Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τρίτη 11 Απριλίου 2017

«Ο θεός είναι ένα σπουργίτι που κουτσούλισε μια πέτρα» ή «Απίθανες πιθανότητες και πιθανές απιθανότητες»

Σε μια γωνιά της πιο άνυδρης και αφιλόξενης για ζωή ερήμου κάποια ημέρα ξεκίνησαν εργασίες. Σκοπός των εργασιών ήταν να περάσει ένας αγωγός πόσιμου νερού προς ένα χωριό.

Όταν ολοκληρώθηκαν οι εργασίες ο αγωγός παρουσίασε μια μικρή διαρροή . Η πρώτη από μια σειρά πιθανών συμπτώσεων είχε συμβεί. Αυτό το μικρό σημείο της ερήμου δεν ήταν πια αφιλόξενο. Παρ όλα αυτά όμως ακόμα δεν είχε ζωή

Ένα σπουργίτι που έτυχε να περνάει κατέβηκε να πιεί λίγο νερό και να ξεκουραστεί. Φεύγοντας κουτσούλισε στην υγρή άμμο. Ο δεύτερος και σημαντικότερος παράγοντας της εξίσωσης είχε προστεθεί. Η άμμος μολύνθηκε με ζωή. Εκατομμύρια βακτήρια αποίκησαν μια μικρή πέτρα.

Μέσα σε λίγες ημέρες τα βακτήρια με τον μικρό για εμάς κύκλο ζωής μέτραγαν ήδη αρκετές γενεές.

Μάλιστα ανέπτυξαν και πολιτισμό. Από τα πρώτα βακτήρια είχαν μείνει μόνο κάποιες προφορικές παραδόσεις που μίλαγαν για τον θεό «Πουλί» ο οποίος δημιούργησε  την ζωή. Του είχαν χτίσει και ναούς και λατρευόταν συστηματικά. Έφτιαξαν και ένα βιβλίο με την ιστορία του πουλιού και με τις οδηγίες του για κερδίσουν τα βακτήρια μια θέση στον παράδεισο. Στο τέλος του βιβλίου υπήρχε και μια υπόσχεση ότι κάποια ημέρα θα επιστρέψει για να τα σώσει από την δύσκολη ζωή τους στο αφιλόξενο περιβάλλον της ερήμου.

Μια ημέρα το απόλυτο κακό χτύπησε. Ένας κακός θεός που κάποιοι ονόμασαν «Άνθρωπο» ήρθε και διόρθωσε την διαρροή με αποτέλεσμα να αρχίσει να στεγνώνει το νερό .

Ήταν προφανές ότι ο πολιτισμός τους έφτανε στο τέλος του.

Κάποια βακτήρια άρχισαν να προσεύχονται στο πουλί να τα σώσει.

Κάποια άλλα είπαν ότι έπρεπε να αναπτύξουν τεχνολογία που θα τους επέτρεπε να εγκαταλείψουν την πέτρα και να ταξιδέψουν πέρα από την έρημο οπού υπήρχε πιθανότητα να σώσουν το είδος τους.

 Κάποια από αυτά είχαν οραματιστεί ότι πέρα από την έρημο υπήρχαν εκτάσεις με νερό και άγνωστες μορφές ζωής. Θα έφταναν μέχρι τις κατοικίες των θεών πουλιών όπου υπήρχε αφθονία τρεχούμενου νερού και τροφής και θα ζούσαν ευτυχισμένα με τους θεούς τους.

Οι αντιδράσεις ήταν πολλές . Με την ταχύτητα που ταξιδεύουν θα χρειαζόντουσαν πολλές γενεές βακτηρίων μέχρι να φτάσουν στην άκρη της ερήμου και το τι θα βρίσκαν εκεί ήταν αβέβαιο . Τα ταξίδια με αυτές τις ταχύτητες σε τόσο μεγάλες αποστάσεις είναι αδύνατα. Για αυτό τον λόγο και οι άγνωστες μορφές ζωής δεν έχουνε επισκεφτεί την πέτρα τους ή απλώς δεν υπάρχουν
.
Τελικά τα βακτήρια πέθαναν προσπαθώντας να βρουν λύση και προσευχόμενα στον θεό πουλί για λύτρωση η οποία δεν ήρθε ποτέ.

Τα συμπεράσματα από αυτό το γελοίο παραμυθάκι:

1.       Μη ψάχνεις σκοπό στην ύπαρξη ζωής . Το πουλί στην ιστορία μας ικανοποίησε μια ανάγκη του. Η ζωή που άφησε ήταν απλά παρενέργεια

2.       Αν κάποια ανώτερη μορφή ζωής μας καταστρέψει μπορεί και να μην υπάρχει αιτία. Ο άνθρωπος στην ιστορία μας απλά διόρθωσε την διαρροή . Η καταστροφή του πολιτισμού των βακτηρίων ούτε που του πέρασε από το μυαλό ούτε τον ενδιαφέρει. Απλά βρέθηκαν στον δρόμο του

3.        Αν περιμένεις λύτρωση από κάποιο προηγμένο πολιτισμό ή κάποια ανώτερη ύπαρξη έχε κατά νου ότι μπορεί να αγνοεί την ύπαρξή μας ή να τον ενδιαφέρει να μας σώσει τόσο όσο ενδιαφέρει εσένα να σώσεις τα μυρμήγκια σε μια φωλιά που κατά λάθος πλημμύρησες με νερό στον κήπο σου

4.       Οι χρόνοι και οι αποστάσεις είναι σχετικές . Τα βακτήρια δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τον μικρόκοσμό τους και να κάνουν μια απόσταση που ένας άνθρωπος κάνει σε δευτερόλεπτα

5.       Σε ένα σύμπαν που εκτείνεται σε τιτάνιες διαστάσεις στον τρισδιάστατο χώρο και σε άπειρα επίπεδα στον πολυδιάστατο όλες οι απιθανότητες είναι πιθανές έως και σίγουρες


Το παρακάτω απλά για να έχουμε αίσθηση των μεγεθών 


Και αυτό


ventas

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου