Η διαχρονική πτώση του μαζάνθρωπου

Γεμάτο αγκυλώσεις, αστοχίες, ακαθαρσίες, τραύματα και μονίμως κακοφορμισμένες πληγές...Κουβαλάνε ως ανυπόφορο φορτίο οι αιώνες χλωμοί στις πλάτες τους τη διαχρονική πτώση του ανθρώπινου είδους και το ιστορικά παγιωμένο συμβόλαιο που επικυρώνει την αντιεξελιχτική πορεία του ανθρώπινου ζώου: τον αγελαίο μαζάνθρωπο.

Αυτός που δεν γνωρίζει ακόμη την έννοια της ευθύνης του εαυτού του, που αρμονική ζωή γι'αυτόν μεταφράζεται σε επιβεβαιωση του εγωισμού του σε βάρος των ομοίων του και της φύσης. Που οι ήρωές του, τα σύμβολα, τα πρότυπά του δεν σταματούν να αναδεικνύονται οι ψυχασθενείς, οι βάρβαροι, οι ατάλαντοι, οι σωτήρες με τις καλές προθέσεις που ναυαγούν στην κόλαση, οι καπηλευτές, οι παραχαράκτες, οι εκπορνευτές, οι εκμεταλλευτές, οι απατεώνες του.
Αυτός που μισεί θανάσιμα τον φορέα διαφορετικών αντιλήψεων από τα ομόφωνα βελάσματα της αγέλης του. Που με ένα πρόσταγμα των από πάνω του είναι ικανός, με τα σάλια αλλά και τα δάκρυα του φανατισμού να στάζουν από το στόμα και τα μάτια του, να διαπράξει τη χειρότερη φρίκη, την τρομαχτικότερη κτηνωδία, τη μεγαλύτερη αδικία. Επικαλούμενος συχνά την ανωτερότητα της πίστης του, το θέσφατο των αληθειών της αγέλης του, το δίκαιο των πεποιθήσεών του. Οι οποίες και δεν είναι καν δικές του στην ουσία, αλλά εμφυτεύματα μιας διανοητικής επέμβασης. Με χειρουργικά εργαλεία κολοσσιαία προγράμματα προπαγάνδας και ιδεολογικούς μηχανισμούς της εκάστοτε εξουσίας, στην οποία ανήκει σαν μοσχάρι ή αμνοερίφιο από τη στιγμή της γέννας του μέσα στους κόλπους της.
Αυτός που θα προσπαθήσει με πάθος και ζήλο να "λογικεύσει" και να επαναφέρει τους διασαλευτές και αντιρρησίες της αγελαίας τάξης στα σύγκαλά τους, κι αν δεν το καταφέρει θα προθυμοποιηθεί να συμβάλλει στην πνευματική ή και φυσική εξόντωσή τους.
Αυτός που η μετριότητα, όχι μόνο η δική του αλλά (ίσως και κυρίως) των "ηγετών" του, τον ανακουφίζει και του προκαλεί ευφορία και αίσθηση ασφάλειας. Ενώ η ευφυία τον πανικοβάλει, τον ιδρώνει από φόβο και φθόνο, του ξυπνάει μέσα του το αιμοβόρο αγρίμι που πάντα περιμένει την ευκαιρία να ενεργοποιηθεί.

Γιατί ο αγελαίος μαζάνθρωπος δεν μπορεί να νιώσει ποτέ ολοκληρωμένη οντότητα και προπαντός ανεξάρτητο άτομο. Έξω από τον "κλοιό ασφαλείας" στον οποίο συναίνεσε ο ίδιος να βρίσκεται και να προσφέρει θυσία στο βωμό του "ανήκειν" την ανεξαρτησία της αντίληψής του και τη ζωτική πολυτιμότητα της ενέργειάς του. Ακόμα κι αν νομίζει ότι κάνει το καθήκον του απέναντι στην έννοια της αντίστασης με μια κριτική, προς τα "πράγματα" της "στάνης" που ανήκει, άδεια σαν κέλυφος από έμπρακτη απόπειρα νοηματοδότησής της. Ακόμα και αυτός που νομίζει ότι έσπασε αυτόν τον κύκλο με το να ενταχθεί μέσα σε μια ομάδα "μαύρων προβάτων", άρα και να αποδεχτεί χωρίς σοβαρή κριτική σκέψη τα πρωτόκολλά τους και να ασπαστεί τους κώδικες μιας υποταγής έστω κι από την ανάποδη. Μιας "εναλλακτικής συνθήκης" που διόλου σπάνια (και συχνά καθόλου ασυνείδητα) λειτουργεί ως πράκτορας ενίσχυσης της αναγκαιότητας της εξουσίας των δυναστών των μαζών.

Και γιατί ο αγελαίος μαζάνθρωπος, όπου κι αν ανήκει, είτε είναι θρησκευτική πίστη, είτε κρατική περίφραξη, είτε πρόκειται για ιδεολογικό στρατόπεδο (που δεν αποκλείεται να προσδίδει στην ιδεολογία του θρησκευτικό χαρακτήρα), είτε στα πλήθη των οπαδών μας ποδοσφαιρικής ομάδας ή αισθητικού-καλλιτεχνικού ρεύματος, είτε σε όλα τα προηγούμενα μαζί...Δεν παύει να πλατσουρίζει με άναρθρους ήχους, σα να'χει κολλήσει μόνιμα στη βρεφική ηλικία, μέσα στην κολυμπήθρα όπου διαρκώς βαφτίζεται κι αναβαπτίζεται στο όνομα της... βλακείας. Και της βλακωδέστερης στασιμότητας.
 Είτε το ξέρει είτε όχι!
Κι ενώ η ζωή τον καλεί κάθε στιγμή να την αδράξει, να τη ζήσει, να την εξερευνήσει, να βγει έξω από τα τείχη της φυλακής και να ξεφορτωθεί την πανοπλία της αφύσικης θωράκισής του. Κι αυτούς που τον έπεισαν να τη φορέσει και να την επιδεικνύει ως αξία...

ανιχνευτής