Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2018

Το "υπερόπλο"


 Κανένα ανθρώπινο πλάσμα δεν έρχεται σε αυτόν τον κόσμο της (ψευδαίσθησης) της ύλης με προδιαγεγραμμένη την κοινωνική του πορεία, την κατάληξή του στο στίβο της ζωής, την ρότα του μέλλοντός του. Ουδείς! 'Αλλωστε, η κινητήριος δύναμη της ύπαρξης είναι πνευματικής υφής και "ψυχικής ποιότητας", κάτι που συνεπάγεται την ανατροπή του υποτιθέμενου παγιωμένου, τον επανακαθορισμό κάθε στιγμή του "πραγματικού", την υπερβατική επιλογή.
 Και βέβαια η οικογένεια αποτελεί, με τις συνθήκες και τις διδαχές της, ένα είδος πρωταρχικού σχολείου για το άτομο. Και βέβαια οι κοινωνικές συνθήκες, μέσα στις οποίες βρίσκεται - ή "παγιδεύεται"- ένα άτομο από τη γέννησή του, αποτελούν έναν ισχυρότατο παράγοντα καθορισμού της προσωπικότητας και άρα "εγκλωβισμού" μέσα στη νοόσφαιρα - και στην υλική κατά συνέπεια επέκτασή της- συγκεκριμένων προτύπων εκδήλωσης συμπεριφοράς, υιοθέτησης αξιακών μοντέλων και αναπαραγωγής καθιερωμένων "παραδόσεων", ανάληψης ανάλογων μηχανιστικών"ρόλων" -Ρόλοι... - και διαμόρφωσης ανάλογης αντίληψης

 Ωστόσο, το ανθρώπινο πλάσμα διαθέτει το "υπερόπλο" της αλλαγής, εγκατεστημένο μέσα σε αυτό το ρευστό και διαρκώς εξελισσόμενο δυναμικό που δύναται να αποκαλεστεί "θέληση" και μορφοποιεί κάθε αέναη στιγμή την λεγόμενη "συνείδηση". Αλλαγής του εαυτού, των επιλογών υπεράνω των κατεστημένων συνθηκών και των αντιξοοτήτων τους, της ίδιας της πραγματικότητας γύρω του! -Εσωτερικός ήλιος!- .
 Συχνά είναι και θέμα ευνοϊκών συγκυριών, μίας ισχυρής επιρροής "έξω" από το συνηθισμένο και ευπρόβλεπτο μικρόκοσμο. Δεν θα πω θέμα "τύχης", καθώς, όπως έχει επισημανθεί ξανά στο μπλογκ, η "τυχαιότητα" δεν υφίσταται: "το τυχαίο είσαι εσύ που συμβαίνεις σε εσένα", όπως έχει τονίσει και ο Νίτσε. Πέρα από κάθε ευνοϊκή συγκυρία, όμως,  υπάρχει "μέσα" στο άτομο ο "σπινθήρας της θέλησης" που αναμένει το κατάλληλο ερέθισμα για να ενεργοποιηθεί η εσωτερική φωτιά.
- Το αν παραμείνει σε αδράνεια με αποτέλεσμα την οριστική του νάρκωση, αυτό ίσως αποτελεί την μεγαλύτερη ήττα του ανθρώπου και αιτία της πτώσης του στη σκοταδιστική άβυσσο του τέλματος..-
 Η παρακάτω ιστορία, άλλη μία ανάμεσα σε τόσες μα τόσες διαχρονικά άλλες, φαίνεται να αποτελεί μία απόδειξη των παραπάνω συλλογισμών.

 Κι όπως έχει ειπωθεί: Να είσαι το αφεντικό της θέλησής σου και ο δούλος της συνείδησής σου - Marie von Ebner-Eschenbach

Ο Ένοικος...

Απόγονος παραβατικότητας ο Παρασκευάς Σελίμ Βιλανάκης, αυτοκαθορίζεται από την ανάγκη του να μάθει γράμματα και εντάσσεται στην
κοινότητα του Φάρου του Κόσμου. Από τα όπλα και τα ναρκωτικά του Δενδροποτάμου φτάνει σε συνέδριο ρομποτικής και σε προσομοίωση συμβουλίου του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, ενώ εκπροσωπεί τον Φάρο στη Βουλή και αναλαμβάνει ρόλο δικαστή σε εικονική δίκη. Σήμερα, στα 20 του χρόνια, ευγνωμονεί τη κοινότητα του Φάρου για τις ευκαιρίες που του δόθηκαν και δεν έχει τίποτα άλλο να περιμένει πέρα από τα καλύτερα.
 Paraskevas Selim was born on March 28 1997 from Romani parents and was grew up at Dendropotamos in East Thessaloniki. At the age of sixteen and only within one year of attending integrated classes, he managed to complete primary school education, which he had interrupted in the second grade. Later on, he joined the Center for the Protection of minors “Lighthouse of the World”, continuing his school studies unobtrusively. He succeeded in carrying the Greek flag at the 3rd secondary school of Menemeni, while he also participated in the FIRST LEGO LEAGUE WORLD FESTIVAL in the States -an achievement obtained by his discreet participation in the educational robotics team FAR.GO.BOTS.
 In addition to the above, he took part as a diplomat in a simulation for human rights of the United Nations Council, as well as a judge in a simulation trial of the Administrative Courts of Thessaloniki. Also, he represented Pharos at the Hellenic Parliament in an event for Romani people’s rights. He has been a This talk was given at a TEDx event using the TED conference format but independently organized by a local community.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου