Kάποιοι στίχοι για τους Πολεμιστές!Που τιθασεύουν μέσα τους τους ζωώδεις φόβους του ανθρώπου. Που συμφιλιώνονται με το Μυστήριο μέσα στο οποίο κολυμπάει η Ύπαρξη, γινόμενοι αυτόνομο κομμάτι του. Που αντιμετωπίζουν με νηφαλιότητα τις προκλήσεις στο μονοπάτι τους. Που επιδίδονται στην παύση του ακατάσχετου εσωτερικού διαλόγου και στην επίτευξη της μεταμορφωτικής εσωτερικής σιωπής, όταν γύρω τους κυριαρχεί η αυτάρεσκη φλυαρία, η ηχηρή ηλιθιότητα, η κακόηχη οχλαγωγία. Που ευθυγραμμίζονται με τις απόρροιες του απόλυτα συνειδητού, ζωντανού Όντος γνωστού ως "Γη"*. Που λαχταρούν και στοχεύουν την απόλυτη και πιο τρομαχτική ελευθερία... πέρα κι από εκεί (που καθηλωμένος στη συνήθεια) "ο άνθρωπος δύσκολα αναπνέει", όπως έλεγε ο Νίκος Καζαντζάκης.
ανιχνευτής
Μόνο ένα πουλί και μια καμπάνα σπάνε τη σιωπή...
Φαίνεται ότι μιλάνε με τον ήλιο που δύει...
Χρυσαφιά σιωπή,
το απόγευμα είναι φτιαγμένο από κρύσταλλο.
Μια αγνότητα κουνάει τα δροσερά δέντρα
και πέρα απ'όλα αυτά,
ένα διαφανές ποτάμι ονειρεύεται
ότι κυλώντας πάνω από μαργαριτάρια
ελευθερώνεται
και ρέει στο άπειρο.
Θυμηθείτε κι από εμένα:
Οι δρόμοι που μας καλούν να τους βαδίσουμε...
και διαβάστε κι αυτό:
" μαγικο περασμα (nagual) "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου