Σε βαρέθηκες να πνίγεσαι σε σκέψεις που αρνούνται να πράξουν;
Σε βαρέθηκες να περιμένεις, και μάλιστα ανυπόμονα, ότι όλα θ αλλάξουν από κάποιον άλλον;
Σε βαρέθηκες να χαζεύεις τα συντρίμια των άλλων μέχρι και τη δική σου κατεδάφιση;
Σε βαρέθηκες να το παίζεις αρτιμελής, ενώ η καρδιά σου μοιάζει ανάπηρη;
Σε βαρέθηκες να πιάνεσαι απ' το φόβο του μέλλοντος για να αντέξεις το ναρκωμένο παρόν;
Σε βαρέθηκες να φλυαρείς σε ατέρμονες συνελεύσεις για εξόδους απ'τα λόγια;
Σε βαρέθηκες να δουλεύεις σαν τον είλωτα για να χεις τόσα όσα για να ξορκίσεις την εξαθλίωση;
Σε βαρέθηκες να συγχρωτίζεσαι με ανθρώπους που ξεπουλάνε τόσα φτηνά το τομάρι τους;
Σε βαρέθηκες ν ακούς και να μαθαίνεις για υπανθρώπους που χουν στο απυρόβλητο το δικό τους τομάρι;
Σε βαρέθηκες να δικαιολογείς στα παιδιά σου το ανθρωπάκι που αποκαλούν πατέρα ή μητέρα;
Σε βαρέθηκες να γίνεσαι όλο και πιο βαρετός, προσπαθώντας τον εαυτό σου να πείσεις για το αντίθετο;
Θέλεις να κάψεις όλη αυτή την ανία; Θέλεις να πάψεις να υπάρχεις απλά για να υπάρχεις;
Μήπως να ουρλιάξεις. Και να σωπάσεις. Και να θυμηθείς.
Τι είναι αυτό, που αν ποτέ πραγματικά το είχες, το έχασες μετά στο δρόμο.
ανιχνευτής
"ΔΕ ΓΑΜΙΕΤΑΙ!"
H ωραία κοιμωμένη που δεν είναι καθόλου ωραία...
Πληγωμένο θηρίο - Έρχεται μια στιγμή στη ζωή...
(κι ένα τραγούδι, σε punk rock vibes από τους Pirates City, σε στίχους δικούς μου...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου