Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015

Παγιδευμένοι στις δαγκάνες της "ηθικής"

 " Εκείνοι που κατ' εξοχήν ηθικολογούν είναι οι πιο ανήθικοι, και εκείνοι που ακατάπαυστα δικαιολογούν είναι οι πιο άδικοι "


Βλέποντας το βίντεο που ακολουθεί μου ήρθε στο μυαλό μια "ατάκα που σκότωνε", από μία κάπως παλιότερη χολυγουντιανή ταινία δράσης και ξεστομισμένη από τον "κακό" της ταινίας. Ο οποίος βεβαίως συντρίβεται στο τέλος από τον "καλό", ανακουφίζοντας τους θεατές και την αίσθησή τους περί δικαίου. Τα λόγια του κυνικού παράνομου ήταν τα εξής προς τον μπρατσαρά τιμωρό:
" Σκοτώνεις έναν και σε λένε δολοφόνο. Σκοτώνεις  εκατοντάδες, χιλιάδες, εκατομμύρια και σε λένε ήρωα!"
Έτσι είναι! Η "ηθική" είναι μια ανθρώπινη επινόηση και γι'αυτό αποτελεί και μια σχετική αντίληψη. Δεν ήταν η ίδια κατά τη διάρκεια της -τουλάχιστον γραπτής- Ιστορίας του κόσμου και υπήρχαν παραλλαγές από λαό σε λαό κι από περιοχή ή κοινωνία σε κοινωνία και περιοχή. Καθώς η αντίληψη περί καλού και κακού δεν ήταν πάντοτε και παντού η ίδια. Και η ηθικολογία αποτέλεσε -κι αποτελεί- ανέκαθεν ένα πολύ βασικό και χρήσιμο εργαλείο σύγχυσης, αποπροσανατολισμού κι εξουσιασμού των ανθρωπομαζών. Από κάθε είδος και μορφή εξουσίας, τόσο σε επίπεδο μακρόκοσμου -βλέπε κοινωνία- όσο και σε μικρόκοσμου -βλέπε οικογένεια.

Παρακολουθήστε και την αφοπλιστικά απλή και γι'αυτό ιδαίτερα ενδιαφέρουσα προβληματική που αναπτύσσεται στο βίντεο αυτό:


Αποσπάσματα από το παραπάνω βίντεο:
 H πραγματική ιστορία αυτού που ονομάζουμε "ηθική!". Αυτό που ονόμαζε ο Όργουελ "διπλή σκέψη".
Η κατήχηση που σπάει τους "τροχούς του μυαλού"από τα σχολεία της κυβέρνησης:
Δεοντολογία, ηθική, αρετή δεν ανακαλύφθηκαν ούτε επιβλήθηκαν από επιθυμία να εξαπλωθεί η καλοσύνη, αλλά για να αφοπλίσουν και να υποδουλώσουν τους υπόλοιπους. Να αφοπλίσουν και να υποδουλώσουν εσένα. Η σειρά είναι πάντα η ίδια: Η εφεύρεση ενός καθολικού κανόνα συμπεριφοράς και έπειτα η δημιουργία μιας αόρατης εξαίρεσης για εσένα και τους φίλους σου, που θα το αποκαλείς κάτι διαφορετικό.
"ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΛΕΨΕΙΣ" - Αυτοί που έχουν την εξουσία αποκαλούν την κλοπή τους "φορολογία"
"ΔΕΝ ΘΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ"- Αυτοί που έχουν την εξουσία αποκαλούν τους φόνους τους "πόλεμο"
"ΟΧΙ ΑΠΑΓΩΓΗ"- Αυτοί που έχουν την εξουσία αποκαλούν τις απαγωγές τους "φυλακίσεις"
" Η ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ"- Αυτοί που έχουν την εξουσία πρέπει να αποκαλούν τη βία τους "τιμωρία" ή "νόμο"
Το σχέδιο; Δημιουργείς έναν καθολικό ηθικό κανόνα και μετά δημιουργείς μια εξαίρεση για εσένα και τους φίλους σου.
Οι άνθρωποι υπερασπίζονται τους ηθικούς κανόνες, καθώς υπερασπίζονται και τις κατάφωρες παραβιάσεις των ίδιων ηθικών κανόνων.
Έτσι μας ελέγχουν. Έτσι προπαγανδίζουν. Έτσι πεθαίνει το χρήμα. Έτσι πεθαίνουν οι ελευθερίες. Έτσι πεθαίνουμε κι εμείς...








 Προσοχή: Η κυρίαρχη "ηθική", οι αξίες της  και οι φύλακές τους δεν αστειεύονται!

Kαι ως επίλογο θεωρώ καλό να παραθέσω τους παρακάτω στίχους του Νίκου Εγγονόπουλου (από την ποιητική συλλογή "στην κοιλάδα με τους ροδώνες"):

 Σονέτο μάλλον απαισιόδοξο

Το γυμνασμένο μάτι του τραμπούκου
να διέκρινε άραγε των ροδόδεντρων την αρμονία;
Όχι - όχι - μιαν απέραντη ηθικολογία
δε θα βοηθήσει να κάνουμε καλλίτερο τον κόσμο

να ελπίζεις - να ελπίζεις πάντα - πως ανάμεσα εις τους ανθρώπους
- που τους ρημάζει η τρομερή "ευκολία" -
θα συναντήσεις απαλές ψυχές με τρόπους
που τους διέπει καλοσύνη - πόθος ευγένειας - ηρεμία
ίσως όχι πολλές - ίσως να 'σαι άτυχος: καμία -
τότες εσύ προσπάθησε να γενείς καλλίτερος
εις τρόπον ώστε να έρθει κάποια σχετική ισορροπία

άσε τους γύρωθέ σου να βουρλίζονται πως κάνουν κάτι
σύ σκέψου - τώρα πια - με τι γλυκιά γαλήνη
προσμένεις να  'ρθ' η ώρα να ξαπλώσεις στο παρήγορο του
                  θανάτου κρεβάτι.


Ο Ένοικος... 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου