Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

Νιώθεις παγιδευμένος;

" No reason. No one really runs away from anything. It’s like a private trap that holds us in like a prison. You know what I think? I think that we’re all in our private traps, clamped in them, and none of us can ever get out. We scratch and we claw, but only at the air, only at each other, and for all of it, we never budge an inch. "

" Δεν υπάρχει καμιά αιτία.  Κανένας δεν τρέχει πραγματικά μακριά από τίποτα. Είναι σαν μια ιδιωτική παγίδα που μας κρατά μέσα της όπως μια φυλακή. Ξέρετε τι σκέφτομαι; Σκέφτομαι ότι είμαστε όλοι μέσα στις ιδιωτικές παγίδες μας, σφιγμένοι μέσα σε αυτές (σαν σε μέγγενη) και ποτέ κανείς μας δεν μπορεί να αποδράσει. Γρατζουνίζουμε και σκαλίζουμε με τα νύχια μας, αλλά μόνο αέρα βρίσκουμε και μόνο ο ένας πάνω στον άλλο κι εξαιτίας αυτών δεν κινούμαστε ποτέ ούτε καν μια ίντσα "
 Ο ηθοποιός Anthony Perkins -στο θρυλικό ρόλο του Νόρμαν Μπέιτς- από την περίφημη ταινία "Ψυχώ" - "Psycho".



" You see, the thing is, Brian, that God is a hateful god. Must be, because if God is good, then why is there evil in the world? Why is there pain and hate and greed and war? Doesn't make sense. But if God is a nasty bastard, then you can say, "Why is there good in the world? Why is there love and hope and joy?" Well, let's face it. Good exists in order to be fucked up by evil. The very existence of good enables evil to flourish. Therefore, God is bad. And it doesn't matter how many past or future existences you have, because they're all gonna be riddled with grief and anguish and sickness and death. You see, Brian, God doesn't love you. God despises you. So there's no hope, and mankind is just a component of the device by which the devil creates itself."

" Το θέμα είναι ότι αυτός ο Θεός είνα ένας μισητός Θεός.  Πρέπει να είναι, επειδή εάν ο Θεός είναι καλός, γιατί υπάρχει το κακό στον κόσμο; Γιατί υπάρχει πόνος και μίσος και πλεονεξία και πόλεμος; Δεν έχει νόημα. Αλλά αν ο Θεός είναι ένας δυσάρεστος μπάσταρδος, μπορείς εύλογα να ρωτήσεις «γιατί υπάρχει το καλό στον κόσμο; Γιατί υπάρχει αγάπη και ελπίδα και χαρά;» Λοιπόν ας δούμε τα πράγματα όπως είναι! Το καλό υπάρχει για να πηδιέται από το κακό. Η ίδια η ύπαρξη του καλού επιτρέπει στο κακό να ακμάσει. Επομένως ο Θεός είναι κακός. Και δεν έχει σημασία πόσες υπάρξεις παρελθοντικές ή μελλοντικές βιώνουμε, διότι όλες τους είναι διάτρητες από θλίψη, άγχος, ασθένεια και θάνατο. Βλέπεις, ο Θεός δεν σ'αγαπάει. Ο Θεός σε περιφρονεί. Έτσι δεν υπάρχει καμία ελπίδα, και η ανθρωπότητα είναι ακριβώς ένα συστατικό της συσκευής από την οποία ο διάβολος δημιουργείται. "
Λόγια του Βρετανού ηθοποιού David Thewlis από την εκπληκτική ερμηνεία του στην ταινία "Νaked" - "Γυμνός" του Mike Leigh.


Μηνύματα από το παρελθόν 

" Όπως αποκαλύφθηκε στα απόκρυφα αρχαία κείμενα που ανακαλύφθηκαν στη μυστική βιβλιοθήκη του Nag Hammadi το 1945 στην Αίγυπτο, οι Γνωστικοί αποκαλούσαν τον κόσμο μας "μαύρη σιδερένια Φυλακή", όπου σύμφωνα με τις διδαχές και αντιλήψεις τους,  πριν κι από την εμφάνιση του χριστιανισμού, οι ανθρώπινες ψυχές είναι παγιδευμένες σε αυτό τον εξόφθαλμα ατελή και διαστροφικό κόσμο, τον οποίο διαφεντεύει μια κατώτερη "θεότητα" (και οι σκοτεινές δυνάμεις οι οποίες υπόκεινται σε αυτόν) που αποκαλούν "Δημιουργό". Η ταινία Μatrix(=ο ιστός, το πλέγμα) επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από αυτή την κοσμοθεωρία και οι δημιουργοί της για ν'αποφύγουν καταιγισμό αναπόφευκτων ερωτημάτων από τους θεατές κι άρα ανάλογες "περιπέτειες εξηγήσεων" έβαλαν τις Μηχανές στη θέση του "Άρχοντα του Κόσμου Ετούτου" των Γνωστικών."

από την ανάρτηση του ανιχνευτή με τίτλο  έγκλειστοι στη "μαύρη σιδερένια φυλακή"...

Και κάποια επιπλέον πράγματα από εμάς: 

Πόσες φορές
σε τάραξε αυτή η μουδιασμένη αίσθηση
σαν από ταινία κινουμένων σχεδίων.
Άνθρωποι να σπρώχνονται στο γκρεμό
να περνούν την κόγχη του
να βρίσκονται ήδη στο κενό
αλλά να μην πέφτουν κάτω.
Μία μικρή αφύσικη παράταση.
Γιατί δεν καταλάβανε ακόμα
τι τους έχει συμβεί...
[...]
 Κι αν είναι να επιπλεύσεις
μέσα σε γλιτσιασμένα ακίνητα νερά
να μην αναμιχθείς με αυτά.
Κι ενάντια σε ρεύματα αν κολυμπήσεις
το σκουπιδαριό απόφυγε που μεταφέρουν.

 Άνθρωπος για να μείνεις...

και κάποιες δικές μου σκέψεις:
 Η απόδραση, όπως και η φυλακή, είναι πάντα εδώ!
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου