Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!
Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2018

ΕΚΣΤΑΣΗ! (ο δικός μας χορός!)


Δεν είμαστε ούτε εργατικά μηρμυγκάκια στην υπηρεσία κάποιας αποικίας, ούτε λιπόσαρκα αδέσποτα που περιφέρουν τα κουφάρια τους σε δρόμους δίπλα σε στολισμένες βιτρίνες, ούτε βελάζοντα τετράποδα ζωντανά, μαντρωμένα στη στάνη και στα πνιγηρά κουτιά κατακερματισμένων αληθειών κάποιων αρχιβοσκών, σε συνέργεια με φαφλατάδες καθοδηγητές και φρανκενσταϊνικούς πειραματιστές. Είμαστε ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΟΝΤΑ. Ικανά όχι μόνο για το χειρότερο αλλά και για το καλύτερο, το θαυμαστότερο, το συναρπαστικότερο, το μαγικότερο όλων! Δεν πρέπει σε κανέναν να επιτρέπουμε να ευτελίζει την αίσθηση σκοπού και να ποδοπατά πάνω στην αίσθηση Ελευθερίας και την απελευθέρωση της Γνώσης. Και ο πιο ισχυρός δυνάστης είναι ανίσχυρος μπροστά στην πιο τρελή μας μέθη!

Ο δικός μας χορός


Ο γέροντας που βρήκε καταφύγιο στο κακοτράχαλο βουνό, απ'το παραθύρι της μοναχικής καλύβας,
εκπέμπει κύματα ευγνωμοσύνης στο ατίθασο συννεφάκι που στον ορίζοντα λικνίζεται με αιώνια χαρά. Το βοσκόπουλο αφήνει ελεύθερο να σκορπίσει το κοπάδι του αφεντικού και ροβολάει την πλαγιά με κάτι εκστασιασμένες κραυγές, έχοντας κοινωνήσει με τους χυμούς της άμπελου του Διονύσου. Στη ρεματιά ο κυνηγός παρατάει τα πυρομαχικά του για ν'ακολουθήσει η καρδιά του το φτερούγισμα του σμήνους, παρασυρμένος κι αυτός σ'έναν ανείπωτο ρυθμό. Που ο άνεμος απλώνει παντού σαν ψέκασμα της πιο λιγωτικής ελευθερίας. Οι εργάτες στη φάμπρικα παρατάνε τα μασίνια να σκουριάσουν, οι χαρτογιακάδες βάζουνε φωτιά στα κελιά των γραφείων, οι οπαδοί αδειάζουν τις εξέδρες των γηπεδικών εκτροφείων και τα μαθητούδια πηδάνε έξω απ'τα κάγκελα των σχολικών μισών γνώσεων και αυτοματισμών και αντιερωτικών διαδικασιών.

Για να σμίξουν στις πλατείες και τα πάρκα μαγεμένοι απ' τον πιο επικηρυγμένο σκοπό:
Αεεεέ! Αοοοό! Σήμερα οι κατασκευασμένες λύπες δεν χωράνε στο εγερτήριο αυτό!
Αϊεεεέ! Αϊοοοό! Τίποτα δεν είναι αποκομμένο απ΄τη Σύνδεση, τίποτε δεν αργοπεθαίνει πια μόνο του, τίποτα δεν μένει στατικό, τίποτα δεν είναι συνηθισμένο, τίποτα δεν παραμένει αναλλοίωτο! Και τίποτε δεν είναι τελειωμένο και νεκρό!
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)