Οι Γερμανοί " Beloved Enemy " σ'ένα απ'αυτά τα τραγούδια που σε κάνουν να σκέφτεσαι ότι η μουσική είναι πράγματι τα μαγικά που κάνουν οι καλλιτέχνες-μουσικοί, για να καταφέρουν να κατεβάσουν τη μαγεία των ήχων από "τους ουρανούς στη γη!"
Φωνή που σε "στοιχειώνει", ένα εξαιρετικό βίντεο κλιπ με στιγμιότυπα από την ταινία "Sin City" και...
" ...δεν έχει σημασία πόσο κλαίω,
δεν έχει σημασία πόσο ματώνω,
ό,τι έχω,
ό,τι μου απομένει
είναι το έδαφος κάτω από τα πόδια μου!"
(στίχοι του τραγουδιού)
Ας πατήσουμε γερά σ'αυτό το έδαφος. Ας αφήσουμε πίσω τη μιζέρια, τη σκοτεινιά, τους εφιάλτες που οι "ελεγκτές της πραγματικότητας" πασχίζουν να μας πείσουν ότι αποτελούν "φυσιολογικότητα". Ακόμη κι αν χρειαστεί να ματώσουμε και να υποφέρουμε.
Άλλωστε ο πόνος είναι λύτρωση, η ζωή χωρίς αυτόν δεν θα'χε κανένα νόημα και το Φως θα έμοιαζε πολύ μακρινό και απρόσιτο...
Υπάρχει ένας διαφορετικός χρόνος που μας περιμένει...χωρίς ψέμα και πλάνη!
Ας πατήσουμε γερά στα πόδια μας.
Στο έδαφος που υπάρχει από κάτω και είναι ό,τι μας απομένει ακόμα κι όταν φαίνεται πως τα χάσαμε όλα. Ένα ολόδικό μας, πολύτιμο και τις περισσότερες φορές ανεξερεύνητο κι ανεκμετάλλευτο καταφύγιο που αποτελεί και ορμητήριο, ένα "έδαφος" που είναι και εσωτερικής φύσης...
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου