[…] Κάνω έναν διαχωρισμό στις πληροφορίες που δέχομαι. Υπάρχουν
οι πληροφορίες που μπορούν να ελεγχθούν με εμπειρικά μέσα, σε αντίθεση με τον «θόρυβο»,
τα πράγματα δηλαδή (ή μη-πράγματα) για τα οποία μπορεί μόνο να γίνεται θόρυβος και ακατάσχετη φλυαρία.
Παραδείγματα:
[Α] Μπορώ να πω: «Αν ανοίξεις αυτό το κουτί που βρίσκεται πάνω
στο τραπέζι, θα βρεις 3 σοκολατάκια μέσα». Αν πας στο κουτί που βρίσκεται πάνω
στο τραπέζι και το ανοίξεις, στο αισθητηριακό μας συνεχές, θα μπορέσεις να
επιβεβαιώσεις ή όχι την πρότασή μου γιατί αναπόφευκτα θα βρεις:
[1] Λιγότερα από 3 σοκολατάκια, ίσως και κανένα
[2] Ακριβώς 3 σοκολατάκια
[3] Περισσότερα από 3 σοκολατάκια
Όπως είναι εμφανές, τα αποτελέσματα [1] και [3] απορρίπτουν
την πρότασή μου, το αποτέλεσμα [2] την επιβεβαιώνει.
Αλλά μπορώ επίσης να πω: [Β] «Αν ανοίξεις τον Θεό και κάνεις
μια παρόμοια έρευνα, θα βρεις μέσα του 3 πρόσωπα», όπως ισχυρίζονται οι
Χριστιανοί Μάγοι. Καμία έρευνα στο αισθητηριακό μας συνεχές δεν μπορεί να
επιβεβαιώσει ή να απορρίψει αυτή την πρόταση. Οι επιστήμονες φιλόσοφοι συνήθως κατατάσσουν
παρόμοιες προτάσεις (προτάσεις που δεν μπορούν ούτε να επιβεβαιωθούν ή να
απορριφθούν) στην κατηγορία των ανόητων (με την έννοια ότι στερούνται νοήματος).
Εγώ, ακολουθώντας τον Κορζύμπσκι, τις αποκαλώ θόρυβο, και
πιστεύω πως δεν μπορούμε να αποκτήσουμε καμία ιδέα για την θέση μας στο χωροχρόνο
αν μπερδεύουμε συνέχεια δηλώσεις, πληροφορίες τύπου [Α], με δηλώσεις, θόρυβο τύπου
[Β].
[…]
Ο διαχωρισμός μεταξύ των δύο τύπων φαίνεται να είναι αναγκαίος
για την πνευματική και σωματική μας υγεία, κι αυτό γιατί όλες οι μορφές παρανόησης,
πλάνης, μαζικής υστερίας, παραισθήσεων, δόγματος, «τρέλας», απολυτότητας, «ιδεαλισμού»,
ιδεολογίας, ηλιθιότητας, εμμονής κλπ βασίζονται πάνω στον μη διαχωρισμό τους.
Οι άνθρωποι που απελευθέρωσαν δηλητηριώδη αέριο στο μετρό
του Τόκιο, οι Ναζιστές, οι Μαρξιστές, οι φανατικοί Άθεοι, οι φανατικοί
Χριστιανοί, οι Σαϊεντολόγοι, οι Πραγματιστές, όλοι αυτοί (και πολλοί
άλλοι ακόμα) είναι κάποια από τα παραδείγματα των απύθμενων τρόμων που
δημιουργήθηκαν από την ένωση δηλώσεων
του Τύπου [Α] με τον τύπο [Β].
[…]
εμείς το διαβάσαμε στη Discordia (τη "θεά του Χάους")