Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Κυριακή 15 Απριλίου 2018

Αποδράσεις...σε "άλλα μέρη"


Το παρακάτω είναι ένα πολύ μικρό και πολύ χαρακτηριστικό στιγμιότυπο από την ταινία "Ο δρόμος του ειρηνικού πολεμιστή" (" Peaceful Warrior"), βασισμένης στο ομώνυμο βιβλίο του Νταν Μίλμαν.
Στη συνέχεια, ακολουθεί ένα υπέροχο τραγούδι των Deine Lakaien. Και μια σειρά από "βουτιές" στα πιο εσωτερικά εδάφη:



Γιατί ανατέλλει ο ήλιος κάθε μέρα;
Μήπως τα άστρα είναι τρυπίτσες στο μαύρο πέπλο της νύχτας;

Γιατί θα πρέπει διαρκώς να δεχόμαστε παθητικά ό,τι μας προσφέρει η φύση & η κοινωνία; Κι όχι να επιλέγουμε..; Κάθε στιγμή!

Ποια είναι η πραγματική "πραγματικότητα";
Αυτή της εγρήγορσης με τα φίλτρα της αντίληψης να μας επιτρέπουν να αντιλαμβανόμαστε μόνο το 5-7% του κόσμου που μας περιβάλλει; ή αυτή των ονείρων που ο εγκέφαλος απαλλαγμένος από τον "ορθολογιστή τύραννό του" προσεγγίζει τα "άλλα πεδία;"
(Οι φιλόσοφοι από παλιά, όσο και οι σύγχρονοι επιστήμονες  -π.χ. κβαντικοί φυσικοί- δυσκολεύονται πια να αποφανθούν ποια απ' τις δυο πραγματικότητες είναι πιο πραγματική! Και τι είναι η "Ύλη". Υλ-ισμός: άλλη μια σαπουνόφουσκα που μέσα της πλέει ο άνθρωπος στο... "κενό"! Το οποίο μόνο κενό δεν είναι τελικά, καθώς σωματίδια γεννιούνται και σβήνουν μέσα σε αέναα συμπαντικούς χτύπους της κάθε νανο-στιγμής...)

Και τι είναι αυτό που μου δίνει φτερά να πετάξω πάνω από τη στενοκεφαλιά και όλους τους περιορισμούς του "κόσμου τους", προσεγγίζοντας εκείνα τα μέρη που τροφοδοτούν τους μύθους και συγκινούν τους ονειρευτές και μόνιμους ταξιδιώτες..;

Και μήπως οι σκέψεις μας δεν είναι τελικά τόσο σημαντικές; Καθώς όταν "αδειάζουμε απ αυτές" και προσεγγίζουμε τη Σιωπή, νιώθουμε πιο ζωντανοί και διαυγείς..!

Μέχρι πότε τα αστραφτερά πουλιά των Ιδεών θα φυλακίζονται μες στα ασφυχτικά κελιά των ιδεολογιών;

Και η μόνη μου πατρίδα είναι τα Άστρα..!
Χωρίς σύνορα, ματαιοδοξίες & παραχαράξεις...Χωρίς καταθέσεις πιστοποιητικών...Χωρίς κυνήγια μαγισσών σε ωκεανούς έτσι κι αλλιώς του Αγνώστου που σφύζει από "μαγικούς" παλμούς... Χωρίς δαιμονοποίηση των άπειρων πιθανοτήτων που υλοποιούνται...όλες μαζί συνάμα, σε διαφορετικές κατευθύνσεις του χωροχρόνου (αν και πάντα υπάρχουν "συγκλίσεις" ή "ρήγματα" σε ιδιαίτερων περιδινούμενων δονήσεων τόπους). Χωρίς σημαδεμένες και αντιληπτικές παγιώσεις περί "καλού και κακού"

...Εκεί όπου η Ενέργεια δονεί τα όντα και όλοι συνδέονται μ'έναν κοινό "ομφάλιο λώρο!"

...Εκεί όπου  εσωτερικές κι  εξωτερικές αστρικές πηγές θερμαίνουν ή πυρπολούν την υπόσταση όλων...

ανιχνευτής


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου