H πέμπτη διάσταση σύμφωνα με την εξαιρετική και σίγουρα βαθιά επιστημονική ταινία Interstellar
Ακολουθεί ένα κατατοπιστικό βίντεο στο youtube, όσο μπορεί να είναι ένα trailer, σχετικό με την παραπάνω ταινία του Christopher Nolan. Interstellar Official Trailer #2 (2014) - Matthew McConaughey, Christopher Nolan Sci-Fi Movie
Μια μεγάλη ταινία. Μια εποποιία υπέρβασης από τα δεσμά μιας εκφυλισμένης πραγματικότητας και καταστροφικής καθήλωσης, με την εκτόξευση προς τις πολλά υποσχόμενες, αν και ανοίκειες, περιοχές και διαστάσεις του άχρονου σύμπαντος. Εκεί όπου ο γραμμικός χρόνος αποτελεί μια χονδροκομμένη ψευδαίσθηση, γέννημα της στρεβλής συνείδησης του παρατηρητή. Κι εκεί όπου το τέλος αυτού που σβήνει στο λυκόφως ενός κόσμου που ξεθωριάζει πια, αποτελεί και το πέρασμα σε μία νέα αρχή, γεμάτη με δυσκολίες αλλά και με διψασμένες για εξερεύνηση προοπτικές.
Το σύμπαν πάλλεται σε φρακταλικής δομής γεωμετρίες και κραδασμικές δονήσεις κι αγκαλιάζει σε μια αδιαίρετη ενότητα παρελθόν, παρόν και μέλλον, μετατρέποντάς τα σ'ένα αιώνιο παρόν. Το αιώνιο τώρα. Το εδώ και τώρα, που μπορείς να επηρεάσεις εξίσου το παρελθόν, το "τότε", και το μέλλον, το "αύριο", με τις επιλογές του παρόντος, που το επόμενο δευτερόλεπτο έχει κιόλας μετατραπεί σε παρελθόν και έχει διαμορφώσει -με μια ακολουθία χαοτικών διαδικασιών- τις πτυχές του μέλλοντος. Το οποίο βρίσκεται ήδη μπροστά σου κι εσύ έχεις εισχωρήσει μέσα στις δίνες και τους κραδασμούς του, ανεξαρτήτως αν τις περισσότερες φορές το αντιλαμβάνεσαι ως κάτι τελείως άπιαστο, ομιχλώδες, προϊόν συχνά τυχαίων διεργασιών.
Ο άνθρωπος είναι το παρελθόν που αποχωρεί και το μέλλον που είναι ήδη εδώ και ήδη αποτελεί παρελθόν. Δρασκελίζοντας τα αδιέξοδα και τους δισταγμούς που έμοιαζαν να σφραγίζουν το δρόμο του. Κάνοντας ήδη τις απαραίτητες κινήσεις στο παρελθόν, αφού ήδη έγιναν οι κομβικές επιλογές στο παρόν, που είναι ήδη παρελθόν για τις λεωφόρους του μέλλοντος. Ο άνθρωπος που μετέτρεψε τη δεισιδαιμονία του παρελθόντος στην επιστήμη του μέλλοντος!
Και η εξέλιξη των όντων προς ανώτερα πεδία ύπαρξης απαιτεί κι ανάλογα κβαντικά άλματα.
Και το κάθε ταξίδι μέσα στο ατέρμονο γίγνεσθαι της ύπαρξης, είτε έχει να κάνει με το άτομο, είτε με μια ομάδα ατόμων, είτε με την ίδια την ανθρωπότητα, αποτελεί ένα μίγμα τόσο αναγκαιότητας όσο και ελευθερίας. Όπου η ελευθερία επιλογών καθορίζεται τόσο από την επιρροή της διαίσθησης που μοιάζει με εκστατική έκρηξη και τη μετουσίωση της Δημιουργικής Φαντασίας στην πράξη, όσο και από τη χρήση της επίσης ανώτερης νοητικής λειτουργίας που λέγεται Προσοχή.
Kι απαιτούνται αποθέματα Ενέργειας..
"Τα άστρα δεν είναι για τον άνθρωπο", επαναλάμβανε ο Άρθουρ Κλαρκ στο κλασικό μυθιστόρημα επιστημονικής Φαντασίας Childhood's End. Εδώ έκανε λάθος! Τότε ο άνθρωπος δεν ήταν να αφήσει την στασιμότητα της ασφάλειας των σπηλαίων για να απλωθεί σε όλη τη γη και να εξερευνήσει και τις πιο μακρινές γωνιές της. Δεν ήταν να αφήσει το έδαφος και να ανοίξει τα φτερά του στους αιθέρες του πλανήτη. Δεν ήταν να προχωρήσει σε επινοήσεις κι εφευρέσεις, να εισχωρήσει σε γνώσεις που άλλαξαν άρδην τη ζωή του και που κάποτε και μόνο η υποψία τους μπορεί να ακουγόταν σαν δείγμα τρέλας ή να θεωρούνταν μαγεία.
Απίστευτα κι όμως αληθινά που κλείνουν στόματα μεγάλα
Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος από αστρικό υλικό, με μια έμφυτη και υπερβατική Περιέργεια και λαχτάρα για απαντήσεις σε ερωτήματα που με τη σειρά τους οδηγούνε σε καινούργια. Και μπορεί να κοιτάξει με νόημα και όραμα τον έναστρο ουρανό. Εφόσον συνειδητοποιήσει τη λούπα στην οποία έχει πέσει η εξελικτική του πορεία, κάτι σαν χρονικό βρόγχο που έχει παγώσει τις δυνατότητες προέκτασης σε διανοητικό-αντιληπτικό και υλικό πεδίο, αποτέλεσμα δυνάμεων εντροπικών, κατακερματιστικών. Κι εφόσον ξεφορτωθεί από μέσα και πάνω του όλα τα άχρηστα φορτία που έχουν πληθώρα ονομάτων: οπισθοδρόμηση, σκοταδισμός, κακομοιριά, τραυματικές φοβίες και αντιεξελικτικές ψευδαισθήσεις.. Διότι όλα είναι θέμα αντίληψης κι εσωτερικής κι εξωτερικής παρατήρησης. Και, ποιος ξέρει; Ίσως το σύμπαν το ίδιο να είναι αποτέλεσμα Παρατήρησης, να υπάρχει γιατί είναι εδώ ο άνθρωπος και το παρατηρεί. Νομίζοντας ότι βρίσκεται έξω από αυτόν..
Πόσα μυστήρια τον περιμένουν!
Μια μεγάλη ταινία. Μια εποποιία υπέρβασης από τα δεσμά μιας εκφυλισμένης πραγματικότητας και καταστροφικής καθήλωσης, με την εκτόξευση προς τις πολλά υποσχόμενες, αν και ανοίκειες, περιοχές και διαστάσεις του άχρονου σύμπαντος. Εκεί όπου ο γραμμικός χρόνος αποτελεί μια χονδροκομμένη ψευδαίσθηση, γέννημα της στρεβλής συνείδησης του παρατηρητή. Κι εκεί όπου το τέλος αυτού που σβήνει στο λυκόφως ενός κόσμου που ξεθωριάζει πια, αποτελεί και το πέρασμα σε μία νέα αρχή, γεμάτη με δυσκολίες αλλά και με διψασμένες για εξερεύνηση προοπτικές.
Το σύμπαν πάλλεται σε φρακταλικής δομής γεωμετρίες και κραδασμικές δονήσεις κι αγκαλιάζει σε μια αδιαίρετη ενότητα παρελθόν, παρόν και μέλλον, μετατρέποντάς τα σ'ένα αιώνιο παρόν. Το αιώνιο τώρα. Το εδώ και τώρα, που μπορείς να επηρεάσεις εξίσου το παρελθόν, το "τότε", και το μέλλον, το "αύριο", με τις επιλογές του παρόντος, που το επόμενο δευτερόλεπτο έχει κιόλας μετατραπεί σε παρελθόν και έχει διαμορφώσει -με μια ακολουθία χαοτικών διαδικασιών- τις πτυχές του μέλλοντος. Το οποίο βρίσκεται ήδη μπροστά σου κι εσύ έχεις εισχωρήσει μέσα στις δίνες και τους κραδασμούς του, ανεξαρτήτως αν τις περισσότερες φορές το αντιλαμβάνεσαι ως κάτι τελείως άπιαστο, ομιχλώδες, προϊόν συχνά τυχαίων διεργασιών.
Ο άνθρωπος είναι το παρελθόν που αποχωρεί και το μέλλον που είναι ήδη εδώ και ήδη αποτελεί παρελθόν. Δρασκελίζοντας τα αδιέξοδα και τους δισταγμούς που έμοιαζαν να σφραγίζουν το δρόμο του. Κάνοντας ήδη τις απαραίτητες κινήσεις στο παρελθόν, αφού ήδη έγιναν οι κομβικές επιλογές στο παρόν, που είναι ήδη παρελθόν για τις λεωφόρους του μέλλοντος. Ο άνθρωπος που μετέτρεψε τη δεισιδαιμονία του παρελθόντος στην επιστήμη του μέλλοντος!
Και η εξέλιξη των όντων προς ανώτερα πεδία ύπαρξης απαιτεί κι ανάλογα κβαντικά άλματα.
Και το κάθε ταξίδι μέσα στο ατέρμονο γίγνεσθαι της ύπαρξης, είτε έχει να κάνει με το άτομο, είτε με μια ομάδα ατόμων, είτε με την ίδια την ανθρωπότητα, αποτελεί ένα μίγμα τόσο αναγκαιότητας όσο και ελευθερίας. Όπου η ελευθερία επιλογών καθορίζεται τόσο από την επιρροή της διαίσθησης που μοιάζει με εκστατική έκρηξη και τη μετουσίωση της Δημιουργικής Φαντασίας στην πράξη, όσο και από τη χρήση της επίσης ανώτερης νοητικής λειτουργίας που λέγεται Προσοχή.
Kι απαιτούνται αποθέματα Ενέργειας..
"Τα άστρα δεν είναι για τον άνθρωπο", επαναλάμβανε ο Άρθουρ Κλαρκ στο κλασικό μυθιστόρημα επιστημονικής Φαντασίας Childhood's End. Εδώ έκανε λάθος! Τότε ο άνθρωπος δεν ήταν να αφήσει την στασιμότητα της ασφάλειας των σπηλαίων για να απλωθεί σε όλη τη γη και να εξερευνήσει και τις πιο μακρινές γωνιές της. Δεν ήταν να αφήσει το έδαφος και να ανοίξει τα φτερά του στους αιθέρες του πλανήτη. Δεν ήταν να προχωρήσει σε επινοήσεις κι εφευρέσεις, να εισχωρήσει σε γνώσεις που άλλαξαν άρδην τη ζωή του και που κάποτε και μόνο η υποψία τους μπορεί να ακουγόταν σαν δείγμα τρέλας ή να θεωρούνταν μαγεία.
Απίστευτα κι όμως αληθινά που κλείνουν στόματα μεγάλα
Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος από αστρικό υλικό, με μια έμφυτη και υπερβατική Περιέργεια και λαχτάρα για απαντήσεις σε ερωτήματα που με τη σειρά τους οδηγούνε σε καινούργια. Και μπορεί να κοιτάξει με νόημα και όραμα τον έναστρο ουρανό. Εφόσον συνειδητοποιήσει τη λούπα στην οποία έχει πέσει η εξελικτική του πορεία, κάτι σαν χρονικό βρόγχο που έχει παγώσει τις δυνατότητες προέκτασης σε διανοητικό-αντιληπτικό και υλικό πεδίο, αποτέλεσμα δυνάμεων εντροπικών, κατακερματιστικών. Κι εφόσον ξεφορτωθεί από μέσα και πάνω του όλα τα άχρηστα φορτία που έχουν πληθώρα ονομάτων: οπισθοδρόμηση, σκοταδισμός, κακομοιριά, τραυματικές φοβίες και αντιεξελικτικές ψευδαισθήσεις.. Διότι όλα είναι θέμα αντίληψης κι εσωτερικής κι εξωτερικής παρατήρησης. Και, ποιος ξέρει; Ίσως το σύμπαν το ίδιο να είναι αποτέλεσμα Παρατήρησης, να υπάρχει γιατί είναι εδώ ο άνθρωπος και το παρατηρεί. Νομίζοντας ότι βρίσκεται έξω από αυτόν..
Πόσα μυστήρια τον περιμένουν!
Ο Ένοικος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου