Νοήματα μέσα σε νοήματα...

Ίσως η Ύπαρξη να είναι τελικά ακατανόητα περίπλοκη.
Και ίσως η συνειδητότητα του ανθρώπου στο "κανονικό" της στάδιο και οι συνηθισμένες συναισθηματικές αντιδράσεις με τις συνηθισμένες τους εκρήξεις και την παντελή απουσία νηφάλιας κατανόησης των πραγμάτων, ίσως αυτά με τους περιορισμούς και τις στενωπούς που μεταφέρουν να προσβάλλουν την ίδια την Ύπαρξη! Την απειροσύνη της, τα θαύματα, τα μυστήριά της που μας περιβάλλουν και μας συντροφεύουν κάθε στιγμή, είτε το ξέρουμε είτε το αγνοούμε.

Περιστρεφόμενες δίνες μέσα σε δίνες. Όπου η αναζήτηση νοήματος, που μπορεί να αποδοθεί με λεκτικούς ορισμούς, μοιάζει ίσως με αναζήτηση σβησμένου σπίρτου μέσα σε αλλεπάλληλους σωρούς από άχυρα...
Ίσως θα ήταν πιο εύστοχο να μιλούσαμε για πολλά νοήματα, για αλήθειες πολυπρόσωπες που μπορούν να ιδωθούν με άπειρους τρόπους, για νέες "οπτικές" όχι μέσω των οφθαλμών ή της συνηθισμένης ακατάπαυστα φλύαρης ροής των σκέψεων.
Ίσως θα ήταν πιο συμβατό με την εξέλιξή μας, και για την αέναη ολοκλήρωσή μας, να μιλούσαμε για ένα είδος συνειδητότητας όπου όλες οι μνήμες και οι καταγραφές είναι στη διάθεσή μας και όπου τίποτε δεν φαντάζει πια μη προσβάσιμο και έξω από το φάσμα των δυνατοτήτων μας. Όπου τίποτε δεν μοιάζει συνηθισμένο ή άνεϋ νοήματος, όπου τα πάντα ακτινοβολούν σαν ολογραφικά κομμάτια που το καθένα εμπεριέχει το "Όλον". Τη μεγάλη αρχική εικόνα που ο κατακερματισμός της δεν αναιρεί την ολότητά της.
Ένα μεγάλο νόημα το οποίο ίσως και να μην έχει...νόημα καθώς ο αναζητητής (ή ο "πολεμιστής") προσεγγίζει περιοχές αιώνια ρευστές (σαν τον ίδιο), "εδάφη" που δεν μπορούν να γίνουν κατανοητά και να περιγραφούν (το..."απερίγραπτο") με γλωσσικούς ανθρώπινους όρους. Όσο "αυξημένη" και διεισδυτική μπορεί να φτάσει να είναι μια ανθρώπινη διάνοια...
Αυτή όμως η απόπειρα προσέγγισης και "χαρτογράφησης" του Αγνώστου, ακόμη και "αυτού που δεν μπορεί ποτέ να γίνει γνωστό", είναι που αποδεικνύει το υπερβατικό μεγαλείο του ανθρώπινου όντος! Που τελικά δίνει ένα ιδιαίτερο, μαγικό νόημα στην επίγεια πορεία του! Και ίσως και σε ό,τι ακολουθεί μετά τη διάλυση της χονδροειδούς ύλης αλλά όχι και την απώλεια της συσσωρευμένης και μη αλόγιστα σπαταλημένης Ενέργειάς της...

Μια εκστατική διαίσθηση είναι ίσως μια απόπειρα ευθυγράμμισης με τη βαθύτερη φύση του ανθρώπου. Ή τις βαθύτερες, αέναα ρευστές, σφύζουσες από μαγεία, στρώσεις της.

ανιχνευτής