Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Κυριακή 23 Απριλίου 2017

" AΣΤΕΡΙ: Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ "



AΣΤΕΡΙ: Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

"  Είμαι ένα αστέρι. Στέκομαι στο πλανητικό στερέωμα απέναντί σου, αλλά εκατομμύρια μίλια μακριά από εσένα. Είμαι εκείνο το άστρο που σαν παιδί ξέχασες να μετρήσεις ή δεν πρόλαβες διότι σε πήρε ο ύπνος. Σε παρακολουθώ σιωπηλά από το παρελθόν να ζεις την καθημερινότητά σου στο τώρα, πάνω στο μικρό μπλε πλανήτη. Σε παρακολουθώ σιωπηλά από κάθε χρονική στιγμή κι από κάθε τόπο ταυτόχρονα. Είμαι άχρονο. Είμαι δίχως ιστορία. Είμαι όλη η ιστορία του σύμπαντος.
 Δεν θα μάθεις ποτέ το όνομά μου. Ίσως να μην αποκτήσω και ποτέ. Ίσως και να έχω χίλια ονόματα. Είμαι το αστέρι που ξεχνάς το ξημέρωμα και που βλέπεις μόνο την αυγή.

 Είμαι ο μαύρος αδάμας. Ένας εβένινος μεταξοσκώληκας που μεταμορφώνεται συνεχώς αλλάζοντας μορφή. Μουγκρίζω, περιδινούμαι, δημιουργώ και καταστρέφω. Είμαι ένα καλαμάκι που ρουφάει αχόρταγα ό,τι βρεθεί στον ορίζοντά μου. Είμαι η εν δυνάμει πεταλούδα.
 Με τα φιλιά μου ανασταίνω τη Θεά του Κάλλους και μαζί γεννάμε και τίκτουμε πέντε κορυφές και πέντε κόρες. Είμαι η Διάνοια που ξεπηδά μέσα από κάθε Ένωση. Είμαι το φωτεινό σκοτάδι. Είμαι το σκοτεινό φως. Eίμαι θεός που τρεμοπαίζει και θεοποιός που εκρύγνυται.

 Ζω στη γαλαξιακή σπείρα. Ζω στη ράχη ενός σαλιγκαριού. Βαδίζω ασάλευτα στο Γαλακτώδη Δρόμο. Η λάμψη μου ταξιδεύει μέσα από το Έρεβος και τη Νύχτα για να φωτίσει εραστές που κολυμπάνε στα μαύρα νερά της Στυγός, χρυσαφένιους Τελχίνες και φτέρνες που έμειναν αβάπτιστες. Είμαι μια κρεμ-άστρα. Κάθε φορά που κοιτάς τον ουρανό φαντάζεσαι να με στηρίζουν αόρατα νήματα. Ανύπαρκτα βέβαια. Διότι εγώ πέφτω σε μια ατέρμονη λούπα μέχρι να μην υπάρχουν άλλες ευχές για να εκπληρωθούν. Είμαι το Χάος. Είμαι η Τάξη. Είμαι κάπου στο ενδιάμεσο. Είμαι το στολίδι μιας κρυστάλλινης χειμωνιάτικης νύχτας μέσα σ'ένα καυτό καζάνι που λέγεται ζωή. Είμαι το στολίδι που κοσμεί την κορφή του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Το κοιτάς και ασυναίσθητα ονειροπολείς. Γιατί κάπου μέσα σου ξέρεις ότι είμαι πολλά περισσότερα από ένα απλό μπιχλιμπίδι. Κάποτε με είδαν και ακολούθησαν τρεις μάγοι. Κάποτε είδα και ακολούθησα εγώ τρεις Μάγους. Έχει σημασία; Μάλλον καμία , διότι εγώ είμαι ακόμα εκεί και φωτίζω λαμπρά το δρόμο όλων των πιθανών και απίθανων Μάγων. Είμαι η μαγεία που ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια σου κάθε βράδυ.

 Είμαι το κάθε αστέρι που φώτισε το ουράνιο στερέωμα. Είμαι η μνήμη όλου του κόσμου. Είμαι η λήθη της αρχής και του τέλους. Είμαι όλες οι πιθανότητες και καμία. Είμαι το άναρχο όνειρο που ακόμα δεν συνετίστηκε. Είμαι η επιθυμία που ακόμα δεν θέλησες. Είμαι το αστέρι που στροβιλίζεται μέσα σου και που περιμένει απλά να το κοιτάξεις για να πυροδοτήσει τη σπίθα της αλήθειας. Ποιας αλήθειας; Εσύ θα μου πεις..."

ΜΑΡΙ-ΣΟΦΙ ΣΓΟΥΡΟΥ

πάρθηκε από το 14ο τεύχος (Δεκεμβρίου του 2016) του περιοδικού Nimbus, το οποίο αποτελεί ένα μικρό διαμάντι για τους αναζητητές "των εικόνων πίσω από και μέσα σε εικόνες", της γνώσης μέσα από την πλημμυρίδα και τον ορυμαγδό του infojunk, της λεγόμενης αιρετικής ή "μυστικής ροής" πληροφοριών. Αυτών δηλαδή που κάνουν τη διαφορά στη διαμόρφωση της πραγματικότητας ή πραγματικοτήτων που μας περιβάλλουν, σαν νέφη πιθανοτήτων ή κυματοσυναρτήσεων που περιμένουν την κβαντική τους κατάρρευση.
  Μέσα σε αυτόν τον (πολύ, αλήθεια) παράξενο κόσμο που μας φιλοξενεί και τον μεταφέρουμε σε κάθε βήμα, επιλογή, αστοχία, λύπη, χαρά, ανακάλυψη και υπέρβασή μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου