Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2022

" Το Κόκκινο Κουμπί "

 

Πριν χρόνια έλεγα «ας έβρισκα το κόκκινο κουμπί, να το πατήσω να καθαρίσει ο πλανήτης από τα ανθρώπινα καρκινώματα» κι ένας φίλος που με άκουγε τότε, σκεφτόταν ότι είμαι υπερβολική και σε συνέχεια μου απαντούσε «Θα πέθαινες κι εσύ» … Σήμερα χρόνια μετά, εξακολουθητικά είμαι φαν του «κόκκινου κουμπιού» κι ο φίλος μου επίσης.

Δεν έχω κανένα απολύτως θέμα με τον Θάνατο, ειδικά όταν δεν ξέρουμε ούτε τι είναι Θάνατος, ούτε τι είναι Ζωή, ούτε γιατί η Ζωή είναι πιο σημαντική από τον Θάνατο, ούτε γιατί πρέπει να αποφεύγουμε τον Θάνατο και να επιλέγουμε την Ζωή… πέρα απ’ το ό,τι παπαγαλίζει ο κάθε μαλάκας.

Λοιπόν, τις εμφυτεύσεις δεν τις πιστεύω, τις χλευάζω και τις γελοιοποιώ.

Δεν διαθέτω ίχνος πίστης σε οτιδήποτε.

Είτε το γνωρίζω κάτι, είτε δεν το γνωρίζω. Τελεία και παύλα.

Αν θέλεις να δεις πολλά μαϊμουδάκια της Ουτοπίας πήγαινε σε μια οποιαδήποτε εκκλησία, σ’ ένα γήπεδο, σε μια συναυλία. Είναι χαμένο από χέρι το μαϊμουδάκι, αλλά αυτό υπάρχει νομίζοντας ότι είναι αθάνατο (LOL) ενώ απλώς υπάρχει (=υπό της αρχής) για να καταλήξει μεζεδάκι στον Κύριο κι Αρχοντα που λατρεύει, προσκυνάει κι υπακούει, σεβαστικό, ταπεινό και δουλικό, ενώ ταυτόχρονα μιλάει για ελευθερία βούλησης, αθανασία, ανεξαρτησία, όλον, αγάπη, δημοκρατία, διαλογισμό, πνευματικότητα αγγέλους, αρχαγγέλους, διαβόλους και τριβόλους.. κι όλες αυτές τις αφηρημένες αρλούμπες- meme που το ταΐζουν για να το κρατούν υπό έλεγχο, χωρίς δική του Βούληση δηλ. ένα άβουλο ον.

Πόση Βούληση μπορεί να έχει ένα Αβουλο ον.


Διαθέτει τόση βούληση, όση, μπορεί να έχει ένα υποκείμενο στις πεποιθήσεις του για την αναπαραγωγή, για την υγεία, την τροφή, τις σκέψεις, τις λέξεις, τα συναισθήματα …

Τα μαϊμουδάκια είναι αγκιστρωμένα στις διάφορες αηδίες, τα διανοητικά σκουπίδια που πουλάνε σε ιλουστρασιόν συσκευασία, οι οργανωμένες θρησκείες -από τα επίσημα ιερατεία, μέχρι τα δήθεν ανεπίσημα, φτιαγμένα ειδικά για τους αμφισβητίες- και οι επαγγελματίες προπαγανδιστές είτε Κρόουλι και Μπλαβάτσκυ, είτε Έσσε, Φρομ, Όσσο, Ουσπένσκι, Γκουρτζίεφ … και κάθε μιαρό καθίκι, είναι όλοι τους ΦΟΒΙΣΜΕΝΑ υποκείμενα, που ούτε καν πλησιάζουν την έννοια «ΑΝΘΡΩΠΟΣ» γι’ αυτό τρέμουν από φόβο και να Ζήσουν και να Πεθάνουν …κι εννοείται πως οι όμοιοί τους, φοβισμένοι κι άνοοι, τους λατρεύουν.

Νόμιμα εκλεγμένες ηγεσίες (κράτη, πολιτικές, οικονομία, θρησκεία) δεν υπάρχουν κι αυτό που αποκαλούν ως δημοκρατία, ψηφοφορία, βούληση του λαού… και λοιπές αρλούμπες αναλόγου κάλλους, είναι μια διαχρονική δικτατορία του κερατά. Αυτά τα ενεργούμενα που βλέπει το πόπολο, ουδεμία σχέση έχουν μ’ αυτούς που το κυβερνούν αληθινά, ούτε οι μαριονέτες που δείχνουν ως πλούσιους, έχουν καμία σχέση με την αληθινή Ελίτ του πλανήτη. Τώρα, για το ποιος ευθύνεται για τον εκφυλισμό των μαϊμούδων της ουτοπίας; Σίγουρα όχι οι μαϊμούδες … είναι σαν να λες «ποιος ευθύνεται που οι μαϊμούδες στην ζούγκλα είναι μαϊμούδες»… ε, μα, ο Δημιουργός τους.

Φυσικά, οι επαγγελματίες προπαγανδιστές της «Mystery Babylon» για να κάνουν συνένοχο με τον Δημιουργό τις «μαϊμούδες της ουτοπίας» επινόησαν την «ελεύθερη βούληση» … Πόση Βούληση μπορεί να έχει ένα Αβουλο ον; Μόνο ένστικτα έχει, ορμέμφυτα και παρορμήσεις. Τα αποτελέσματα της ανυπαρξίας ελεύθερης βούλησης ή έστω καν βούλησης, (άσε την ελευθερία, είναι ανεκδοτολογική λέξη) τα βλέπουμε γύρω μας μέσα στην φυλακή του Δημιουργού. Αντι λοιπόν να γκρεμίσουν τον Δημιουργό και την Δημιουργία του στο Χάος, απ’ όπου ξεπήδησε, οι ανθρώπινες μαϊμούδες τον λατρεύουν και τον θεοποιούν.

ΚΑΛΟΦΑΓΩΤΕΣ λοιπόν.

@Ηω Αναγνώστου /απάντηση σε σχολιο φίλου στο άρθρο “Γιατί η Αυστραλία Καίγεται”


"Δύσπεπτο" μεν, ενδιαφέρον δε (ας το παραδεχτούμε όσο κι αν  ερεθίζει το ... υπερπολύτιμο "εγώ" μας και ταράζει τις εμφυτεύσεις-πεποιθήσεις-"βεβαιότητες" μας, σωστά;) και το δανειστήκαμε από ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου