Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Πέμπτη 2 Μαρτίου 2017

Enneagram. (Μυθιστορηματική αφήγηση στον καθρέφτη με επικίνδυνα πραγματικές αντανακλάσεις )

Ο ήρωας της ιστορίας μας είναι ένα προβατάκι. Ένα μικρό άσχημο μαύρο προβατάκι.

Από μικρό το προβατάκι μας είχε αντιληφθεί την διαφορετικότητά του μέσα στην στάνη με τα άσπρα προβατάκια. Για αυτό τον λόγο ζούσε φορώντας μια άσπρη προβιά ώστε να είναι αποδεκτό μέσα στο μαντρί. Βέβαια που και που το έσκαγε απο το μαντρί και έκοβε βόλτες στο δάσος χωρίς την άσπρη προβιά του. Μπορούσε να είναι ο εαυτός του και να αναπνέει τον ελεύθερο αέρα έστω και για λίγο.

Οι μικρές αυτές αποδράσεις του είχαν όμως και έναν σκοπό. Εξερευνούσε το δάσος και σχεδίαζε την μέρα της τελικής απόδρασης η οποία δεν θα είχε επιστροφή. Έπρεπε όμως να μάθει να ζει σε αυτόν τον κόσμο ο οποίος ήταν γεμάτος κινδύνους πριν το κάνει.


Κάποια προβατάκια που είχαν καταλάβει τι κάνει το νουθετούσαν : "Τι κάνεις; Θα σε φάει ο λύκος . Μείνε μέσα στο μαντρί στην ασφάλεια και την προστασία του βοσκού". Το προβατάκι μας απαντούσε : " Εμένα ίσως με φάει ο λύκος αλλά εσάς σίγουρα θα σας πάει ο βοσκός μια ημέρα στον χασάπη για σφάξιμο" . Τα προβατάκια αντιδρούσαν έντονα : " Είσαι καταστροφολόγος και συνωμοσιολόγος. Ο βοσκός μας αγαπάει , για αυτό κάθε Πάσχα παίρνει τους καλύτερους απο εμάς σαν ανταμοιβή και μας πάει με ένα μεγάλο αυτοκίνητο σε ενα καλύτερο μέρος να ζήσουμε. Εσύ δεν θα το κερδίσεις ποτέ αυτό"

Το προβατάκι μας χαμογελούσε και δεν απαντούσε . Ήξερε πόσο λάθος ήταν να ξυπνάς με το ζόρι κάποιον που θέλει να κοιμηθεί . Είχε δει μια ημέρα τον βοσκό να κοιμάται κάτω απο ένα δέντρο. Κάποια στιγμή η γυναίκα του πήγε και τον ξύπνησε για να κάνει κάποια δουλειά και αυτός αντέδρασε πολύ άσχημα. Πρέπει ο άλλος να θέλει να ξυπνήσει ,

Μια ημέρα σε μια απο τις αποδράσεις του το προβατάκι μας είχε μια δυσάρεστη συνάντηση. Ανάμεσα στα δέντρα είδε εναν λύκο. Το προβατάκι πάγωσε. Ήξερε οτι δεν είχε καμία ελπίδα και έτσι κάθισε και κοίταγε  τον άγριο θηρευτή περιμένοντας το τέλος . Και τότε έγινε το ποιο παράξενο πράγμα. Ο λύκος αφού το παρατήρησε για λίγη ώρα γύρισε την πλάτη του και έφυγε.

Το μαύρο προβατάκι μας φόρεσε την άσπρη προβιά του και γύρισε στο μαντρί τρομαγμένο. Η άσπρη προβιά έγινε δεύτερο δέρμα του.

Τα χρόνια πέρασαν. Το προβατάκι μας εργάζεται σε ενα μεγάλο μαντρί φτιαγμένο απο γυαλί με ωραία γραφεία.  Οι ημέρες του κυλάνε ήσυχα και η ρουτίνα το έχει κάνει να ξεχάσει οτι φοράει άσπρη προβιά ενώ στην πραγματικότητα είναι μαύρο και άσχημο.

Ώσπου μια ημέρα το προβατάκι βρήκε ενα mail στον υπολογιστή του απο τον βοσκό.

Ενημέρωνε  όλα τα προβατάκια στο γυάλινο μαντρί οτι θα ερχόταν ένας φιλος του που είναι κτηνίατρος για να μιλήσει με τα προβατάκια και να τα βοηθήσει να καταλάβουν τον εαυτό τους και τους γύρω τους καλύτερα μέσω μιας μεθόδου που λέγεται Enneagram.

Το προβατάκι φοβήθηκε. Είχε έρθει η ώρα να αποκαλυφθεί η πραγματική του ταυτότητα; Άρχισε να ψάχνει στο internet περισσότερες πληροφορίες για αυτή την μέθοδο.

enneagraminstitute.com



 Αφού διάβασε αρκετά ένιωσε καλύτερα. Ήταν μια υπεραπλουστευμένη μέθοδος που θα την ξεγελούσε εύκολα και θα συνέχιζε την ρουτίνα του.

Οι ημέρες πέρασαν και το προβατάκι μας πήγε στο μαντρί για να συζητήσει με τον κτηνίατρο μαζί με τα άλλα προβατάκια και να μάθει επιτέλους απο πρώτο χέρι τι ήταν αυτό το enneagram.

Τα προβατάκια μαζεύτηκαν σε μια μεγάλη αίθουσα και ο κτηνίατρος φορώντας ενα πλατύ χαμόγελο άρχισε να τους εξηγεί την διαδικασία. Θα γνώριζαν τους εννέα τύπους του enneagram και στην συνέχεια θα έκαναν κάποιες ασκήσεις ώστε να μπορέσουν να κατατάσσουν τους συναδέλφους  τους σε κάποιον απο τους τύπους.



Οι εννέα τύποι προσωπικότητας και οι εννέα κυρίαρχες τάσεις
Ο Τελειομανής
Ένα
Θυμός
Ο Δοτικός
Δύο
Έπαρση
Ο Ερμηνευτής
Τρία
Δόλος
Ο Ρομαντικός
Τέσσερα
Ζήλια
Ο Παρατηρητής   
Πέντε
Πλεονεξία
Ο Στρατιώτης
Έξι
Φόβος
Ο Επίκουρος
Επτά
Λαιμαργία
Το Αφεντικό
Οκτώ
Πόθος
Ο Μεσάζοντας
Εννέα
Νωθρότητα

Σε μια παρουσίαση ο κτηνίατρος εξηγούσε τα κυριότερα χαρακτηριστικά του κάθε τύπου και είχε και παραδείγματα απο κάποιους διάσημους ανθρώπους . Το προβατάκι μας αναγνώρισε στα χαρακτηριστικά 4άρια όλους του καλλιτέχνες και λογοτέχνες που θαύμαζε. Τότε ήρθε το πρώτο χτύπημα. Τα 4άρια χαρακτηρίστηκαν  απο τον κτηνίατρο "Χαοτικοί, αυτοκαταστροφικοί και δυσπροσάρμοστοι" με λίγα λόγια δεν ταίριαζαν στην παραγωγική διαδικασία και δεν θα ταίριαζαν ποτέ στο γυάλινο μαντρί.Στο μαντρί ταίριαζαν οι 3,6,9. Στο προβατάκι κάτι θύμισε η αλληλουχία των αριθμών αλλά το προσπέρασε

Το προβατάκι άρχισε να αντιδράει . Δεν μπορούσε να καταλάβει πως είναι δυνατόν μέσα σε μία ημέρα να μπορέσει να γίνει ειδικός στο να ψυχολογεί τους άλλους και να τους κατατάσσει κάπου , και επίσης δεν έβλεπε την χρησιμότητα της όλης διαδικασίας.

Ο κτηνίατρος το αγριοκοίταξε. Τα άλλα προβατάκια αντέδρασαν επίσης. "Είσαι αντιδραστικός. Τίποτα δεν σου αρέσει . Είσαι συνωμοσιολόγος " . Τα είχε ξαναζήσει αυτά. Είχε κάνει το ίδιο λάθος . Σκούντηξε κάποιον με σκοπό να τον ξυπνήσει ενώ αυτός ήθελε να κοιμηθεί λίγο ακόμα. Δεν θα το ξανάκανε

Η υπόλοιπη ημέρα πέρασε διεκπαιρεωτικά . Δεν είχε όρεξη για περισσότερες συγκρούσεις . Στο τέλος ο κτηνίατρος τους είπε οτι το επόμενο διάστημα θα έπρεπε να σκεφτούν που θα έβαζαν τον εαυτό τους και οτι θα ακολουθούσε μια δεύτερη προσωπική συνάντηση στην οποία θα του έλεγε ο κάθε ένας το συμπέρασμά του

Το προβατάκι μας δεν το σκέφτηκε καθόλου. Απλά άφησε να κυλήσουν οι ημέρες μέχρι την συνέντευξη . Μπήκε στο γραφείο και απάντησε στην κλήση μέσω skype στον κτηνίατρο.

- Γεια σου μικρό μου προβατάκι.
- Καλημέρα
- Έβγαλες κάποιο πόρισμα; Ξέρεις που ανήκεις;

Το προβατάκι θέλησε να κάνει την μικρή δική του επανάσταση. 3,6,9 ήθελε το μαντρί; Δεν θα του το έδινε

- Είμαι 4 , μου φαίνεται οτι ανήκω στους ρομαντικούς δυσπροσάρμοστους.

Τότε έγινε κάτι το οποίο ανέτρεψε τα πάντα . Στην οθόνη εμφανίστηκε ενα δεύτερο πρόσωπο. Ήταν μια γλυκύτατη κυρία η οποία κοίταγε με συμπάθια το προβατάκι μας. Του εξήγησε οτι ήταν ειδική στο enneagram. Είχε μελετήσει τα προβατάκια μας και είχε την απάντηση που ζητούσε να της δώσουν.

- Οχι καλό μου προβατάκι . Δεν είσαι 4 . Σε μελέτησα, σε είδα, Είσαι καθαρό 9άρι.

Το προβατάκι πάγωσε. Κατάλαβε επιτέλους ποιός ήταν ο σκοπός της όλης διαδικασίας. Δεν ήταν να ανακαλύψεις ποιος είσαι αλλά να σου πούνε ποιος είσαι έστω και αν δεν συμφωνείς. Στην ουσία σε προγραμμάτιζαν . Έπρεπε να κινηθεί σαν σκακιστής. Όταν κινδυνεύεις να χάσεις την παρτίδα δεν κάνεις επίθεση. Θυσιάζεις ενα πιόνι σου για να απελευθερώσεις τον βασιλιά και να βρεις χρόνο για να ανασυνταχθείς.

Δέχτηκε οτι είναι εννέα χωρίς αντίρρηση και σχεδόν έφυγε τρέχοντας απο το δωμάτιο. Θέλησε να επιβεβαιώσει την θεωρία του. Παρατήρησε τα άλλα προβατάκια. Ένιωσε να ζαλίζεται . Τα προβατάκια είχαν αλλάξει συμπεριφορά ανάλογη με το νούμερο που τους είχε ανατεθεί. Τα 6άρια είχαν πλέον πανομοιότυπη συμπεριφορά όπως τα 9άρια και τα 3άρια. Φαινόντουσαν τόσο ευτυχισμένα που πλέον ήξεραν που ανήκουν. Νόμιζε οτι έβλεπε κάποιο κακό όνειρο. Ευτυχώς ήταν απόγευμα και σε λίγο θα έφευγε απο το γυάλινο μαντρί.

Βγήκε έξω και στάθηκε λίγο . Είχε αρχίσει να έρχεται η Άνοιξη. Ρούφηξε τον υγρό αέρα μέχρι που πόνεσαν τα πνευμόνια του. Με την εκπνοή απέβαλε απο μέσα του δύσοσμα αέρια και τοξικά μικροσωματίδια

Μπήκε στο αυτοκίνητο και έβαλε μουσική . Δεν βιαζόταν να ξεκινήσει . Έτσι κέρδιζε λίγο χρόνο για να σκεφτεί.

Οι επιθετικές νότες του Chariots of Thunder των Kovenant γέμισαν τον χώρο.

Δεν είχε νόημα. Ποιός ο λόγος να προγραμματίζεις τα άσπρα προβατάκια; Είναι ακίνδυνα. Εκτός αν ο βοσκός ξέρει οτι κάποια απο αυτά είναι μαύρα προβατάκια που φοράνε άσπρη προβιά . Αλλά και αυτό δεν έχει νόημα. Τα μαύρα προβατάκια είναι εξίσου ακίνδυνα με τα άσπρα προβατάκια

Κοίταξε στον καθρέφτη. Θυμήθηκε το περιστατικό με τον λύκο και η αλήθεια τον χτύπησε σαν γροθιά στο στομάχι. Ο βοσκός είχε απο την αρχή ξεγελάσει το μαύρο προβατάκι. Ο προγραμματισμός είχε αρχίσει πολύ νωρίτερα. Το μαύρο και άσχημο προβατάκι που κρυβόταν κάτω απο την άσπρη προβιά ήταν στην πραγματικότητα ένας λύκος τον οποίο είχε πλανέψει ο βοσκός.

¨Έβαλε πρώτη και ξεκίνησε με ένα χαιρέκακο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του. Ο βοσκός είχε έναν λόγο πλέον να μην κοιμάται ήσυχος. Ο λύκος ήταν ήδη μέσα στο μαντρί

Ο Nagash των Kovenant συνέχιζε να φτύνει οργισμένους στοίχους στο  μικρόφωνο



   Υ.Γ.

Από μικρούς μας προγραμματίζουν να πιστεύουμε οτι είμαστε θηράματα. Απο το σχολείο , τα μμε , το σινεμά μέχρι και την μουσική . Όλα μας βάζουν στο ρόλο του θύματος. Τρέμουν στην ιδέα οτι μια ημέρα θα θυμηθούμε οτι είμαστε γεννημένοι θηρευτές και όχι θηράματα. Φανταστείτε τι θα γίνει οταν το πιστό σκυλί που έχει μάθει οτι είναι αδύναμο και βάζει την ουρά στα σκέλια και κλαψουρίζει οταν το χτυπάει το αφεντικό του καταλάβει την δύναμή του; Θα γυρίσει και θα τον κοιτάξει με το αρχέγονο βλέμμα του κυνηγού και θα του δείξει τα δόντια του γρυλίζοντας και ωωωω!!! Τι έκπληξη θα είναι αυτή....

ventas

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου