για τους ανθρώπους που πλήττονται από τις εποχές αυτές..

"Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εποχή μας...προτιμά την εικόνα από το πράγμα, το αντίγραφο απ'το πρωτότυπο, την αναπαράσταση απ'την πραγματικότητα, το φαινόμενο απ'το είναι... Το ιερό για την εποχή μας είναι η πλάνη, το δε ανίερο είναι η αλήθεια. Για να το πούμε πιο καλά, το ιερό μεγαλώνει στα μάτια της στο μέτρο που μικραίνει η αλήθεια και μεγαλώνει η πλάνη, έτσι ώστε το αποκορύφωμα της πλάνης είναι γι'αυτήν και το αποκορύφωμα του ιερού"
Λούντβιχ Φόιερμπαχ, 1804-1872, πρόλογος στη δεύτερη έκδοση του περίφημου έργου του "Η ουσία του χριστιανισμού".

Βρισκόμαστε, εδώ και πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, γραπωμένοι από τα πλοκάμια εποχών παγκόσμιας εξαπάτησης. Απροκάλυπτα στυγνής. Εποχές που όπως έλεγε το 1948 και ο Τζωρτζ Όργουελ "το να λες την αλήθεια αποτελεί επαναστατική πράξη". Εποχές όπου η ωμή, κτηνώδης, σαρωτική πολυεθνική εκμετάλλευση έχει λάβει πρωτοφανώς ανεξέλεγκτες διαστάσεις, ξευτυλίζοντας κάθε θεσμικό ελεγκτικό μηχανισμό προς όφελος της σωματικής και ψυχικής υγείας και των υλικών συμφερόντων των ανθρώπινων πληθυσμών. Ένας εξόφθαλμα ανάλγητος χρηματοπιστωτικός παρασιτισμός και μια παγκόσμια συμμαχία και εταιρική επέλαση ολοκληρωτικών στην ουσία οντοτήτων. Σε βάρος των αναλώσιμων μαζών των εργαζομένων-δούλων ενός σύγχρονου νεοφεουδαρχικού μεσαίωνα. Όπου η επίσης ταχύτατα προηγμένη τεχνο-επιστήμη δεν αποτελεί εργαλείο αφύπνισης και μέσο διευκόλυνσης  της ζωής των πολλών. Αλλά την αποξενώνει με εκφυλιστικές συνέπειες από τη Φύση, της στερεί τις "αιώνιες χαρές της ζωής" -να θυμηθούμε και τον "καταραμένο" Γουίλλιαμ Μπλαίηκ- από τα προϊόντα του μόχθου της, από τη νοηματοδότηση στην πράξη πρωταρχικών εννοιών. Όπως "δημοκρατία" και "επιλογή εργασίας" που πραγματώνεται μέσα σε συνθήκες διαυγών δημοκρατικών θεσμών και ανάλογου ελέγχου στο χώρο της εργασίας. Μια κολοσσιαία εξαπάτηση, που επιλέγει να καμουφλάρεται -και φαίνεται να τα καταφέρνει ως τώρα σε μεγάλο βαθμό και παρά τη βίωση συντριπτικών κοινωνικών συνεπειών- πίσω από κίβδηλες ρητορείες. Όπως περί "πολέμου κατά της τρομοκρατίας", "οικονομικής ανάπτυξης", και "δημιουργίας θέσεων εργασίας". Αλλά, ποιοι αλήθεια είναι αυτοί που "ευημερούν"-Εντυπωσιακά στοιχεία για την κατανομή του παγκόσμιου πλούτου, που θησαυρίζουν, που αυξάνουν κατακόρυφα τις περιουσίες και το αλαζονικό τους θράσος; Ποιων, αλήθεια, τα συμφέροντα υπηρετούν οι "νόμοι"-Η παγίδα των "νόμων", στους οποίους δεν έχουν την παραμικρή παρεμβατική ή διορθωτική πρόσβαση οι μάζες των αρχόμενων, των "νομοταγών πολιτών";
Ρητορείες που νομιμοποιούν τις ολοένα αυξανόμενες εργατοώρες και τις ολοένα μικρότερες -ή "αξιοπρεπείς" κατά τα συχνά λεγόμενα των επαγγελματιών συνδικαλιστών- αμοιβές των εργαζομένων, των πραγματικών δηλαδή παραγωγών.
 Και ο σαφώς εξευτελιστικός για τον άνθρωπο όρος "επιβίωση", με τα δολοφονικά ψυχικά σύνδρομα που τον συνοδεύουν, να έχει τόσο ύπουλα αντικαταστήσει μια άλλη, ζωτική, ευρεία έννοια που δεν είναι καθόλου πια αυτονόητη για τις νυν κι επόμενες γενεές των ανθρώπινων πλασμάτων! Ακόμα και σε χώρες του λεγόμενου "αναπτυγμένου κόσμου" -άλλη μια εξευτελιστική κι εκφυλιστική για το ανθρώπινο είδος ορολογία- που μετατρέπονται σταθερά σε "τριτοκοσμικές". Κι όπου τα πράγματα βαίνουν χειρότερα από τραγικά.

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟΙ
Walk Free: 30.000.000 σκλάβοι ανά την υφήλιο
ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: GAP τα εργασιακά κάτεργα της βιομηχανίας τής μόδας

Oι άνθρωποι, που πλήττονται από τις εποχές αυτές και τις ατζέντες που τις καθορίζουν, είναι απαραίτητο να διαμορφώσουν και να αναπτύξουν ξεκάθαρη θέση κι ανάλογη αντι-πρόταση. Που προϋποθέτουν ίσως και αναπόφευκτα και συγκρουσιακές διαδικασίες. Δράσεις αλληλέγγυες και μη καπελωμένες απ΄τη λερναία ύδρα προστατών και δεκανικιών αυτού του αισχρού παγκόσμιου υπερ-συστήματος, με τα τοπικά σε όλο τον πλανήτη παραρτήματα.
 Διαφορετικά είναι δίκαιο να καταργηθεί από τα παγκόσμια λεξικά ο όρος άνθρωπος και να αντικατασταθεί με τη φράση "δίποδος όνος". Kαι τα αφεντικά του να αποκαλούνται "γαϊδουριάρηδες"..

Ο Ένοικος...

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ: λύκος ή πρόβατο; (του Έριχ Φρομ)

Υπάρχουν πολλοί πού πιστεύουν ότι οι άνθρωποι είναι πρόβατα. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι οι άνθρωποι είναι λύκοι. Και οι δυο πλευρές μπορούν να προβάλουν γερά επιχειρήματα για να υποστηρίξουν τις θέσεις τους.

Oι άνθρωποι είναι «πρόβατα»;

Εκείνοι πού προτείνουν ότι οι άνθρωποι είναι πρόβατα, δεν έχουν παρά να τονίσουν το ότι οι άνθρωποι εύκολα επηρεάζονται για να κάνουν αυτό πού τούς λένε, έστω και αν αυτό είναι κακό για τούς ίδιους τούς εαυτούς τους.

'Ότι ακολουθούν τούς ηγέτες τους σε πολέμους πού δεν τούς προσφέρουν τίποτε άλλο από καταστροφή. Ότι πιστεύουν σε κάθε είδους ανοησία αν τούς την παρουσιάσουν αρκετά έντονα και αν υποστηρίζεται από δύναμη - από τις γεμάτες τραχύτητα απειλές των παπάδων και των βασιλιάδων μέχρι τις ήπιες φωνές κρυφών και φανερών υποκινητών.
Φαίνεται ότι στην πλειονότητά τους οι άνθρωπου είναι μισοξύπνια παιδιά πού δέχονται εύκολα επιδράσεις, όντας πρόθυμα να παραδώσουν τη βούληση τους σ' οποιοδήποτε τούς μιλήσει με φωνή αρκετά απειλητική η αρκετά γλυκιά για να τούς επιβληθεί. Πραγματικά, εκείνος πού έχει μια πεποίθηση τόσο στερεή ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει την αντίθεση τού πλήθους, αποτελεί περισσότερο την εξαίρεση παρά τον κανόνα, μια εξαίρεση πού συνήθως την εμπαίζουν ο ί σύγχρονοί του και τη θαυμάζουμε αιώνες αργότερα.

Σ' αυτήν ακριβώς την υπόθεση - ότι δηλαδή οι άνθρωποι είναι πρόβατα - εδραίωσαν τα συστήματά τους οι ιεροεξεταστές και οι δικτάτορες. Και ακόμη , αυτή ακριβώς η πεποίθηση ότι οι άνθρωποι είναι πρόβατα και γι αυτό χρειάζονται ηγέτες να παίρνουν αποφάσεις γι' αυτούς, έκανε τους ηγέτες να πιστεύουν ειλικρινά ότι εκπληρώνουν ένα ηθικό καθήκον - ακόμα και τραγικό - όταν δίνουν στον άνθρωπο αυτό πού χρειάζεται: αν γίνονται δηλαδή αυτοί ηγέτες και τον απαλλάσσουν από το φορτίο της ευθύνης και της ελευθερίας.

Oι άνθρωποι είναι «λύκοι»;

Αν όμως οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πρόβατα, τότε γιατί ή ζωή τού ανθρώπου είναι τόσο διαφορετική από τη ζωή τού προβάτου;

Γράμμα 4

Από το βιβλίο "«Γράμματα σε Μία Νεαρή Φίλη»" του Tζίντου Κρισναμούρτι

Είναι παράξενο το πόσο ευάλωτος είναι κανείς στην ατμόσφαιρα που υπάρχει γύρω του· χρειάζεται να νιώθει γύρω του μια φιλική ένταση, μια θερμή προσοχή για ν’ ανθίσει ελεύθερα και φυσικά. Είναι πολύ λίγοι εκείνοι που δημιουργούν αυτή την ατμόσφαιρα, ενώ οι περισσότεροι είναι κατσιασμένοι ψυχολογικά και σωματικά. Μου έχει κάνει πολλή εντύπωση που επέζησες χωρίς να διαστρεβλωθείς από εκείνη την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα όπου βρισκόσουν. Μπορεί να δει κανείς γιατί δεν καταστράφηκες ολοκληρωτικά, δεν λερώθηκες, δεν διαστρεβλώθηκες: εξωτερικά προσαρμόστηκες όσο πιο γρήγορα γινόταν και μέσα σου έβαλες τον εαυτό σου να κοιμηθεί. Αυτή η εσωτερική «αναισθησία» είναι που σ' έσωσε. Αν είχες επιτρέψει στον εαυτό σου να είναι ευαίσθητος, αν ήσουν μέσα σου ξύπνια, δεν θα μπορούσες ν' αντέξεις κι έτσι θα ήσουν σε σύγκρουση με την ατμόσφαιρα γύρω σου και θα κατέρρεες, θα σημαδευόσουν. Τώρα που είσαι μέσα σου ξύπνια και ξεκάθαρη δεν είσαι σε σύγκρουση με την ατμόσφαιρα. Αυτή η σύγκρουση είναι που φέρνει τη διαστρέβλωση. Αν τώρα, είσαι πάντα ξύπνια και σε εγρήγορση μέσα σου κι αν εναρμονίζεσαι με όσα συμβαίνουν εξωτερικά, δεν θα πληγωθείς ποτέ.

Τα υποκατάστατα μαραίνονται γρήγορα. Μπορεί κανείς ν' αναζητά την υλική ευχαρίστηση ακόμα κι όταν ζει με πολύ λίγα πράγματα. Η επιθυμία για δύναμη, σε κάθε της μορφή -η δύναμη του ασκητή, η δύναμη του μεγάλου κεφαλαιούχου ή του πολιτικού ή του Πάπα- είναι επιθυμία για υλική ευχαρίστηση. Η δίψα κάποιου για δύναμη, για εξουσία, τον κάνει αδίστακτο και θρέφει συνεχώς το εγώ του· η αυτοεπεκτεινόμενη επιθετικότητα είναι στην ουσία υλική ευχαρίστηση. Η ταπεινοφροσύνη είναι απλότητα, αλλά η καλλιεργημένη ταπεινοφροσύνη είναι μια άλλη μορφή υλικής ευχαρίστησης.

Πολύ λίγοι έχουν επίγνωση των αλλαγών που γίνονται μέσα τους, των πισωγυρισμάτων, των συγκρούσεων και των παραμορφώσεων. Ακόμα κι όταν έχουν επίγνωση, προσπαθούν να τις παραμερίσουν ή να τρέξουν μακριά τους. Μην το κάνεις αυτό. Δεν νομίζω πως θα το κάνεις, αλλά υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να ζει κανείς τις σκέψεις του και τα συναισθήματά του με περισσότερη ένταση απ' όση χρειάζεται. Πρέπει κανείς να έχει επίγνωση των σκέψεων και των συναισθημάτων του, χωρίς ανησυχία, χωρίς πίεση. Η αληθινή επανάσταση στη ζωή σου έγινε· θα πρέπει τώρα να έχεις βαθιά επίγνωση των σκέψεων και των συναισθημάτων σου. Άφησέ τα να βγουν έξω, μην τα ελέγχεις, μην τα συγκρατείς. Άφησέ να ξεχυθούν, τόσο τα ειρηνικά όσο και τα βίαια, αλλά να 'χεις επίγνωσή τους.

Ασχολήσου με το τι είναι οι επιθυμίες σου, αν έχεις καμιά. Ο κόσμος είναι ωραίος και κάνουμε τα πάντα ν' απομακρυνθούμε απ' αυτόν, μέσα από λατρείες, προσευχές, μέσα από τις «αγάπες» και τους φόβους μας.

Δεν ξέρουμε αν είμαστε πλούσιοι ή φτωχοί, δεν έχουμε πάει ποτέ βαθιά μέσα μας ώστε ν' ανακαλύψουμε «αυτό που πραγματικά είμαστε». Ζούμε στην επιφάνεια, ικανοποιημένοι με τόσο λίγα και γινόμαστε ευτυχισμένοι ή δυστυχισμένοι από κάτι μικροπράγματα. Τ' ασήμαντα μυαλά μας έχουν ασήμαντα προβλήματα και δίνουν ασήμαντες απαντήσεις, κι έτσι περνούν οι μέρες μας. Δεν αγαπάμε, κι όταν το κάνουμε, γίνεται πάντα με φόβους και απογοητεύσεις, με λαχτάρα και θλίψη.

Σκεπτόμουν πόσο σπουδαίο είναι να είναι κανείς αγνός, να έχει έναν αγνό νου. Οι εμπειρίες είναι αναπόφευκτες, ίσως αναγκαίες· η ζωή είναι μια σειρά από εμπειρίες, αλλά δεν χρειάζεται να φορτώνεται ο νους με τις δικές του συσσωρευμένες απαιτήσεις, μπορεί να σβήνει κάθε εμπειρία και να διατηρεί τον εαυτό του αγνό, ανάλαφρο. Αυτό είναι σημαντικό γιατί δεν μπορεί αλλιώς ο νους να είναι φρέσκος, ξύπνιος και ευκίνητος. Το πρόβλημα δεν είναι «πώς» θα διατηρήσουμε το νου ευκίνητο· το «πώς» σημαίνει αναζήτηση μιας μεθόδου και ο νους δεν μπορεί ποτέ να γίνει αγνός με κάποια μέθοδο· μπορεί να γίνει μεθοδικός αλλά ποτέ αγνός, δημιουργικός.


 Πάρθηκε από τη Βιβλιοθήκη Κρισναμούρτι

Επιστολή προς ένα χριστιανικό έθνος (Σαμ Χάρις)

Πιστεύεις πως η Βίβλος είναι ο λόγος του Θεού, πως ο Ιησούς είναι υιός του Θεού και πως μόνο όσοι πιστεύουν σ' αυτόν θα βρουν τη σωτηρία μετά θάνατον.

Ως χριστιανός, δέχεσαι τα παραπάνω ανεπιφύλακτα όχι επειδή σε κάνουν να νιώθεις καλά, αλλά επειδή νομίζεις ότι είναι αλήθεια. Προτού εντοπίσω μερικά από τα προβληματικά σημεία αυτών των πεποιθήσεων, οφείλω να ομολογήσω πως υπάρχουν αρκετά σημεία πάνω στα οποία εσύ κι εγώ συμφωνούμε. Για παράδειγμα, συμφωνούμε πως αν ο ένας από εμάς έχει δίκιο τότε ο άλλος κάνει λάθος. Η Βίβλος είτε είναι ο λόγος του Θεού, είτε δεν είναι. Είτε ο Ιησούς είναι η μοναδική αληθινή οδός για τη σωτηρία (Κατά Ιωάννην, 14: 6), είτε δεν είναι. Συμφωνούμε και οι δύο πως, προκειμένου να θεωρείται κανείς πραγματικός χριστιανός, οφείλει να απορρίπτει όλες τις άλλες θρησκείες ως λανθασμένες. Αν ο Χριστιανισμός τα λέει σωστά, γεγονός για το οποίο εξακολουθώ να έχω αμφιβολίες, πρέπει να αναμένω ότι θα υποστώ, αργά ή γρήγορα, τα μαρτύρια της Κόλασης. Το χειρότερο είναι πως έχω πείσει κι άλλους, πολλοί από τους οποίους είναι συγγενείς και φίλοι μου, να απορρίψουν την ιδέα ύπαρξης του Θεού. Οπότε και αυτοί θα καταδικαστούν εξαιτίας μου στο «πυρ το αιώνιον» (Κατά Ματθαίον, 25: 41). Σε περίπτωση που το βασικό δόγμα του Χριστιανισμού είναι σωστό, τότε έχω αναλώσει τη ζωή μου με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Το παραδέχομαι χωρίς καμία επιφύλαξη. Το γεγονός ότι απορρίπτω τον Χριστιανισμό διαρκώς και δημοσίως, δεν με ενοχλεί στο ελάχιστο, πράγμα που δείχνει πόσο ανεπαρκείς πιστεύω πως είναι οι λόγοι για τους οποίους πρέπει να είναι κανείς χριστιανός.

Φυσικά, υπάρχουν χριστιανοί οι οποίοι δε συμφωνούν με κανέναν από τους δυο μας. Υπάρχουν χριστιανοί οι οποίοι πιστεύουν ότι και άλλα δόγματα οδηγούν εξίσου αποτελεσματικά στη σωτηρία. Υπάρχουν χριστιανοί που δεν ζουν με το φόβο της Κόλασης, ούτε δέχονται ότι ο Ιησούς θα εμφανιστεί κάποτε μπροστά μας με σάρκα και οστά. Αυτοί οι χριστιανοί συχνά αυτοχαρακτηρίζονται ως «ελευθεριάζοντες» ή «μετριοπαθείς πιστοί». Κατά την άποψή τους, εσύ κι εγώ έχουμε προφανώς παρανοήσει τι ακριβώς σημαίνει να είναι κανείς άνθρωπος της πίστης. Υπάρχει, μας διαβεβαιώνουν, ένας τεράστιος και θαυμαστός χώρος μεταξύ Αθεϊσμού και θρησκευτικού φονταμενταλισμού, τον οποίο έχουν εξερευνήσει ταπεινά πολλές γενιές στοχαστικών χριστιανών. Σύμφωνα με τους ελευθεριάζοντες και τους μετριοπαθείς, η πραγματική πίστη έχει σχέση με το μυστήριο, με το αληθινό νόημα, με την ψυχική επικοινωνία και την αγάπη. Οι άνθρωποι δομούν τις θρησκείες με βάση τα υλικά από τα οποία είναι φτιαγμένη η ζωή τους και όχι με αόριστες αντιλήψεις.

Έχω γράψει σχετικά με τα προβλήματα που εντοπίζω σε όσα πρεσβεύουν οι ελευθεριάζοντες και οι μετριοπαθείς χριστιανοί. Εδώ νομίζω πως αρκεί απλώς να παρατηρήσω ότι το θέμα είναι απλούστερο και πιο επείγον απ' όσο νομίζουν γενικά οι ελευθεριάζοντες και οι μετριοπαθείς. Οφείλουμε να αποφασίσουμε αν η Βίβλος είναι ένα κοινό βιβλίο γραμμένο από κοινούς θνητούς ή θεόπνευστο, καθώς επίσης και αν ο Ιησούς διαθέτει θεϊκή υπόσταση ή όχι. Αν η Βίβλος είναι γραμμένη από κοινούς ανθρώπους και ο Ιησούς ένας κοινός θνητός, τότε το βασικό δόγμα του Χριστιανισμού είναι ψευδές. Αν η Βίβλος είναι γραμμένη από κοινούς ανθρώπους και ο Ιησούς ένας κοινός θνητός, τότε η ιστορία της χριστιανικής Θεολογίας δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ιστορία μερικών αρχαίων λογιών οι οποίοι φιλοδοξούσαν να εντρυφήσουν και να συνεισφέρουν σε μια μαζική παράκρουση. Αν τα βασικά δόγματα του Χριστιανισμού είναι σωστά, τότε στους άπιστους σαν εμένα επιφυλάσσονται μερικές πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις. Καταλαβαίνεις τι εννοώ. Ας είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας: Όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, η μία πλευρά θα αποδειχθεί σωστή στην επιχειρηματολογία της και η άλλη λάθος.

Σκέψου το εξής: Κάθε ευσεβής μουσουλμάνος έχει ακριβώς τους ίδιους λόγους να είναι μουσουλμάνος με αυτούς που έχεις εσύ να είσαι χριστιανός. Κι όμως, εσύ δεν βρίσκεις αυτούς τους λόγους πειστικούς. Το Κοράνι σε πολλά σημεία διακηρύσσει ότι είναι ο αληθινός λόγος του δημιουργού του σύμπαντος. Υπάρχουν πάμπολλα βιβλία τα οποία περιγράφουν τη ζωή του Μωάμεθ και τα οποία, για τους μουσουλμάνους, αποδεικνύουν ότι ο Μωάμεθ ήταν ο τελευταίος προφήτης του Θεού. Ο Μωάμεθ, από την πλευρά του, διαβεβαιώνει τους πιστούς του ότι ο Ιησούς δεν έχει θεϊκή φύση (Κοράνι, 5: 71, 19: 30-38) και ότι όποιος πιστεύει το αντίθετο θα πάει στην Κόλαση. Οι μουσουλμάνοι είναι σίγουροι ότι η άποψη του Μωάμεθ σχετικά με τον Ιησού, όπως σχετικά και με οτιδήποτε άλλο, είναι αλάθητη.

Πώς λοιπόν και δεν ξαγρυπνάς προβληματιζόμενος μήπως θα έπρεπε να ασπαστείς τον Ισλαμισμό;

Στον φίλο που θα είναι πάντα ξύπνιος

Αφιερώνεται στο φίλο που έφυγε νωρίς. Και μας άφησε φτωχότερους. Και η δικιά μας περιουσία δεν μετριέται ούτε με φράγκα, ούτε με σταδιοδρομίες, ούτε με δημοσιοσχετίστικες γνωριμίες, ούτε με άγευστα "κολλητιλίκια" προκειμένου να μην "είμαστε μόνοι". Γιατί προτιμάμε τη μοναξιά μας από τoυς αγελαίους θορύβους και τις οχλαγωγίες που μας πνίγουν σαν αέρια μέσα σ'έναν αόρατο μα καλά φυλασσόμενο θάλαμο.

Στο φίλο που άφησε πίσω την αγαπημένη του σύντροφο και ένα πολύ μικρό παιδάκι, το "μελανούρι" του όπως τ'αποκαλούσε, που θα πρέπει να μάθει να μεγαλώνει χωρίς τον πατέρα του. Σ'ένα χρηματοπιστωτικό σφαγείο όπου όλοι χρωστάνε -σε ποιους;- και πρέπει να ξεχρεώσουν, ακόμα και οι αγέννητοι, με τόκο το χρόνο που τους αναλογεί και την ψυχική τους ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της υπόστασής τους. Σε μια ανισόρροπη αρένα που την έχει, σαν τον κατ'εξακολούθηση φονιά, στημένη σε όλους. Ειδικά στην παιδική ηλικία και στην αθωότητα μέσα στην οποία η φύση της φωλιάζει.

Στον φίλο που δε "κοιμάται", σύμφωνα με τα παρηγορητικά χαπάκια για τους θλιβερά και ατιμωτικά φοβιτσιάρηδες "πιστούς". Που ήταν πάντα ξύπνιος και θα είναι και τώρα που μας την έκανε, λέγοντας να μην τολμήσουμε να τον κλάψουμε. Παρά μόνο να'χουμε στο νου αυτούς που αφήνει παρά τη θέλησή του πίσω και που τον χρειάζονταν. Θα είναι όμως ακόμη ακμαίος και ξύπνιος, κατοικώντας μέσα στην καρδιά μας και μιλώντας στο μυαλό μας, όποτε τον χρειαζόμαστε κι εμείς. Περπατώντας μαζί του.

Μέχρι να σφίξουμε και πάλι τα χέρια μας εκεί που θα μας περιμένει, καπνίζοντας το στριφτό του τσιγαράκι με τον πιο φίνο καπνό από την προσωπική του φασματική σοδειά. Στο άυλο τσαντήρι που θα'χει στήσει σε κάποια καλή καβάτζα, ανάμεσα στα μεταθανάτια εκδικητικά καζάνια και τους ξενέρωτους κήπους της Εδέμ. Για να συνεχίσουμε τις συζητήσεις που δεν προλάβαμε να τελειώσουμε, επεκτείνοντάς τες και σε πιο "προχωρημένα μετα-επίπεδα". Χλευάζοντας τα δαιμόνια που το παίζουν πιο κακά πνεύματα από τα ανθρώπινα και κολάζοντας τους αγγέλους που παίρνουν πολύ στα σοβαρά τη θεία τους αποστολή. Κι άμα λάχει, μπουκάροντας λαθραία στον παιχνιδότοπο του πατριάρχη-θεού για να ξαφρίσουμε τα ζάρια στα οποία παίζει τον κόσμο.

Γιατί πνεύματα σαν εμάς δεν χωράνε πουθενά. Και δεν είναι ούτε στη φυσική ούτε στην αιθερική τους υπόσταση να τα πάνε καλά με αφεντάδες. Είτε εδώ κάτω είτε εκεί πάνω είτε παραπέρα.

Ο Ένοικος...

Μαρία Πολυδούρη ~ Κλείστε ερμητικά τις θύρες

Και τώρα, κλείστε ερμητικά τις θύρες.

Τελειώσαν όλα.

Να φύγουν κι’ οι στερνοί, να μείνω μοναχή μου.

Όλα δικά μου ήταν εδώ μέσα κι’ όλα μου 'λείψαν

κ’ έμεινε τόσο απίστευτα μοναχική η ψυχή μου.

Να φύγουν όλοι! Ακάλεστοι κι’ ας ήρθανε με δώρα.

Τίποτα δεν εταίριασε στην εξαίσια γυμνότη

που με τριγύριζε λαμπρή.

Μεγαλειώδεις πλάνες

που εμπρός τους με ταπείνωσαν ικέτη και δεσμώτη.

Τώρα προφητικά σημαίνει

η μυστική καμπάνα του "Δείπνου".

Ο Μέγας Φίλος μου μηνά τη θέλησή του να 'ρθή.

Κι’ αν πάντοτε έλειπεν, όμως μεσ’ στην καρδιά του

άξια της πίστης μου έφεγγε τρισάξια η θύμησή του.

Για τη μεγάλη αναμονήν ετοιμασία θ’ αρχίσω.

Ζωντάνεψε στις φλέβες μου η ευγενική γενιά μου.

Τα χέρια μου της προσευχής, έτοιμα να συντρίψουν.

Φραγγέλιο η ασυμβίβαστη, περήφανη απονιά μου.

Κ’ έτσι θα νιώσω, με σεμνά χαμηλωμένα μάτια,

να πέφτει από το βάθρο του κ’ ένας θεός ωραίος

που εύκολα με ψαλμούς λατρείας βασίλεψε και μένει

ακόμα λαμπροστέφανος κι’ ανύποπτα μοιραίος.

Έρχεται! Ακούω που χτυπά πιο βιαστικά η καμπάνα.

Είμαι έτοιμη. Μονάχη της το τέλος αντικρύζει

πιο γρήγορο, στον πόθο της η τραγική ψυχή μου,

αμφίβολη αν τη πίστεψεν Αυτός που τη γνωρίζει...

Ηχώ στο Χάος

το είδαμε στους Σκοπευτές Ονείρων 

Πιασμένοι στον ιστό του Δικτύου

Οι "βασιλιάδες" μοιάζουν, αν τους κοιτάξεις με "άλλα μάτια", με ρακένδυτα σκιάχτρα, που τρομάζουν όχι τα αρπαχτικά αλλά σκιάζουν τα "ήμερα του κάμπου και του βουνού". Την ίδια στιγμή που τα κουρελιασμένα ενδύματά τους παρασύρονται από τους ανέμους της ιστορικής αποσύνθεσης εννοιών και ερμηνειών τους.


Νομικίστικοι όροι, λογιστικές ασυναρτησίες, σκοτεινές διαδικασίες και σκευωρίες μαζικής εκχέρσωσης δομών και υποδομών, απομύζησης ανθρώπινης ενέργειας και ελεεινής υποβάθμισης των όποιων προοπτικών εξέλιξης των ανθρώπινων πληθυσμών.
"Βιώσιμα" ή μη δημόσια χρέη, "υφεσιακά" ή μη "μέτρα", "επενδύσεις" και ευκαιρίες "προσέλκυσής τους" (δηλ. ιδιωτικοποίηση των πάντων, υποκειμένων και αντικειμένων), "ανακεφαλαιοποίηση" χρηματοπιστωτικών(δηλ. παρασιτικών) ιδρυμάτων, "πακέτα διάσωσης" αριθμών και επίπλαστων δεικτών αλλά όχι κοινωνιών, "συμφωνίες με εταίρους" (δηλ. στα μεγάλα κόλπα συνεταίρους κι εντολοδότες), "συνταγματικά τόξα" και τιμωρητικά βέλη (ή "νομοθετήματα" και "μεταρρυθμίσεις") στις φαρέτρες ληστρικών επιδρομέων...Μολυσματικές φούσκες που ξερνούν προς όλες τις κατευθύνσεις, υλικές και διανοητικές, τα αμετανόητα υποκριτικά χείλη και οι πράξεις συνωμοτικής μηχανορραφίας των υψηλόβαθμων υπαλλήλων και υπηρετών. Των λόμπυ και καρτέλ, σε πρώτο επίπεδο. Αλλά σε δεύτερο πιο βαθύ, μονίμως "σκιώδες", επίπεδο, όλοι αυτοί και αυτά υπόκεινται στον έλεγχο συγκεκριμένων φατριών (ή "φαμίλιες") παγκοσμιοποιημένης επικυριαρχίας. Συνιστώντας μια παγκοσμιοποιημένη "υπεροντότητα", διακλαδιζόμενη σ'έναν δαιδαλώδη ιστό ενός κολοσσιαίου ιστώδους "Δικτύου". Που αποτελεί τον "κεντρικό εγκέφαλο" προστασίας των κοινών συμφερόντων των δημιουργών του και απόρροιας ολοκληρωτικής εξουσίας πάνω στις παγιδευμένες μέσα του ανθρώπινες κοινωνίες και συντίθεται από επιμέρους κι αλληλοσυνδεόμενα μεταξύ τους (με φανερούς ή υπόγειους τρόπους) "νευρωνικά δίκτυα".

Παγκόσμιοι Οργανισμοί που ελέγχουν από το χρήμα έως την καλή (μάλλον το αντίθετο ισχύει) υγεία των πληθυσμών. Ιδρύματα και think tanks διαμόρφωσης μαζικών αντιλήψεων και "ορθών" πεποιθήσεων και εκπαιδευτικών πολιτικών υπηρέτησης των προηγούμενων. Media μαζικής χειραγώγησης και καταθλιπτικής ύπνωσης υπό τον κεντρικό έλεγχο μιας χούφτας μεγιστάνων. Πολυεθνικές εταιρείες υπεράνω της διαφάνειας και του θεσμοθετημένου νομικού ελέγχου και των κοινωνικών συμφερόντων, ασύδοτες και με ύποπτες επιδιώξεις ΜΚΟ. Επιδοτούμενοι από εταιρείες επιστήμονες απόκρυψης και διαστρέβλωσης της αλήθειας (ειδικά στον ζωτικό τομέα της Υγείας τα πράγματα έχουν πάρει πολύ άσημη τροπή για το κοινό πραγματικά συμφέρον, υπέρ του υπερ-κέρδους) και ερευνητικά κέντρα που θα τα ζήλευε και ο δρ. Φρανκενστάιν. Τεχνολογίες "εξωτικές" κι απρόσιτες για τα "ζαλισμένα κοπάδια" έως και εχθρικές προς αυτά. Λέσχες τακτικών "συναγωγών", κάτω από πέπλο απόλυτης μυστικότητας μέσα σε "δημοκρατικές συνθήκες", επίγειων "ημίθεων" και καμαριέρων τους. Διευθυντήρια, αξιωματούχων αχυράνθρωπων και ψυχρόαιμων τεχνοκρατών, άσκησης ολοκληρωτικού ελέγχου μέσα σε "ζώνες" πολιτικοκοινωνικής και οικονομικής "ένωσης" κρατών και λαών, των οποίων η ανεξαρτησία κι αυτοδιάθεση ξεπέφτει σε φαντασίωση. "Κομισαριάτα" του οργανωμένου εγκλήματος σε αγαστή συνεργασία με εκλεγμένες κυβερνήσεις. Εξτρεμιστικές οργανώσεις, καλυπτόμενες από έναν κίβδηλο ιδεολογικά και θρησκευτικά μανδύα, δημιουργήματα μυστικών υπηρεσιών για την προώθηση των γεωπολιτικών project των big bosses.

Κι ένα μεγάλο μέρος από αυτούς δεν έχουν πάψει ποτέ να κινούνται και να έρπονται σαν φίδια πίσω από ένα διαχρονικά μυστικοπαθές πέπλο αποκρυφιστικών αντιλήψεων και πρακτικών, μέσα σε "Μυστικές Εταιρείες", "Τάγματα", "Στοές" και λογής μικρότερες σέκτες.
Κι όλοι τους, παρά τα αντικρουόμενα συχνά "επιμέρους συμφέροντα", κινούνται προσηλωμένοι στον κοινό μεγάλο στόχο, με επιμονή στο σχεδιασμό και με τη χρήση επιστημονικά επεξεργασμένων και άρτιων τεχνικών κοινωνικής μηχανικής ("το δόγμα του σοκ" ανήκει φυσικά σε αυτές). Ποιος είναι αυτός ο "κεντρικός στόχος";
Η μόνιμη αποκτήνωση-αποβλάκωση και ευτελισμός των ανθρωπομαζών (ψυχικά, διανοητικά και σωματικά), κάτι που τις καθιστά ευκόλως διαχειρήσιμες σε κατάσταση διαρκούς υλικού και πνευματικού εξανδραποδισμού. Μέσω της αποθέωσης της α-νοησίας, της μικροψυχίας (που εμπεριέχει και η απαίτηση των "υπηκόων" για μεγαλύτερη "ασφάλεια από τους πραγματικούς πολιτικούς και παρακρατικούς τρομοκράτες, σε βάρος των δικαιωμάτων κι ελευθεριών), της μετριοκρατίας και της επέλασης του αφύσικου ως "κανονικότητας" σε όλες τις πτυχές της ύπαρξης των ανθρώπινων κοινωνιών. Σε βάρος μιας υγιούς οργάνωσής τους πάνω σε ισορροπημένους κοινωνικά και αξιακά διαυγείς θεσμούς, όπου το ατομικό και το συλλογικό συμφέρον ταυτίζονται και το δίκαιο του ισχυρότερου τίθεται υπό έλεγχο έως και απονομιμοποιείται...

Ο "εξωφρενικά ιδιαίτερος" κόσμος του Τομ Ρόμπινς

"Αμνησία είναι να μην ξέρεις ποιος είσαι και να θέλεις απελπισμένα να το ανακαλύψεις. Ευφορία είναι να μην ξέρεις ποιος είσαι και να μη σε νοιάζει. Έκσταση είναι να ξέρεις πολύ καλά ποιος είσαι, αλλά και πάλι να μη σε νοιάζει"

"Το παντζάρι είναι το πιο μελαγχολικό ζαρζαβατικό, το πιο πρόθυμο να υποφέρει. Δεν μπορείς να βγάλεις αίμα στίβοντας ένα γογγύλι… Το παντζάρι είναι ο φονιάς που επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος. Το παντζάρι είναι ό,τι ακριβώς συμβαίνει στο κεράσι, όταν συνουσιάζεται μ’ ένα καρότο"

ΤΟΜ ΡΟΜΠΙΝΣ

Ο Αμερικανός Τομ Ρόμπινς είναι ένας από τους αγαπημένους μας συγγραφείς. Ένας βιρτουόζος του γραπτού λόγου, ένας τριπαρισμένος και γεμάτος υπέροχες υπερβατικές αντιφάσεις "story teller", ένας πληθωρικός και γεμάτος απίστευτες εμπνεύσεις και εκπλήξεις συγγραφέας. Που πραγματικά σε σαστίζει και σε αφήνει άναυδο!
Παρουσιάζουμε τρία από τα βιβλία του που μας έχουν συναρπάσει και προτείνουμε σαν "οχήματα" εναλλακτικών διαδρομών. Μέσα σε κόσμους που παύουν να είναι μίζεροι, αφόρητα πεζοί, απογοητευτικά συνηθισμένοι και αποκτούν αν και συχνά επικίνδυνες εντούτοις ξελογιάστρες προοπτικές και υπέροχες αλήτισσες υποσχέσεις. Τα σχόλια είναι από τα οπισθόφυλλα των βιβλίων, εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ.

Ο Ένοικος...


ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΟΥΜΠΟΙΣΣΕΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΟΥΝ(1976)

Ένα ωραίο κορίτσι με τεράστιους αντίχειρες, τρομακτικούς αλλά και παράξενα γοητευτικούς, ένας μεγιστάνας των καλλυντικών, ο οποίος αυτοαποκαλείται "κόμισσα", ένα ράντζο με καουμπόισσες, που η ενασχόλησή τους με τα πιστόλια και τα γελάδια δεν τις στερεί από τη θηλυκότητά τους, κάθε άλλο μάλιστα, ένας ερημίτης ψευτο-ινδιάνος που λατρεύει τις γυναίκες και τους τηγανιτούς κροταλίες, και διάφοροι άλλοι τύποι...
Γύρω τους μαίνεται μια θύελλα από ρηξικέλευθες ιδέες και γεγονότα, που βεβαιώνουν ότι η πρωτοτυπία και το χιούμορ μπορούν ενίοτε να συνυπάρχουν με υψηλό πνεύμα, στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον Ρόμπινς αναδεικνύοντάς τον σαν έναν από τους γοητευτικότερους συγγραφείς της εποχής μας.

ΑΓΡΙΕΜΕΝΟΙ ΑΝΑΠΗΡΟΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΑΠΟ ΚΑΥΤΑ ΚΛΙΜΑΤΑ (2000)

Στο "Άγριεμένοι Ανάπηροι Επιστρέφουν από Καυτά Κλίματα", το έβδομο και μεγαλύτερο μυθιστόρημά του, ο σοφός, πνευματώδης, και πάντα θαρραλέος Τομ Ρόμπινς φέρνει επί σκηνής τον πιο πολύπλοκο και συναρπαστικό χαρακτήρα που έχει δημιουργήσει. Ο Σουίτερς είναι μια αντίφαση για όλες τις εποχές: ένας αναρχικός που δουλεύει για την κυβέρνηση, ένας ειρηνιστής που κουβαλάει όπλο, ένας χορτοφάγος που τρώει σάλτσα από χοιρινό, ένας μάγος του κυβερνοχώρου που σιχένεται τα κομπιούτερ, ένας χειμαρρώδης μπον βιβέρ που μπορεί ξαφνικά να γίνει ένας μυγιάγγιαχτος σιχασιάρης, ένας άνθρωπος που αν και έχει μανία με τη διατήρηση της αθωότητας, καίγεται να ξεπαρθενέψει την ανήλικη ετεροθαλή αδελφή του (για να ερωτευθεί εξίσου παράφορα μια καλόγρια δέκα χρόνια μεγαλύτερή του). Παρόλα αυτά, ο Σουίτερς δεν έχει το παραμικρό στοιχείο αμφιταλάντευσης. Δεν κουβαλά απλώς πιστόλι. Είναι ο ίδιος ένα πιστόλι. Ακολουθώντας τον Σουίτερς καθώς γυρίζει τέσσερις ηπείρους με τα ενισχυμένα τακούνια του, φλερτάροντας με τον έρωτα και τον κίνδυνο, ο Ρόμπινς εξερευνά, προκαλεί, χλευάζει και υμνεί όλες σχεδόν της πλευρές της ευμετάβλητης εποχής μας.

VILLA INCOGNITO (2003)

Φανταστείτε τρεις Αμερικανούς αγνοούμενους που προτίμησαν να παραμείνουν αγνοούμενοι, μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ. Φανταστείτε τέσσερις γενιές δυναμικών και όμορφων γυναικών που έχουν κάτι σαν μυστηριώδη σύνδεση με μια αλλόκοτη φιγούρα του ιαπωνικού φοκλόρ. Φανταστείτε τα αυτά (μην προσπαθήσετε καν να φανταστείτε την ιστορία αγάπης που αφηγείται ο συγγραφέας) και θα έχετε μια γεύση από το όγδοο και ίσως πιο καλογραμμένο μυθιστόρημα του Τομ Ρόμπινς -ένα έργο τόσο σύγχρονο όσο οι διεθνείς συγκρούσεις του καιρού μας.

Σ'ένα επίπεδο αυτό το βιβλίο αναφέρεται στην ταυτότητα, στις μάσκες και στις μεταμφιέσεις - "το ψεύτικο μουστάκι του κόσμου". Όμως ούτε η καταχνιά του Λάος, ούτε τα καυσαέρια της Μπανγκόγκ, ούτε τα σύννεφα του Σιατλ, ούτε η ομίχλη του Σαν Φραντζίσκο, ούτε οι ζοφερές δραστηριότητες των μυστικών υπηρεσιών, ούτε οι μασκαράτες του τσίρκου μπορούν να επηρεάσουν τους γλωσσικούς σπινθηρισμούς που φωτίζουν τις σελίδες της Βίλας Ινκόγκνιτο.

INTERVIEW WITH EX ILLUMINATI PROGRAMMER

 

Μελετήστε επίσης:
 Από τα "ευγενή πειράματα" του MK ULTRA έχει περάσει πολύς καιρός... 
 Μια σειρά συνδέσεων και σχέσεων που οδηγούν στη μεγάλη νύχτα της ανθρωπότητας...

Το εφαλτήριο προς τη "Νέα Τάξη"

Η θαρραλέα μαρτυρία της «Σβάλι» εξηγεί γιατί τα παιδιά μας δεν διδάσκονται πλέον τα δικαιώματα του πολίτη, γιατί εθίζονται στην υποταγή της βίας, και γιατί η «κουλτούρα» μας υποβιβάζεται στον μηδενισμό, τον οικονομισμό και τον σεξισμό. «Σβάλι» είναι το ψευδώνυμο μιας γυναίκας, ηλικίας 45 ετών, που ήταν «προγραμματιστής» εγκεφάλων για τις μυστικές εταιρίες μέχρι το 1996! Ήταν έκτη στην ιεραρχία προγραμματιστών εγκεφάλων στην οργάνωση του Σαν Ντιέγκο των Η.Π.Α. και προΐστατο άλλων 30 προγραμματιστών. Διακινδύνευσε τη ζωή της για να προειδοποιήσει την ανθρωπότητα για τη μυστική Δύναμη, και τους ανομολόγητους σκοπούς τους.
Περιγράφει μία σαδιστική σατανική  σέκτα -μην κολλήσει το μυαλό σας απλά σε όρους και σύμβολα χριστιανικής "δαιμονολογίας", το κακό δεν έχει υπάγεται σε θρησκευτικές φαντασιώσεις και αστειότητες αλλά απορρέει από συγκεκριμένες αντιλήψεις και μεθοδεύσεις "φυσιολογικές" για τους φορείς του- που καθοδηγείται από τους πλουσιότερους και ισχυρότερους ανθρώπους του πλανήτη. Με βάση τις Η.Π.Α. και την Ευρώπη, η συνωμοτική αυτή ελίτ σχεδιάζει μία «παγκόσμια τάξη» που θα κάνει τους προηγούμενους ολοκληρωτισμούς να μοιάζουν με προσκοπικές ασκήσεις.
Τον Μάρτιο του 2000, η Σβάλι άρχισε να γράφει μία μηνιαία στήλη για «επιζήσαντες» της τελετουργικής κακοποίησης που είναι δημοσιευμένη στο Ίντερνετ.

απόσπασμα από το άρθρο "Αποκρυφισμός στον ΟΗΕ". Η στήλη για την οποία υπάρχει αναφορά είναι η ακόλουθη, όπου αυτά που λέγονται είναι ανατριχιαστικά και τρομερά, αν είναι αλήθεια έστω και στο μισό. Θα πρέπει να μελετήσετε τα links με τα "κεφάλαια" της συνέντευξής της για να καταλάβετε για τι σημεία και τέρατα μιλάει και παρέχει στοιχεία, που αποκαλύπτουν έναν άλλο ανυπόφορα σκοτεινό και απίστευτα επικίνδυνο κόσμο πίσω από τον "γνωστό" και "πολιτικά ορθό": 

THE ILLUMINATI: INTERVIEW  WITH
EX  ILLUMINATI  PROGRAMMER

  

 

INTRODUCTION

About Svali:
Svali used to be a programmer and trainer in the cult of the Illuminati. Both she and her entire family were involved in the cult group until several years ago, when they finally broke free.

She has been a consultant to an on-line survivors group that helps people dealing with issues related to cult programming and ritual abuse.

Svali, a writer and a registered nurse, has self-published a book on breaking free of cult programming, which several experts in the field have said has "invaluable information" for the survivor of ritual abuse.

Her articles are published online at http://www.suite101.com/welcome.cfm/ritual_abuse

She is now married to her second husband and has two children.

Source: Suite101.com

THE ILLUMINATI: INTERVIEW WITH
EX ILLUMINATI PROGRAMMER 2nd Series

More About Svali

http://www.centrexnews.com/columnists/svali/archive.html

Part 1: About Svali

While running our series 'The Illuminati: How the Cult Programs People' we received a few emails that were of somewhat skeptical nature and/or requesting more information.

Needless to say I had some questions of my own regarding some details of the Illuminati and their agenda, and so I got in touch with 'Svali' (her pseudonym), an Ex-Illuminati Programmer/Trainer, to find out more about her claims.

In the following few episodes I will enlighten you (pardon the pun), as much as I can, with additional knowledge I received from her.

Our correspondence took place in the form of an email interview, which I left mainly intact. I only edited it for spelling and punctuation; minus some personal information addressed to me.

Should you have any additional questions you would like to ask Svali, please email me at mailto:centrex@looksmart.com?subject=question for Svali and I will forward them to her for a possible future article.

HJ Springer
chief editor

Following is the first part of our interview:

Dear Mr. Springer,

Thank you for contacting me. Actually, I just received a somewhat skeptical email today from someone who read the information at your site.

I would be more than happy to answer questions about validity, etc. with the following provision. I write under a pen name to protect my two children and husband, whom I do not want to have receiving hostile or threatening phone calls, etc. My two children are still healing from the experiences of being raised in the group as well, and I don't want any experiences that could traumatize them.

Η απάτη του «φωτός»

Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες

Δυο μεγάλες και σημαντικές ανακαλύψεις της επιστήμης του ανθρώπου είναι η μεταξύ άλλων λεγόμενη zero point energy, ή θάλασσα φασματικών σωματιδίων, ή κβαντικό κενό, ή πάψτε να μας ζαλίζετε και πέστε το Αιθέρα να τελειώνουμε, που αναφέρεται στον μικρόκοσμο και η ανακάλυψη της λεγόμενης Σκοτεινής Ύλης και Σκοτεινής Ενέργειας. Που αναφέρεται στον μακρόκοσμο της κοσμολογίας. Η πρώτη ανακάλυψη, μας φανέρωσε πως αφ’ ενός μεν το κβαντικό κενό έχει ασύλληπτη –για την ώρα, και απίστευτη –για πάντα, ενεργειακή πυκνότητα, αφ’ ετέρου δε, οι «οντότητές» του είναι κυριολεκτικά αφανείς. Εάν, και μόνο ΕΑΝ, καταφέρουν να παραμείνουν στον αφρό της κβαντικής θάλασσας για περισσότερο από το κβάντο του χρόνου, τότε γίνονται φανερές, δηλαδή έρχονται στο Φάος (από το Χάος).

Η Δημοκρατία του Σκότους

Όσον αφορά την κοσμολογική ανακάλυψη, αυτή μας δείχνει ότι η σε συντριπτικό ποσοστό «φυσική» κατάσταση του σύμπαντος κόσμου είναι σκοτεινή!!! Και δημοκρατικά να το δει κανείς, ένα 96% ποσοστό είναι πέρα για πέρα αδιαμφισβήτητο. Σαρωτική κυριαρχία. Το σύμπαν δηλαδή κατά την στιγμή του Big Bang, που ειρήσθω εν παρόδω, ήταν η στιγμή της ετυμηγορίας, αποφάσισε δημοκρατικά και με συντριπτικό ποσοστό 96% να είναι σκοτεινό. Σκοτεινής Υλης! και κυρίως Σκοτεινής Ενέργειας!

Δεν γίνεται συνεπώς να μας έρχεται ο Εωσφόρος (ο φέρων την αυγή) και να δηλώνει πρέσβης της γνώσης, βλέπε διάνοια (Διός Νους), βλέπε πνευματικότητα, βλέπε New Age τελεολογία περί οντοτήτων φωτός. Δεν γίνεται να μας έρχεται και ο Χριστός ως «εγώ ειμί το φως» για τους ίδιους λόγους. Δεν γίνεται σ’ ένα σύμπαν το οποίο δημοκρατικά αποφάσισε να είναι σκοτεινό να μας έρχονται κάποιοι και να μας κηρύττουν ως τελικό σκοπό – η τελεολογία που λέγαμε- την ανέλιξή του σε φωτεινό ον.

Διότι το Φάος, το φανερό και φωτεινό σύμπαν διέπεται από νόμους και κανόνες ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΟΥΣ!! Αρχή απροσδιοριστίας του Heisenberg, απαγορευτική αρχή του Pauli, θερμοδυναμικοί νόμοι κλπ κλπ. Ενώ εκεί «κάτω» στη θάλασσα του κβαντικού κενού το μόνο που υφίσταται είναι η ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ!! Τα πάντα επιτρέπονται, ακόμα και να λαμβάνουν χώρα, αντί για μέρος. Και σας ερωτώ. Μήπως η θάλασσα του κβαντικού κενού τελικά βρίσκεται ΠΑΝΩ κι το ντεμέκ φωτεινό σύμπαν δεν είναι παρά εκροές προς τα ΚΑΤΩ;

Μήπως ο Darth Vader είχε δίκιο; «come to the dark side of the Force» / @ Mythaon Pontix



το διαβάσαμε στο terra papers

το να ληστέψεις μια τράπεζα είναι αθώα πράξη σε σύγκριση με το να είσαι ιδιοκτήτης της

Ό,τι είναι καλό για μια τράπεζα δεν σημαίνει ότι είναι καλό και για τη χώρα στην οποία δραστηριοποιείται! Γιατί αυτό που είναι καλό για τους ιδιοκτήτες και μετόχους των χρηματοπιστωτικών παρασιτικών οργανισμών είναι να αυξάνουν με κάθε μέσο τα κέρδη τους και την επιρροή τους στα κράτη, βάζοντας χέρι στις επιχειρήσεις μέσω του δανεισμού και δίχως ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας. Ή όπως λέει και ο ήρωας τραπεζίτης της ταινίας του Κώστα Γαβρά "Le Capital"-"To Kεφάλαιο" και οι μέτοχοι αλαλάζουν με άγριο ενθουσιασμό: "είμαστε (το συνάφι της οικονομικής κερδοσκοπίας) σαν τον Ρομπέν των δασών(από την ανάποδη). Θα παίρνουμε από τους φτωχούς και θα δίνουμε στους πλούσιους!"

(Δες κι αυτό: Οι χρηματοπιστωτικές αλυσίδες στο σώμα, το μυαλό και την καρδιά της ανθρωπότητας)

Οπότε η φράση "το να ληστέψεις μια τράπεζα είναι αθώα πράξη σε σύγκριση με το να είσαι ιδιοκτήτης της", αποκτά άλλη βαρύτητα, που απαλλάσσει κι από τις κατασκευασμένες ενοχές. Τις οποίες δημιουργούν οι νόμοι που φτιάχνονται από τους ισχυρούς και τους πλούσιους για τους ισχυρούς και τους πλούσιους και ποτέ για την πλειοψηφία.

Και έτσι το παρακάτω τραγούδι του θρυλικού βρετανικού συγκροτήματος των Clash και του μακαρίτη τραγουδιστή τους και φιλόσοφου Joe Strummer, αποκτάει επιπλέον λόγους να ηχεί πολύ ευχάριστα στα αυτιά μας:

my daddy was a bankrobber
but he never hurt nobody
he just loved to live that way
and he loved to steal your money

some is rich, and some is poor
that's the way the world is
but i don't believe in lying back
sayin' how bad your luck is
....

Παγιδευμένοι στις δαγκάνες της "ηθικής"

 " Εκείνοι που κατ' εξοχήν ηθικολογούν είναι οι πιο ανήθικοι, και εκείνοι που ακατάπαυστα δικαιολογούν είναι οι πιο άδικοι "

Βλέποντας το βίντεο που ακολουθεί μου ήρθε στο μυαλό μια "ατάκα που σκότωνε", από μία κάπως παλιότερη χολυγουντιανή ταινία δράσης και ξεστομισμένη από τον "κακό" της ταινίας. Ο οποίος βεβαίως συντρίβεται στο τέλος από τον "καλό", ανακουφίζοντας τους θεατές και την αίσθησή τους περί δικαίου. Τα λόγια του κυνικού παράνομου ήταν τα εξής προς τον μπρατσαρά τιμωρό:
" Σκοτώνεις έναν και σε λένε δολοφόνο. Σκοτώνεις  εκατοντάδες, χιλιάδες, εκατομμύρια και σε λένε ήρωα!"
Έτσι είναι! Η "ηθική" είναι μια ανθρώπινη επινόηση και γι'αυτό αποτελεί και μια σχετική αντίληψη. Δεν ήταν η ίδια κατά τη διάρκεια της -τουλάχιστον γραπτής- Ιστορίας του κόσμου και υπήρχαν παραλλαγές από λαό σε λαό κι από περιοχή ή κοινωνία σε κοινωνία και περιοχή. Καθώς η αντίληψη περί καλού και κακού δεν ήταν πάντοτε και παντού η ίδια. Και η ηθικολογία αποτέλεσε -κι αποτελεί- ανέκαθεν ένα πολύ βασικό και χρήσιμο εργαλείο σύγχυσης, αποπροσανατολισμού κι εξουσιασμού των ανθρωπομαζών. Από κάθε είδος και μορφή εξουσίας, τόσο σε επίπεδο μακρόκοσμου -βλέπε κοινωνία- όσο και σε μικρόκοσμου -βλέπε οικογένεια.

Παρακολουθήστε και την αφοπλιστικά απλή και γι'αυτό ιδαίτερα ενδιαφέρουσα προβληματική που αναπτύσσεται στο βίντεο αυτό:


Αποσπάσματα από το παραπάνω βίντεο:
 H πραγματική ιστορία αυτού που ονομάζουμε "ηθική!". Αυτό που ονόμαζε ο Όργουελ "διπλή σκέψη".
Η κατήχηση που σπάει τους "τροχούς του μυαλού"από τα σχολεία της κυβέρνησης:
Δεοντολογία, ηθική, αρετή δεν ανακαλύφθηκαν ούτε επιβλήθηκαν από επιθυμία να εξαπλωθεί η καλοσύνη, αλλά για να αφοπλίσουν και να υποδουλώσουν τους υπόλοιπους. Να αφοπλίσουν και να υποδουλώσουν εσένα. Η σειρά είναι πάντα η ίδια: Η εφεύρεση ενός καθολικού κανόνα συμπεριφοράς και έπειτα η δημιουργία μιας αόρατης εξαίρεσης για εσένα και τους φίλους σου, που θα το αποκαλείς κάτι διαφορετικό.
"ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΛΕΨΕΙΣ" - Αυτοί που έχουν την εξουσία αποκαλούν την κλοπή τους "φορολογία"
"ΔΕΝ ΘΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ"- Αυτοί που έχουν την εξουσία αποκαλούν τους φόνους τους "πόλεμο"
"ΟΧΙ ΑΠΑΓΩΓΗ"- Αυτοί που έχουν την εξουσία αποκαλούν τις απαγωγές τους "φυλακίσεις"
" Η ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ"- Αυτοί που έχουν την εξουσία πρέπει να αποκαλούν τη βία τους "τιμωρία" ή "νόμο"
Το σχέδιο; Δημιουργείς έναν καθολικό ηθικό κανόνα και μετά δημιουργείς μια εξαίρεση για εσένα και τους φίλους σου.
Οι άνθρωποι υπερασπίζονται τους ηθικούς κανόνες, καθώς υπερασπίζονται και τις κατάφωρες παραβιάσεις των ίδιων ηθικών κανόνων.
Έτσι μας ελέγχουν. Έτσι προπαγανδίζουν. Έτσι πεθαίνει το χρήμα. Έτσι πεθαίνουν οι ελευθερίες. Έτσι πεθαίνουμε κι εμείς...

 Προσοχή: Η κυρίαρχη "ηθική", οι αξίες της  και οι φύλακές τους δεν αστειεύονται!

Kαι ως επίλογο θεωρώ καλό να παραθέσω τους παρακάτω στίχους του Νίκου Εγγονόπουλου (από την ποιητική συλλογή "στην κοιλάδα με τους ροδώνες"):

 Σονέτο μάλλον απαισιόδοξο

Το γυμνασμένο μάτι του τραμπούκου
να διέκρινε άραγε των ροδόδεντρων την αρμονία;
Όχι - όχι - μιαν απέραντη ηθικολογία
δε θα βοηθήσει να κάνουμε καλλίτερο τον κόσμο

να ελπίζεις - να ελπίζεις πάντα - πως ανάμεσα εις τους ανθρώπους
- που τους ρημάζει η τρομερή "ευκολία" -
θα συναντήσεις απαλές ψυχές με τρόπους
που τους διέπει καλοσύνη - πόθος ευγένειας - ηρεμία
ίσως όχι πολλές - ίσως να 'σαι άτυχος: καμία -
τότες εσύ προσπάθησε να γενείς καλλίτερος
εις τρόπον ώστε να έρθει κάποια σχετική ισορροπία

άσε τους γύρωθέ σου να βουρλίζονται πως κάνουν κάτι
σύ σκέψου - τώρα πια - με τι γλυκιά γαλήνη
προσμένεις να  'ρθ' η ώρα να ξαπλώσεις στο παρήγορο του
                  θανάτου κρεβάτι.


Ο Ένοικος... 

O Χρυσός Θεός του Νησιού

Περί της φοβερής και τρομερής μυθολογίας Κθούλου, τέκνου ενός πολύ ιδιαίτερου ανθρώπου, διαβάστε εδώ: Η μυθολογια Κθουλου


O Χρυσός Θεός του Νησιού

by Γιώργος Ιωαννίδης


*μια ιστορία της Μυθολογίας Κθούλου
βασισμένη σε πραγματικό όνειρο

Τα μαύρα νερά του ωκεανού ήταν κρυστάλλινα σαν το καθαρό γυαλί ενός καθρέπτη. Η νύχτα απλώνονταν σε όλο το μήκος της περιοχής και το μάτι με δυσκολία μπορούσε να αντικρίσει τον ορίζοντα επιτρέποντας μου μονάχα να δω την παράξενη κίνηση που διέτρεχε κάτω από τα πόδια μου.
Δεν μπορώ να καταλάβω με ποιο τρόπο ταξίδευα πάνω από τα νερά. Η αίσθηση που μου έδινε όμως ήταν πως πετούσα όρθιος, σαν να γλιστρούσα σπρωγμένος από αφανή χέρια προς μια άγνωστη κατεύθυνση. Και εκεί χαμηλά, κάπου κάπου διέκρινα λίγες ανάσες κάτω από τα δάχτυλα μου να ταξιδεύουν μαζί μου σαν δελφίνια, ψυχές – πνεύματα ανθρώπων που σαν κοπάδι ακολουθούσαν το ίδιο ρεύμα προς εκείνη την άγνωστη κατεύθυνση μέσα στην καρδιά της νύχτας.
Και να, πίσω από την οροσειρά του σκοταδιού άρχισαν να διαγράφονται ορισμένες μορφές – στην αρχή ήταν μερικά ψηλά δέντρα, έπειτα οι άγριοι βράχοι, σύντομα μπορούσα να δω πώς τα κύματα χτυπούσαν την παραλία του νησιού. Έμοιαζε με πίνακα του Άρνολντ Μπαίκλιν ή τέλος πάντων με κάτι που ένας παλιός καλλιτέχνης θα ζωγράφιζε παρά με μια φυσική τοποθεσία αυτού του κόσμου. Βέβαια αν εγώ που κατευθυνόμουν εκεί είμαι αληθινός άλλο τόσο πρέπει να είναι και εκείνο…
Το ταξίδι τελικά συνέχισε ανενόχλητο μέχρι που οι ψυχές χάθηκαν και τα πόδια μου ακούμπησαν την λεπτή άμμο της παραλίας. Από το δάσος που απλωνόταν μπροστά μου ξεμυτούσαν λαξεμένες πέτρες και καθώς άρχισα να περιπλανιέμαι ανάμεσα τους, ξεχώρισα τα συνθλιμμένα κομμάτια από αγάλματα μιας εντελώς άγνωστης τεχνοτροπίας που με δυσκολία μπορούσα να αντιληφθώ αν παρίσταναν κάποτε γυναίκες, άνδρες ή κτήνη. Το νησί έμοιαζε άδειο και πέρα από κάθε αμφιβολία ήτανε αρχαίο…
Δεν σταμάτησα την περιπλάνηση παρόλ’ αυτά και συνέχισα να ακολουθώ το μονοπάτι που άνοιγε μπροστά μου. Ήμουν ο μοναδικός που έκανε θόρυβο εκεί – δεν υπήρχαν πουλιά, δεν υπήρχαν ερπετά, δεν υπήρχε τίποτα ζωντανό. Μονάχα ο ουρανός και οι λάμψεις των άστρων φρόντιζαν τον ξεχασμένο αυτό τόπο … όπως και μια μυστηριώδης λάμψη που ξαφνικά διέκρινα ανάμεσα στις φυλλωσιές όσο βάδιζα πιο βαθιά μέσα στη ζούγκλα.
Σαν την μύγα λοιπόν που πλησιάζει στο φως αγνοώντας πως θα την σκοτώσει, έτσι και εγώ με την ίδια περιέργεια τράβηξα για εκείνο το φως μέσα στη νύχτα.

Βίντεο: Ζώντας με έναν κομήτη

μια φορά κι έναν καιρό
Το διαστημικό σκάφος Rosetta μας εξιστορεί όσα έμαθε για τον κομήτη 67P / Churyumov-Gerasimenko …

Πάρθηκε από το physicsgg

λοιπόν, ας αφήσουμε αυτούς που ονειρεύονται...

Περασμένη, μεταμεσονύχτια η ώρα...
Αν είστε ακόμη ξύπνιοι, επιτρέψτε μου κάποιες ξενύχτισσες φλυαρίες:

Κάποιοι από αυτούς που δεν κοιμούνται εύκολα τις νύχτες, οι οποίες σκεπάζουν υπολογιστικά και ξέψυχα τις βαριές ανάσες και τα αγχωμένα παραμιλητά της πόλης, ίσως...ίσως να είναι οι συνδετικοί κρίκοι! Μέσα σε αυτόν τον κόσμο και της μονότονης, και ξεκουρδισμένης πια, αφήγησής του στα θύματά του. - Η υπνωτισμένη "ελεύθερη βούληση" του πολίτη-πελάτη και μόνιμα θύματος
Ίσως λοιπόν να είναι, κι ας μην το ξέρουν ούτε και οι ίδιοι, οι "downloaders" και συνδετικοί κρίκοι με τα πιο βαρβάτα κι αδικημένα συνάμα όνειρα, με τους πιιο ζωηρόχρωμους και αποκηρυγμένους συνάμα στοχασμούς, με τις πιο ευγενικές και γενναιόψυχες συνάμα ιδέες που αιωρούνται στο αχανές σύμπαν του συλλογικού ασυνείδητου.

Δεν φταίνε αυτοί που γεννήθηκαν ονειροπόλοι ή είχανε την ευτυχία (ή κατάρα για τα συνασπισμένα πλήθη των λιμνάζοντων υδάτων) να το ανακαλύψουν στην πορεία.
Αυτός ο κόσμος αποδείχτηκε μάλλον πολύ μικρός και λίγος για τα όνειρά τους.
Αλλά καμιά ονειροπαγίδα δεν δύναται να τους πτοήσει!
Είναι απλώς στη φύση τους  να εισβάλλουν από τις ρωγμές του "μεγάλου ύπνου". Μεταφέροντας τις πιο συναρπαστικές ονειρικές αφηγήσεις.
Για να ταράξουν το λήθαργο της ακινησίας.
Και να διαταράξουν τις συχνότητες των προγραμματισμένων μαζικών προβολών που αποκαλούνται "πραγματικότητα".

Ας ξυπνήσουμε λοιπόν αυτούς που κοιμούνται κι ας αφήσουμε αυτούς που ονειρεύονται...

ανιχνευτής

και κάποια από τα..."παραμιλητά" μας:

 Ουρλιάζοντας...κι όχι από τρέλα!
Το ουρλιαχτό της ρήξης

 Συμπέρασμα: Καυλώνω άρα υπάρχω!
 Η ΟΥ-ΤΟΠΙΑ ΕΙΝ'ΕΔΩ!
" Σπάσε την πραγματικότητα!"
ένα αυτοκίνητο με παράξενους μέσα επιβάτες που δεν σταματάει να κινείται
" αταίριαστες σκιές, φτερωτά πλάσματα και λυτρωτικές σιωπές "
 Πόσο τυφλός μπορεί να είσαι;
 " ν'αγαπάς τα ίδια τα ερωτήματα σαν να είναι κλειδωμένα δωμάτια ή βιβλία γραμμένα σε μια ξένη γλώσσα"

Ψάχνοντας τη..ζωή

Ο αναζητητής κοντοστάθηκε μπροστά στο πληκτρολόγιο για μια στιγμή. Είχε αφιερώσει τόσο πολύ χρόνο στα ταξίδια και στο διάβασμα όλων αυτών που τον ενδιέφεραν, σα να επιθυμούσε διακαώς να χαρτογραφήσει το Μεγάλο Λαβύρινθο και να φωτίσει κάθε σκοτεινή και παράξενη και ανεξήγητη γωνία και διαδρομή. Ανακαλύπτοντας τις εξόδους για "αλλού", που ήξερε ότι επιτελούσαν κι αμφίδρομο ρόλο: αποτελούσαν και εισόδους του Μυστηρίου στο δικό του κόσμο, που ήξερε ότι και αυτός ήταν στην ουσία ένα ανεξερεύνητο μέρος! Το οποίο έβριθε από μυστήρια και μυστικά που δεν αποκάλυπταν εύκολα τα μυστικά τους! Τι μπέρδεμα αλήθεια! Αλλά μήπως αυτό δεν είναι και το πιο γοητευτικό, παρά τους κινδύνους που εγκυμονεί; Να ακολουθήσεις τα βήματα που οδηγούν έξω από τις δημοφιλείς διαδρομές και συνηθισμένους τουριστικούς προορισμούς ή οδηγούς. Να τραβήξεις τα πέπλα, να κοιτάξεις κάτω από την επιφάνεια, να διαβάσεις σωστά τα σύμβολα και να ακολουθήσεις τη ροή τους μέσα στο χωρόχρονο. Και έξω από αυτόν. Αλλά..

Ο αναζητητής ένωθε πως κάτι του έλειπε, σαν κάτι να είχε ξεχάσει στην επίπονη, μοναχική και συχνά επώδυνη πορεία. Γι'αυτό και στράφηκε στο πληκτρολόγιο, μη ικανοποιούμενος από όλες τις ερμηνείες και προσεγγίσεις που είχαν να του προσφέρουν όλοι οι συμβατικοί κι αντισυμβατικοί και ευφυείς άνθρωποι που γνώρισε στα ταξίδια του και οι σοφοί, οι παράξενοι, οι αγωνιστές, οι με το δικό τους μοναδικό τρόπο συνηθισμένοι και οι άγιοι άνθρωποι με τους οποίους συνδιαλεγόταν μέσα από αγαπημένες σελίδες. Μέσα από τη μόνη αθανασία που ένιωθε ότι υπάρχει για τα ανθρώπινα πλάσματα, όσες υπερβάσεις κι αν πέτυχαν στη ζωή τους, όσο εξελιγμένα και αν είχαν καταφέρει να γίνουν: το έργο, τα μηνύματα που άφησαν πίσω τους και οι αφηγήσεις που παρέδωσαν ως πολύτιμη παρακαταθήκη σε αυτούς που θα έρχονταν.

Κι έτσι, αν και δεν είχε τις καλύτερες σχέσεις με το πληκτρολόγιο -πάντα το αντιμετώπιζε ως αναγκαίο κακό, ως εργαλείο που μπορούσε να χρησιμοποιήσει χωρίς να το θεοποιήσει στην πορεία των αναζητήσεών του- εντούτοις πληκτρολόγησε τη φράση διστακτικά: "τι είναι ζωή;"
Ήταν περίεργος να συλλέξει τις απαντήσεις της Αχανούς Βάσης Δεδομένων.

Μα και πάλι, πέρα από κάποιες ρήσεις και αποφθέγματα και γνωμικά που ήδη γνώριζε, πέρα από τίτλους τραγουδιών και ταινιών που περιείχαν τον όρο "ζωή" και έτσι θυμήθηκε και μια ιταλική ταινία του Ρομπέρτο Μπενίνι που του είχε αφήσει μια γλυκόπικρη αίσθηση και πέρα από ονόματα επώνυμων και διάσημων θηλυκών -από μοντέλα και ηθοποιούς έως "γυναίκες των γραμμάτων" με το όνομα "Ζωή"- δεν βρήκε κάτι να τον καλύπτει.

Ο αναζητητής σηκώθηκε από την καρέκλα με μια διάθεση που ακροβατούσε ανάμεσα στη δυσάρεστη αίσθηση του εξερευνητή που έχει ανακαλύψει πολλούς θησαυρούς αλλά έχει χάσει κάτι προσωπικό με την υποψία ανεκτίμητης αξίας. Και του ταξιδευτή που έχει ταξιδέψει σε πάρα πολλά μέρη -και η αλήθεια είναι ότι είχε βρεθεί σε πολλά γεωγραφικά μήκη και πλάτη για να αφουγκραστεί τους παλμούς του κόσμου και να αδράξει τις διαφορετικές δονήσεις των ενοίκων του- αλλά ποτέ δεν μπορούσε να πει ότι δεν καιγόταν από τη λαχτάρα να βιώσει ακόμη πιο πολλά ερεθίσματα και να μάθει μυριάδες άλλα πράγματα.. Κι ας είχε ταξιδέψει τόσο όσο λίγοι άνθρωποι είχαν αρπάξει την ευκαιρία -ο αναζητητής δεν πίστευε στην τύχη παρά μόνο στις επλογές που δημιουργούν ευκαιρίες και προοπτικές- κι ας είχε διαβάσει βιβλιοθήκες ολόκληρες.

Γι'αυτό και τώρα ένιωθε κάπως εκνευριστικά αμήχανος. Αν κάποιος τον ρωτούσε τι σημαίνει ζωή, θα δυσκολευόταν έως και θα αδυνατούσε να δώσει μια καλή ή έστω και διπλωματική απάντηση για να καλύψει τη δυσκολία του. Άλλωστε ποτέ δεν του άρεσαν οι διπλωματικές απαντήσες, τις θεωρούσε χυδαιότητα που ταίριαζε σε ευτελείς και ανάξιους εμπιστοσύνης ανθρώπους, όπως οι επαγγελματίες πολιτικοί ή οι δικηγόροι. Αλλά και πάλι δεν θα μπορούσε να αποφύγει να απαντήσει ή μήπως αυτό θα ήταν απόδειξη διπλωματικής υπεκφυγής σε μια τόσο απλή ερώτηση; ή μήπως ήταν Η Ερώτηση; η πιο δύσκολη ν'απαντηθεί;
Καθώς όλοι ή έστω πολλοί με στοιχειώδη ευφυία και γνώσεις και εμπειρίες θα μπορούσαν να πουν κάποια πράγματα, ανάλογα και με την υποκειμενική "οπτική τους γωνία", για το "τι δεν είναι ζωή", αλλά στην ερώτηση "τι είναι τελικά ζωή..;"
Υπάρχει μια αντικειμενική απάντηση σε αυτό; Και ποιος ορίζει τι είναι αντικειμενικό όταν ο καθένας βιώνει την πραγματικότητα μέσα από το δικό του.."σπασμένο κομμάτι" του "καθρέφτη", που ποτέ δεν συγκολλείται γιατί ή είναι παρα πολλά τα κομματάκια ή κάποια απαραίτητα μέρη έχουν χαθεί σα να μη θέλουν να..βρεθούν!

Και τότε το χτύπημα του τηλεφώνου τον τράβηξε βίαια έξω από τον προσωπικό λαβύρινθο των σκέψεών του.
-Παρακαλώ;
-Έλα θείε! ακούστηκε η φωνή του 9χρονου ανηψιού του, που τόσο λάτρευε, σα να ταν δικό του παιδί.
-Τι κάνεις αγορίνα μου;
Ο αναζητητής ένιωσε τις αχτίδες από το ακουστικό να φωτίζουν το μοναχικό δωμάτιό του μαζί με αυτόν. Ο ίδιος είχε επιλέξει να μην κάνει οικογένεια, γιατί είχε αποφασίσει πως ήθελε όσο γινόταν περισσότερο ελεύθερο χρόνο για τις αναζητήσεις του κι εξάλλου ίσως να παραήταν παράξενος για να μπορέσει να στεριώσει με μία σύντροφο.
-Λέω να με φέρει ο μπαμπάς από το σπίτι σου να δούμε καμιά ταινία από αυτές τις πολλές και καλές που έχεις και μετά να μου πεις καμιά από τις περίεργες αλλά τόσο ωραίες ιστορίες που ξέρεις να λες!
-Θα το'θελα πολύ αγόρι μου, αλλά ξέρεις είμαι λίγο κουρασμένος σήμερα και..
Η φωνή του μικρού ακούστηκε βουτηγμένη στο παράπονο και δονούμενη την ίδια στιγμή από εκείνη την ακατανίκητη αύρα που εκπέμπουν τα παιδιά και λέγεται "δεν σηκώνω όχι για απάντηση":
- Αμάν βρε θείε! Έχω τόσο πολύ καιρό να σε δω και μου χεις λείψει! Εσύ δεν έλεγες ότι οι πιο ωραίες στιγμές είναι αυτές που οι άνθρωποι που αγαπούνται είναι μαζί; Ε, λοιπόν θέλω να με πάρεις και μια αγκαλίτσα, γιατί.. η ζωή είναι μια αγκαλιά! Ωπ! Δεν ξέρω πάλι πως μου'ρθε αυτό! Μάλλον εσύ φταις με όλα αυτά που μου λες και μ'αρέσει ν'ακούω.

Το ακουστικό έπεσε από το χέρι του αναζητητή! Καθώς ένιωσε εκείνη τη στιγμή ο πιο θαλασσοπνιγμένος άνθρωπος του κόσμου. Και την ίδια στιγμή ο πιο τυχερός..

Ο Ένοικος...

"Το Θεώρημα Μηδέν"

  του Έρικ Σμυρναίου

(Μπορείτε να παρακολουθήσετε το τρέηλερ της ταινίας εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=fkHrQ30oT9o)

Το Θεώρημα Μηδέν (The Zero Theorem) είναι μια ταινία επιστημονικής φαντασίας που γυρίστηκε το έτος 2013 με σκηνοθέτη το γνωστό Terry Gilliam. Η ταινία ξεκινάει με το πλάνο μιας κοσμικής δίνης που περιστρέφεται στο χάος και καταπίνει τα πάντα. Στα όρια της καταστροφικής εκείνης περιδίνησης αιωρείται ένας γυμνός άνδρας που παρασύρεται από την καταστροφική έλξη του τρομερού στροβιλισμού, αλλά την τελευταία στιγμή ξυπνάει κι επιστρέφει στον κόσμο της πραγματικότητας. Αλλά ποια πραγματικότητα είναι αυτή;

Βρισκόμαστε στο ψυχεδελικό Λονδίνο ενός κοντινού μέλλοντος που έχει παραδοθεί χειροπόδαρα στη λαίλαπα των διαφημίσεων και του επιθετικού μάρκετινγκ. Ο ήρωας της ταινίας, ο αντικοινωνικός και ιδιοφυής προγραμματιστής Qohen Leth, ζει μόνος σε μια εγκαταλειμμένη εκκλησία η οποία καταστράφηκε από μια πυρκαγιά όταν ο ιερέας που την φρόντιζε, εξαιτίας του όρκου σιωπής που είχε δώσει, δεν κατάφερε να καλέσει εγκαίρως την πυροσβεστική υπηρεσία. Υποφέρει από βαθύτατες υπαρξιακές αγωνίες και νομίζει ότι αργοπεθαίνει. Περνάει τη ζωή του μόνος, προστατευμένος μέσα στην έρημη εκκλησία του, δουλεύοντας για μια εταιρία που ονομάζεται Mancom και αναφέρεται στον εαυτό του στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο. Περιμένει κάποιο τηλεφωνικό μήνυμα που θα του προσφέρει όλες τις απαντήσεις που αναζητάει, και όταν ζητάει να εξεταστεί από τους γιατρούς της εταιρίας του, ναι μεν μαθαίνει ότι βιολογικά είναι απόλυτα υγιής, αλλά παραπέμπεται στις φροντίδες μιας τεχνητής νοημοσύνης που προσπαθεί να εξακριβώσει την διανοητική του κατάσταση. Ο Γενικός Διευθυντής της Mancom τον γνωρίζει σ’ ένα πάρτι, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι εντελώς παρανοϊκός και του αναθέτει ένα μεγαλεπήβολο εγχείρημα: Να κατασκευάσει ένα πρόγραμμα που θα προσφέρει την τελική απάντηση σε ένα διαχρονικό ερώτημα: Έχει τελικά η ζωή κάποιο νόημα; Κατά τη διάρκεια των προσπαθειών του θα μπλεχτεί σε πολύ παράξενες περιπέτειες, θα αλληλεπιδράσει με κάποιους εντελώς σουρεαλιστικούς χαρακτήρες, θα γνωρίσει τον έρωτα, θα έρθει σε επαφή με τα βαθύτερα επίπεδα της πραγματικότητάς του –ίσως και της δικής μας– και θα κάνει κάποιες πολύ δύσκολες, αλλά αναπόφευκτες, επιλογές.


Πολλοί ισχυρίστηκαν ότι Το Θεώρημα Μηδέν είναι το τελικό μέρος μιας συνολικής μελλοντολογικής δυστοπίας του ίδιου σκηνοθέτη που δημιούργησε την ταινία «Μπραζίλ» και τους «12 πιθήκους». Σίγουρα πάντως βρίθει από συμβολισμούς και εικόνες που αποδίδουν με μεγάλη ακρίβεια το πολιτιστικό τοπίο της εποχής μας, αν και η πλοκή της εξελίσσεται στο υποθετικό Λονδίνο ενός όχι και τόσο μακρινού μέλλοντος. Για παράδειγμα, χαρακτηριστική είναι η σκηνή όπου ο κεντρικός ήρωας της ταινίας κυκλοφορεί στους κοσμοπλημμυρισμένους και χαοτικούς δρόμους του Λονδίνου ενώ παράλληλα, στους τοίχους των κτιρίων που προσπερνάει κυλάνε διαφημιστικά μηνύματα που κινούνται με την ίδια ακριβώς ταχύτητα που περπατάει ο ίδιος, λες και τον καταδιώκουν. Σε κάποια άλλη σκηνή, κάθεται σ’ ένα παγκάκι, στις παρυφές κάποιου πάρκου, ενώ πάνω από το κεφάλι του δεσπόζει ένα πελώριο σύμπλεγμα από κομψά σήματα-ιδεογράμματα που διευκρινίζουν όλες τις δραστηριότητες στις οποίες απαγορεύεται να επιδοθεί κάποιος επισκέπτης του συγκεκριμένου πάρκου. Σε προηγούμενη σεκάνς, πηγαίνει σ’ ένα πάρτι που λαμβάνει χώρα σε κάποιο σκοτεινό σπίτι, όπου τα πρόσωπα όλων των καλεσμένων φωτίζονται από τις οθόνες των i-pads που χρησιμοποιούν μανιωδώς για να στέλνουν ασταμάτητα μηνύματα σε φίλους και γνωστούς, χωρίς να επικοινωνούν καθόλου με τα άτομα που βρίσκονται στον ίδιο χώρο…

Freinet- Φρενέ "ο δάσκαλος που άφηνε τα παιδιά να ονειρεύονται"

" O Célestin Freinet (1896-1966) ένας από τους παλιούς σύγχρονους παιδαγωγούς που άνοιξε νέους δρόμους στις παιδαγωγικές μεθόδους, παρατηρώντας τα παιδιά, εστιάζοντας στα ενδιαφέροντάς τους, φέρνοντας τη δράση και την ενέργεια της αυλής στην τάξη και την τάξη στην αυλή!!! Αποτέλεσε και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για πολλούς παιδαγωγούς…"

"ΤΩΡΑ ΒΡΗΚΕ ΝΕΡΟ ΣΤΟΝ ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΛΑΝΗΤΗ Η NASA;"

Προτροπή από εμάς: συνδέστε άμεσα το παρακάτω με αυτό: Τι παίζεται με τον πλανήτη Άρη και πόσο βαθιά είναι η κοροϊδία (και "ρεαλιστικοποίηση") σε βάρος των ανθρώπων;
αλλά και με ετούτο: Δεν μας τα λέει καθόλου καλά η "μαντάμ NASA" για τη Σελήνη!

Και ίσως βρείτε και σχετικά με τα παραπάνω κι αυτά, ως κατακλείδα:
H "απομυθοποίηση του Αη Βασίλη": Νομίζετε ότι τα έχετε ακούσει όλα γύρω από το πολύ μεγάλο, και σκόπιμα υποβαθμισμένο από ΜΜΕ και "ειδικούς", θέμα των A.T.I.A. ;


--- ΤΩΡΑ ΒΡΗΚΕ ΝΕΡΟ ΣΤΟΝ ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΛΑΝΗΤΗ Η NASA; --- 

Δηλώσεις για γέλια ή για κλάματα; Δηλώσεις που παίζουν με τη νοημοσύνη μας; Ή δηλώσεις που γίνονται μετά από 20 χρόνια, γιατί τώρα πια μπορούνε να στείλουνε επανδρωμένη αποστολή στον Άρη και ψάχνουνε για χρηματοδότες;

Μόλις χθες, στις 29/9/2015, η NASA σε μία ιστορική ανακοίνωση παραδέχθηκε δημοσίως ότι ο πλανήτης Άρης έχει νερό και πιθανότατα φιλοξενεί ζωή σε μικροβιακή μορφή. Οι αυλακώσεις που προέρχονται από τρεχούμενο νερό και εντόπισαν τα όργανα της NASA (οι σκούρες γραμμές στη φωτογραφία) εμφανίζονται κατά το αρειανό καλοκαίρι και εξαφανίζονται το χειμώνα. Γεωγραφικά εντοπίζονται κατά κύριο λόγο στον Ισημερινό του πλανήτη.

Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές με επικεφαλής τον υποψήφιο διδάκτορας Λουχέντρα Όγια, τα ίχνη αυτά είχαν παρατηρηθεί για πρώτη φορά το 2010, καθώς οι επιστήμονες είχαν εντοπίσει πως στην επιφάνεια του πλανήτη έρεε αλμυρό νερό, το οποίο όταν χαμηλώνει η θερμοκρασία στεγνώνει και δημιουργεί «λωρίδες» μήκους μέχρι και 100 μέτρων. Τα άλατα, εξηγούν οι ερευνητές, βοηθούν να μειωθεί το σημείο τήξης του νερού έως και κατά 80 βαθμούς Κελσίου, επιτρέποντάς του να διατηρηθεί σε υγρή μορφή κατά τη διάρκεια του αρειανού καλοκαιριού, όταν η θερμοκρασία ανεβαίνει μέχρι τους μείον 23 βαθμούς Κελσίου. Κάτι ανάλογο με αυτό συμβαίνει στις βόρειες θάλασσες της Γης και δεν συμβαίνει στις βόρειες λίμνες που έχουν γλυκό νερό και παγώνουν ολοσχερώς.

Όμως, πόσο καινούργια ήταν αυτή η ιστορική ανακοίνωση;

Το παραμύθι θέλει τόλμη, φαντασία δημιουργική και καρδιά παιδική

Κάποιες "αλανιάρες" σκέψεις (με αφορμή το μικρό κομψοτέχνημα που ακολουθεί):
η ζωή μπορεί (και θα έπρεπε) να σφύζει από μαγεία! Από χρώματα, παιχνιδιάρικη διάθεση (κι ένα αγαπημένο μου μότο, που συστήνω ανεπιφύλακτα σε κάθε εκπαιδευτικό είναι "να παίζεις σαν να μαθαίνεις και να μαθαίνεις σαν να παίζεις"), από αγάπη και ζεστασιά ψυχής, από όμορφες μυρωδιές, από ταξίδια ανεμπόδιστα και αλληλεπίδραση μεταξύ των ανθρώπων με ανοιχτό μυαλό και κατανόηση και σεβασμό, από αγόρια και κορίτσια που χαίρονται το δώρο του έρωτα, από χαμογελαστές κι αγαπημένες παρέες, από αχνιστές καρδιές και απλωμένα χέρια όχι για να αρπάξουν ή να ζητιανέψουν αλλά για να αγγίξουν και να συνδράμουν τον Άλλον. Το παραμύθι θέλει τόλμη (το κυριότερο γνώρισμα των ηρώων του!), φαντασία δημιουργική και καρδιά παιδική, για να ριζώσει στις ζωές των ανθρώπων και με το μαγικό του ραβδάκι να τις μεταμορφώσει. Για να ζούμε εμείς καλά και ανθρώπινα και αυτοί που μας θέλουν μίζερους, σκυφτούς και τρελαμένους, για να μας ξεζουμίζουν από κάθε ζωτικό χυμό και πνοή ζωής, να σκάσουν με πάταγο στο χώμα! Και να μας αδειάσουν τη γωνιά σαν το γίγαντα που γκρεμοτσακίστηκε από τη φασολιά του άφοβου Τζακ.

ανιχνευτής

"LILA: ΧΡΩΜΑΤΙΣΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΕ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΕΣΥ!"

 

" Lila : μια γλυκιά ταινία μικρού μήκους για τη ζωή Ο Carlos Lascano έφτιαξε μια ταινία μικρού μήκους, τη Lila, για την καθημερινότητα, τη ζωή γενικότερα, και τον τρόπο που τη βλέπει η ζωγράφος-πρωταγωνίστρια. Η Lila φαντάζεται και βάζει τα δικά της χρώματα, δίνει τη δική της 'πινελιά', τη δική της τροπή, σε όσα βλέπει γύρω της, με ιδιαίτερα συγκινητικό και γλυκό κλείσιμο. Ένα φιλμάκι για τη ζωή και την οπτική, τη στάση και τις δυνατότητες που έχει ο καθένας, με στοιχεία κινουμένων σχεδίων."

Το είδαμε στο ΠΑΡΑΜΥΘΙ-ΠΑΡΑΜΥΘΙ και...το λατρέψαμε! 
Και μια μικρή συνεισφορά από εμάς: 
https://www.youtube.com/watch?v=qh3ZehztHMo