Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

Τhe Rain Man of Democracy



Μην ξέχασε σπίτι την προεδρική ομπρέλα;
Μην και δεν περίσσευε καμία ομπρέλα να του δώσουν; και δεν πέρναγε και κανένας πλανόδιος μικροπωλητής* από εκεί κοντά να πουλάει ομπρέλες...

Μην είναι τελικά καμιά κίνηση εντυπωσιασμού;
Κάτι σαν να εννοείται ότι ο νέος president (αυτός της δημοκρατίας των σπονσόρων και των "θεσμών" και των χρεοκοπημένων τραπεζικών αναγκών) δεν μασάει από κακές καιρικές συνθήκες; Σαν κομάντο; Ότι είναι παντός καιρού; Και για τις μπόρες και για τις λιακάδες(πούντες;) Και για τα καλά (για ποιους; για τους τοκογλύφους κι επενδυτές ή για τους κωπηλάτες των γαλέρων τους;) και για τα (κακ)άσχημα! Σε αντίθεση με τους προκατόχους του, που είτε με ήλιο είτε με βροχή κατσικώνονταν στην προεδρική τους φωλιά και το μόνο που ήξεραν ήταν να βάζουν υπογραφές σε ό,τι κι αν τους έδιναν, νόμιμο ή παράτυπο, πάπυρο ή χαρτί υγείας.
Άλλωστε αυτός το δήλωσε στην ορκωμοσία του: "Πρέπει να καταπολεμήσουμε τη μάστιγα της φτώχειας και της ανεργίας των νέων".
Ξέρεις εσύ ψηφοφόρε.
Μιλάει για αυτή τη μάστιγα που όσα χρόνια ήταν στο τιμόνι του καραβιού οι πολιτικές στρούγκες απ'όπου προέρχεται, με τους καπεταναίους τους και τα διευθυντήρια που τους χάραζαν τη ρότα, εκείνος δεν βγήκε ποτέ να κάνει μια ανάλογη δήλωση και να καταγγείλει την κατάσταση της μάστιγας και τους χειρισμούς των μαστιγοφόρων και των επιστατών τους.
Αλλά τώρα για να "εξαγνιστεί" από την προηγούμενη σιγή ασυρμάτου επέλεξε, ή και τον ορμήνεψαν συμβουλάτορες με πρωτοποριακές ιδέες, να γίνει παπί από τη βροχή. Ποιος νοιάζεται για τα χάλια της καλοσιδερωμένης κοστουμιάς, όταν οι άλλες κεφαλές του λαού λουφάζουν κάτω από την προστασία των ομπρέλων τους. Επέλεξε να γίνει παπί μια και μάλλον ήξερε καλά ως τώρα να κάνει την πάπια, μέχρι που τον ανέσυραν από τα μνημονιακά κιτάπια οι δηλωμένοι αντιμνημονιακοί ηγήτορες για να τους στηρίξει στις δύσκολες προσπάθειες ενάντια στα μνημόνια. Και γεμάτος συγκίνηση ο κ.Πάκης (ας μας συμπαθά για το υποκοριστικό αν τον πειράζει) κατέθεσε το καθιερωμένο στεφάνι στο μνημείο μπροστά στη Βουλή. Άλλη μια συμβολική πράξη σε μια πραγματικότητα όπου τα σύμβολα καλά κρατούν αλλά η ουσία έχει χρεοκοπήσει από καιρό. Και λιμοκτονεί στους δρόμους, λιποθυμά στα σχολεία, φουντάρει στις γραμμές των τρένων κι από ταράτσες και ξεφτιλίζεται σε στρατόπεδα και τρύπες εργασιακής δουλείας.

Τη βραδιά εκείνη της ορκωμοσίας οι ουρανοί είχαν ανοίξει. Πάλι καλά που δεν έτυχε να πέσει κάνας κεραυνός πάνω στο νέο προστάτη της δημοκρατίας, ώστε ο επιδιωκόμενος συμβολισμός να λάβει μεγαλειώδες νόημα: να αποτεφρωθεί ο ίδιος όπως εδώ και τόσο καιρό αποτεφρώνονται με άλλους τρόπους χιλιάδες κι εκατομμύρια συνάνθρωποί του!
 Αυτοί που ο "Rain Man" οφείλει, σύμφωνα και με τους "ιερούς όρκους" που έδωσε, να τους υπερασπίζεται και να τους υπηρετεί. Όπως είχε ορκιστεί να πράττει (θρησκευτικά ή πολιτικά είναι τελικά αδιάφορο, ο λόγος τιμής μετράει...αν έχεις τιμή κι όχι αυτή της εξαγοράς) το νυν και όλο το προηγούμενο "πολιτικό προσωπικό" του "κυρίαρχου λαού"...

Για να δούμε λοιπόν πόσο θα τιμήσουν τους όρκους τους όλοι όσοι, one way or the other, ορκίστηκαν μέσα στο διάστημα των τελευταίων μηνών και δεσμεύτηκαν για όσα υποσχέθηκαν...

(Eμείς δεν είμαστε υπέρ κανενός είδους όρκου, γιατί δεν πιστεύουμε ότι αυτό εξασφαλίζει σώνει και καλά την εντιμότητα και την ειλικρίνεια του άλλου και τη συνέπεια με τα λεγόμενά του. Αντίθετα, μ΄έναν ψυχαναγκαστικό κι εκβιαστικό τρόπο, απαιτεί τα προηγούμενα με το στανιό ή με το φόβο του οποιουδήποτε θεού ή το φόβο μιας μεταφυσικού τύπου τιμωρίας για τον ίδιο που ορκίζεται αλλά και για αυτόν στο όνομα του οποίου ορκίστηκε... Κι αυτά είναι πράγματα που δεν αρμόζουν σε ελεύθερους ανθρώπους. Και άρα υπεύθυνους για τα λεγόμενα και τις πράξεις τους)

ανιχνευτής
*ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ: ευχαριστώ πολύ το φίλο, αναγνώστη του μπλογκ, που μέσω mail, μου επεσήμανε ότι η λέξη "μαύρος" που χρησιμοποίησα αρχικά σε αυτό το σημείο, ήταν άστοχη και ασύμβατη με τα μέχρι τώρα δείγματα γραφής και σκέψης μας! Συμφωνώ! Χρησιμοποίησα αρχικά τη λέξη αυτή, αναφέροντάς την όπως θα την ανέφεραν σίγουρα κι "εκείνοι". Και με τον όρο αυτό δεν αναφέρομαι μόνο στους εγγεγραμμένους χρυσαυγίτες και ανοιχτά δηλωμένους ρατσιστές, φασίστες και φασιστάκους, ο νοών νοείτω...Τη χρησιμοποίησα επιτηδευμένα, "βλέποντας" τα πράγματα μέσα από τα δικά τους μάτια και οπτικές και "καθημερινές λανθάνουσες χρήσεις της γλώσσας", μια "τεχνική" που ενίοτε χρησιμοποιώ σε γραφήματά μου γενικά, θέλοντας να καυτηριάσω καταστάσεις ας πούμε "από την ανάποδη". Όμως δεν μπορώ να έχω την απαίτηση από τους ανθρώπους, ακόμη και τους πιο κοντινούς μου, να είναι συνέχεια ευθυγραμμισμένοι με το μυαλό το δικό μου και τα..."τερτίπια" του. Όπως και να'χει ήταν πραγματικά μια αστοχία από μέρους μου, γι'αυτό εκ των υστέρων τη διόρθωσα με τη χρήση του σωστού όρου. Τα λάθη και οι αστοχίες που αποκτούν αξία,  γενικά, όταν κινητοποιούν τους μηχανισμούς σκέψης και μαθαίνεις από αυτά. Σωστά;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου