Ασύλληπτα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας

"Μόνο τα μικρά μυστικά χρειάζονται προστασία. Τα μεγάλα μυστικά προστατεύονται από τη δημόσια δυσπιστία "

{ To βίντεο που κλείνει αυτή την ανάρτηση μας το'στειλε αναγνώστης του μπλογκ "ως μικρή συνδρομή" σε όσα έχουμε αναρτήσει περί αεροψεκασμών (ή chemtrails) και όχι μόνο...(Εμβόλια “Ωφελέειν ή μη βλάπτειν” και ειδικά:"Αεροψεκασμοί και εμβόλια"- Θέλουν το... καλό μας; )
 Πρόκειται για μια αποκαλυπτική συνέντευξη του διεθνώς αναγνωρισμένου Αμερικανού νευροχειρουργού, λέκτορα και συγγραφέα dr.Russell Blaylock στην εκπομπή του Curt Linderman
Συνδέστε άμεσα όσα στη συνέχεια θα αναφερθούν με αυτό: Χημικά ίχνη στους ουρανούς ("Είναι ο αεροψεκασμός ηλίθιε!") αλλά και με αυτά:
Chemtrails, διατροφικές Χιροσίμες, βομβαρδισμός ψεμάτων και δημόσιος στρουθοκαμηλισμός...
Στον πλανήτη των θαυμάτων: "Εμπορικό απόρρητο; Ελα μου; "}

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Δεν ζήτησαν την άδεια κανενός γι'αυτό το σχέδιο "γεωμηχανικής", δήθεν αποτροπής της πλανητικής υπερθέρμανσης, αν και όπως φαίνεται μάλλον προκαλούν με αυτό το "huge project" την υπερθέρμανση! Δεν το έθεσαν, ως γνήσιοι συνωμότες, ποτέ σε δημόσιο διάλογο. Και το εφάρμοσαν μυστικά σε παγκόσμια κλίμακα, από τα τέλη της δεκαετίας του'90 σε όλη την "πολιτισμένη" Δύση και ειδικά στις Η.Ε.Α. (Ηνωμένες Εταιρείες Αμερικής). Μυστικά αλλά τελικά οφθαλμοφανέστατα, αν ο σκυφτός από το άγχος της φονικής καθημερινότητας μέσος πολίτης-υπήκοος σταματούσε να σέρνεται σκυφτός, ύψωνε τα ζαλισμένα του μάτια στους ουρανούς και πίστευε σε αυτό που βλέπει να συμβαίνει φόρα παρτίδα πάνω απ'την κεφαλή του.
Βάσει του ολοφάνερου και της ολοένα αυξανόμενης ροής καταιγιστικών πια στοιχείων από πολλές πλευρές, τα επιχειρήματα των λεγόμενων σκεπτικιστών (αφού βεβαίως πεισθούν πρώτα ν'ανοίξουν ώτα και οφθαλμούς, ενάντια στις εμφυτευμένες πεποιθήσεις και "βεβαιότητές τους") φανερώνουν ή νοσηρή παθητικότητα και ηλιθιότητα ή συνενοχή, για να μην πούμε έως δολιότητα...
 Η ατμόσφαιρα ψεκάζεται από δίχως διακριτικά, "ανύπαρκτα" αεροσκάφη σε μεγάλα ύψη και χωρίς κατατιθέμενο σχέδιο πτήσης πουθενά και σε κανέναν. Ξεφορτώνοντας εκατοντάδες χιλιάδες τόνους σωματιδίων βαρέων μετάλλων, όπως το βάριο και κυρίως των τοξικότατων νανοσωματιδίων αλουμινίου!!!Ο συνδυασμός δυο επικίνδυνων παθογόνων αποδεικνύεται διπλά καταστροφικός! Για όλους και όλα και θα εξηγήσουμε αμέσως.
 Όλες οι έντιμες και ανεξάρτητες επιστημονικές έρευνες ενοχοποιούν το ιδιαίτερα τοξικό αλουμίνιο για την ραγδαία αύξηση της νόσου του Αλτζχάιμερ, για την αυξητική τάση σε νευρολογικές βλάβες, άσθμα και πνευμονικά νοσήματα. 
Να σημειώσουμε εδώ ότι φαίνεται να σχετίζεται και με το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, που πλήττει τον σύγχρονο αυτοματοποιημένο "πολίτη".

 Το δηλητηριώδες αυτό κοκτέηλ το εισπνέουμε καθημερινά και επικάθεται σωρευτικά στον ανθρώπινο εγκέφαλο, αλλά και "τιμάει" όλα σχεδόν τα μέρη του σώματος μέσω της κυκλοφορίας του αίματος. Τα νανοσωματίδια αλουμινίου περνάνε με μεγάλη ευκολία τα φίλτρα των κλιματιστικών και έτσι εισπνέουμε το επικίνδυνο καρκινογόνο χημικό ακόμα και μέσα στις οικίες μας. Το οποίο παρατηρείται πλέον απίστευτα αυξημένο, όπως είναι επόμενο, και στο έδαφος, στα ύδατα (άραγε πόσο τυχαίοι είναι οι μαζικοί θάνατοι ψαριών και πτηνών παγκοσμίως τα τελευταία χρόνια;) και στην βλάστηση κι απ'όπου δεν δύναται να αφαιρεθεί! Με ό,τι συνεπάγεται μια τέτοια τοξική πραγματικότητα για τη δημόσια υγεία, την ψυχοσωματική κατάρρευση των πληθυσμών, την ραγδαία "ανεξήγητη" αύξηση νοσημάτων ευρέως φάσματος και της θνησιμότητας και βέβαια για τα υπερκέρδη του εγκληματικού ιατροφαρμακευτικού καρτέλ - ΕΝΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ -Ένα πολυπλόκαμο λόμπι ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ και ΘΑΝΑΤΟΥ που αγκαλιάζει ασφυχτικά την ανθρωπότητα
 Τα δείγματα που παίρνουν οι βιολόγοι ανά τον κόσμο, από λίμνες, ποτάμια, φυλλώματα δέντρων, οδηγούν σε ευρήματα που αποκαλύπτουν δυστυχώς αστρονομική αύξηση του αλουμινίου!

 Κι όσο για τα κενά που παρατηρούνται κάποιες φορές στα παχιά χημικά ίχνη χιλιομέτρων στον ουρανό, αυτό φωνάζει ότι αν γενικώς και βολικώς πρόκειται για "εξατμίσεις" αεροπλάνων, όπως λένε οι συνήθεις γνωστοί και ηλίθιοι (ή οι γνωστοί ηλίθιοι), τότε σημαίνει ότι οι πιλότοι έχουν σαλτάρει! Καθώς σβήνουν τις μηχανές και μετά τις...ανάβουν και πάλι!

Ιδού κι άλλο ένα δείγμα "κανονικότητας":

 Καλαμάτα, άνοιξη του 2014 (μια από τις πάρα πολλές χαρακτηριστικές φωτογραφίες από Ελλάδα και όχι μόνο) Εύλογο ερώτημα: αυτοί οι διαγραφόμενοι κύκλοι στον ουρανό (που άφησαν και τα γνωστά και μη εξαιρετέα ίχνη) έγιναν από πιλότους που αν και μετέφεραν κόσμο σε "κανονικά και συνηθισμένα δρομολόγια" εντούτοις τα είχαν τσούξει πριν ή κατά τη διάρκεια των εναέριων δρομολογίων; Εκτός αν τα συμβατικά επιβατικά αεροπλάνα αρέσκονται πού και πού σε τέτοιου είδους κυκλικές πορείες για να διασκεδάζουν ας πούμε τους επιβάτες και να σπάνε τη ρουτίνα της πτήσης και να αφήνουν τις "καλλιτεχνικές τους πινελιές" ως κάτι σαν ουράνια γκράφιτι...

Χημικοί αεροψεκασμοί = τεράστιες νεφώσεις-χνάρια που παραμένουν στην ατμόσφαιρα για πολλή ώρα μετά την εμφάνιση του "αεροψεκαστήρα". Κοιτάξτε επιτέλους προς τους ουρανούς, δεν το'χετε παρατηρήσει ποτέ; Κι όταν το βλέπετε, συχνά το βλέπετε ξανά και ξανά, δεν έχετε ποτέ αναρωτηθεί; Ή οι "επίσημες εξηγήσεις", πιο σωστά η επίσημη ασυναρτησία και βουβαμάρα ή γαργάρα, σας αρκούν και σας πείθουν;

Κι ας μην ανοίξουμε και πάλι αυτό το κολοσσιαίας σημασίας κεφάλαιο: Η παγκόσμια διατροφική Χιροσίμα είναι ήδη εδώ!
Που σχετίζεται άμεσα με τα παραπάνω, ως μια άλλη πτυχή του "project" (αέρας που αναπνέουμε και είδος τροφών που καταναλώνουμε, εμείς τα...δίποδα πουλερικά μέσα στον παγκόσμιο ορνιθώνα).

Και η παράνοια δεν έχει τέλος. Και αιδώ!
Γιατί το αλουμίνιο υπάρχει ως "πρόσθετο" και στα παιδικά εμβόλια. Αυτά που υποτίθεται ότι "ενισχύουν" το ανοσοποιητικό των παιδιών ενάντια σε διάφορες νόσους. Τα εμβόλια! Που αποτελούν τελικά ένα από τα πιο "σοφιστικέ μέσα" παγκόσμιου ελέγχου του πληθυσμού.
 Μια παρανοϊκή πολιτική εμβολιασμών που σ'ένα παρθένο κι αναπτυσσόμενο ανοσοποιητικό σύστημα, όπως αυτό των πρώτων ετών της ανθρώπινης ηλικίας, εισαγάγει κατά κόρον παθογόνους παράγοντες και τοξικά δηλητήρια. Τα οποία προκαλούν ανησυχητικότατες επιπλοκές και μεγάλα προβλήματα στην υγεία και φυσιολογική διανοητική ανάπτυξη των παιδιών.
Αλήθεια..σκεφτήκατε ποτέ αν οι ανεξέλεγκτοι εμβολιασμοί συνδέονται και μετη ραγδαία αύξηση του αυτισμού;
Όπως αυτός εκδηλώνεται μέχρι και το πέμπτο έτος της ηλικίας; Αλλά και με την εκδήλωση σχιζοφρένειας κατά την περίοδο της εφηβείας (ή και νωρίτερα από αυτήν)...Πάντως στις ΗΠΑ η πολύ μεγάλη αύξηση του αυτισμού άρχισε "μυστηριωδώς" να παρουσιάζεται με την αλλαγή της πολιτικής περί εμβολίων (="μπούκωμα" των άτυχων παιδιών στην κυριολεξία), από τη δεκαετία  του 1980. Όπως επισημαίνει και ο επιστήμονας που μιλάει στο βίντεο του τέλους, οι μέσοι παιδίατροι αγνοούν έρευνες και διατριβές για το πώς λειτουργούν κάποιοι μηχανισμοί, όπως η "εξιτοξικότητα" ενός ανοσοποιητικού που δέχεται πληθώρα εμβολιασμών. Οι οποίοι βασίζονται σε κατασκευασμένα "στοιχεία" και ψευδείς επιδημιολογικές μελέτες.

(Όσο για το ποιόν αυτών που "μεριμνούν ακούραστα για την υγεία μας" διαβάστε κι ετούτα για να μπείτε στο "μεγάλο νόημα", αυτό το χωρίς ίχνος...λογικής:
 α) H επέλαση των συνωμοτών και των θανατηφόρων ιών τους κατά του ανθρώπου (1ο μέρος)-Η εξέλιξη της ασθένειας του ιού HIV (Απόσπασμα από το: Κρατική προέλευση, τεκμήρια ότι το AIDS κατασκευάστηκε στο εργαστήριο, του Μποϋντ Ε. Γκρέιβς)
β) H επέλαση των συνωμοτών και των θανατηφόρων ιών τους κατά του ανθρώπου (2ο μέρος) - Αμερικανοί επιστήμονες δημιούργησαν στο εργαστήριο έναν ιό που μοιάζει αρκετά με τον μυστηριώδη εκείνον ιό της "ισπανικής γρίπης" του 1918, ο οποίος σκότωσε περίπου 50 εκατομμύρια ανθρώπους-μια πραγματική μάστιγα της εποχής εκείνης- πολύ περισσότερους από τα θύματα του Α΄παγκόσμιου πολέμου.)

Η δε συσσώρευση τοξικών σωματιδίων στον εγκέφαλο, χάρις στα αεροψεκαζόμενα νανοσωματίδια αλλά (μην το ξεχνάμε) και στο γενικότερο "χημικό μοντέλο" του σύγχρονου τρόπου ζωής,  είναι διά βίου και αφορά πιο πολύ κύτταρα που σχετίζονται με το ανοσοποιητικό. Και πλέον μιλάμε για μια έξαρση νοσημάτων πλήρους φάσματος, από τη γέννηση μέχρι και τα γηρατειά.

(Στο τελευταίο μέρος του βίντεο, το οποίο και παρατίθεται στο τέλος, αναφέρονται επιβλαβείς τροφικές συνήθειες που διεγείρουν την τοξικότητα του αλουμινίου ή αποτελούν από μόνες τους "βόμβες" για την υγεία, αλλά και φυσικές μέθοδοι προστασίας από το αλουμίνιο και τις φλεγμονές που προκαλεί, μετριάζοντας τις επιπτώσεις του κι αποτελώντας κατά κάποιο τρόπο "ασπίδα" για τον οργανισμό. Εξέχουσα θέση κατέχουν ο κουρκουμάς (διαβάστε κι εδώ: κουρκούμι το χρυσό μπαχαρικό που "σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα"), τα ω-3 λιπαρά οξέα (όπως στο ιχθυέλαιο), η βιταμίνη D και C και η Β12 κ.ά.
 Εμείς να προτείνουμε κι έναν θησαυρό της φύσης, το φυτό γλιστρίδα (Οι θεραπευτικές ιδιότητες της γλιστρίδας: έχει επουλωτικές ιδιότητες και πολλά Ω3 λιπαρά ευεργετικά για την καρδιά και αντικαρκινικής δράσης) που μπορεί να φυτρώσει σε οποιοδήποτε κήπο και έχει τεράστια οφέλη για την υγεία και τρώγεται ωμή, πχ στη σαλάτα.)

 "Ένας αποπληθυσμός θα μας σώσει!"
Το'χουν δηλώσει, με διαφορους ευφάνταστους τρόπους, εδώ και δεκαετίες, ανοιχτά και ωμά, ουκ ολίγα "φυντάνια" της παγκόσμιας ελίτ, που "λύνουν και δένουν" με τη συνδρομή της εξαγορασμένης επιστήμης τους και χρησιμοποιούν τις κυβερνήσεις ως γραφικές (αλλά διόλου ακίνδυνες) μαριονέτες ή ως...κωλόχαρτα.

«Κατ’ αρχήν έχουμε τον πληθυσμό. Ο κόσμος σήμερα αποτελείται από 6,8 δισεκατομμύρια ανθρώπους. Και οδεύει προς 9 δισεκατομμύρια. Τώρα, αν κάνουμε μια πραγματικά καλή δουλειά σε νέα εμβόλια, στο σύστημα υγείας και σε υπηρεσίες αναπαραγωγικής υγείας, μπορούμε να τον μειώσουμε πιθανόν κατά 10 ή 15%» Bill Gates sτο συνέδριο TED2010 που πραγματοποιήθηκε στις 18 Φλεβάρη 2010, στο Long Beach της Καλιφόρνια
 Σχέδια Παγκόσμιου Αποπληθυσμού: Οδεύοντας προς την «Τελική Λύση»

Κι αν κάποιος πιπιλίσει τη γνωστή ατάκα-καραμέλα: "αφού μας ψεκάζουν όλους δεν ψεκάζονται μαζί και αυτοί που μας ψεκάζουν, οι ελίτ;"
Να απαντήσουμε επίσης με διαδοχικές ερωτήσεις (ρητορικές;):
Αλήθεια, η εφαρμοσμένη τεχνολογία και η απίστευτη πρόοδος της επιστήμης  σε πολλούς προωθημένους τομείς (όπως, ας πούμε, η  "νανοτεχνολογία" και "νανοχειρουργική") πιστεύετε ότι είναι πραγματικά αυτή που λέγεται και παρέχεται στις μάζες; Άσε που αυτές δεν έχουν και την οικονομική δυνατότητα για πρόσβαση στις πιο εξελιγμένες και "εξωτικές" μορφές τους. Και κατά πόσο υπάρχουν "αντίδοτα"α και "αντίμετρα" απέναντι στην επιδρομή των βαρέων μετάλλων και άλλων παθογόνων παραγόντων, τα οποία ίσως και να μη δουν ποτέ το φως της δημοσιότητας προς όφελος όλης της ανθρωπότητας και τα οποία γνωρίζει πολύ καλά και εκμεταλεύεται ακόμη καλύτερα για ίδιον όφελος η παγκόσμια ελίτ;

" Μαθηματικά του Χάους "

" Το ντοκιμαντέρ του BBC έτος παραγωγής (2008) εξετάζει κατά πόσο οι εξελίξεις στα μαθηματικά στη διάρκεια του τελευταίου αιώνα έχουν αλλάξει τις αντιλήψεις μας γύρω από τις θεμελιώδεις αρχές του κόσμου στον οποίο ζούμε.
Καθώς είμαστε στα πρόθυρα τόσο οικονομικών όσο και κλιματικών ανατροπών, το ντοκιμαντέρ εξετάζει μέσω της μαθηματικής επιστήμης την απροθυμία μας να αντιμετωπίσουμε τις ανατροπές αυτές μέχρι τώρα και θέτει το ερώτημα εάν ακόμα και τώρα, προτιμούμε να εθελοτυφλούμε παρά να αντιμετωπίσουμε σκληρές αλήθειες "

Διαβάστε και το άρθρο για τον "τελευταίο πανεπιστήμονα", που για εμάς αποτελεί "όλα τα λεφτά" ή έστω ένα τεράστιο κεφάλαιο στην επιστήμη που ανατρέπει όλα τα ως τώρα κατεστημένα μοντέλα ερμηνείας του "κόσμου" κι ανοίγει διάπλατα έναν διαστρικό δρόμο προς νέους συναρπαστικούς ορίζοντες: Βόμβα στα θεμέλια της Νευτώνειας Μηχανικής (Jules Henri Poincaré)

" Αστικοί θρύλοι "

Όταν η μυθοπλασία συναντά απτά ιστορικά γεγονότα, ξεκινά το αέναο “ταξίδι” στο χρόνο των πιο «ζωντανών» αστικών θρύλων… Κατάρες, αδικαίωτες ψυχές, μυστικισμός και παράλληλοι, παραμυθένιοι κόσμοι “μπλέκονται” γλυκά, δημιουργώντας τις πιο συναρπαστικές λαϊκές δοξασίες, στο διάβα των αιώνων…

αλιευθέν από το "προσωπικό σύμπαν" του συγγραφέα Παντελή Γιαννουλάκη

Είθε το '17άρι να μας οδηγήσει πιο κοντά στο νόημα, όχι αυτό των "ιερών βιβλίων" ή των οθόνων...

Για τις φετινές "εορταστικές ημέρες " τι θα μπορούσαμε να πούμε;
 Πιστεύω τα'χουμε πει και παλιότερα έτσι όπως τα νιώθαμε, τα εισπράτταμε από το βομβαρδισμό εικόνων, γεγονότων και καταστάσεων και "κλίματος", τις ίδιες με τις σημερινές, όπως και τότε, ημέρες:

  Να γιορτάζει ή να μη γιορτάζει κανείς;
: "Το μεγάλο εορταστικό δέντρο τούς φαινόταν ειρωνικό προς τους διαβάτες, που προχωρούσαν στην πλειοψηφία τους σαν ολότελα χαμένοι σε δίνες από έγνοιες και με σκυμμένα τα κεφάλια. Μπορεί να δέσποζε στο κέντρο της πολυσύχναστης πλατείας, μπορεί να έβριθε από στολίδια και να φωτοβολούσε σαν  πυροτέχνημα μέσα στη νύχτα, αλλά…Κάτι δεν τους πήγαινε καλά.
Ούτε τα λαμπιόνια, ούτε τα στολίδια, ούτε οι κράχτες αγιοβασίληδες μπροστά σε εμπορικά μαγαζιά, ούτε οι αγιοβασίληδες με τα ξωτικά και τα πόνυ που χρέωναν τις φωτογραφίες των πιτσιρικιών μαζί τους σε προσιτές τιμές, ούτε τα ανάλογα εορταστικά τραγουδάκια με τα οποία τα εξωτερικά ηχεία βομβάρδιζαν τους κεντρικούς δρόμους, τίποτε απ’όλο αυτό το «πακέτο» δεν τους έκανε εντύπωση. Ούτε τους γέμιζε με κάτι από αυτό που αποκαλούνταν (έστω και προσωρινή) αγαλλίαση των ημερών. Η οποία αμέσως μετά χανόταν κάπου μεταξύ λογαριασμών που κρέμονταν σα θηλειές σε λαρύγγια και μεταξύ μιας δυσβάσταχτης φοβίας ότι τα χειρότερα έρχονται, σαν τους καλικάντζαρους που θα αποτέλειωναν το ροκάνισμα του δέντρου της ζωής."

Αυτές τις "άγιες ημέρες" που έρχονται μίλα μου για άλλα πράγματα...

: " Μη μου μιλάς για ζεστασιά μεταξύ των ανθρώπων, μέσα στο χειμωνιάτικο κρύο που τρέφεται με την αιθαλομίχλη πάνω από τις πόλεις θυτών και θυμάτων. Για να μην τραφεί με ξέψυχους από την ανάσα του ανθρώπους.

Mη μου μιλάς για ευτυχία! Μη μου μιλάς για χαμόγελα!
Μας τα έχει ήδη πει η Coca Cola, που ξεδιψάει τη λαχτάρα μας για λίγες στιγμές ευτυχίας. Μη με ρωτάς πώς το καταφέρνει. Ο καλός κοιλαράς παππούλης, μέσα σε έναν κόσμο με τουμπανιασμένες από την πείνα κοιλιές, αυτός με τη γενειάδα και τον παιχνιδόσακο συνυπογράφει, κι αυτό μετράει.

Ρομποτοποίηση προ των πυλών

Καθοδόν προς τον Τεχνομεσαίωνα;

του Πέτρου Αργυρίου 

 Εχουμε αναρωτηθεί, άραγε, ποιο θα είναι το μέλλον της αυτοκίνησης; Δεν χρειάζεται να παιδευόμαστε και πολύ για να το βρούμε. Μας το προδίδει η ίδια ή λέξη. Το μέλλον της αυτοκίνησης είναι τα... αυτοκινούμενα αμάξια! Κι είναι πολύ πιο κοντά από ό,τι η φαντασία μας μάς επιτρέπει να δούμε, καθώς είναι μια επανάσταση που άργησε για δεκαετίες.

Ας δούμε, λοιπόν, το γιατί και το πώς συμβαίνει τώρα:

To 2009 ανοίγει στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια η εταιρία Uber. Η Uber είναι μια πλατφόρμα που, αναγνωρίζοντας τους περιορισμούς και τα προβλήματα των παραδοσιακών ταξί και τη μεγάλη ζήτηση για μετακινήσεις εκτός των αστικών κέντρων, συνδύασε τη διαθεσιμότητα υποεκμεταλλευόμενων ΙΧ, τη μείωση του μέσου εισοδήματος και την ανάγκη για μετακινήσεις και μεγαλύτερη ελευθερία σε αυτές και συνέδεσε οδηγούς/ιδιοκτήτες ΙΧ με πελάτες, κρατώντας ένα ποσοστό για κάθε διαδρομή που ο πελάτης πληρώνει στον οδη­γό.

Μέσα σε λίγα μόλις χρόνια και παρά τις αντιδράσεις από εταιρίες ταξί και τοπικές κυβερνήσεις που έφθασαν μέχρι και στην απαγόρευση της λειτουργίας τοπικά, η εταιρία έγινε κολοσσός με τζίρους πολλών δισ.

Το δρόμο της ακολούθησε και η κινέζικη κρατική εταιρία Didi, η οποία μετά από ένα πόλεμο με την Uber, την ανάγκα­σε σε συμβιβασμό, παραγκωνίζοντάς την από το τεράστιο πεδίο της Κίνας, με αντάλλαγμα ένα μικρό ποσοστό από τα κέρδη της.

Τα προβλήματα της Uber, πέρα από την αντίδραση των ταξιτζήδων, προέρχονται από τη συμπεριφορά των οδηγών της που, αρχικά, δεν υπάρχει τρόπος να ελεγχθεί, παρότι στην πλατφόρμα υπάρχει σύστημα αξιολόγησης από τους ίδιους τους πελάτες που εκ των υστέρων διαμορφώνουν το προφίλ του οδηγού, ώστε να γνωρίζει ο πε­λάτης σε αδρές γραμμές το σε ποιον περίπου εμπιστεύεται τη μετακίνησή του και αντιστρόφως.

Εάν ο κόσμος τους...

...είναι ένα μουντό, ζοφερό, αφιλόξενο, εχθρικό, άγριο και γεμάτο ύπουλα αρπαχτικά και απειλητικές σκιές δάσος...

   ....τότε επιλέγουμε να είμαστε σαν το χαμένο, μελετηρό, "αιώνιο παιδί" του παραπάνω σκίτσου ("Lost in the woods" - αλιεύτηκε από το υπέροχο Inidental Comics )

Στήνοντας τον δικό μας ζεστό, ζωηρόχρωμο, στοχαστικό και συνάμα εξερευνητικό και προπαντός άφοβο κόσμο μέσα στον παγωμένο τους αντίκοσμο...

Εφόσον επιθυμούμε να διατηρήσουμε την ατομικότητα, την ακεραιότητα και τη φαντασία μας και να υπερασπίσουμε, και κυρίως να εξελίξουμε, την πραγματική ανθρώπινη φύση μας...

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος... τουλάχιστον για εμάς.

  (το προσωπικό μου κουκκούλι...) 

Παράξενα πράγματα, ε; - " NASA just saw something come out of a black hole for the first time ever"

Όχι, η πραγματική κατάσταση στο ηλιακό μας σύστημα και σε ολόκληρο το σύμπαν δεν είναι αυτή που μας λένε.

You don’t have to know a whole lot about science to know that black holes typically suck things in, not spew things out. But NASA just spotted something mighty strange at the supermassive black hole Markarian 335.

Two of NASA’s space telescopes, including the Nuclear Spectroscopic Telescope Array (NuSTAR), miraculously observed a black hole’s corona “launched” away from the supermassive black hole. Then a massive pulse of X-ray energy spewed out. So, what exactly happened? That’s what scientists are trying to figure out now.

“This is the first time we have been able to link the launching of the corona to a flare,” Dan Wilkins, of Saint Mary’s University, said. “This will help us understand how supermassive black holes power some of the brightest objects in the universe.”

NuSTAR’s principal investigator, Fiona Harrison, noted that the nature of the energetic source is “mysterious,” but added that the ability to actually record the event should provide some clues about the black hole's size and structure, along with (hopefully) some fresh intel on how black holes function. Luckily for us, this black hole is still 324 million light-years away.

So, no matter what strange things it’s doing, it shouldn’t have any effect on our corner of the universe.

πάρθηκε από  http://www.blastr.com/2015-11-4/nasa-just-saw-something-come-out-black-hole-first-time-ever

Kαι μετά από αυτό το "στέμμα" που έκπληκτοι οι επιστήμονες της Never A Straight Answer - = "Ποτέ μια ξεκάθαρη απάντηση" ή NASA - είδαν να εξέρχεται ή σωστότερα να "φτύνεται"  από μια μαύρη τρύπα, ξαναδιαβάστε τις παρακάτω παλιότερες αναρτήσεις μας δίνοντας και τη δέουσα προσοχή στις φωτογραφίες που τις συνοδεύουν: 
  "Κοσμοσυρροή" πάνω από τον πλανήτη γη!
Γέμισε " μικρά φεγγάρια " η διαστημική γειτονιά του Δία και του Κρόνου!

Μάρτιος του 2012: παρατηρήστε μια από τις πιο συγκλονιστικές φωτογραφίες όπου ξεκάθαρα φαίνεται γιγαντιαίο αντικείμενο με ενεργειακή δίνη ή δέσμη από -ή προς- αυτό και προς -ή από- τον ήλιο!!! Κάτι σαν "ανεφοδιασμός καυσίμων" να υποθέσουμε;

Συνδέστε: H "απομυθοποίηση του Αη Βασίλη": Νομίζετε ότι τα έχετε ακούσει όλα γύρω από το πολύ μεγάλο, και σκόπιμα υποβαθμισμένο από ΜΜΕ και "ειδικούς", θέμα των A.T.I.A. ;
Και θυμηθείτε κι αυτό περί αξιοπιστίας και "καθαρών λόγων" της ΝΑΣΑ: Δεν μας τα λέει καθόλου καλά η "μαντάμ NASA" για τη Σελήνη!

Όσο για "μεγάλες εκρήξεις" -ή εκκενώσεις- από τα οπίσθια του κοσμικού "τίποτα" και δημιουργίες των πάντων:
 Big Bang και "περίφημες εξισώσεις" και απορίες αφελών μυαλών

" Η ευλογία ενός αναγνώστη "

 Η ευλογία ενός αναγνώστη

" Mακάρι το μέλλον σου να είναι δυστοπικό.
   Μακάρι οι μύθοι σου να βγουν αληθινοί.
   Μακάρι τα παραμύθια σου να είναι αποκρουστικά.
   Μακάρι τα ποιήματά σου να είναι χαϊκού.
   Μακάρι οι συμβουλές βοήθειας του εαυτού σου να σε βοηθήσουν.
   Μακάρι οι ήρωές σου να είναι τραγικοί.
   Μακάρι οι αναζητήσεις σου να είναι επικές.
   Μακάρι η αντίληψή σου περί ρεαλισμού να είναι μαγική ".
του  GRANT SNIDER
από το incidental comics

Προβληματισμοί πάνω σ'ένα άλλο εκπληκτικό έργο του ίδιου εμπνευσμένου καλλιτέχνη: ένα "περίεργο" μονοπάτι της ανθρώπινης αντίληψης
Όσο για το παραπάνω σκίτσο, η μόνη απόπειρα σχολιασμού - ή κάτι ως "ανάλυσης" - που νιώθω ότι θα ήταν η πιο αντιπροσωπευτική από μέρους μου δεν είναι παρά η παράθεση ενός παλιότερου κειμένου:

To νηπιαγωγείο στην άκρη του γαλαξία (ή το είδος των αιώνιων εφήβων)

Ο Μπέρναρντ Σω είχε τονίσει στη θεατρική του παραβολή "Επιστροφή στο Μαθουσάλα"(1922) ότι αν και οι άνθρωποι ωριμάζουν σεξουαλικώς από την εφηβεία, εντούτοις παραμένουν ανώριμοι συναισθηματικά σε όλο το υπόλοιπο διάστημα της ζωής τους. Σαν να κολλάνε στο στάδιο της εφηβείας και παραμένουν εκεί ως το θάνατο! Λες και, για να φτάσουν σε μια πλήρη συναισθηματική ωριμότητα και σε μια ανάλογη διανοητική ολοκλήρωση, θα τους ήταν απαραίτητη μια παρατεινόμενη, μια πολύ πιο μεγάλη διάρκεια ζωής. Και ο Ιρλανδός δραματουργός κατέληγε στο να προτείνει ως κατάλληλη ηλικία αυτή των...τριακοσίων ετών!

Χμ!
Ζούμε μέσα σε ένα "πλανητικό νηπιαγωγείο"  (να το πούμε κι έτσι), το οποίο βρίθει από ρομποτικούς αυτοματισμούς που κατευθύνουν αδιάκοπα την επίγεια πορεία των δίποδων νηπίων, υπερκαλύπτοντας τις ελάχιστες και παροδικές εκείνες αναλαμπές επαφής με έναν ανώτερο εαυτό ή με αυτό που θα μπορούσε και να προσδιοριστεί ως...υπερσυνείδηση! Ζούμε μέσα σε μια πλανητική γωνιά του γαλαξία που ξεχειλίζει από των ανήλικων κατοίκων της τις αγκυλώσεις, τις ιδεοληπτικές τους εμμονές, το δογματισμό και τη μυωπική τους αντίληψη, από τα παιχνίδια διαστροφών και ολέθρου, από τις αυτοκαταστροφικές τους τάσεις, από τον παθολογικό φόβο και τη φονική εχθρικότητα των "νηπίων" προς ό,τι κι όποιον δεν καταλαβαίνουν. Κι άραγε αρκούν ακόμα και τρεις αιώνες για να βγει ένα είδος από την υπερπαρατεταμένη "καυλωμένη εφηβεία" του; Αυτό το στάδιο που έχει καταντήσει αβάσταχτο βάρος στις πλάτες των αιώνων του γήινου χρόνου (διότι ο χρόνος στο διάστημα ή το σύμπαν απέχει παρασάγγας ως έννοια και πραγματικότητα από αυτό που συμφώνησαν μεταξύ τους οι περισσότεροι γήινοι ότι ισχύει)  και να απαλλαγεί από τη νηπιακή του μωρία; Ώστε στο τέλος να φτάσει σε αυτή την ρημάδα την "ενηλικίωσή του", ως είδος! Και, ως κάτι σαν happy end στο story της Εξέλιξης, να καταφέρει  να οικοδομήσει μια ολοκληρωμένη και συμπαγή συλλογική προσωπικότητα.

Και πάλι χμ!

Ο Φρουρός

Ήταν μούσκεμα, βρώμικος και γεμάτος λάσπη, και πεινούσε και κρύωνε και βρισκόταν πενήντα χιλιάδες χρόνια φωτός μακριά από το σπίτι του.

Ένας ξένος ήλιος έδινε ένα παγερό, γαλάζιο φώς και η βαρύτητα, διπλή από κείνη που ‘ξερε, μεταμόρφωνε την κά­θε του κίνηση σε αγωνία.

Όμως, ύστερα από δεκάδες χιλιάδες χρόνια, αυτή ή γωνιά του πολέμου δεν είχε αλλάξει. Hταv βολικιά για τους αεροπόρους, με τα καλογυαλισμένα διαστημόπλοιά τους και τα υπερόπλα τους. Σε τελευταία ανάλυση, όμως, πάντα έπρεπε να επέμβει ο πεζός, ο φαντάρος, να πιάσει μια θέση και να την κρατήσει με το αίμα του, σπιθαμή με σπιθαμή, όπως σ’ αυτόν τον καταραμένο πλανήτη ενός αστερισμού πού δεν ήξερε ούτε καν τ’ όνομά του ως την ήμερα που τον ξεμπαρκάρανε εκεί. Και τώρα ήταν «ιερόν έδαφος» γιατί είχε φτάσει εκεί και ο εχθρός. Ο εχθρός, ή μοναδική άλλη έξυπνη ράτσα του Γαλαξία… αιμοβόρα, σιχαμένα, αποκρουστικά τέρατα.

H πρώτη επαφή είχε γίνει κοντά στο κέντρο τού Γαλα­ξία, μετά από τον αργό και δύσκολο αποικισμό έκατοντάδων πλανητών. Και έγινε πόλεμος, αμέσως. ’Εκείνοι είχαν αρχίσει να χτυπούν χωρίς να κάνουν την παραμικρή προσπάθεια για κάποια συμφωνία, κάποια ειρηνική λύση.

Τώρα, πλανήτης με πλανήτη, έπρεπε να πολεμούν, με τα δόντια και με τα νύχια.

Ήταν μούσκεμα, βρώμικος και γεμάτος λάσπη και πει­νούσε και κρύωνε και η μέρα ήταν πελιδνή και σάρωνε τα πάντα ένας βίαιος άνεμος που του πονούσε τα μάτια. Μα οι εχθροί προσπαθούσαν να εισχωρήσουν και κάθε προχωρημένο φυλάκιο είχε ζωτική σημασία.

Καθόταν με τα νεύρα τεντωμένα, με το ντουφέκι έτοιμο. Πενήντα χιλιάδες χρόνια φωτός μακριά από την πατρίδα του, να πολεμά σ’ ένα κόσμο ξένο και ν’ αναρωτιέται αν θα τα κατάφερνε ποτέ να γυρίσει ζωντανός πίσω.

Και τότε είδε έναν από Εκείνους να σέρνεται προς το μέρος του. Σημάδεψε και πυροβόλησε. Ο εχθρός ούρλιαξε μ’ εκείνον τον ανατριχιαστικό, φρικαλέο τρόπο που ούρλιαζαν όλοι τους και δεν σάλεψε πια. Το ουρλιαχτό και το θέαμα του νεκρού τον κατατάραξαν. Πολλοί, με το πέρασμα του χρόνου είχαν συνηθίσει πια. Μα εκείνος όχι. Ητανε πλάσματα πολύ σιχαμένα, με δύο χέρια και δύο πόδια, μ’ εκείνο το δέρμα, εμετικά ασπρουλιάρικο και χωρίς λέπια.


Φρέντρικ Μπράουν «Ο Φρουρός». Πρωτότυπος τίτλος «Sentry» / Φεβρουάριος 1954


το διαβάσαμε ΕΔΩ

Colin Wilson – O ξένος (The Outsider). Περιπλανήσεις του αταίριαστου στον κόσμο των δημιουργών

Χριστούγεννα του 1954, κι ο Κόλιν Γουίλσον (Λέστερ, 1931) τα περνάει στο παγερό δωμάτιό του στο νότιο Λονδίνο, με εορταστικό δείπνο μια κονσέρβα, ενώ για εξοικονομήσει χρήματα έχει περάσει ήδη το καλοκαίρι του σ’ έναν αδιάβροχο υπνόσακο στο πάρκο Χάμπστεντ. Προσπαθεί να γράψει το μυθιστόρημα Τελετουργία στο σκοτάδι, με θέμα έναν δολοφόνο βασισμένο στον Τζακ τον Αντεροβγάλτη και κάποια στιγμή αισθάνεται πως βρίσκεται στην ίδια θέση με αγαπημένους του λογοτεχνικούς ήρωες, Ντοστογεφσκικούς, Ριλκεϊκούς, Χαμσουνικούς: εντελώς αποκομμένος από την υπόλοιπη κοινωνία. H ιδέα για ένα βιβλίο πάνω στον Ξένο στην λογοτεχνία μόλις είχε γεννηθεί.

Σύμφωνα με τον Γουίλσον οι πάντες έχουν τις επικίνδυνες, ακατονόμαστες παρορμήσεις να γίνουν Ξένοι, ενώ ο καθωσπρεπισμός, η φιλοσοφία, η θρησκεία απλώς αποπειρώνται να εξωραΐσουν αυτή τη ροπή στο βάρβαρο και το πέρα από κάθε λογική. Ο Ξένος αισθάνεται έτσι επειδή απηχεί μια διαφορετική αλήθεια. Αυτή ακριβώς η ιδιοσυγκρασία του αταίριαστου με το περιβάλλον δεν σταμάτησε ποτέ να τον απασχολεί σε μια σειρά έργων, πρώτο απ’ τα οποία ήταν αυτό εδώ: ο εντοπισμός, η παρουσίαση και η πλήρης εμβάθυνση σε κάθε είδους και μορφής Ξένου σε σημαντικά λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά έργα: στον Ξένο και τον Μύθο του Σισύφου του Καμύ, στη Ναυτία του Σαρτρ, στον Χ. Τζ. Ουέλλς (Ο νους τα όρια των δυνάμεών του), σε διηγήματα του Χέμινγουεϊ, στο Ημερολόγιο του Νιζίνσκι, στα γραπτά του Τ.Ε. Λώρενς (της Αραβίας), φυσικά στα έργα των Κάφκα, Ντοστογέφσκι, Έσσε αλλά και στους Νίτσε, Έλιοτ, Μπλέικ, Μπαρμπύς, Σω, Βαν Γκογκ, Γκουρτζίεφ κ.ά.

Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1956 κι ο Γουίλσον στα 24 του γινόταν το πρόσωπο της συζήτησης, μαζί με τον Τζον Όσμπορν που είχε ανεβάσει το Look back in anger (στα ελλ. Οργισμένα Νιάτα), κατατασσόμενος αυτόματα στην κατηγορία των “angry young men”, ευρύτερα δε στην γενιά των Έλβις, Άρθουρ Μίλερ, Φράνσις Μπέικον. Σε λιγότερο από ένα χρόνο, θα χάσει την καθολική αποδοχή το ίδιο ακαριαία όπως την είχε κερδίσει. Ο ίδιος δήλωσε αργότερα πως εκείνη η ταχύτατη άνοδος και πτώση και η άμεση φυγή του από το Λονδίνο τον έσωσαν από το γνωστό πανηγύρι των πάρτι της ματαιοδοξίας και της αυταρέσκειας του σιναφιού. Ούτως ή άλλως η ιδιόρρυθμη και αμφιλεγόμενη, πλην εξαιρετικά ενδιαφέρουσα λογοτεχνική του – και όχι μόνο – πορεία είχε ήδη αρχίσει.  Ο Γουίλσον έφτιαξε το προσωπικό του φιλοσοφικό σύστημα του «νέου υπαρξισμού» κι εξέδωσε αναρίθμητα άλλα βιβλία, με ιδιαίτερη προτίμηση σε θέματα μεταφυσικής, επιστημονικής φαντασίας, μυστηρίων, εξωγήινης ζωής, μαγείας, αλλά και τους τομείς της ψυχολογίας και της εγκληματολογίας.

 Δεν θα μπορούσα να δεχτώ τη θανατολατρεία του ρομαντικών ούτε τη στωική ηττοπάθεια του υπαρξισμού.…Δεν με διακρίνει η κατηφής και ηττημένη τάση που διέπει τόσο μεγάλο μέρος της σύγχρονης λογοτεχνίας. Αισθανόμουν ότι δεν είχα καμιά πρόθεση να ηττηθώ ή να εξολοθρευτώ Από την άλλη πλευρά, δεν έτρεφα καμιά απολύτως συμπάθεια για την οκνηρή και πνευματικά δειλή σχολή βρετανών φιλοσόφων …που διαβεβαιώνουν ότι το όλο πρόβλημα δεν έχει νόημα και ότι καλά θα κάνουμε να δεχτούμε τους μίζερους μικροπεριορισμούς μας. Μου φαινόταν επιτακτική ανάγκη να βρεθεί κάποια λύση. Εδώ, η εκ φύσεως αισιοδοξίας μου ήταν πλεονέκτημα. Γιατί όταν διάβαζα τον Σαρτρ, τον Καμύ ή τον Γκρέιαμ Γκρην, ένιωθα να απορρίπτω λόγω ιδιοσυγκρασίας τον πεσιμισμό τους…Είχα την υποψία ότι το πρόβλημα τους άφηνε ηττημένους, επειδή δεν το είχαν αντιμετωπίσει με τη δέουσα επιθετικότητα (σ. 277-278).

Εκδ. Οξύ, 2006, μτφ. Γιάννης Ανδρέου, σελ. 302, με σημειώσεις και ευρετήρια.

Πρώτη δημοσίευση: mic.gr

εμείς το διαβάσαμε στο Πανδοχείο

(σύντομα θα επανέλθουμε στον μεγάλο αυτό στοχαστή και στις "παραψυχολογικές ανησυχίες" του )

Ο Πήλινος Στρατός της Κίνας

και η θεωρία του «Έλληνα ταξιδευτή» 
Αρχαιοελληνικές επιρροές στην Κινεζική Τέχνη

Toυ Νίκου Κατσινόπουλου


Μια εντυπωσιακή θεωρία, ιστορικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, παρουσίασαν τα ΜΜΕ σε ολόκληρο τον κόσμο, στα μέσα Οκτωβρίου. Αφορμή έδωσε ένα ντοκιμαντέρ του BBC, με τίτλο Ο Μεγαλοπρεπέστερος Τάφος στη Γη: Μυστικά της Αρχαίας Κίνας (The Greatest Tomb on Earth: Secrets of Ancient China), το οποίο είχε προβληθεί εκείνη την περίοδο στη Βρετανία.

Η θεωρία που παρουσιάζεται στο ντοκιμαντέρ υποστηρίζει, σε γενικές γραμμές, ότι η Κίνα είχε επαφές με πολιτισμούς και λαούς της Δύσης, νωρίτερα από τον 13ο αιώνα μ.Χ., την εποχή δηλαδή των ταξιδιών του Μάρκο Πόλο στη μακρινή Ανατολή. Το πιο ενδιαφέρον, όμως, είναι ότι «εμπλέκει» τους Αρχαίους Έλληνες στη δημιουργία του περίφημου Πήλινου Στρατού, ο ο­ποίος «προστατεύει» το ταφικό σύμπλεγ­μα του πρώτου Κινέζου αυτοκράτορα.

Ο Τσιν Σι Χουάνγκ ανέλαβε τον θρόνο του βασιλείου του το 246 π.Χ., σε ηλικία 13 ετών, και ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας το 221 π.Χ., όταν κατάφερε να υποτάξει τα έξι αντιμαχόμενα βασίλεια της περιοχής, δημιουργώντας την Αυτοκρατορία της Κίνας.

Όπως υπολογίζουν οι ειδικοί, βασισμένοι σε αρχαία κινέζικα Χρονικά, ο Τσιν άρχισε να κατασκευάζει το ταφικό συγκρότημά του λίγο καιρό αφότου ανέλαβε την εξουσία, κοντά στη σύγχρονη πόλη Ξιάν, στην επαρχία Σάανξι. Θεωρείται ένα από τα εντυπωσιακότερα και μεγαλύτερα ταφικά συγκροτήματα της Αρχαιότητας, καταλαμβάνοντας έκταση 98 τ. χιλιομέτρων, σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις των αρχαιολόγων. Η κατασκευή του διήρκεσε περίπου 37 χρόνια, και απαιτήθηκαν περισσότερα από 700.000 άτομα για να ολοκληρωθεί.

Ο Πήλινος Στρατός αποτελεί τμήμα αυτού του εντυπωσιακού έργου. Περισσότεροι από 8.000 στρατιώτες, οι στολές των οποίων έφεραν εντυπωσιακά χρώματα αρχικά, άλογα, άμαξες, διοικητικοί υπάλληλοι, ακροβάτες, κατασκευασμένοι από πηλό σε φυσικό μέγεθος, αλλά και εξωτικά ζώα από πηλό και μέταλλο, αποτελούσαν τη νεκρική συνοδεία του πρώτου Αυτοκράτορα.

Ο τεράστιος αυτός στρατός ήταν τοποθετημένος χαμηλότερα στο έδαφος, σε κτιστούς διαδρόμους και λίγες μικρές αίθουσες, και είχε καλυφθεί από χώμα και βλάστηση για περισσότερα από 2.000 χρόνια. Ανακαλύφθηκε τυχαία, το 1974, από Κινέζους αγρότες που προσπαθούσαν να ανοίξουν ένα πηγάδι. Και αυτό αποτέλεσε την αρχή όχι μόνο μιας από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις της σύγχρονης Αρχαιολογίας, αλλά φαίνεται ότι θα διαφοροποιήσει και αντιλήψεις που υπάρχουν σχετικά με τον Κινεζικό Πολιτισμό και τις σχέσεις του με τη Δύση.

Οι αρχαιολογικές ανασκαφές που διεξάγονται στην περιοχή τα τελευταία 40 χρόνια, σε συνδυασμό με ευρήματα από άλλες περιοχές της Κίνας, αναλύσεις γενετικού υλικού και αρχαίων κειμένων, έρχονται να ισχυροποιήσουν παλαιότερες, «ακραίες» πεποιθήσεις «ρομαντικών» αρχαιολόγων, ότι η Κίνα είχε επαφή με τη Δύση τουλάχιστον από τον 3ο αιώνα π.Χ., αν και κάποιοι πιστεύουν ότι αυτό μπορεί να φθάνει ακόμη και 12 αιώνες π.Χ.

Επιρροές από Αρχαίους Έλληνες

Από τα πρώτα κιόλας χρόνια των ανασκαφών στους υπόγειους διαδρόμους και της αποκάλυψης του Πήλινου Στρατού, οι αρχαιολόγοι είχαν να δώσουν εξηγήσεις σε μια σειρά «παράδοξων» δεδομένων. Επρόκειτο σίγουρα για έναν εκπληκτικά μεγάλο αριθμό αγαλμάτων (τότε οι εκτιμήσεις ήταν για 3 έως 4 χιλιάδες). Ωστόσο, ήταν «προβληματικό» το φυσικό μέγεθός τους (οι στρατιώτες έχουν ύψος 1,8 μέτρα, ενώ οι αξιωματικοί 1,90 μέτρα), η φυσική ρεαλιστική απόδοσή τους και τα διαφορετικά χαρακτηριστικά προσώπου σε καθένα από αυτά.

ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΟΙ!

Έχω την εντύπωση ότι τα παρακάτω λόγια του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη εκφράζουν με τον πιο πικρό, εύστοχο και μεστό τρόπο το πνεύμα ή την πραγματικότητα που κάποιοι θέλουν να επιβάλλουν στις εποχές που μας ταλανίζουν - ποιοι; τοις πάσι γνωστόν, αλλά μην ξεχνάμε και αυτούς που επιμελώς παραμένουν άγνωστοι ή αθέατοι - :

" Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι. Τους συγχωρώ έναν-έναν όλους "

Ξέρετε. Όλους αυτούς, τους πλείστα "δώρα φέροντας" προς όλους εμάς, από διάφορα πόστα ή βαθμίδες άσκησης εξουσίας κι ελέγχου, καθόλου αμελητέας έως καταλυτικής επιρροής και παγίωσης συγκεκριμένων status quo στην κοινωνία. Οι οποίοι όσο κι αν έχουν επιστρατεύσει κάθε είδους ξηλωμένη επιχειρηματολογία και αντιστροφή νοημάτων και εννοιών για να μας πείσουν να συμμορφωθούμε εις τας υποδείξεις και να αποδεχτούμε τις μεθοδεύσεις τους - ακόμα κι αν βγάζουν μάτια ότι είναι κατάφωρα αντίθετες τόσο ως προς τα συμφέροντα έως και ως προς την ίδια την εξέλιξή μας ως είδος- είναι αδύνατον πια να κρύψουν απ'την κοινή θέα το σημάδι με ανεξίτηλη γραφή: ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΟΙ! Αυτό που είναι χαραγμένο πάνω στα άδεια τους βλέμματα, στα ψεύτικα σαν τις προθέσεις τους χαμόγελα, στα προσβλητικά για τη στοιχειώδη ανθρώπινη νοημοσύνη λόγια τους. Και το οποίο ουδόλως, βέβαια, τους ταράζει.

Αλλά αν μπορούμε να δούμε τον σύγχρονο κόσμο αποστασιοποιημένα από όλες τις λειτουργίες, τις πτυχές και τις στρώσεις του, τόσο σε υλικό όσο και σε νοητικό επίπεδο, τότε ίσως και να οδηγηθούμε σε μια διαπίστωση, με επώδυνο τρόπο. Ότι, δηλαδή, ο κόσμος μας ως σύνολο ευνοεί την ανάπτυξη του κομφορμισμού, τη συνήθεια της υπακοής και υποταγής σε πιέσεις, την κυριαρχία της παραίτησης και παθητικότητας του ανθρώπινου πλάσματος, την "κανονικότητα" έλλειψης σύνδεσης του καθενός με τον ίδιο του τον εαυτό -πόσο μάλλον με τον άλλο άνθρωπο!- και την εγκατάλειψη της τέχνης άσκησης της ελευθερίας τόσο του ατόμου όσο και του συνόλου.
 Και αυτό ίσως μας κάνει όλους μας, ή τουλάχιστον -κι εδώ άραγε πόσο μετράει το επίρρημα "ευτυχώς";- τους περισσότερους, ασυγχώρητους!

Ο Ένοικος...

Το αγκυροβόλημα σ'ένα πρωτόγνωρα νέο λιμάνι

Με Μινωίτες και Φοίνικες θαλασσόλυκους έπλεα στης Μεσογείου τη λαομάνα λεκάνη. Για να περάσουμε τις Στήλες του Ηρακλέως, μεθυσμένοι από το κάλεσμα του Αγνώστου.

Συντροφιά με Αιγύπτιους ιερείς, τον Λάο Τσε και τον Εμπεδοκλή κι άλλοτε με πυθαγόρειους, τον Πλωτίνο και τον Τζελαλεντίν Ρουμί, ξετυλίγαμε με λόγια και σκέψεις-νήματα του Αινίγματος το μεγάλο κουβάρι.

Με των Μάγιας τους σοφούς γέροντες σκοπεύαμε τα αρχαία μυστικά των αστερισμών με άγρυπνη, αλάνθαστη σχεδόν ματιά. 

Από των Βίκινγκς τα ατρόμητα καράβια αντίκριζα με άγρια ικανοποίηση μια νέα θρυλική στεριά.

Με τους αδάμαστους Ντακότα στ'ανοιχτά λιβάδια του Μανιτού καλπάζαμε τη μέρα ανάμεσα στους βίσωνες. Και μαζεμένοι γύρω απ'της νύχτας τη φωτιά τραγουδούσαμε τις ιστορίες μας και με του σαμάνου τα οράματα πέφταμε σ'έκσταση. Και πέσαμε όρθιοι μέχρι ενός κι απ'τις γεμάτες μίσος σφαίρες των βαρβάρων απ'την Ανατολή.

Με τους Ινουίτ στο μεγάλο Βορρά όργωνα με έλκυθρα τον πάγο και της σελήνης τις παράξενες διηγήσεις ακούγαμε τα βράδια με δέος.

Και με των "θεών" τα ιπτάμενα πλοία είχαμε ρίξει άγκυρες από πολύ παλιά σ'ένα φιλόξενο πλανήτη σε κάποια απόμερη γωνιά του γαλαξία..

Πόσες ακόμα γυροβολιές, πόσοι κύκλοι, πόσα πισωγυρίσματα μας προσμένουν; Πόσα πειρατικά και κουρσεμένα πληρώματα του άχρονου Χρόνου; 
Πόσα επικηρυγμένα πακέτα θαυμαστών αληθειών είναι για να μας προσφερθούν ακόμα; Πόσες αφηγήσεις σοφίας κι ανήκουστων ιστοριών είναι να ειπωθούν σα ψίθυροι ανέμων για όσους ξέρουν να γρικούν..


 Ώσπου να στεγνώσουν τα ποτάμια αίματος της Ιστορίας, της σαλεμένης βίας να καταλαγιάσει ο αχός, να καταρρεύσουν τα αραχνιασμένα σχοινιά των μαριονετίστων, να γκρεμιστούν στις πιο ανήλιαγες αβύσσους της λήθης όλες οι παραχαράξεις του γνήσιου κι όλα τα ψυχοεργαλεία, οι σημαίες, τα οικόσημα, τα σύμβολα με τα κοπάδια από πίσω..

κι ο Άνθρωπος να συμφιλιωθεί με το προδομένο θαύμα της φύσης του!

Ο Ένοικος...

"Ο Μυστικός Κόσμος των Βιβλίων"

 Αν έχεις ένα κήπο και μια βιβλιοθήκη, έχεις όλα όσα σου χρειάζονται.

Κικέρων, Ρωμαίος ρήτορας και πολιτικός

 "Οι άνθρωποι στην Ελλάδα που διαβάζουν οτιδήποτε εκτός από εφημερίδες είναι 0,5%! Δηλαδή περίπου 50.000 άτομα. Και με τις εφημερίδες μαζί γίνεται περίπου 1,5 με 2%! "

 Μια ομιλία πάρα άκρως ενδιαφέρουσα, διαφωτιστική και από ιστορική άποψη, αποκαλυπτική, στοχαστική και συνάμα απολαυστική:

Ομιλία του συγγραφέα Παντελή Γιαννουλάκη, με τίτλο "Ο Μυστικός Κόσμος των Βιβλίων", στην Αθήνα, 17/3/2008, στο θέατρο "Προσκήνιο".

Το δεύτερο μέρος εδώ:
 https://youtu.be/uvZqAqUvyO4

 Διαβάστε από τον ίδιο:
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΤΡΟΜΟΥ
ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

" το οφείλουμε στην ανθρωπότητα την ίδια.."

Άραγε η ανθρώπινη ανάγκη για έρευνα και αποκαλύψεις είναι γενετικό χαρακτηριστικό; Αφορά τη διασφάλιση συνέχισης ύπαρξης του είδους ή μήπως, δευτερευόντως, αποτελεί ατομικό εξελικτικό πλεονέκτημα του φορέα της; Δηλαδή αφορά έμφυτη φυλετική ανάγκη ή είναι προσωπικό χαρακτηριστικό;
 Όπως και να'χει είναι το μόνο στοιχείο που μπορεί να συνοδεύσει το ανθρώπινο είδος ως το κατώφλι της αθανασίας. Ευρύτερα,σημαντικό τμήμα του πληθυσμού ήδη έχει ακούσει τα καμπανάκια κινδύνου που προειδοποιούν για την επισφαλή θέση της ανθρωπότητας στη Γη. Αφορούν επικίνδυνα συμπτώματα βιολογικής διαφοροποίησης, κοινωνικής οπισθοδρόμησης, ανθρωπογενούς περιβαλλοντικής ανισορροπίας και άλλα ποικίλα και δυσοίωνα.
 Ελάχιστοι μπορούν να κάνουν ασφαλείς προβλέψεις για την επιβίωσή μας, διότι, εκτός των άλλων, η διαδικασία αυτή εμπεριέχει κβαντικά άλματα.
Όπως ακριβώς και οι ανακαλύψεις!
 Όμως, όσο θεατές και αν είμαστετης όλης πορείας της φυλής, υπάρχουν κάποιες σχετικές κινήσεις τις οποίες μπορούμε να κάνουμε, για τη στήριξη αυτής της υπόθεσης. Συνειδητά και αποφασιστικά:

•  Είμαστε εδώ για να στηρίξουμε τους πρωτοπόρους, όταν εμείς δεν μπορούμε να πρωτοπορήσουμε.

• Εάν πρωτοπορήσουμε, δεν κλείνουμε το δρόμο στους επόμενους - το αντίθετο.

• Αν πάλι είμαστε λήπτες των ωφελημάτων τέτοιων διαδικασιών, στηρίζουμε κάθε τέτοια προσπάθεια, πηγαίνοντας κόντρα στην εντροπία που επιζητά τη στασιμότητα.

• Πηγαίνουμε κόντρα στο σκοταδισμό και στην οπισθοδρόμηση και αφού βεβαιωθούμε αν πράγματι μας ωφελεί ο νεωτερισμός, τον διαδίδουμε διακριτικά έτσι ώστε να μη γίνει στόχος του όχλου.

Το οφείλουμε στους προηγούμενους, στους επόμενους, στην ανθρωπότητα την ίδια. Διότι χωρίς αυτή την τάση, ο αφανισμός της φυλής είναι μονόδρομος. Και ποιος θέλει να είναι συνυπεύθυνος της καταστροφής;


της Χριστίνας Σαββανή (από το εισαγωγικό σημείωμα του "Nimbus" τεύχος 12, καλοκαίρι του 2016) εκδότριας του περιοδικού Nimbus, ενός "μικρού θησαυρού" για όσους επιζητούν την ικανότητα του βλέπειν, αυτού "με άλλα μάτια", και για τους ένθερμους αναζητητές της λεγόμενης αιρετικής ή "μυστικής ροής" πληροφοριών. Αυτών δηλαδή που κάνουν τη διαφορά στη διαμόρφωση της πραγματικότητας ή πραγματικοτήτων που μας περιβάλλουν, σαν νέφη πιθανοτήτων ή κυματοσυναρτήσεων που περιμένουν την κβαντική τους κατάρρευση..

Ο τίτλος αυτής της ανάρτησης είναι από εμάς.

Χρήσιμες συνδέσεις με τα παραπάνω:

•  Το ξεκίνημα της πραγματικής επιστήμης: "Το Πεδίο: Η Μυστική Δύναμη του Σύμπαντος - Η Εποχή του Μηδενικού Σημείου"

•  Το αρχετυπικό πρότυπο του Μεγάλου Επιστήμονα, που οι φαύλοι δεν μπορούσαν να του επιτρέψουν να φωτίσει και ν'απελευθερώσει τον κόσμο-τσιφλίκι τους:"Ο παράξενος κύριος Wilhelm Reich"

•  Αν θέλουμε να δικαιωθεί ο Tesla …

•  Άλλο ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας; Η ανακάλυψη του "κρυπτοϊού του καρκίνου" και της θεραπείας του και η εξόντωσή της από το ιατροφαρμακευτικό ιερατείο!

•  Νίτσε - τα ελεύθερα πνεύματα δεν χρειάζονται προσκολλήσεις... 

•  Μάνος Δανέζης «Ζούμε σ’ ένα matrix…η ανατροπή είναι ζήτημα χρόνου»

•  Μέσα στη μεγάλη νύχτα ας λάμψει το βλέμμα του πειρατή κι ας σπινθηρίσει η μαγιά του ονειροπόλου... 
• Ένα "διαστρικό" πεπρωμένο

" Κυνηγώντας (γονιδιακές) χίμαιρες "

Διαβάζοντας τα παρακάτω δεν μπορούμε να μην θυμηθούμε ένα εξαιρετικό -κι όπως αποδεικνύεται προφητικό- θρίλερ της δεκαετίας του 1970:

Κυνηγώντας (γονιδιακές) χίμαιρες

Tον Αύγουστο που μας πέρασε, με μια κίνηση αιφνιδιασμού, το Εθνικό Ινστιτούντο Υγείας (ΝΗΙ) των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι μελετά τρόπους για να απελευθερώσει τα χέρια των ερευνητών από νομικές δεσμεύσεις στο καυτό θέμα της δημιουργίας των λεγόμενων "χιμαιρικών" κυττάρων. Πρόκειται, ούτε λίγο ούτε πολύ, για γονιδιακά επαναπρογραμματισμένα πολυδύναμα κύτταρα (stem cells) που μπορούν να πολλαπλασιαστούν και να δώσουν έμβρυα, τα οποία θα αποτελούνται από μεικτά ανθρώπινα και ζωικά γονίδια!
 Οι λόγοι του μεγάλου - και οικονομικού- ενδιαφέροντος για τους γιατρούς, αλλά και τις φαρμακευτικές εταιρείες, είναι δύο:
α) η δυνατότητα που τους δίνεται να μελετήσουν σοβαρές ασθένειες του ανθρώπου σε ζωικά δείγματα, αυξάνοντας την αξιοπιστία των κλινικών δοκιμών, και β) η δυνατότητα που θα έχουν να χρησιμοποιήσουν τέτοιους χιμαιρικούς οργανισμούς για να καλλιεργήσουν ανθρώπινα όργανα για μεταμοσχεύσεις.
 Εδώ όμως αρχίζει και η φρίκη. Τα παραπάνω συνδέονται με μια σειρά κινδύνων, ο ένας χειρότερος από τον άλλον...
 Πρώτα απ'όλα, επειδή μια τέτοια σύνθεση γονιδίων θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάπτυξη κάποιας υποτυπώδους, πρωτόγονης έστω, ανθρώπινης μορφής συνείδησης και νοημοσύνης, ιδίως αν αφεθούν τέτοιες χίμαιρες να πολλαπλασιαστούν και να αναπαραχθούν μεταξύ τους. Επιπρόσθετα, θα μπορούσε να αναπτύξουν μορφές σπέρματος ανάλογες του ανθρώπου, κάτι που θα επέτρεπε να κυοφορηθούν και από άλλα ανθρώπινα όντα. Στην πρόταση του ΝΗΙ, μάλιστα, υπάρχει και η σκέψη για πειράματα με ακριβώς αυτή την κατεύθυνση, δηλαδή τη δημιουργία χιμαιρικών οργανισμών που θα παράγουν ανθρώπινο σπέρμα και ωάρια για μελέτη της ανάπτυξης των εμβρύων και της γονιμότητας, με την προϋπόθεση ότι δε θα επιτρέπεται η μεταξύ τους αναπαραγωγή.
 Δυσκολεύεται κανείς εδώ να μην επικαλεστεί το γνωστό εδάφιοτης Γένεσης (6:2): " ιδόντες δε οι υιοί του Θεού τας θυγατέρας των ανθρώπων ότι καλαί εισίν, έλαβον εαυτοίς  γυναίκας απόπασών, ων εξελέξαντο ". Έπειτα, είναι γνωστό τοις πάσι ότι τέτοιου είδους ανακαλύψεις, μετά την Ακαδημία και το Στρατό, τις εκμεταλλεύεται η μαφία.
 Άραγε θα ξαναδούμε τον Κένταυρο Χείρωνα και τον Μινώταυρο με αμερικανική ούγια;

πάρθηκε από το περιοδικό αντιπληροφόρησης Ηellenic Nexus (εδώ η ηλεκτρονική του διεύθυνση), τεύχος 111 Οκτωβρίου 2016.

Ένα διαφορετικό ξύπνημα..!

Eκείνο το πρωινό της Κυριακής που ξύπνησα, είπα να με ξαφνιάσω, να με πιάσω εξαπίνης.

Και δεν αναψα τσιγάρο, ούτε έβαλα καφέ. Κανένα σχέδιο ή πρόγραμμα δεν κατέστρωσα. Την πόρτα άνοιξα μοναχά και γλίστρησα έξω, στους δρόμους. Βαστάτε πόδια μου λοιπόν!

Βέβαια, μια στρατιά από λογής σκέψεις άρχισαν να πολιορκούν το κεφάλι μου. Συνηθισμένες, άσχετες, ξέμπαρκες, φλύαρες, αυτάρεσκες. Τους αρνήθηκα ωστόσο επίμονα τις απόπειρες κατάληψης. Και προχώρησα άδειος. Ανεπηρέαστος. Με το κεφάλι στητό και τα μάτια ανοιχτά. Για πού; Όπου με βγάλει.

Να σουλατσάρω σε πλατιούς πολύβουους δρόμους. Να αφουγκραστώ τα μουγγρητά της πόλης. Να σεργιανίσω σε απόμερα σοκάκια και να ξετρυπώσω δρομάκια με πολύτιμα μυστικά. Να τραγουδήσω τραγούδια που δε μου'μαθε ποτέ κανείς. Να σφυρίξω σκοπούς που συνέθεσα εντός μου.

Να σταθώ λιγάκι παραπάνω εκεί όπου άνοιγα το βήμα. Στο πέταγμα ενός αλήτικου πουλιού, σ'ένα ξερό φύλλο που το χορεύει ο αέρας, σε πιτσιρίκια που κυλιούνται στο γρασίδι ευτυχισμένα, σε πρόσωπα να κρατιούνται με χαμόγελο απ΄το χέρι κόντρα στην επιδρομή της κατήφειας, σε παππούδες και γιαγιάδες αραχτούς στα παγκάκια ν'αφηγούνται περασμένα και να παραπονιούνται για τωρινά.

Ολόγυρα ν'ανιχνεύσω όλα τα θαύματα εκείνα που γύρω διαρκώς συμβαίνουν κι ως συνήθως αγνοούμε. Να εστιάσω σε όλα εκείνα που συνήθιζα να προσπερνώ άστοχα, βιαστικά. Να πέσω πάνω σε παράξενες συντροφιές που εκπέμπουν κύματα & δονήσεις σε αλλόκοτες συχνότητες για όλες τις ρεπλίκες ανθρώπων και τη ρουτίνα τους.

Εκείνο το πρωί είπα να ζητήσω ρεπό από εκείνον που σαν τον εαυτό μου σύστηνα (σ'εμένα, κυρίως).

Κάτι όμορφο, κάτι διαφορετικό, κάτι μαγευτικά απλό και γι'αυτό δυσεύρετο, κάτι με ένα σημαντικό και παραγνωρισμένο νόημα, κάτι που σφύζει από τη δύναμη και τη μεθυστική χαρά του "θεού των μικρών πραγμάτων", κάτι με/μας περιμένει να το αδράξουμε εκεί έξω. Και σίγουρα θα το γυρεύουν κι άλλοι.

Μήπως κι ανταμώσουμε για να συνθέσουμε έναν καινούργιο ορίζοντα πάνω απ'τα κεφάλια μας και μες στα σωθικά μας. Με νιόβγαλτα χρώματα και μπόλικο φως να ξαποστείλει μια και καλή τους καταραμένους αυτοματισμούς, τη μιζέρια και την καταχνιά.

ανιχνευτής 

Ο εχθρός εντός των πυλών...πρωτίστως!

 ένα σκοτεινό και συνάμα αστραφτερό μέσα στη σκοτεινιά του διαμάντι:



Ο εχθρός εντός των πυλών.
 Όργανο ενός ακόμα μεγαλύτερου, ύπουλου και άρτια εξοπλισμένου εχθρού, με κάθε είδους στη διάθεσή του ψυχικά, διανοητικά, "εξωτικά" όπλα και εργαλεία διασποράς σύγχυσης και φόβου. Μια διαχρονική μυστικοπαθής και μισάνθρωπη συνωμοσία...

Η μεγαλύτερη όλων μάχη ξεκινάει εντός! Έχοντας αντιμέτωπο κάθε στιγμή, σε κάθε ανάσα, σκέψη, καταιγισμό από τρελαμένες και ασύνδετες σκέψεις, σε κάθε απόφαση, δράση και αντίδραση  έναν αντίπαλο τετραπέρατο και πολυπρόσωπο. Ρομποτικό, γεμάτο αυτοματισμούς και εμμονές, υπέρμετρο εγωτισμό και απέχθεια προς την αλλαγή και την έξοδο από το οικείο όσο λιμνάζον κι αν είναι αυτό!

Ο πόλεμος ξεκινάει και τελειώνει με έπαθλο την αυτοπειθαρχία, την ανεξαρτησία της αντίληψης, τη διεύρυνση της συνείδησης, τη συντριβή του πανταχού παρόντα καθημερινού μαζοχισμού, την απαλλαγή από κάθε είδους και μορφής διανοητικά εμφυτεύματα και αντανακλαστικά υποταγής και ανελευθερίας!
Μόνο τότε το ανθρώπινο ον "είναι!"
Παύοντας να άγεται και να φέρεται από εσωτερικούς  τυραννίσκους και εξωτερικούς δυνάστες. Εκείνους δηλαδή που γνωρίζουν πολύ καλά πώς να πλάθουν και να κατευθύνουν τους μηχανισμούς της εσωτερικής τυραννίας των αντικειμένων της αυθαιρεσίας τους και να διεγείρουν τα κατώτερα συναισθήματά τους.

Και ο άνθρωπος από σερνάμενο ον στο χώμα μετατρέπεται σε ένα πλάσμα ικανό για κάθε είδους ανατροπή και υπέρβαση. Aποκτώντας ιδιότητες και δυνάμεις που του επιτρέπουν να αδράξει και να χειριστεί τους σπινθήρες των θαυμάτων. Και να βιώσει την ουσία της ύπαρξης της δικιάς του και σε στενή συνάρτηση με την ύπαρξη του Άλλου.

Μόνο τότε η Μεγάλη Ψευδαίσθηση αρχίζει να διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη και να αλλάζει σε ζωή....

ανιχνευτής

" Πόσες υπέρ πάντων μάχες έχεις να δώσεις

ενάντια στις πολυμήχανες αντανακλάσεις σου;

Πόσοι συναγερμοί θα πρέπει να χτυπήσουν

για να σου γίνει αισθητή η ανάγκη;

Πόσες φορές σου ξεγλίστρησε απ'το κεφάλι

η υποψία ότι μπορεί και όλα να'ναι λάθος; "

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΤΡΟΜΟΥ

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΤΡΟΜΟΥ

Προτιμώ τους βρυκόλακες από τους τραπεζίτες.
Και φαντάζομαι ότι θα μπορείς να συνεννοηθείς καλύτερα με έναν λυκάνθρωπο απ’ ό,τι με τον τάδε τρελαμένο γείτονα στην πολυκατοικία σου, ή τον εκάστοτε μοχθηρό διαχειριστή. Ο Κθούλου κι η εξωτική παρέα του είναι πιο αγνά και λιγότερο γλοιώδη όντα από τους εφοριακούς ή τους δικαστικούς κλητήρες. Και θα απολάμβανα περισσότερο έναν καφέ μαζί με τον δόκτορα Φρανκενστάιν απ’ ό,τι με τον εκάστοτε πρωθυπουργό.
Και…πόσο συμπαθής μού είναι ο μεγαλοφυής μαρκήσιος ντε Σαντ ή ο συγκριτικά άκακος δόκτορας Τζέκυλ, σε σχέση με τον μέσο υπάλληλο δημόσιας υπηρεσίας!
Κι η Κατάρα του Φαραώ μαζί με όλες τις αναστημένες μούμιες στα αβυσσαλέα σκοτεινά υπόγεια χαμένων πυραμίδων στη μεγάλη έρημο, μου φαίνεται πολύ καλύτερη μοίρα από την κατάρα τού να ζεις σε μια ελληνική μεγαλούπολη μαζί με δύο εκατομμύρια αυτοκίνητα, καυσαέρια, σκουπίδια, μιζέρια, άγχος, ψυχικό κανιβαλισμό, και πλήθη υπνωτισμένων κακομοίρηδων…

Θυμάμαι τον Άρθουρ Μάχεν να προσπαθεί να προκαλέσει τον τρόμο μου γράφοντας τόσο όμορφα για το πώς θα ένιωθες μπροστά στην ανομολόγητη αμαρτία: αν άκουγες ένα τριαντάφυλλο να τραγουδά, αν σου μιλούσε ο σκύλος σου με ανθρώπινη φωνή ή αν οι πέτρες σε ακολουθούσαν από πίσω στον δρόμο! Και, ο αγνός ρομαντικός αυτός συγγραφέας υπερφυσικού τρόμου δεν σκέφτηκε ποτέ του για τη φρίκη που θα μπορούσε να προκαλεί καθημερινά ένας πληθυσμός από οθόνες τηλεοράσεων, που αναβοσβήνουν τον τρόμο των δελτίων ειδήσεων στα θολά μάτια ανθρώπων που θα κάθονται ακίνητοι και ανήμποροι –εκατομμύρια έντρομοι ανόητοι που δέχονται μέσα από οθόνες τις πιο αισχρές υποβολές στη συνείδησή τους οικειοθελώς και προγραμματίζονται σαν ρομπότ σε όλες τις αντιδράσεις τους…

Οι περισσότεροι άνθρωποι γύρω μου είναι σαν ζόμπι! Ή μάλλον τα ζόμπι είναι καλύτεροι εχθροί από αυτούς, διότι σε μια περίπτωση αληθινής Ζόμπι-Συντέλειας, θα είσαι και –απενοχοποιημένα– οπλισμένος και θα μπορείς να αντιμετωπίσεις τα κολασμένα ζόμπι με μια σφαίρα στο κεφάλι, σύμφωνα με βιβλία, κόμικς και ταινίες. Ενώ τα αληθινά ζόμπι που βλέπω παντού γύρω μου είναι ανίκητα και δεν αντιμετωπίζονται με τίποτε! Ανάμεσά τους, μπορείς μόνο να παριστάνεις το ζόμπι για να γλιτώσεις. Και, όπως και να το κάνουμε, αν παριστάνεις τόσο πειστικά το ζόμπι για πολύ καιρό, στο τέλος έχεις γίνει κι εσύ ζόμπι, δεν υπάρχει διαφορά, το ίδιο είναι…
Και θα προτιμούσα την τρομερή επέμβαση εξωγήινων, τελείως παράξενων στη μορφή και στις προθέσεις τους, παρά την επέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας,στην τοπική πραγματικότητα. Άλλωστε, οι θρυλικές κρυφές υπόγειες βάσεις εξωγήινων κάτω από την έρημο του Νιού Μέξικο ή της Νεβάδα, δεν είναι τίποτε μπροστά στα σκοτεινά απόκρυφα υπόγεια παρασκήνια των οικονομολογικών συνομωσιών κάτω από την έρημο της ελληνικής αγοράς!

Νιώθεις παγιδευμένος;

" No reason. No one really runs away from anything. It’s like a private trap that holds us in like a prison. You know what I think? I think that we’re all in our private traps, clamped in them, and none of us can ever get out. We scratch and we claw, but only at the air, only at each other, and for all of it, we never budge an inch. "

" Δεν υπάρχει καμιά αιτία.  Κανένας δεν τρέχει πραγματικά μακριά από τίποτα. Είναι σαν μια ιδιωτική παγίδα που μας κρατά μέσα της όπως μια φυλακή. Ξέρετε τι σκέφτομαι; Σκέφτομαι ότι είμαστε όλοι μέσα στις ιδιωτικές παγίδες μας, σφιγμένοι μέσα σε αυτές (σαν σε μέγγενη) και ποτέ κανείς μας δεν μπορεί να αποδράσει. Γρατζουνίζουμε και σκαλίζουμε με τα νύχια μας, αλλά μόνο αέρα βρίσκουμε και μόνο ο ένας πάνω στον άλλο κι εξαιτίας αυτών δεν κινούμαστε ποτέ ούτε καν μια ίντσα "
 Ο ηθοποιός Anthony Perkins -στο θρυλικό ρόλο του Νόρμαν Μπέιτς- από την περίφημη ταινία "Ψυχώ" - "Psycho".

" You see, the thing is, Brian, that God is a hateful god. Must be, because if God is good, then why is there evil in the world? Why is there pain and hate and greed and war? Doesn't make sense. But if God is a nasty bastard, then you can say, "Why is there good in the world? Why is there love and hope and joy?" Well, let's face it. Good exists in order to be fucked up by evil. The very existence of good enables evil to flourish. Therefore, God is bad. And it doesn't matter how many past or future existences you have, because they're all gonna be riddled with grief and anguish and sickness and death. You see, Brian, God doesn't love you. God despises you. So there's no hope, and mankind is just a component of the device by which the devil creates itself."

" Το θέμα είναι ότι αυτός ο Θεός είνα ένας μισητός Θεός.  Πρέπει να είναι, επειδή εάν ο Θεός είναι καλός, γιατί υπάρχει το κακό στον κόσμο; Γιατί υπάρχει πόνος και μίσος και πλεονεξία και πόλεμος; Δεν έχει νόημα. Αλλά αν ο Θεός είναι ένας δυσάρεστος μπάσταρδος, μπορείς εύλογα να ρωτήσεις «γιατί υπάρχει το καλό στον κόσμο; Γιατί υπάρχει αγάπη και ελπίδα και χαρά;» Λοιπόν ας δούμε τα πράγματα όπως είναι! Το καλό υπάρχει για να πηδιέται από το κακό. Η ίδια η ύπαρξη του καλού επιτρέπει στο κακό να ακμάσει. Επομένως ο Θεός είναι κακός. Και δεν έχει σημασία πόσες υπάρξεις παρελθοντικές ή μελλοντικές βιώνουμε, διότι όλες τους είναι διάτρητες από θλίψη, άγχος, ασθένεια και θάνατο. Βλέπεις, ο Θεός δεν σ'αγαπάει. Ο Θεός σε περιφρονεί. Έτσι δεν υπάρχει καμία ελπίδα, και η ανθρωπότητα είναι ακριβώς ένα συστατικό της συσκευής από την οποία ο διάβολος δημιουργείται. "
Λόγια του Βρετανού ηθοποιού David Thewlis από την εκπληκτική ερμηνεία του στην ταινία "Νaked" - "Γυμνός" του Mike Leigh.

Μηνύματα από το παρελθόν 

" Όπως αποκαλύφθηκε στα απόκρυφα αρχαία κείμενα που ανακαλύφθηκαν στη μυστική βιβλιοθήκη του Nag Hammadi το 1945 στην Αίγυπτο, οι Γνωστικοί αποκαλούσαν τον κόσμο μας "μαύρη σιδερένια Φυλακή", όπου σύμφωνα με τις διδαχές και αντιλήψεις τους,  πριν κι από την εμφάνιση του χριστιανισμού, οι ανθρώπινες ψυχές είναι παγιδευμένες σε αυτό τον εξόφθαλμα ατελή και διαστροφικό κόσμο, τον οποίο διαφεντεύει μια κατώτερη "θεότητα" (και οι σκοτεινές δυνάμεις οι οποίες υπόκεινται σε αυτόν) που αποκαλούν "Δημιουργό". Η ταινία Μatrix(=ο ιστός, το πλέγμα) επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από αυτή την κοσμοθεωρία και οι δημιουργοί της για ν'αποφύγουν καταιγισμό αναπόφευκτων ερωτημάτων από τους θεατές κι άρα ανάλογες "περιπέτειες εξηγήσεων" έβαλαν τις Μηχανές στη θέση του "Άρχοντα του Κόσμου Ετούτου" των Γνωστικών."

από την ανάρτηση του ανιχνευτή με τίτλο  έγκλειστοι στη "μαύρη σιδερένια φυλακή"...

Και κάποια επιπλέον πράγματα από εμάς: 

Πόσες φορές

σε τάραξε αυτή η μουδιασμένη αίσθηση

σαν από ταινία κινουμένων σχεδίων.

Άνθρωποι να σπρώχνονται στο γκρεμό

να περνούν την κόγχη του

να βρίσκονται ήδη στο κενό

αλλά να μην πέφτουν κάτω.

Μία μικρή αφύσικη παράταση.

Γιατί δεν καταλάβανε ακόμα

τι τους έχει συμβεί...

[...]

 Κι αν είναι να επιπλεύσεις

μέσα σε γλιτσιασμένα ακίνητα νερά

να μην αναμιχθείς με αυτά.

Κι ενάντια σε ρεύματα αν κολυμπήσεις

το σκουπιδαριό απόφυγε που μεταφέρουν.

 Άνθρωπος για να μείνεις...

κάποιοι στίχοι του ανιχνευτή

και κάποιες δικές μου σκέψεις:
 Η απόδραση, όπως και η φυλακή, είναι πάντα εδώ!
 

" Ο Πήτερ Μπρουκ στο Πεδίο της Μάχης "

του Στέφανου Ελμάζη

Σε λίγες μέρες θα έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε κι εμείς στην Ελλάδα το τελευταίο θεατρικό έργο του Πήτερ Μπρουκ, Battlefield, που θα παρουσιαστεί για 4 μέρες, 17-20 Οκτωβρίου 2016, στο Θέατρον-Ελληνικός Κόσμος, Πειραιώς 254, Ταύρος 177 78, Αθήνα.
Με αφορμή τη σπουδαία αυτή παράσταση, δημοσιεύουμε το σχετικό άρθρο του Στέφανου Ελμάζη για το Battlefield, που πρωτοεμφανίστηκε στο ΑΒΑΤΟΝ, τεύχος 142, τον Ιανουάριο του 2016.

Τη δεκαετία του '70 ήταν η φρίκη του πολέμου στο Βιετνάμ που αρχικά οδήγησε τον Πήτερ Μπρουκ στη Μαχαμπαράτα, το μεγάλο ινδικό έπος. Το αποτέλεσμα ήταν ένα θεατρικό έργο-ορόσημο, διάρκειας εννιά ωρών, που έγινε και ταινία, και είδαν χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο.
Σήμερα είναι η φρίκη του πολέμου στη Συρία και στην ευρύτερη περιοχή που έδωσε το έναυσμα στον μεγαλύτερο σκηνοθέτη του καιρού μας, στα 90 του χρόνια, να καταδυθεί για δεύτερη φορά στη Μαχαμπαράτα, απ' όπου και αναδύθηκε το τελευταίο του θεατρικό έργο με τον χαρακτηριστικό τίτλο, Battlefield (Πεδίο Μάχης), το οποίο ξεκίνησε να παρουσιάζεται στο Παρίσι και από κει σε διεθνή περιοδεία, σε μεγάλες πόλεις του κόσμου.

Γιατί όμως η Μαχαμπαράτα; Τι σχέση μπορεί να έχει ένα έπος που γράφτηκε πριν χιλιάδες χρόνια, με τις σφαγές σήμερα στη Μέση Ανατολή;

Την απάντηση την δίνει ο ίδιος ο Μπρουκ: «Υπάρχουν χιλιάδες διαφορετικά πράγματα στη Μαχαμπαράτα, που έχουν άμεση σχέση με τον κόσμο μας σήμερα. Κάθε μέρα ακούμε για όλο και περισσότερο πόνο και φρίκη στους παράλογους πολέμους που είναι σε εξέλιξη στον κόσμο, για τα εκατομμύρια νεκρών και προσφύγων. Η Μαχαμπαράτα μιλάει για περισσότερους από ένα δισεκατομμύριο νεκρούς στο τέλος ενός φοβερού πολέμου... Και τότε, τίθεται στο νικητή πρίγκιπα το καίριο ερώτημα: ''Τι είναι νίκη;'' Για να απαντήσει το εκπληκτικό: ''Ήττα''. Έτσι, εμείς νιώσαμε την ανάγκη και επιλέξαμε να διερευνήσουμε όχι τη μάχη καθαυτή, αλλά τις στιγμές μετά τη νίκη».
Το έργο θέτει επίσης κάποια σημαντικά ερωτήματα: Μπορεί ένας πόλεμος να σταματήσει μια σύγκρουση; Πόσο πραγματικά αναγκαίος είναι; Έχουν οι ηγέτες επιλογή ανάμεσα στην ειρήνη και στον πόλεμο; Τι στ' αλήθεια είναι ζωή και τι θάνατος;

Αλλά υπάρχει και ένας άλλος λόγος που έκανε τον Μπρουκ να επιλέξει τη Μαχαμπαράτα: αναφέρεται επί μακρόν στις ποιότητες που πρέπει να έχει ένας ηγέτης, πόσο έμπειρος, σοφός και πολυμαθής πρέπει να είναι.

«Κοιτάξτε γύρω σας σήμερα», λέει ο ίδιος. «Πόσοι ηγέτες υπάρχουν καλά εκπαιδευμένοι, με γνώσεις και προσόντα τέτοια ώστε να είναι ικανοί να κυβερνήσουν; Και αν υπάρχουν κάποιοι, δεν διαρκούν πολύ...»