Ίσως ο άνθρωπος θα έπρεπε να είναι, στα χαρακτηριστικά της φύσης του, σαν τον γερανό! Με υψηλή αίσθηση ελευθερίας ως κινητήρια δύναμη στη ζωή του. Ασυμβίβαστος και αταίριαστος με τις αυξανόμενες δυσμενείς κοινωνικές, οικονομικές και πολιτισμικές συνθήκες. Με το όλο και πιο αφύσικο, τοξικό (τόσο σε υλικό όσο και σε πνευματικό πεδίο) και αυτοματοποιημένο μοντέλο ζωής. Εκ διαμέτρου αντίθετος, σαν να είναι το πιο σημαίνον νόημα της ύπαρξης, με τις μάζες άβουλων κι άτολμων ημι-
ανθρώπινων οντοτήτων, με συμπεριφορά που προσιδιάζει σε εκπαιδευμένα πρωτεύοντα θηλαστικά εργαστηρίου ή τσίρκου, με υποτυπώδη μέχρι κι ανύπαρκτη ψυχή. Τουλάχιστον έτσι όπως διαμορφώνονται τα πρότυπα και όρια του επιτρεπτού και αποδεκτού από τους επικυρίαρχους της ανθρωποφάρμας. Η τελευταία αυτή λέξη αποδείχτηκε πόσο ταιριαστή είναι από τις παγκόσμιες εξελίξεις των τελευταίων μηνών, με κοινό παρανομαστή μία αμφιλεγόμενη αρρώστια των "κοπαδιών", προκρινόμενη ως "μέγιστη απειλή" της "ασφάλειας" των "κοπαδιών" και τους κοινούς χειρισμούς των "ράντσερ" και των ραντιέρηδων.
Κι αν αυτό το είδος ανθρώπου, το υπόλειμμα ενός κάποτε "άγριου είδους", δεν καταφέρει τελικά να διατηρηθεί στη ζωή, αυτό θα σημαίνει πως έζησε μια ζωή με...νόημα! Ή αλλιώς: ο χαμένος τα παίρνει όλα!
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου