Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2018

" Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΠΤΩΣΗ – Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟ-ΝΟΜΟ "




Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΠΤΩΣΗ – Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟ-ΝΟΜΟ

" -Ποιοί είναι οι μαύροι μάγοι Δον Χουάν;
   -Οι συνάνθρωποι μας είναι οι μαύροι μάγοι και μιας και είσαι μαζί τους, είσαι και εσύ μαύρος   μάγος. Σκέψου μια στιγμή. Μπορείς να παρεκκλίνεις από το μονοπάτι που σου έχουν χαράξει; Όχι. Οι σκέψεις σου και οι πράξεις σου καθορίζονται πάντα με τους όρους τους. Αυτό είναι σκλαβιά. Εγώ, αντίθετα, σου φέρνω ελευθερία. Η ελευθερία είναι ακριβή, αλλά η τιμή δεν είναι αδιανόητη. Έτσι λοιπόν να φοβάσαι τους δεσμοφύλακες σου, τους αφέντες σου. Μην σπαταλάς το καιρό και την δύναμη σου για να φοβάσαι εμένα.
Ήξερα πως είχε δίκιο. Κι ωστόσο, παρά την διανοητική μου συμφωνία μαζί του, γνώριζα ακόμη ότι οι ισόβιες συνήθειες μου θα με έριχναν αναπόφευκτα στο παλιό μονοπάτι μου. Ένιωθα πραγματικά σαν σκλάβος."
 (από βιβλίο του Carlos Castaneda)

  Ανοίγεις μία πόρτα γνώσης (διαφυγής, απόδρασης) και πέφτεις επάνω σε μια άλλη ερμητικά κλειστή πόρτα και ξανά και ξανά, αέναα και φρακταλικά. Όπως συμβαίνει όταν στέκεσαι μπροστά από έναν καθρέφτη και βλέπεις την αυτοανάκλαση σου πιστεύοντας την για αληθινή.  Και φιλοσοφείς γι’ αυτήν την αυτοανάκλαση, και φτιάχνεις θρησκείες και –ισμούς κάθε είδους και λατρεύεις την φυλακή σου γιατί την συνήθισες, Μπορεί στην αρχή να σε έσπρωξαν μέσα σε αυτήν, να σε κλείδωσαν με γερά λουκέτα μέσα της, αλλά τώρα πια την αγαπάς και δεν θέλεις να ξεφύγεις από αυτήν. Μάλιστα κάθε άνθρωπος που σου έδωσε το κλειδί για να ξεκλείδωσες το λουκέτο, τον δολοφόνησες, όταν, δεν τον ρουφιάνεψες στους δεσμοφύλακες σου. Ξέχασες, ποιός ήσουν, ξέχασες το φως επάνω από το κεφάλι σου πριν κατρακυλήσεις στον υπό-νόμο κι έγινες -κατάντησες- άξιο μέλος του λαγουμιού που έρπεις. "



αποσπάσματα από το  «Η Μύηση του Μπίμπο»



Έχω την εντύπωση ότι θα ήταν χρήσιμη και η παραπομπή στις αναρτήσεις:  ΜΙΑ "ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ" ΠΟΥ ΚΙΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ,  Μια σειρά συνδέσεων και σχέσεων που οδηγούν στη μεγάλη νύχτα της ανθρωπότητας... " άνθρωποι που έχουν υψωθεί πολύ πιο πάνω από το επίπεδο της υπόλοιπης ανθρωπότητας..." ,  έγκλειστοι στη "μαύρη σιδερένια φυλακή"...
Επίσης, έχει τη σημασία της: Η Φωλιά του Παγωνιού

 Σύμβολο της Εθνικής Υπηρεσίας Αναγνώρισης των ΗΠΑ. Το πρόγραμμα που σχετίζεται με αυτό είναι τελείως άγνωστο. Η επιγραφή λέει τα εξής: "Ποτέ πριν, ποτέ ξανά". Μήπως ο Γκάνταλφ ο Μάγος μπορεί να μας εξηγήσει τι εννοεί ο ποιητής;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου