Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2016

" Κυνηγώντας (γονιδιακές) χίμαιρες "

Διαβάζοντας τα παρακάτω δεν μπορούμε να μην θυμηθούμε ένα εξαιρετικό -κι όπως αποδεικνύεται προφητικό- θρίλερ της δεκαετίας του 1970:



Κυνηγώντας (γονιδιακές) χίμαιρες

Tον Αύγουστο που μας πέρασε, με μια κίνηση αιφνιδιασμού, το Εθνικό Ινστιτούντο Υγείας (ΝΗΙ) των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι μελετά τρόπους για να απελευθερώσει τα χέρια των ερευνητών από νομικές δεσμεύσεις στο καυτό θέμα της δημιουργίας των λεγόμενων "χιμαιρικών" κυττάρων. Πρόκειται, ούτε λίγο ούτε πολύ, για γονιδιακά επαναπρογραμματισμένα πολυδύναμα κύτταρα (stem cells) που μπορούν να πολλαπλασιαστούν και να δώσουν έμβρυα, τα οποία θα αποτελούνται από μεικτά ανθρώπινα και ζωικά γονίδια!
 Οι λόγοι του μεγάλου - και οικονομικού- ενδιαφέροντος για τους γιατρούς, αλλά και τις φαρμακευτικές εταιρείες, είναι δύο:
α) η δυνατότητα που τους δίνεται να μελετήσουν σοβαρές ασθένειες του ανθρώπου σε ζωικά δείγματα, αυξάνοντας την αξιοπιστία των κλινικών δοκιμών, και β) η δυνατότητα που θα έχουν να χρησιμοποιήσουν τέτοιους χιμαιρικούς οργανισμούς για να καλλιεργήσουν ανθρώπινα όργανα για μεταμοσχεύσεις.
 Εδώ όμως αρχίζει και η φρίκη. Τα παραπάνω συνδέονται με μια σειρά κινδύνων, ο ένας χειρότερος από τον άλλον...
 Πρώτα απ'όλα, επειδή μια τέτοια σύνθεση γονιδίων θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάπτυξη κάποιας υποτυπώδους, πρωτόγονης έστω, ανθρώπινης μορφής συνείδησης και νοημοσύνης, ιδίως αν αφεθούν τέτοιες χίμαιρες να πολλαπλασιαστούν και να αναπαραχθούν μεταξύ τους. Επιπρόσθετα, θα μπορούσε να αναπτύξουν μορφές σπέρματος ανάλογες του ανθρώπου, κάτι που θα επέτρεπε να κυοφορηθούν και από άλλα ανθρώπινα όντα. Στην πρόταση του ΝΗΙ, μάλιστα, υπάρχει και η σκέψη για πειράματα με ακριβώς αυτή την κατεύθυνση, δηλαδή τη δημιουργία χιμαιρικών οργανισμών που θα παράγουν ανθρώπινο σπέρμα και ωάρια για μελέτη της ανάπτυξης των εμβρύων και της γονιμότητας, με την προϋπόθεση ότι δε θα επιτρέπεται η μεταξύ τους αναπαραγωγή.
 Δυσκολεύεται κανείς εδώ να μην επικαλεστεί το γνωστό εδάφιοτης Γένεσης (6:2): " ιδόντες δε οι υιοί του Θεού τας θυγατέρας των ανθρώπων ότι καλαί εισίν, έλαβον εαυτοίς  γυναίκας απόπασών, ων εξελέξαντο ". Έπειτα, είναι γνωστό τοις πάσι ότι τέτοιου είδους ανακαλύψεις, μετά την Ακαδημία και το Στρατό, τις εκμεταλλεύεται η μαφία.
 Άραγε θα ξαναδούμε τον Κένταυρο Χείρωνα και τον Μινώταυρο με αμερικανική ούγια;

πάρθηκε από το περιοδικό αντιπληροφόρησης Ηellenic Nexus (εδώ η ηλεκτρονική του διεύθυνση), τεύχος 111 Οκτωβρίου 2016.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου