Μια ταινία "επιστημονικής φαντασίας" που ζούμε σήμερα... μέσα σε και έξω από οθόνες!
"Ο
γερανός είναι ένα πουλί που δεν μπορεί να συμβιβάσει, ούτε και να
προσαρμόσει τον τρόπο ζωής του στον δικό μας. Δεν μπορεί από την ίδια
του τη φύση και δεν θα μπορούσε ακόμη κι αν εμείς του δίναμε την
ευκαιρία να το πράξει. Κάτι που δεν κάναμε. Επειδή για το γερανό δεν
υπάρχει καμιά άλλη ελευθερία εκτός από εκείνη της απεριόριστης άγριας
φύσης, καμιά ζωή εκτός από τη δική του. Χωρίς δειλία, χωρίς ίχνος
ταπεινότητας, αρνείται να δεχτεί τη δική μας ιδέα για το πώς πρέπει να
είναι ο κόσμος. Αν καταφέρουμε να διατηρήσουμε στη ζωή τα υπολείμματα
αυτού του άγριου είδους, η τιμή γι' αυτό δεν θα ανήκει σε εμάς. Όλη η
δόξα θα ανήκει στον γερανό, που το ανυποχώρητο σφρίγος του τον έχει
κρατήσει ζωντανό μπροστά στις απελπιστικά αυξανόμενες δυσμενείς
συνθήκες." ΡΟΜΠΕΡΤ ΠΟΡΤΕΡ ΑΛΛΕΝ (Αμερικανός ορνιθολόγος και περιβαλλοντολόγος)
Ίσως
ο άνθρωπος θα έπρεπε να είναι, στα χαρακτηριστικά της φύσης του, σαν
τον γερανό! Με υψηλή αίσθηση ελευθερίας ως κινητήρια δύναμη στη ζωή του.
Ασυμβίβαστος και αταίριαστος με τις αυξανόμενες δυσμενείς κοινωνικές,
οικονομικές και πολιτισμικές συνθήκες. Με το όλο και πιο αφύσικο,
τοξικό (τόσο σε υλικό όσο και σε πνευματικό πεδίο) και αυτοματοποιημένο
μοντέλο ζωής. Εκ διαμέτρου αντίθετος, σαν να είναι το πιο σημαίνον νόημα
της ύπαρξης, με τις μάζες άβουλων κι άτολμων ημι-
"Είναι η επιστημονική προσέγγιση, η μοναδική πηγή πραγματικής γνώσης; Είναι η Επιστήμη, η μόνη Αλήθεια;
" Η σοφία δεν έχει καμία αντιστοιχία με τις γνώσεις ενός ανθρώπου. Στην πραγματικότητα, σοφία είναι όλα εκείνα που μένουν από τις γνώσεις κάποιου, όταν ο ίδιος αποποιείται όλα αυτά που έχει μάθει. Ξεκινάμε από ένα σταθμό που ονομάζεται άγνοια. Είναι ο σταθμός, στον οποίο μένουν όλοι εκείνοι που ούτε καν γνωρίζουν ότι δεν γνωρίζουν και, επομένως, δεν έχουν καμία
Με αφορμή και αυτή την πρόσφατη ανάρτηση αναδημοσιεύω κάτι που είχα παλιότερα ανεβάσει στο antidras : 
Είναι το γέλιο των παιδιών που συρρικνώνεται στα προσωπάκια τους. Η χαρά της παιδικής ηλικίας που τους στερεί η τρομερή καταστροφολαγνεία της οθόνης, η κατήφεια η δικαιολογημένη των γονέων για το ζοφερό μέλλον, η τρομάρα στα πρόσωπα των παππούδων και γιαγιάδων, οι ατζέντες των εμπόρων της υγείας με το νέο υποχρεωτικό για κάθε παιδικό κορμάκι super εμβόλιο. Λες και δεν έφταναν οι βελόνες που τα τρυπάνε από τη στιγμή που βλέπουν το θολό φως ενός κόσμου που έχει σαν πρότυπο το ταξίδι του Τιτανικού.
"Σε τούτο το μεγάλο χωνευτήρι της ζωής που λέγεται Γη και στο ακόμη πιο μεγάλο που λέγεται σύμπαν, τα μυστήρια κυριολεκτικά βρίθουν. Είναι αμέτρητα σαν τους κόκκους της άμμου στις ακρογιαλιές της θάλασσας∙ απλώνονται γιγάντια στις αστροστόλιστες αβύσσους του απείρου κι ανασαλεύουν, απειροελάχιστα μικρά, κάτω από το ερευνητικό μάτι του μικροσκοπίου. Υπάρχουν και συμβαίνουν δίπλα μας, δίχως να τα βλέπουμε και δίχως να τ’ ακούμε, αν και είναι σαν να μας φωνάζουν και να μας προκαλούν, απαιτώντας να μάθουν γιατί παραμένουμε κουφοί στο κάλεσμά τους και τυφλοί στα θαύματά τους. 
" Φόβος για τον θάνατο, ενώ το να ζεις έχει γενεί το πιο σπάνιο πράγμα στη γη.
Θέλει ηρωική προσπάθεια να πορεύεσαι αδιάλειπτα σε δρόμους ρουτίνας, θλίψης και απώλειας.
"ΗΤΑΝ
μια ιστορική μέρα για τον πλανήτη Ζορίλ. Ο Υπέρτατος Συντονιστής Μπριλ
ήταν στη μεγάλη αίθουσα των ακροάσεων, μαζί με τους διασημότερους
επιστήμονες του πλανήτη, καθώς και τους Συντονιστές όλων των μεγάλων
περιοχών. 
