Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

Και σήμερα κάτι μου λέει να ευχηθώ όλες σας οι ευχές να πραγματοποιηθούν μπας και δούμε τι κόσμος θα γεννηθεί.







γράφει ο Άκης κουστουλίδης


Άλλη μια μέρα γεννήθηκε με το ξύπνημα του ήλιου παρασέρνοντας μαζί του εκατομμύρια κορμιά σε μια ημερήσια διαδρομή ζωής.

Μια ημερήσια διαδρομή που κάποιοι της δώσανε νόημα ονομάζοντάς την ημέρα αγάπης.

Και όμως κάπου στον κόσμο κάποια χείλη εύχονται αγάπη ...........




και την ίδια στιγμή κάποιος σκοτώνει έναν αδερφό του.

Την ίδια στιγμή κάποιος παίρνει δώρο στο παιδί του και κάποιο άλλο παιδί χωρίς να ξέρει το γιατί ξεψυχά από την πείνα.

Την ίδια στιγμή κάποιοι προβάλουν την καλοσύνη τους στο γυαλί προσφέροντας ψίχουλα στα θύματα του οικονομικού πολέμου τον οποίο οι ίδιοι υπηρετούν.

Την ίδια στιγμή κάποιο παιδί βιάζεται από κάποιον που ευχήθηκε στην οικογένειά του υγεία και ευτυχία.

Κάποιος άλλος κακοποιεί την γυναίκα του αφού πρώτα της έχει δώσει λουλούδια στο πρώτο τους ραντεβού και κάποιος άλλος πεθαίνει στο παγκάκι αφού πρώτα έχει καταδικαστεί σε αιώνια λησμονιά από αυτούς που εύχονται αγάπη και ειρήνη σε όλον τον κόσμο.

Την ίδια στιγμή κάποιο παιδί πεθαίνει με μια σύριγγα στο χέρι και ας έχει δεχτεί άπειρες ευχές αγάπης.

Κάποιος κάπου αλλού την ίδια στγμη στολίζει το σπίτι του για να υποδεχτεί αυτή την μέρα αγάπης και ο γείτονάς του περιμένει την τράπεζα να του το πάρει.

Κάποιος στο τώρα περιμένει να βρει δουλεία για να επιβιώσει και κάποιος άλλος χαίρεται με την κρίση που έχει ρίξει τα μεροκάματα.

Και σήμερα, εδώ στην Ελλάδα οι πολίτες της αργοπεθαίνουν επιλέγοντας να κρατήσουν 500 βασιλιάδες στον δικό τους ματωμένο θρόνο.

Και ναι σήμερα, κάποιος θα κάνει ίνδαλμα τον πολιτικό που τα παίρνει και κάποιος άλλος θα ξαναψηφίσει το λαμόγιο που τον κοροϊδεύει

Και ναι σήμερα θα δεχτείς τις ευχές από αυτούς που σου τάξανε μια θεσούλα βολική μέσα στην κόλαση του άλλου και συ θα του σφίξεις το χέρι κάνοντας μιαν ευχή για υγεία και ευτυχία.

Και σήμερα σ΄αυτή την μαγική χώρα του πιο τέλειου κόσμου θα τολμήσει κάποιος να ευχηθεί κάτι που δεν το έχει νιώσει και θα προσευχηθεί για να αλλάξει το τέλειο σε ένα δικό του και μόνον συμφέρων.

Κάτι μου λέει σήμερα πως μου είναι πιο εύκολο να ευχηθώ αγάπη παρά να αγαπήσω.

Κάτι μου λέει σήμερα πως μου είναι πιο εύκολο να σου ευχηθώ ότι επιθυμείς παρά να ακούσω τα προβλήματά σου, μου είναι πιο εύκολο να κάνω δώρο στο παιδί μου, παρά να του μάθω (μαθαίνοντας και γω ο ίδιος) την αξία της προσφοράς ενός πιάτου φαγητό σε κάποιον που πεινάει.

Μου είναι πιο εύκολο να κάνω ένα like παρά να βάλω κάποιον στο σπίτι μου να ζεστάνει το παγωμένο του κορμί

Και ναι μου είναι πιο εύκολο να ελπίζω σε έναν ηγέτη να με σώσει πάρα να γίνω ηγέτης της ζωής μου, να πιστέψω στα όνειρα και τα ιδανικά της ψυχής μου.

Και ναι σήμερα νιώθοντας όλη την υποκρισία των ευχών και τον προσευχών για έναν καλύτερο κόσμο, κάτι μου λέει να κάνω και γω μια ευχή και θα την κάνω γιατί την νιώθω μέχρι και τον τελευταίο χτύπο της καρδιάς μου.

Και ναι σήμερα θα ευχηθώ όλες σας οι ευχές να πραγματοποιηθούν μπας και δούμε τι κόσμος θα γεννηθεί.


ὑπόγεια τάξις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου