Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2018

Ηχορύπανση (Robert Anton Wilson)

 
 […] Κάνω έναν διαχωρισμό στις πληροφορίες που δέχομαι. Υπάρχουν οι πληροφορίες που μπορούν να ελεγχθούν με εμπειρικά μέσα, σε αντίθεση με τον «θόρυβο», τα πράγματα δηλαδή (ή μη-πράγματα) για τα οποία μπορεί μόνο να γίνεται θόρυβος και ακατάσχετη φλυαρία.
Παραδείγματα:
[Α] Μπορώ να πω: «Αν ανοίξεις αυτό το κουτί που βρίσκεται πάνω στο τραπέζι, θα βρεις 3 σοκολατάκια μέσα». Αν πας στο κουτί που βρίσκεται πάνω στο τραπέζι και το ανοίξεις, στο αισθητηριακό μας συνεχές, θα μπορέσεις να επιβεβαιώσεις ή όχι την πρότασή μου γιατί αναπόφευκτα θα βρεις:
[1] Λιγότερα από 3 σοκολατάκια, ίσως και κανένα
[2] Ακριβώς 3 σοκολατάκια
[3] Περισσότερα από 3 σοκολατάκια
Όπως είναι εμφανές, τα αποτελέσματα [1] και [3] απορρίπτουν την πρότασή μου, το αποτέλεσμα [2] την επιβεβαιώνει.
Αλλά μπορώ επίσης να πω: [Β] «Αν ανοίξεις τον Θεό και κάνεις μια παρόμοια έρευνα, θα βρεις μέσα του 3 πρόσωπα», όπως ισχυρίζονται οι Χριστιανοί Μάγοι. Καμία έρευνα στο αισθητηριακό μας συνεχές δεν μπορεί να επιβεβαιώσει ή να απορρίψει αυτή την πρόταση. Οι επιστήμονες φιλόσοφοι συνήθως κατατάσσουν παρόμοιες προτάσεις (προτάσεις που δεν μπορούν ούτε να επιβεβαιωθούν ή να απορριφθούν) στην κατηγορία των ανόητων (με την έννοια ότι στερούνται νοήματος).
Εγώ, ακολουθώντας τον Κορζύμπσκι, τις αποκαλώ θόρυβο, και πιστεύω πως δεν μπορούμε να αποκτήσουμε καμία ιδέα για την θέση μας στο χωροχρόνο αν μπερδεύουμε συνέχεια δηλώσεις, πληροφορίες τύπου [Α], με δηλώσεις, θόρυβο τύπου [Β].
[…]
Ο διαχωρισμός μεταξύ των δύο τύπων φαίνεται να είναι αναγκαίος για την πνευματική και σωματική μας υγεία, κι αυτό γιατί όλες οι μορφές παρανόησης, πλάνης, μαζικής υστερίας, παραισθήσεων, δόγματος, «τρέλας», απολυτότητας, «ιδεαλισμού», ιδεολογίας, ηλιθιότητας, εμμονής κλπ βασίζονται πάνω στον μη διαχωρισμό τους.
Οι άνθρωποι που απελευθέρωσαν δηλητηριώδη αέριο στο μετρό του Τόκιο, οι Ναζιστές, οι Μαρξιστές, οι φανατικοί Άθεοι, οι φανατικοί Χριστιανοί, οι Σαϊεντολόγοι, οι Πραγματιστές, όλοι αυτοί (και πολλοί άλλοι ακόμα) είναι κάποια από τα παραδείγματα των απύθμενων τρόμων που δημιουργήθηκαν από την ένωση δηλώσεων του Τύπου [Α] με τον τύπο [Β].
[…]
 
εμείς το διαβάσαμε στη Discordia (τη "θεά του Χάους")
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου