογραμμένο μυθιστόρημα του Τομ Ρόμπινς -ένα έργο τόσο σύγχρονο όσο οι διεθνείς συγκρούσεις του καιρού μας.
Σ'ένα επίπεδο αυτό το βιβλίο αναφέρεται στην ταυτότητα, στις μάσκες και στις μεταμφιέσεις - "το ψεύτικο μουστάκι του κόσμου". Όμως ούτε η καταχνιά του Λάος, ούτε τα καυσαέρια της Μπανγκόγκ, ούτε τα σύννεφα του Σιατλ, ούτε η ομίχλη του Σαν Φραντζίσκο, ούτε οι ζοφερές δραστηριότητες των μυστικών υπηρεσιών, ούτε οι μασκαράτες του τσίρκου μπορούν να επηρεάσουν τους γλωσσικούς σπινθηρισμούς που φωτίζουν τις σελίδες της Βίλας Ινκόγκνιτο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου