Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!
Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Σάββατο 7 Απριλίου 2018

"κενός"



 δανειστήκαμε την παραπάνω φωτογραφία από τον ΤΟΙΧΟ ΤΟΙΧΟ


Κάποιες δικές μου σκέψεις που τράφηκαν από την παραπάνω εικόνα:

Η "κενότητα", που σέβεται την ανεξαρτησία της συνείδησης και αντίληψής της, μπορεί να βρίθει από αξιοσημείωτες έως ζωτικές σημασίες και να είναι πλήρης λάμψης και στέρεας προσωπικότητας όταν επιλέγει να είναι αυτόνομη, αυτόφωτη, αυτοπροσδιοριζόμενη κι...αυτοκινούμενη. Αυτό το τελευταίο δεν σημαίνει ότι αποβλέπει στην αναδίπλωση στον εαυτό και στη διάσπαση λόγω προσωπικής ιδιοτροπίας. Αντιθέτως, μπορεί ακόμη και να μεγαλουργήσει (προς όφελος και του ίδιου του ατόμου και των γύρω του με τους οποίους αλληλεπιδρά) κάτω από τις κατάλληλες εξωτερικές συνθήκες. Όπου η ελευθερία της έκφρασης και η υποστήριξη του χτισίματος ενσυνείδητων προσωπικοτήτων αποτελεί το βασικό γνώμονα στην οικοδόμηση μιας συλλογικής συνθήκης.
(Μερικές φορές, ένα άτομο δύναται να δημιουργήσει, να ανακαλύψει, να επινοήσει, να επιμείνει και να αντισταθεί και να μεγαλουργήσει και κάτω από αντίξοες κι εχθρικές συνθήκες).

 Ένας άνθρωπος κενός νοητικών σκουπιδιών, μιμιδίων και απορροιών ποδηγέτησης, με το να σέβεται την ετερότητα και τη μοναδικότητα κάθε ανθρώπινης υπόστασης, σέβεται τον ίδιο τον εαυτό του. Και αρέσκεται στην υιοθέτηση μιας στοχαστικής προσέγγισης και ανυπόταχτης στάσης μπροστά στο κενό μιας ύπαρξης παραδομένης στην ασφάλεια της ιδρυματοποίησης (κάθε είδους "εσωτερική" κι εξωτερική κατάσταση του ανθρώπινου όντος που μπορεί να συνδέεται με αυτό τον όρο), την αυτοματοποίηση, την αυτ-απάτη, την συλλογική ψευδαίσθηση της συναινετικής πραγματικότητας.

 Όχι σπάνια, μια τέτοιας ποιότητας ή υφής "κενότητα" αποκαλείται "μηδενισμός" ή "ατομισμός", συχνά με μεγάλη προσοχή από τους "ποιμένες" ανθρώπινων, ομοιόμορφων και ομόηχων στα βελάσματα αγέλων κι από τα "βοσκόπουλα" τους. Και πιο γενικά, από τους απαίδευτους και εκπαιδευμένους στην παπαγαλία δημοφιλών κάθε εποχής συνθημάτων και κατευθύνσεων "ζωής", τους "ρεαλιστές", τους "σταυροφόρους", τους επαγγελματίες επαναστάτες και το κάθε λογής υπηρετικό προσωπικό μικρών και μεγάλων αφεντάδων και "κηδεμόνων" των ανθρώπινων κοινωνιών.


ανιχνευτής

Δες κι αυτό: Η σπουδαιότερη ιδιοκτησία ενός ανεξάρτητου ανθρώπου και  Μία εκστατική επιθυμία...

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)