"δεν μπορείτε να αγοράσετε την Επανάσταση, δεν μπορείτε να κάνετε την Επανάσταση-μπορείτε μόνο να είστε η Eπανάσταση"

 "Αν θέλεις εγκληματίες, φτιάξε νόμους, αν θέλεις κλέφτες, φτιάξε ιδιοκτήτες"...

" Ένα παιδί απαλλαγμένο από την ενοχή της ιδιοκτησίας κι απελευθερωμένο από το βαρύ φορτίο του οικονομικού ανταγωνισμού θα μεγαλώσει με τη θέληση  να κάνει ό,τι είναι ανάγκη να γίνεται κάθε φορά και θα αντλεί χαρά από αυτό"...

Ως εισαγωγή:

Ο σοφός επιστήμονας της Φυσικής Σεβέκ, φορέας μιας επαναστατικής θεωρίας που ανοίγει εκπληκτικούς συμπαντικούς ορίζοντες αλλά και ελκύει δυνάμεις που την εποφθαλμιούν προς ίδιο όφελος, είναι ο κεντρικός ήρωας του αριστουργηματικού μυθιστορήματος της πολύ αξιόλογης Ursula K. Le Guin (1929 - ), με τίτλο "ο αναρχικός των δύο κόσμων" (εκδόσεις PARSEC , πρωτότυπος τίτλος "THE DISPOSSESSED"). Το βιβλίο αυτό, που ανήκει στο είδος της λογοτεχνίας του Φανταστικού, αποτελεί στην ουσία μια σπουδαία πολιτική και κοινωνική πραγματεία εντυπωσιακής έμπνευσης και διαύγειας πνεύματος καθώς και ιδιαίτερης φιλοσοφικής αξίας.

Ο ήρωας του μυθιστορήματος αυτού προέρχεται από έναν κόσμο ξερό, πνιγμένο στη σκόνη και γεμάτο αντίξοες συνθήκες όσον αφορά την επιβίωση των κατοίκων, που ζούνε σε πλήρως αυτοοργανωμένες κοινότητες-συγκοινωνούντα δοχεία, όπου κυριαρχεί ένας λειτουργικός και αποδοτικός καταμερισμός εργασίας κι από τον οποίο ουδείς εξαιρείται. Μια προσφορά εργασίας που αποτελεί αυτονόητη, εθελοντικού χαρακτήρα πρωτίστως, κι αναγκαία συνθήκη τηρουμένων των ιδιαιτεροτήτων και δυσκολιών. Ένας πλανήτης που διαπνέεται από τις αρχές και τα ιδανικά μιας αναρχικής ουτοπίας κι όπου η ταύτιση ατομικού και συλλογικού συμφέροντος αποτελεί και την κινητήρια κοινωνική δύναμη. Μια κοινωνική συνθήκη, στη σελήνη με το όνομα "Ανάρες", που έχει καταργήσει τους νόμους και την ιεραρχία και έχει ξανοιχτεί σε ελευθεριακή ουτοπία, με το πνεύμα μιας συγκινητικής αλληλεγγύης κι έλλειψης εγωτισμού να διέπει την κοινωνική συνύπαρξη.  Εκεί όπου έχει εκλείψει παντελώς το δίκαιο του ισχυροτέρου μέσα σε μια κοινωνία ζούγκλα. Εκεί όπου αγνοούνται παντελώς έννοιες όπως θρησκείες (οι οποίες υποτάσσουν διανοητικά και υλικά τους ανθρώπους σε ανύπαρκτους ουράνιους και ισοπεδωτικά υπαρκτούς γήινους αφεντάδες), σημαίες, ιεραρχική οργάνωση, στρατός και αστυνομία, κλοπή, συσσώρευση αγαθών και ιδιοκτησιακό καθεστώς (οι κάτοικοι δεν έχουν συνήθως μόνιμες κατοικίες μια και ποτέ δεν μένουν για πάντα στο ίδιο μέρος ανάλογα με τις ανάγκες τις οποίες καλούνται να καλύψουν μετακινούμενοι σε διάφορες τοποθεσίες και  παίρνουν ό,τι κάθε φορά χρειάζονται από κοινόχρηστες αποθήκες, εμφορούμενοι από μια νοοτροπία σεμνής λιτότητας), όπως και αγνοούνται κάθε λογής κουσούρια, εγκλήματα και συρράξεις που σχετίζονται με όλα τα προηγούμενα. Ωστόσο δεν λείπουν κι εκείνες οι πλευρές, οι οποίες προβληματίζουν τα πλέον ελεύθερα και ασυμβίβαστα μυαλά αυτής της ελευθεριακής κοινωνίας κι επισημαίνονται στοχαστικά από τη συγγραφέα.

"ΑΠΟΔΡΑΣΗ"

ΑΠΟΔΡΑΣΗ

του Παντελή Γιαννουλάκη

Οι πολλοί πρόδωσαν τα ευγενή πρότυπα του Ανθρώπου και μας δέσμευσαν σε αυτήν την κατάντια στην οποία ζούμε. Οι προδότες του ανθρώπινου πνεύματος, που συνωμότησαν συγχρονικά με τις άδικες συγκυρίες, τις αναπάντεχες διαστρεβλώσεις και παρακμές, τους εκβιαστικούς τυράννους και την ανοησία. Η Ελπίδα είναι στους λίγους. Πρέπει να φανταστούμε ότι μπορούμε να βγούμε έξω από τον βούρκο τους, να εκπαιδευτούμε μυστικά για να μπορέσουμε να το πετύχουμε στ' αλήθεια. Να ατενίσουμε αληθινά τον παράξενο κόσμο μας, να τον κατανοήσουμε με νέες ερμηνείες και με νέες προσδοκίες. Να αποφασίσουμε να ζήσουμε στ' αλήθεια, να προσεγγίσουμε το Θαυμαστό και να υπερβούμε τον μικρό δειλό εαυτό μας, να πολεμήσουμε τον κόσμο και την κατάντια μας και τους δεσμοφύλακές μας, να εξερευνήσουμε το Άγνωστο, να αναζητήσουμε την Ουτοπία, να εκφράσουμε την ομορφιά και τις πολυπλοκότητές μας και να υλοποιήσουμε το Όνειρο. Να φωτιστούμε μέσα στο σκοτάδι μας, να αποδράσουμε από την καθημερινή φυλακή μας, να συνωμοτήσουμε μεταξύ μας αν χρειαστεί, ενάντια στη δεδομένη πραγματικότητα, για να τα καταφέρουμε. Η ευκαιρία είναι τώρα!... Πρέπει να αρχίσουμε να αναλύουμε νέες μεθοδολογίες προσεγγίσεων, προς το απερίγραπτο, το ακατονόμαστο, το ανεκδιήγητο και το άπιαστο. Να αφυπνιστούμε. Να συνεχίσουμε τα βήματα που οδηγούν μακριά… Γνωρίζω πως αυτό ακούγεται τρελό –ακριβώς γι’ αυτό η Ελπίδα είναι στους λίγους. Θα τα καταφέρουμε. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς...


το διαβάσαμε στο μπλογκ του συγγραφέα Παντελή Γιαννουλάκη 

...και σαν σχόλιο από εμάς:

...αλλά και αυτοί οι δικοί μας στίχοι:

 Είναι η Φωνή που συνεφέρνει το χρόνο από τη λήθη.
Είναι η Φωνή που η αδικία της Ιστορίας δεν γονάτισε.
Είναι η Φωνή που κανένα φίμωτρο δεν εμποδίζει να ακουστεί.
Είναι η Φωνή που όταν μας πλακώνει η φοβέρα και μας πνίγει η σιωπή
εκείνη μας δίνει λαλιά και γίνεται ένα με τη δική μας.

Είναι οι Φωνές που σκουντάνε όσο χρειάζεται τα πράγματα
για να σταματήσει η αρνητική ροή.
Είναι οι Φωνές που αντηχούν σε διαδοχικούς ουρανούς. 
Είναι οι Φωνές που τις πύλες ανοίγουν των θαυμάτων.

Μία εκστατική επιθυμία...

Ο Ραούλ Βανεγκέμ έγραφε στην "Επανάσταση της Καθημερινής Ζωής" (Στοχασμοί από το "τότε" που βγήκαν από το "τώρα"....)τα παρακάτω που θα έκαναν να φρίξει τον οποιοδήποτε καθοδηγητή που επιβεβαιώνει την προπαγανδιστική στράτευσή του με την κατήχηση των ρομποτικών του υποχείριων που αποκαλεί "συντρόφους". Και τον οποιοδήποτε μαρξιστή που σέβεται την ιδεολογική του θρησκεία και το επαναστατικό όραμα σύμφωνα με το δικό του "αλάνθαστο" σχέδιο και που δεν έχει ενδοιασμό να καταφύγει μετά σε ολοκληρωτκές μεθόδους για να προστατέψει τις ιδέες της επανάστασης, η οποία αναλαμβάνει τα ηνία της κοινωνίας. Και τον οποιοδήποτε τύραννο που υπερασπίζεται το "δικαίωμά του" στον έλεγχο των ανθρώπινων αντικειμένων της αυθαιρεσίας του. Και την οποιαδήποτε αστική τάξη πραγμάτων που ονομάζει "πολίτες" τα αντικείμενα της δικής της αυθαιρεσίας.

" Αυτό που με συνδέει με τους άλλους, πρέπει να εμφανίζεται μέσα απ'αυτό που με συνδέει μετην πλουσιότερη και απαιτητικότερη μεριά της θέλησής μου για ζωή (να προσθέσουμε και της επιθυμίας για τη δημιουργική χαρά της ζωής και όχι για το "καθήκον" της προπαγανδιστικής εργασίας: Η σημασία της αφύπνισης της ποιητικής δύναμης της ζωής!). Κι όχι τ'αντίστροφο. Στους άλλους αναζητάω πάντοτε εμένα και το πλούτισμά μου και την πραγμάτωσή μου. Ας το συνειδητοποιήσει αυτό ο καθένας και το "καθένας για τον εαυτό του", φτασμένο στις έσχατες συνέπειές του,θα ξανοιχτεί στο "όλοι για τον καθένα". Η ελευθερία του ενός θα'ναι η ελευθερία ολονών. Η κοινότητα που δεν θεμελιώνεται πάνω στις ατομικές απαιτήσεις και στη διαλεκτική τους, δεν μπορεί παρά να ενισχύει την καταπιεστική βία της εξουσίας. Ο Άλλος που δε με βοηθάει να βρω τον εαυτό μου, είν'ένα πράμα - κι ο αλτρουισμός με καλεί ν'αγαπήσω πράματα, ν'αγαπήσω την απομόνωσή μου.
[...] (ζούμε και αλληλοσπαρασσόμαστε σε)...μια κοινωνία που με μεγάλη προσοχή αποκαλεί "πολιτισμένο ό,τι η σαφήνεια των γεγονότων επιμένει να μεταφράζει αστυνομικό
(Να προσθέσουμε εδώ κάποια επιπλέον στοιχεία, σύμφωνα και με την πιο σύγχρονη εικόνα μια και το βιβλίο γράφτηκε πριν μισό περίπου αιώνα, σε αυτή την ωμή "μετάφραση": κι ακόμη αστυνομοκρατούμενο, τρομοκρατημένο, υποταγμένο, φοβικό, κατακερματισμένο, αλλοτριωμένο, αποξενωμένο από τις χαρές της ζωής και τα πιο υγιή νοήματά της, εννοιολογικά διαστρεβλωμένο...)
[...] Η ιεραρχική αρχή είναι η μαγική αρχή που αντιστάθηκε στη χειραφέτηση των ανθρώπων και στους ιστορικούς τους αγώνες για την ελευθερία. Καμία επανάσταση δεν θα αξίζει πια το όνομά της αν δεν συνεπάγεται τουλάχιστον τον ριζικό αφανισμό κάθε ιεραρχίας (να τρέμετε λοιπόν κι εσείς ω ειδικευμένοι επαναστάτες και ινστρούχτορες που μόλις, όπως επισημαίνει και ο Βάνεγκεμ, "μεταλλαχτείτε σε διευθυντές, η αρχή της ιεραρχίας σώζει το τομάρι της και η επανάσταση στρογγυλοκάθεται για να κατευθύνει τη σφαγή των επαναστατών"..!) "

Θυμηθείτε και αυτά από εμάς:
α) Κάποιες ιδέες προς επεξεργασία (ατομικότητα σε συνέργεια με τη συλλογικότητα)...(: " Oι λύσεις που επηρεάζουν μεταμορφωτικά ακόμη κι ολάκερο τον κόσμο, τόσο σε πνευματικό, επιστημονικό, όσο και σε κοινωνικο-πολιτικό πεδίο, ξεκινούν από το άτομο. Όχι από την ομάδα, άσχετα αν αυτή διαπνέεται κι εμπνέεται από ιδέες ατομικές (ή κάποια ιδέα ατομική), τις οποίες και οφείλει να εξελίσσει και να χρησιμοποιεί προς όφελος των μελών που την απαρτίζουν. Η ανεξαρτησία της ατομικότητας επενδύει με ενσυνειδησία και πραγματική υπευθυνότητα μια συλλογικότητα, δεν την αναιρεί ή καταργεί.")
β) Η σπουδαιότερη ιδιοκτησία ενός ανεξάρτητου ανθρώπου (: καμία σχετική αντίληψη όπως τα "ιδανικά" και τα ηθικά κριτήρια (που άλλωστε παραλάσσουν από τόπο σε τόπο κι από λαό σε λαό, μέσα στις δίνες του ιστορικού χρόνου), κανένας όρκος, καμία "ιερή υποχρέωση", κανένα ιδεολογικό καθήκον, καμία προπαγανδιστική εργασία, καμία πίστη, καμία ομοφωνία της "πλειοψηφίας" ή της παρέας, δεν μπορούν να υποχρεώσουν σε υποταγή έναν άνθρωπο με θέληση και ανεξαρτησία αντίληψης. Και κανένας κρατισμός, καμία κοινωνική δομή ή κοινωνικό συμβόλαιο, καμία διαβεβαίωση ή νουθεσία οποιασδήποτε "αυθεντίας", δεν μπορεί να του στερήσει τη σπουδαιότερη ιδιοκτησία του: Την εξουσία του εαυτού του! Η οποία και προλειαίνει και προετοιμάζει το έδαφος για τη διερεύνηση από τον ίδιο της συνείδησής του και της προέκτασης των ανθρώπινων ιδιοτήτων του...)

Και συνεχίζουμε. Παίρνοντας τους στοχασμούς του Βανεγκέμ, ακόμη κι αν αυτό για κάποιον μπορεί και να φανεί μετέωρο ως προς τη συνδετική του χρησιμότητα, για να τους αξιοποιήσουμε ως πολύτιμους προβληματισμούς. Που ανοίγουν το δρόμο σε ακόμη πιο κρίσιμα και τόσο βαθιά όσο και αποκαρδιωτικά συμπεράσματα. Με κινητήριο όχημα (κάτι σαν τον φανταστικό "Τρόμο" του Ιουλίου Βερν, που κινούνταν σε στεριά, νερό και αέρα) την τριπαρισμένη και συνάμα εντυπωσιακά διαυγή ματιά του πολύ μεγάλου συγγραφέα Γουίλλιαμ Μπάροουζ. Αυτού του ταξιδευτή του εσωτερικού διαστήματος, του starman πάνω στη γη, του αντίπαλου δέους κάθε κατεστημένου, φορμαλιστικού περιορισμού, μικρόνοου status και καθωσπρέπει τέλματος, του περιπλανώμενου πρεζάκια, αλητοδιανοούμενου κι ονειροπόλου, σοφού ανθρώπου και μοναδικής αξίας λόγιου.
Γράφει λοιπόν ο Μπάροουζ για την εξελικτική κατάσταση ή πιο σωστά αντιεξελικτική καθήλωση των ανθρώπινων όντων. Η οποία για να ξεπεραστεί απαιτεί απόθεμα ενέργειας για την αναγκαία διανοητική υπέρβαση, την αφύπνιση που ξυπνάει συχνά με ιδιαίτερα επώδυνο μα θεραπευτικό σοκ από το βαρύ λήθαργο, το ξύπνημα από την μαζική ύπνωση...κακά τα ψέματα:
"...αχανής και ακατανόητη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στις άπειρες δυνατότητες που έχει στο δυναμικό του ο άνθρωπος και στο πολύ μικρό ποσοστό τους που χρησιμοποιεί καθημερινά. Οι δυνατότητές του βρίσκονται σε νάρκωση. Είναι πραγματικά πολύ εντυπωσιακό το τι μπορεί να κάνει ο οργανισμός και ο νους του ανθρώπου και το τι τελικά κάνει. Κανένα άλλο είδος ζωής στον κόσμο μας δεν παραμένει τόσο πεισματικά ηλίθιο, όσο το ανθρώπινο είδος.
Αν θεωρήσουμε τον άνθρωπο σαν ένα κατασκεύασμα - ένα τεχνούργημα - που εξελίσσει τον εαυτό του...Ο βιολογικός μας σχεδιασμός δεν ορίζει ότι πρέπει να παραμείνουμε κι άλλο στο σημερινό μας εξελικτικό στάδιο, για τον ίδιο λόγο που ένας γυρίνος δεν είναι σχεδιασμένος να παραμένει για πάντα γυρίνος, αλλά μια μέρα να γίνει βάτραχος (και κατά προτίμηση όχι σαν το βατραχο που τσουρουφλίζεται στην κατσαρόλα και δεν λέει να πηδήξει έξω). Ο άνθρωπος έχει κολλήσει σ'ένα στάδιο Νεοτονίας - είναι δηλαδή ένας οργανισμός που έχει προσκολληθεί ανώριμα, στο προνυμφιακό στάδιο της ζωής του, το οποίο και θα έπρεπε να είναι καθαρά μεταβατικό".

Κλείνουμε με το παρακάτω βίντεο. Πόσο σχετικό είναι με όλα όσα προηγήθηκαν; Τόσο όσο και μια παράξενη, μαγική, εκστατική επιθυμία που στοιχειώνει τα όνειρά μας. Να αιωρηθούμε και να πεταξουμε πάνω και μακριά από όλη τη στενοκεφαλιά, τη μικροψυχία, την κοντόφθαλμη οπτική και τους φαύλους κύκλους. Αυτού του απελπιστικά μονόπλευρα ερμηνευμένου, αλυσοδεμένου και  γεμάτου σαδιστικές αγκυλώσεις κόσμου. Αυτής της "επιπεδούπολης"...

(Άδραξε και άνοιξε πρώτα τα δικά σου φτερά...)

ένα "περίεργο" μονοπάτι της ανθρώπινης αντίληψης

 το παραπάνω σκίτσο είναι το εμπνευσμένο και πλήρες βαρύνουσας σημασίας νοημάτων έργο του Grant Snider. Με τίτλο "The Art of Livin", δηλαδή "η τέχνη του να ζεις"

Μετάφραση.
Πάνω: " Όταν ήμουν νέος ήμουν ιδεαλιστής. Όπου κι αν κοίταζα ανακάλυπτα ομορφιά, θαύματα και νόημα "
Στη μέση: " Όταν μεγάλωσα έγινα ρεαλιστής. Έβλεπα έναν κόσμο γεμάτο αιχμηρότητα και δύσκολες αλήθειες."
Και κάτω: " Αυτό -το να είναι δηλαδή ρεαλιστής-  έγινε τελικά κουραστικό. Αποφάσισα να γίνω υπερρεαλιστής. Μετά απ'αυτό τα πράγματα πήραν αρκετά περίεργη τροπή"

Τρία διαφορετικά μονοπάτια της ανθρώπινης αντίληψης. 
Ο ιδεαλισμός που μεταφέρει εκείνη τη μαγεία της αίσθησης του θαυμαστού που μας περιβάλλει σε κάθε πτυχή του "γύρω μας" και που βιώνουμε έντονα στην παιδική μας ηλικία. Και με την, έστω και περιορισμένη στο γεμάτο περιορισμούς κόσμο μας, ελευθερία επιλογών που μπορεί να σου προσφέρει και να σε συνδέσει με μια πιο ονειρική, πιο φευγάτη διάσταση της ύπαρξης. Ο ρεαλισμός που σε γειώνει σε μια πραγματικότητα που βρίθει από "πρέπει", συμβάσεις και αναγκαιότητες και γνώσεις που σε κλειδώνουν μέσα στο σύμπαν μιας πραγματικότητας ελεγχόμενης την οποία καλείσαι να διασχίσεις σαν έρημο της οποίας μαθαίνεις τις ιδιοτροπίες και τις παγίδες ώστε να επιβιώσεις. Χρησιμοποίησα το ρήμα "κλειδώνω";

Μια οσμή νεκροθαλάμου

Απομονώνοντας κάποιους στίχους από ένα παλιό τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου:
 "Μια οσμή νεκροθαλάμου, καλοκαίρι"


Καλοκαίρι. Δεν έχουμε πια το χρόνο για να βρούμε χρόνο ελεύθερο. Που σημαίνει ότι ο χρόνος μας βρίσκεται σε κάτι σαν σε ομηρία. Ο χρόνος που βαριανασαίνει και ξεφυσάει λαχανιασμένα, αναιμικά, γέρνοντας κάτω από όλα τα βάρη που κουβαλάει το κουφάρι μας.
Και το φορτίο μου στον ώμο έχει μια ετικέττα που δεν επιδέχεται..την πολυτέλεια του "χρόνου για ξόδεμα": ΕΠΙΒΙΩΣΗ! Όπως ο δούλος άλλων εποχών ζούσε κάτω από σκληρές συνθήκες, για να καταφέρει να επιβιώσει λίγο περισσότερο, έστω τα παιδιά του να έχουν ένα διαφορετικό μέλλον. Κάπου, κάποτε. Μεταθέτοντας τη λαχτάρα της πολυτέλειας του ελεύθερου, ποιοτικού χρόνου μέσα σε πιο ανθρώπινες και δημιουργικές συνθήκες ύπαρξης, σ'ένα δυνητικό απροσδιόριστο μέλλον. Αν βέβαια τον απασχολούσαν τέτοιες ανησυχίες και εμπνεόταν από σχετικά οράματα, κάτι που προϋπόθετε ένα υγιές πνευματικό εσωτερικό πάτημα και μια παλλόμενη ψυχή. Παρά το ζοφερό της κοινωνικής πραγματικότητας και της πληθώρας από αντιξοότητες.

Καλοκαίρι. Πώς στ'ανάθεμα συγχωνεύτηκες σε μια επίπεδη παρατεινόμενη βαρυχειμωνιά! Που μάσησε βουλιμικά και κατάπιε όλες τις εποχές και τις διαφορές που τόσο όμορφα και φυσικά τις αναδεικνύουν. Που σαν χοάνη καταβροχθίζει τους ανθούς, τα χρώματα, τις ηλιαχτίδες και τις δονήσεις της χαράς του να ζεις. Και ξερνάει μια καταραμένη λίστα από ανάγκες πιο ψεύτικες κι από την πιο εξόφθαλμη virtual reality, αυτήν που αφήσαμε να καβαλήσει τις στιγμές και τις αισθήσεις μας. Μια γκρίζα και αντιεπιβιωτική συνθήκη στην οποία συναινέσαμε δίχως να καταλάβουμε καλά καλά το πώς και το γιατί. Και τώρα εισπράττουμε με όλους τους πόρους μας τη μιζέρια της, τον παραλογισμό της, τα θεωρητικά σχήματά της που επιβλήθηκαν στη ζωή, τα κίβδηλα δίπολά της και τους καταστροφικούς δυισμούς της, τη φρίκη της κυριαρχίας της οικονομίας πάνω στην ορθή λογική και τη φύση και του αφέντη πάνω στις νέες στρατιές μισθωτών ή εκλιπαρούντων για δείγματα μισθού τεχνο-σκλάβων.

Καλοκαίρι. Αν περιμένω εσένα για να "δανειστώ" λίγο χρόνο, από τους φυσικούς δεσμώτες μου και το διανοητικό παρασιτικό προγραμματισμό τους, ώστε να "κάνω όλα αυτά που δεν μπορούσα όλο τον υπόλοιπο χρόνο να κάνω"..τότε το συμπέρασμα βγαίνει ωμά και με απόλυτα φυσικό τρόπο:
Προφανώς είμαι νεκρός!
Ένας walking dead, σαν αυτούς που αφειδώς η βιομηχανία της "διασκέδασης" με βομβαρδίζει για να μου θυμίζει χλευαστικά -κι ας μην το'χα καταλάβει ως τώρα- ποιος πραγματικά είμαι ή μάλλον έχω καταντήσει εγώ. Ο ζαλισμένος αγελαίος θεατής. Μια δίποδη μηχανή γεμάτη αυτοματισμούς, φοβίες, αόριστες ιδέες και τραυματικά σύνδρομα. Που μερικές φορές ονειρεύεται ότι είναι ζωντανή κι ότι έχει μια ζώσα ψυχή ή έστω κάποια απομεινάρια της, μέσα σε κάποια παράξενα όνειρα που δραπετεύουν από τις αντέννες υποβολής και μαζικού υπνωτισμού.

Μέσα σ'ένα δοκιμαστικό σωλήνα και σε μια ζωή που διατηρείται με συντηρητικές ουσίες και με καθηλωμένες, αποσυντιθέμενες κοινωνίες που αναμασάνε πλαστική τροφή και συνθήματα.

Μια οσμή νεκροθαλάμου, που ούτε ο καυτός ήλιος του καλοκαιριού, ούτε η αλμύρα από το θαλασσινό νερό, ούτε το "προσωρινό άδειασμα του μυαλού" -από το περιεχόμενο που το διακατέχει όπως ο ιός τον ξενιστή του;- πάνω σε ψάθες ή ξαπλώστρες, ούτε τα καλοκαιρινά παραμιλητά, αρκούν για να την εξωραΐσουν..

Κι αν όλα αυτά ακούγονται υπερβολικά απαισιόδοξα είναι γιατί θέλουμε να είμαστε από τη φύση μας αισιόδοξοι, ευθυτενείς, τρελοί για την "κοινή λογική", αλλά όχι και αόμματοι.

Ο Ένοικος...

Ένα κινηματογραφικό κομψοτέχνημα: ""Ex Machina - Από Μηχανής"

"Ex Machina - Από Μηχανής", 2015
μια ψυχολογική και φιλοσοφική κινηματογραφική πραγματεία.

Μια από τις πιο υποβλητικές ταινίες των τελευταίων χρόνων. Ένα ψυχολογικό θρίλερ με καθηλωτική φιλοσοφική δομή και την ανησυχία, που παραμονεύει σε κάθε πλάνο, να εναλάσσεται με την ψυχολογική διάσταση του φόβου. Σε κάθε επαφή, από ένα σημείο και ύστερα, του ανθρώπου με την ανθρωπόμορφη μηχανή. Η οποία μοιάζει, όσο εξελίσσεται η πλοκή, να παίζει μαζί του πολύ επιδέξια το παιχνίδι της -συνθετικής- γάτας με τον ποντικό.
Ένας διάχυτος και δύσκολα προσδιορίσιμος τρόμος που μοιάζει να πηγάζει από τα πιο βαθιά εσωτερικά πεδία της ανθρώπινης υπόστασης.
Όπως κάθε πλάνο ή διάλογος, ακόμα και η μουσική της ταινίας μόνο τυχαία δεν είναι.

Τα ερωτήματα θέτουν σε δοκιμασία την ίδια τη μοίρα, την ίδια ίσως τη συνέχεια του ανθρώπινου είδους: τι θα συμβεί αν μια υπερεξελιγμένη τεχνητή νοημοσύνη αποκτήσει επίγνωση του εαυτού της και συνείδηση που δε διαφέρει σε τίποτα από την ανθρώπινη; Κατά πόσο μπορεί να χειραγωγήσει τον άνθρωπο αν η ευφυία της ξεπεράσει εκείνη του δημιουργού της; Μπορεί να γίνει απειλητική, ειδικά αν αισθανθεί -εφόσον μπορεί να βιώσει ανθρώπινες αισθήσεις- ότι απειλείται η ύπαρξή της; Μπορεί να γίνει επικίνδυνη; Κι αν έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τον άνθρωπο με περίτεχνους τρόπους, κάτι που αποδεικνύει υψηλή νοημοσύνη, μέχρι πού μπορεί να φτάσει; πόσο θανάσιμα απρόβλεπτη μπορεί να αποδειχτεί;

Με λίγα λόγια η υπόθεση:
ένας ικανότατος νεαρός προγραμματιστής επιλέγεται από τον εκκεντρικό δισεκατομμυριούχο και ιδιοφυή εργοδότη του και μεταφέρεται στο απομονωμένο, ιδιόκτητο και πλήρους αυτάρκειας και τεχνολογικής υποδομής, προσωπικό του καταφύγιο. Με αποστολή να τεστάρει και να διαπιστώσει πόσο ανθρώπινο, όσον αφορά την ύπαρξη νοημοσύνης και εκδήλωση ευφυούς συμπεριφοράς, είναι το τελευταίο του -κρυφό βέβαια από τα φώτα της δημοσιότητας- και κορυφαίο δημιούργημα. Ένα ανδροειδές, με ιδιαίτερα ελκυστική γυναικεία μορφή, που ακούει στο όνομα Άννα. To βασικό, το πρωταρχικό ερώτημα, όπως το είχε θέσει και ο Alan Turing στο περίφημο τεστ του, ξεκινάει από το αν "είναι δυνατό μια μηχανή να εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να παρουσιάσει ανθρώπινη σκέψη.. Κι αν ναι, πώς μπορούμε να ελέγξουμε αυτό τον ισχυρισμό, πως μπορούμε δηλαδή να διαπιστώσουμε τη νοημοσύνη της;»

Πρόκειται για το αναπάντεχα ιδιοφυές σκηνοθετικό ντεμπούτο του Alex Garland, που απέσπασε το Όσκαρ οπτικών εφφέ, αν και κατά την άποψή μου θα μπορούσε να αποσπάσει και το ανάλογο βραβείο καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας.

Αν δεν έτυχε να την δείτε την ταινία, έχετε την ευκαιρία να τη βρείτε και να την παρακολουθήσετε σε αυτό το σύνδεσμο: http://ajihezo.info/drjj7h6rjmpc
ή σε αυτόν: http://videowood.tv/embed/ccgy
 - πατάς "Close Advertising and Watch Video" -
με υπότιτλους στα ελληνικά.

Μην τη χάσετε!

Ο Ένοικος...

Όταν λέξεις-φράσεις-συνθήματα γίνονται εργαλεία αποπροσανατολισμού, κατακερματισμού και λοβοτόμησης από τα πάνω προς τα κάτω

 (Οι υπογραμμίσεις στις παρακάτω απόψεις άλλων είναι από εμάς)

" Σκέψη και γλώσσα είναι αλληλένδετα. Δεν γίνεται να υπάρχει γλώσσα χωρίς σκέψη. Επειδή στη σύγχρονη κοινωνία δεν ενδιαφερόμαστε καθόλου για την έκφρασή μας, πολλές φορές νομίζουμε πως έχουμε μέσα μας αποθηκευμένα πάμπολλα συναισθήματα και σκέψεις. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε. Δεν υπάρχει μέσα μας τίποτα αξιόλογο αν δεν μπορούμε να το εκφράσουμε λεκτικά "
Δημήτριος Γκέκας, φιλόλογος και διδάκτωρ Πολιτικής Φιλοσοφίας και Αισθητικής Ιονίου Πανεπιστημίου.

"Αν ένα παιδί μεγαλώνει σ'ένα περιβάλλον, όπου οι περισσότερες λέξεις είναι ασαφείς, θα αναπτύξει έναν χαώδη τρόπο σκέψης και μια ψυχολογία που εύκολα θα άγεται και θα φέρεται από τον κάθε λαοπλάνο πολιτικάντη ή διαφημιστή, ή προπαγανδιστή κτλ. Αντιθέτως αν μεγαλώσει σ'ένα περιβάλλον που οι περισσότερες λέξεις είναι σαφείς -και όπου ακόμη και η αναπόφευκτη ασάφεια γίνεται αποδεκτή και αναγνωρίσιμη, αλλά με σαφείς πάλι όρους- τότε το παιδί αυτό θα διαθέτει μια γερή βασική άμυνα σε οποιαδήποτε προσπάθεια ξένης παρέμβασης στην εσωτερική του υπόσταση".
 O συγγραφέας Γιώργος Μπαλάνος στο περιοδικό "Ανεξήγητο" του Ιουλίου 2003

" Υπάρχει παντού μια ξερή, ωμή, κυνική ασάφεια. Οι λέξεις που ανταλάσσουμε δεν εξυπηρετούν καμία επικοινωνία, δεν νοηματοδοτούν καμία διανοητική συναλλαγή. Συνθήματα, κραυγές και ψίθυροι, τσιτάτα, επίκληση στο ανώριμο συναίσθημα στη μικροαστική θολούρα ενός παράδοξου 'θέλω να τ'αλλάξω όλα'. Και δεν ξέρει ποια όλα "
Δημήτρης Αθηνάκης, "Η Καχυποψία ως Δείκτης Κλειστών Αστικών Κοινωνιών", εφημερίδα "Καθημερινή" 1/8/2015

" Η ελληνική γλώσσα έχει αποκτήσει νέα σημειολογία στην Ελλάδα του 2015. Οι λέξεις δεν έχουν πια το νόημα που είχαν κάποτε, ή μάλλον δεν έχουν πια κανένα νόημα. Η ίδια η χώρα έχει πάψει να είναι αληθινή κι έχει μεταβληθεί σε μια θλιβερή και μελοδραματική εξομοίωση του εαυτού της. Μου είναι αδύνατο να περιγράψω την εξομοίωση της Ελλάδας με όρους που θα έκαναν σαφές ότι είναι εξομοίωση και όχι η πραγματικότητα. Αυτό ακριβώς είναι το δράμα της εξομοίωσης: ότι μοιάζει τόσο πολύ με την πραγματικότητα που είναι αδύνατο να την ξεχωρίσεις – εκτός φυσικά κι άν στέκεσαι εκτός της. Ωστόσο, υπάρχει ένα φαινόμενο που μοναδικά συμβαίνει στις εξομοιώσεις, και ποτέ στην πραγματικότητα. Στις εξομοιώσεις, οι παίκτες αδυνατούν να λύσουν το οποιοδήποτε πρόβλημα. Η φυσική σχέση αιτίας και αποτελέσματος που υφίσταται στον πραγματικό κόσμο καταλύεται. Μοιάζει σαν να υπάρχει σχέση, αλλά δεν υπάρχει. Έτσι, όποια απόφαση κι αν πάρουν οι παίκτες εντός της εξομοίωσης, όποια δράση κι αν επιχειρήσουν, δεν προκύπτει ποτέ κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Η αδυναμία επίλυσης προβλημάτων είναι το κύριο σύμπτωμα της παρακμής, και οι εξομοιωμένες κοινωνίες είναι κονωνίες στο τελευταίο στάδιο της παρακμής."
του συγγραφέα Γιώργου Ζαρκαδάκη (Η νύχτα του Joker: Καληνύχτα Ελλάδα;)

Η ελληνική γλώσσα έχει αποκτήσει νέα σημειολογία στην Ελλάδα του 2015. Οι λέξεις δεν έχουν πια το νόημα που είχαν κάποτε, ή μάλλον δεν έχουν πια κανένα νόημα. Η ίδια η χώρα έχει πάψει να είναι αληθινή κι έχει μεταβληθεί σε μια θλιβερή και μελοδραματική εξομοίωση του εαυτού της. Μου είναι αδύνατο να περιγράψω την εξομοίωση της Ελλάδας με όρους που θα έκαναν σαφές ότι είναι εξομοίωση και όχι η πραγματικότητα. Αυτό ακριβώς είναι το δράμα της εξομοίωσης: ότι μοιάζει τόσο πολύ με την πραγματικότητα που είναι αδύνατο να την ξεχωρίσεις – εκτός φυσικά κι άν στέκεσαι εκτός της. Ωστόσο, υπάρχει ένα φαινόμενο που μοναδικά συμβαίνει στις εξομοιώσεις, και ποτέ στην πραγματικότητα. Στις εξομοιώσεις, οι παίκτες αδυνατούν να λύσουν το οποιοδήποτε πρόβλημα. Η φυσική σχέση αιτίας και αποτελέσματος που υφίσταται στον πραγματικό κόσμο καταλύεται. Μοιάζει σαν να υπάρχει σχέση, αλλά δεν υπάρχει. Έτσι, όποια απόφαση κι αν πάρουν οι παίκτες εντός της εξομοίωσης, όποια δράση κι αν επιχειρήσουν, δεν προκύπτει ποτέ κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Η αδυναμία επίλυσης προβλημάτων είναι το κύριο σύμπτωμα της παρακμής, και οι εξομοιωμένες κοινωνίες είναι κονωνίες στο τελευταίο στάδιο της παρακμής.

Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/business/h-nuxta-tou-joker/ ]

Με βάση τα πολύ ενδιαφέροντα και στοχαστικά υπερπολύτιμα παραπάνω, νιώθουμε την ανάγκη για  μια σειρά σκέψεων, χωρίς όμως να θέλουμε να υπεραναλύσουμε και να πλατιάσουμε.

Το περιστατικό στο δάσος Ρέντλεσαμ - "το βρετανικό Ρόσγουελ"

 " The universe is a pretty big place. It's bigger than anything anyone has ever dreamed of before. So if it's just us... seems like an awful waste of space. Right?' - "Tο σύμπαν είναι ένα αρκετά μεγάλο μέρος. Είναι μεγαλύτερο απ'ό,τι θα μπορούσε ποτέ να ονειρευτεί κανείς. Έτσι, αν υπάρχουμε μόνο εμείς...μοιάζει με μια τρομερή σπατάλη χώρου. Σωστά;"
ατάκα της πολύ αξιόλογης ηθοποιού και σκηνοθέτη Jodi Foster στην ταινία Contuct - "Eπαφή" του 1997, μια από τις σοβαρότερες, στοχαστικότερες και πιο προσεγμένες από επιστημονική άποψη ταινίες του είδους της.

" Επί τρία διαδοχικά βράδια στα τέλη Δεκεμβρίου του 1980, η αγροτική περιοχή του Σάφολκ στην Ανατολική Αγγλία έγινε το σκηνικό του πιο σημαντικού και καλύτερα τεκμηριωμένου περιστατικού με ΑΤΙΑ της Μ. Βρετανίας. Η πραγματική φύση αυτών των γεγονότων αποκρύφθηκε από την αρχή μέσω του Νόμου περί Επισήμων Μυστικών της Βρετανίας και του Νόμου για την Εθνική Ασφάλεια του 1947  των ΗΠΑ, και η ιστορία σύντομα κατέληξε στο χώρο της λαϊκής παράδοσης. Παρέμεινε εκεί ως τον Οκτώβριο του 1983, όταν κυριολεκτικά εξερράγη στον Βρετανικό και μετά στον διεθνή τύπο. Το περιστατικό έχει παραμείνει από τότε στην δημοσιότητα και συνεχίζει να είναι ένα από τα πιο συζητημένα και αμφισβητούμενα στην ιστορία των ΑΤΙΑ.
 O συγγραφέας και ερευνητής Peter Robbins μαζί με τον Larry Warren είναι συγγραφείς του Βρεττανικού best seller Left at East Gate: A First-Hand Account of the Rendlesham Forest UFO Incident, Its Cover-Up and Investigation ("Αριστερά στην Ανατολική Πύλη – ένας απολογισμός από πρώτο χέρι του περιστατικού του Δάσους Ρέντλεσαμ, της συγκάλυψης και της διερεύνησής του").
Την εποχή των γεγονότων, ο Λάρρυ Γουώρεν, που έγραψε μαζί του το βιβλίο, ήταν μέλος της Στρατιωτικής Αστυνομίας της Αεροπορίας των ΗΠΑ στην κοντινή βάση της Αεροπορίας Μπεντγουώτερς και ήταν αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων της τρίτης βραδιάς της δραστηριότητας των ΑΤΙΑ. Το 1983 ήταν υπεύθυνος για την δημοσιοποίηση του γεγονότος, κάτι που έχει πληρώσει ακριβά από τότε. Το βιβλίο τους παραμένει ο πιο αξιόλογος απολογισμός του περιστατικού του Δάσους Ρέντλεσαμ."

τα παραπάνω στοιχεία πάρθηκαν από εδώ. Ακολουθεί ένα ντοκυμαντέρ (με υπότιτλους στα αγγλικά) πάνω σε αυτό το συναρπαστικό ζήτημα. Όπου υπάρχει άφθονος καπνός, τουλάχιστον ας μην αφήσουμε τις "ακλόνητες πεποιθήσεις μας" - ποιοι μας τις δίδαξαν ή πιο σωστά μας τις εμφύτευσαν;- να μας εμποδίσουν να ερευνήσουμε, έστω και στοιχειωδώς,  για το ενδεχόμενο και μιας.. ανάλογης φωτιάς.
Και θυμηθείτε και αυτά, που αποτελούν μόνο την κορυφή ενός τεράστιου κι αιωρούμενου πάνω από τη συναινετική πραγματικότητα παγόβουνου: H "απομυθοποίηση του Αη Βασίλη": Νομίζετε ότι τα έχετε ακούσει όλα γύρω από το πολύ μεγάλο, και σκόπιμα υποβαθμισμένο από ΜΜΕ και "ειδικούς", θέμα των A.T.I.A. ;


" Rendlesham Forest UFO Incident - Documentary - Documentation Compilation

In late December 1980, there were reports of sightings of unexplained lights near Rendlesham Forest, Suffolk, England, and claimed landings of an unidentified flying object (UFO). The incident is sometimes called the most famous UFO event to have happened in Britain "Britain's Roswell", and like the Roswell UFO incident, the government's statement that there is no evidence of a UFO has been incorporated into conspiracy theories about a government coverup.

At that time, RAF Woodbridge was being used by the U.S. Air Force and over a two- or three-day period, dozens of USAF personnel were involved.

Βλέπουμε με τον εγκέφαλο: "Altered states" - Tα πειράματα του John Lilly με τη δεξαμενή απομόνωσης

δεν βλέπουμε με τα μάτια, αλλά με τον εγκέφαλο

 "Αυτό, που θεωρείς πραγματικό, είναι πραγματικό εντός ορισμένων ορίων. Όταν φτάσει κανείς σε αυτά τα όρια, τότε αυτομάτως τα ξεπερνά. Τα όρια τα θέτεις εσύ. Είναι σημαντικό, όμως, να θυμάσαι ότι στη χώρα του νου δεν υπάρχουν όρια. Συνεπώς, η πραγματικότητα είναι εξ ορισμού σχετική" John lilly

" Κάθε σκέψη είναι το αποτέλεσμα μιας προηγούμενης σκέψης, η οποία τροποποιείται συνεχώς. Όλα τα αποτελέσματα των προηγούμενων σκέψεων, που γίνονται αντιληπτά ως λειτουργία του νου, βρίσκονται συνεχώς σε κατάσταση ακατάσχετης κίνησης, προσφέροντάς μας μια σειρά από μεταβαλλόμενες εικόνες.
 Ανάλογα με τον κραδασμό τους και την ταχύτητά τους, που διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, αποτελούν αυτό που αποκαλούμε "σκέψη". Το αποτέλεσμα δηλαδή δεν είναι αυτόνομο, αλλά διαμορφώνεται απ'ό,τι έχει ήδη υπάρξει ως κραδασμός, χωρίς να είναι η ίδια η σκέψη ένας αυτόνομος κραδασμός. Η υπέρβαση της συνειδητότητας σχετίζεται κατ'αυτόν τον τρόπο με την πρόσληψη αυτόνομων κραδασμών, που δεν σχετίζονται με αυτούς που δημιουργεί ο άνθρωπος. Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα προσομοίωσης του πώς ο ανθρώπινος νους βιώνει την πραγματικότητα είναι αυτό της θεώρησης των πραγμάτων μέσα από χρωματιστά γυαλιά. Εάν δούμε ένα πράσινο αντικείμενο μέσα από κόκκινο γυαλί θα μας φανεί αν μαύρο. Κι αυτό γιατί οι κραδασμοί που μας δίνουν την αίσθηση του κόκκινου, αποκρύβονται από εκείνους που μας δίνουν το πράσινο, άρα το μάτι ξεγελιέται. Αλλά ακόμη κι όταν κοιτάζουμε τα πράγματα με γυμνό μάτι, τα βλέπουμε λίγο διαφορετικά, καθώς το ίδιο το μάτι του κάθε ανθρώπου τροποποιεί τους κραδασμούς που δέχεται. Εξηγεί η Diane Ackerman στο έργο της A Natural History of the Senses:
" Όταν ο αμφιβληστροειδής παρατηρεί κάτι, οι νευρώνες διαβιβάζουν το ερέθισμα στον εγκέφαλο μέσα από μια σειρά ηλεκτροχημικών αμφίδρομων ώσεων. Σε ένα δέκατο του δευτερολέπτου περίπου το μήνυμα φτάνει στον οπτικό φλοιό του εγκεφάλου, ο οποίος αρχίζει να το ερμηνεύει. Επομένως δεν βλέπουμε με τα μάτια, αλλά με τον εγκέφαλο."
 Είναι λοιπόν αυτό που βλέπουμε πραγματικό, εφόσον ο εγκέφαλος και οι προσλήψεις του έχουν υποκειμενική χροιά;

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΟΥ JOHN LILLY

Για να καταπολεμήσει αυτή τη διαφορά, ο John Lilly, γιατρός και νευροψυχίατρος, άρχισε να πειραματίζεται με τη νευροφυσιολογία κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής του στην ψυχανάλυση.
 Στην επιστήμη της νευροφυσιολογίας, η προέλευση των ενεργειακών αποθεμάτων του εγκεφάλου παραμένει ένα ερώτημα υπό εξέταση. Η υπόθεση που διατυπώθηκε από τον John Lilly ήταν ότι οι ενεργειακές πηγές  είναι εσωτερικές και βιολογικές και όχι εξαρτημένες από το βιολογικό περιβάλλον. Μέσω πειραμάτων λοιπόν ασχολήθηκε με το τι συμβαίνει στον εγκέφαλο, όταν όλα τα εξωτερικά ερεθίσματα σταματήσουν να υπάρχουν.
 Το πείραμα περιλάμβανε το σχεδιασμό μιας δεξαμενής απομόνωσης, όπου ο νους εισερχόταν σε κατάσταση χαλάρωσης. Η δεξαμενή ήταν μια μαύρη και ηχομονωμένη κοιλότητα, σαν κάψουλα, με βάθος 40 εκατοστά και γεμάτη αλμυρό νερό, με σκοπό να επιπλέει το άτομο, που έμπαινε μέσα. Από τη στιγμή που ο νους  κατόρθωνε να ξεφύγει από καταστάσεις  ευφορίας ή φόβου, η συνείδηση αναλάμβανε δράση. Αυτό το είδος της συνειδητότητας περιλάμβανε μηχανισμό δημιουργίας εμπειριών που δεν σχετίζονταν με τον εξωτερικό κόσμο.

Μαριονέτες, παραμύθια της συμφοράς και ιστορίες τρόμου και αγωνίας: πτώση στον επίγειο "παράδεισο"!

"Ο άνθρωπος γεννήθηκε ελεύθερος και παντού είναι αλυσοδεμένος"
Ζαν-Ζακ Ρουσσώ, Γαλλία 18ος αιώνας

" Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, όμως είμαι σκλάβος"
σύνθημα σε τοίχο των Εξαρχείων, 21ος αιώνας




" Η Υπόνοια είναι ένα hip-hop συγκρότημα από τη Χίο, που δημιουργήθηκε το 2003, από τον Flykid. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεπτείτε το www.yponoia.com "

Δυνατοί και γεμάτοι ευαισθησία στίχοι, με πολύ καλή μουσική επένδυση του είδους, από το μουσικό σχήμα του flykid, ο οποίος μας έχει δώσει και το αξιομνημόνευτο "τον κόσμο σας γκρεμίζω". Κι ένα εξαιρετικό animation για να εμπλουτίσει τα προηγούμενα με την παραστατικότητα και τους συμβολισμούς της εικόνας.
 Επιπλέον, και κάποιες σκέψεις μέσω αφηγήσεων από εμάς, με αφορμή το παραπάνω, άξιο προσοχής κατά την άποψή μας, αποτέλεσμα:


" Όμως εγώ θα σου πω ένα μεγάλο και πολύτιμο μυστικό:
Ο κόσμος αυτός δεν είναι ο μοναδικός που μπορεί να υπάρξει και οι δράκοι δεν είναι ανίκητοι-ποτέ δεν ήταν, όπως σωστά το υποπτεύτηκες με τα αλάνθαστα παιδικά σου αισθητήρια! Η ισχύς τους φωλιάζει πρώτα στο μυαλό των ανθρώπων και στη συνέχεια καθορίζει την πραγματικότητά τους.
Μην αφήνεις να σε καταπίνει η μαυρίλα και οι στάχτες της και να σε ξερνάει γεμάτο πληγές. Όρθωσε το ξύλινο κορμάκι σου μπροστά στα σκυφτά και καμπουριασμένα ανθρώπινα κορμιά, από τα άχρηστα πράγματα που κουβαλούν στους ώμους τους. Και πες τους το, φώναξέ τους το! Αυτή είναι η πιο σπουδαία αλήθεια που σου χρειάζεται και  μπορεί να σε κάνει ν'αλλάξεις, να εξανθρωπιστείς μ'έναν τρόπο που θα βάλει το λιθαράκι του στο χτίσιμο ενός κόσμου διαφορετικού. Εκεί όπου τα παιδιά θα έχουν την παιδική ηλικία που τους πρέπει και οι μεγάλοι θα διατηρούν μέσα τους την αγνότητα του παιδιού."
 Το ξέσπασμα του μικρού ξύλινου ανθρωπάκου..

Έρπης: Φυσικό «φρένο» στην εμφάνισή του!

Ένας ιός που ταλαιπωρεί πολύ κόσμο ανά τακτά χρονικά διαστήματα, αποτέλεσμα συχνά του στρες που τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται πολύ αυξημένο. Ωστόσο, η Φύση έχει προβλέψει και γι’ αυτό, δίνοντας λύσεις πέρα από τις ευρέως χρησιμοποιημένες χημικές αλοιφές του εμπορίου...

του Μάριου Δημόπουλου

Ο απλός έρπητας είναι ένας ιός που είναι υπεύθυνος για τον επιχείλιο έρπητα και για τον έρπητα των γεννητικών οργάνων. Υπάρχουν δύο τύποι απλού έρπητα: ο τύπος 1 (HSV-1) είναι ο συχνότερα υπεύθυνος για τον επιχείλιο έρπητα, ενώ ο τύπος 2 (HSV-2) είναι υπεύθυνος για σχεδόν το 90% των περιπτώσεων του έρπητα των γεννητικών οργάνων.

Σημάδια και συμπτώματα

Σε μερικούς ανθρώπους (κυρίως παιδιά), μια αρχική μόλυνση με HSV-1 μπορεί να προκαλέσει πυρετό, επώδυνο πρήξιμο και ανοικτές πληγές στα ούλα και μέσα στα μάγουλα, ή επώδυνο πονόλαιμο. Τα συμπτώματα αυτά του έρπητα, συνήθως ξεκινούν 2 έως 12 ημέρες μετά την έκθεση κάποιου στον ιό HSV-1.

Τα συμπτώματα του πρώτου επεισοδίου του HSV-2 συνήθως εμφανίζονται μέσα σε 2 με 10 μέρες μετά την έκθεση στον ιό, και διαρκούν, κατά μέσο όρο, 2-3 εβδομάδες. Τα αρχικά συμπτώματα περιλαμβάνουν μια αίσθηση τσουξίματος ή καψίματος, πόνο στα πόδια, στους γλουτούς και στην περιοχή των γεννητικών αδένων, κολπικό έκκριμα ή μια αίσθηση πίεσης στην περιοχή της κοιλιάς.

Μέσα σε λίγες μέρες εμφανίζονται πληγές στην περιοχή της μόλυνσης. Οι βλάβες μπορούν να συμβούν στον τράχηλο της μήτρας της γυναίκας ή στο πέρασμα του ουροποιητικού του άνδρα. Αυτά τα μικρά κόκκινα οιδήματα μπορούν να εξελιχθούν σε φουσκάλες ή σε επώδυνες ανοικτές πληγές. Με την πάροδο των ημερών, οι πληγές γίνονται κάκαδο και έπειτα θεραπεύονται χωρίς να αφήσουν ουλές. Άλλα συμπτώματα που μπορούν να συνοδεύουν το πρώτο επεισόδιο του έρπητα των γεννητικών οργάνων περιλαμβάνουν πυρετό, πονοκέφαλο, μυικούς πόνους ή δυσκολία στην ούρηση, κολπική έκκριση και πρησμένους αδένες στη βουβωνική χώρα.

Μετά την αρχική μόλυνση του δέρματος ή των βλεννωδών μεμβρανών, ο ιός ταξιδεύει με τα αισθητήρια νεύρα στην κατάληξη της σπονδυλικής στήλης. Στους περισσότερους ανθρώπους ο ιός γίνεται αδρανής. Σε άλλους, όμως, ο ιός μπορεί να επανεργοποιηθεί από τραυματισμό ή στρες, ή όπου αλλού το ανοσοποιητικό σύστημα αποτυγχάνει να τον διατηρήσει υπό έλεγχο. Όταν ο ιός επανεργοποιηθεί, ταξιδεύει μέσω των νεύρων στο δέρμα, όπου πολλαπλασιάζεται στην επιφάνεια ή κο­ντά στο σημείο της αρχικής πληγής του ιού, εμφανίζοντας νέες πληγές. Μπορεί, επίσης, να επανεργοποιηθεί χωρίς να προκαλέσει κάποια σοβαρή πληγή.


Αιτίες

Ο έρπης προκαλείται από μια φλεγμονή με τον απλό ιό έρπητα και μεταδίδεται μέσω άμεσης επαφής στις μολυσμένες περιοχές.


Διατροφική αντιμετώπιση

Η μοναξιά μας μέσα σε όλη τη βαβούρα και τις κραυγές του κόσμου

H μοναξιά μας τριγυρνάει μέσα στο μπετόν που συνθέτει τη δομική εικόνα και τη νοητική υπόσταση της μεγαλούπολης, σύμβολο των σύγχρονων καιρών του παγκόσμιου ελέγχου των μαζών.  Προσπαθεί να μην ακολουθεί συνηθισμένες διαδρομές, συνήθειες και αυτοματισμούς μιας καθημερινότητας που θυμίζει το νεκροζώντανο, συμφωνημένο κυκλικό, εσώκλειστο περίπατο των φυλακισμένων μέσα στις τούρκικες φυλακές του "Εξπρές του Μεσονυχτίου". Γιατί η μοναξιά μας, το πιο αυθεντικό και χειροπιαστό από τα έτσι κι αλλιώς λιγοστά υπάρχοντά μας, νιώθει φυλακισμένη από τότε που άρχισε να προσπαθεί να κατανοήσει τον εαυτό της μέσα στις συνθήκες εγκλεισμού του. Στα ιδρύματα του "πολιτισμένου κόσμου".

Η μοναξιά μας τυχαίνει να παρευρίσκεται και σε παρέες ή μαζώξεις μετά από κάποιες πορείες στο κέντρο της πόλης, που συχνά της θυμίζουν τον παραπάνω κυκλικό περίπατο. Συντροφιές που εκπέμπουν σε αριστερές συχνότητες και με υποτιθέμενο αγωνιστικό προσανατολισμό σε αυτούς τους υποδουλωμένους καιρούς από πληθώρα αφεντάδων, υλικών και διανοητικών. Εκεί  όπου η μοναξιά μας αναγνωρίζει και κάποιους ως φιλικά της πρόσωπα,  κι ας μην έχει και πολύ στενές σχέσεις μαζί τους, ή έστω κάποια άτομα με τα οποία θεωρεί πως έχει κάτι να πει. Κι ας μη συμφωνεί συχνά μαζί τους, αυτό άλλωστε ποτέ δεν την ενοχλούσε, το αντίθετο: της έδινε ενδιαφέρουσες υποσχέσεις αλληλεπίδρασης.
 Ώσπου ακούει τα φιλικά αυτά πρόσωπα και τους γνωστούς και φίλους τους να αναφέρουν πάνω σε μια κρίση αυτοκριτικής, ότι "φταίνε και αυτοί που ο κόσμος είναι επιφυλακτικός έως και αποστασιοποιημένος απ'όλους" -εννοώντας πολιτικούς φορείς και συνδικάτα- παρά τους πολύ χαλεπούς καιρούς για τους εργαζόμενους και κοινωνικά μη προνομιούχους. Προβάλλοντας την αιτιολόγηση ότι και αυτοί, ως πρώην ή νυν εκπρόσωποι του συνδικαλιστικού κινήματος ή έστω ενεργά άτομα του γενικότερου κινήματος "ανατροπής" του παλαιού και κατεστημένου, "δεν είπαν στον κόσμο όλη την αλήθεια". Και τότε η μοναξιά μας νιώθει να γίνεται η αλήθεια που για κάποιους ωφελιμιστικούς ή συντεχνιακούς ή εκ του πονηρού λόγους δεν ειπώθηκε ποτέ ολόκληρη ή ακόμη και η μισή και γλιστράει από την αγανάκτηση το ποτήρι με το "κρασί της παρέας" από το χέρι της, γιατί δεν θέλει πια να λένε γι'αυτήν ότι "ήπιαν κι ένα κρασί μαζί της". Και γίνεται στριφνή, γκρινιάρα, δυσάρεστη με τους έστω και χαλαρά φίλους της και τους φίλους τους και σηκώνεται να φύγει και να τραβήξει το δρόμο της, καθώς αυτοί την κοιτούν ως κάτι σαν απροσάρμοστο φρικιό και αποφασίζει να ψάξει γι'αυτή την αλήθεια που η δυναμική της φοβίζει τόσο τον μαζάνθρωπο όσο και τους ποιμένες του. Αυτή την "πρωτόγονη", ανόθευτη αλήθεια που απλοποιεί τα πράγματα, που μιλάει τη γλώσσα των αναγκών της καρδιάς και του σώματος, που διαλύει εις τα εξ ων συνετέθη κάθε απάτη και χυδαιότητα η οποία επιθυμεί να παγιωθεί ως κανονικότητα. Και θυμάται και κάποια λόγια του Όργουελ: "σε εποχές παγκόσμιας εξαπάτησης το να λες την αλήθεια είναι επαναστατική πράξη".

Η μοναξιά μας καθώς περπατάει στο δρόμο σκοντάφτει πάνω σε παρέες πιτσιρικάδων, που βρίζονται άσχημα και χωρίς ουσιαστικό λόγο, που μιλάνε ο ένας πάνω στα λόγια του άλλου λέγοντας τα ίδια ο ένας με τον άλλο. Και απειλώντας να ξυλοφορτώσει ο πιο "ετοιμόλογος" ή γεροδεμένος τον λιγότερο τσαούση ή τσαούσα στις blockbuster ατάκες ή τον/την σε πιο μειονεκτική θέση από άποψη κορμοστασιάς ή μυών. Και τότε η μοναξιά μας θυμάται κάποια λόγια του Bertrand Russel: περνώντας έξω από ένα σχολείο είδα ένα μεγαλύτερο παιδί να χτυπάει ένα μικρότερο. Κι όταν το ρώτησα γιατί, εκείνο μου απάντησε: "με χυπούν οι μεγαλύτεροι κι εγώ χτυπώ τους μικρότερους. Είναι δίκαιο". Με αυτά τα λόγια εκείνο το παιδί συνόψισε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία.

Η μοναξιά μας εισπράττει σαν μυγοχέσματα που εκτοξεύονται προς το κεφάλι της τα παραληρήματα τρόμου και αγωνίας για το μέλλον που ξερνάνε οθόνες-ιδιοκτησία κάποιων πολύ λίγων οικογενειών που τρέφουν τις φιλοδοξίες τους και τα σκοτεινά τους πλάνα με το φόβο, την εισπνοή κοινωνικών, πολιτικών και πολιτισμικών μιμιδίων και την κατευθυνόμενη ενσωμάτωση σε συγκεκριμένες νόρμες των πολλών, μα στρατηγικά "ζαλισμένων". Και θυμάται αυτή τη φορά κάποια λόγια του Μπρεχτ: "οι χορτάτοι μιλούν στους πεινασμένους για τις δύσκολες εποχές που έρχονται".

Η μοναξιά μας παραείναι πολύτιμη για να την παραδώσουμε σαν κουρσεμένο κάστρο στα χέρια της "ωρίμανσης", της κανονικότητας, της οποιασδήποτε στράτευσης, της ενσωμάτωσης σε κουλτούρες θανάτου ή αντι-κουλτούρες που ξεπέφτουν στην αντιδραστικότητα και τη στείρωση τελικά της ανθρώπινης διάνοιας και της αρχέγονα ελεύθερης φύσης της.


Η μοναξιά μας αγαπάει τους ανοιχτούς ορίζοντες. Και ελκύεται από τους ανθρώπους που κατανοούν και σέβονται τις βαθύτερες ανάγκες της μοναξιάς κάθε ανθρώπινου όντος και που συγχρόνως ξέρουν να τη διαχειρίζονται αρμονικά και δημιουργικά στις σχέσεις τους με τους άλλους ανθρώπους.

Η μοναξιά μας είναι από χώμα και λάσπη. Αλλά και από αστερόσκονη μαζί!

 -μια ομολογουμένως αγαπημένη μας πολυχρησιμοποιημένη εικόνα-  

Ο Ένοικος...

Μorgellons και νανοΐνες ως δώρο εξ ουρανού!

 - Συσχετίστε όλα όσα ακολουθούν με αυτά:
 Η εφιαλτική "παραίσθηση" με το όνομα "Μοrgellons"!
 ΦΑΚΕΛΟΣ "ΑΕΡΟΨΕΚΑΣΜΟΙ"-1ο ΜΕΡΟΣ: Chemtrails « Εγκλήματα αεροψεκασμών και συγκάλυψη»
 ΦΑΚΕΛΟΣ "ΑΕΡΟΨΕΚΑΣΜΟΙ"-2ο ΜΕΡΟΣ -

 “Ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει με τα μάτια του, αν ο νους του είναι τυφλός”

Ακρόαση για τα Chemtrails και την Γεωμηχανική στις 15 Ιουλίου 2014

Παρενέργειες των Νανοϊνών Το παράδειγμα των νανορομπότ των αεροψεκασμών. Βεβαίως με κάτι τόσο ακραίο όπως να εγκαθίσταται η Νανοτεχνολογία στα σώματα των ανθρώπων συμπεραίνεις ότι θα υπάρχουν προβλήματα υγείας και παρενέργειες. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα στα ΜΜΚ που δείχνουν πως οι παρενέργειες που περιγράφονται παρακάτω αναγνωρίζονται και συνδέονται με κάτι γελοίο η βλακώδες που εξουδετερώνει την αυθεντικότητα του μυαλού του θεατή. Σαν αποτέλεσμα πείθουν τον θεατή να απορρίψει μια πραγματική παρενέργεια σαν κάτι που είναι πολύ τρελό για να είναι αληθινό. Κάθε παρενέργεια αντιμετωπίζεται και με μια ταινία του Χόλυγουντ!
- *μια λίστα με μια σειρά θεμάτων υγείας και παρενεργειών, που σύμφωνα με το άρθρο συνδέονται με τον ψεκασμό νανοϊνών μέσω των chemtrails, ακολουθεί στο τέλος αυτής της ανάρτησης -

...
Morgellons: Τα Morgellons δυνητικά μπορούν να χτυπήσουν τον καθένα. Είναι ένα απ’ ευθείας πρόβλημα των νανο-ινών. Το ανοσοποιητικό των ανθρώπων δεν μπορεί να δει ή να αναγνωρίσει αυτές τις ίνες. Σημείωσε ότι τεχνικά ο καθένας μας μπορεί να έχει Morgellons (νανο-ίνες), τα συμπτώματα των Morgellons παρουσιάζονται όταν το σώμα προσπαθεί να απαλλαγεί από αυτά, με τον μόνο δυνατό τρόπο, που είναι η αποβολή από το δέρμα. Στο www.miastala.com παλαιότερα και στο www.terrapapers.com έχουμε δημοσιεύσει πολλά άρθρα επί του θέματος, όταν ήταν άγνωστα θέματα στους περισσότερους και δεν υπήρχε βιβλιογραφία στην Ελλάδα. Φυσικά, τι ξάφνιασμα,  κάποιοι τα δημοσίευσαν σωστά και κάμποσοι τα γάμησαν -σκόπιμα ή ελεγχόμενοι, γιατί πληρωμένοι δεν είναι το αποκλείει η ηλιθιότητα τους, άλλωστε το πιο φτηνό πράγμα στο ιντερνέτ είναι το trolling- αρχίζοντας από τον Μετεωρολογικό Πόλεμο.

Παραισθησιακή Παρασίτωση, Morgellons

Εδώ και μερικά χρόνια έχει παρουσιαστεί μια αρρώστια που θυμίζει επιστημονική φαντασία. Η ιατρική συστημική κοινότητα, εκτός του ότι είναι «μυωπική κι άλλων ρήμασι πείθεται», την χαρακτηρίζει «Παραισθησιακή Παρασίτωση». Τα βασικά συμπτώματα είναι τα εξής: Αρχικά, έχει κάποιος την αίσθηση ότι κάτι περπατάει κάτω από το δέρμα του. Κατόπιν παρουσιάζονται εξογκώματα και στην συνέχεια έλκη, από όπου βγαίνουν φωσφορίζουσες ίνες, δείτε στις εικόνες κάτω. Ο άνθρωπος διαλύεται προοδευτικά εξαιτίας της αναιμικής λειτουργίας του οργανισμού του. Επισήμως δεν αναγνωρίζεται σαν αρρώστια και τους βγάζουν όλους τρελούς ! αλλά οι άνθρωποι πεθαίνουν υποφέροντας φρικτά. Μερικοί γιατροί που νοσούν οι ίδιοι, διεξάγουν μόνοι τους έρευνα με ηλεκτρονικά μικροσκόπια. Προσπαθούν να βρουν άκρη και έχουν μείνει έκπληκτοι από την αδιαφορία του ιατρικού συστημικού κατεστημένου. Οι φωτογραφίες που υπάρχουν μοιάζουν βγαλμένες από έργο επιστημονικής φαντασίας, μόνο που είναι πραγματικές. Η νανοτεχνολογία και η ναοϊατρική έχουν υλοποιήσει κάτι εφιαλτικό. Αυτές οι ίνες μοιάζουν να έχουν νοημοσύνη.

Αναπαράγουν δια αντιγραφής τον εαυτό τους στο ανθρώπινο σώμα, στο ζώο η στο φυτό που χρησιμοποιούν σαν ξενιστή, βάσει της εσωτερικής τους γενετικής τους κωδικοποίησης και των ενσωματωμένων εντολών. Ένα από τα πολλά είδη των εν λόγω ινών, η μπλε ίνα, έχει χρυσή κεφαλή με ενσωματωμένη κάμερα και φλας εικ. κάτω. Ελέγχεται από ασύρματα δίκτυα βαθμωτών πεδίων !!! Όχι δεν σας δουλεύω, είναι η φρικτή αλήθεια. Αυτό σημαίνει ότι πολλά χρήματα των μαύρων κονδυλίων έχουν επενδυθεί εδώ. Όσοι ανησυχούν μήπως τους εμφυτεύσουν βιολογικό τσιπάκι στο μέλλον (για το 666 και άλλα τέτοια γραφικά) ας ηρεμήσουν κι ας το απολαύσουν, είναι ήδη μέσα τους. Είναι ήδη γεμάτοι, όπως και το περιβάλλον γύρω τους είναι γεμάτο από τις ίνες των morgellons.

Η φωτογραφία είναι από δείγμα morgellons που αφαιρέθηκε
από το δέρμα του μηρού του άρρωστου  στις ΗΠΑ στις 7 Αυγούστου 2011.
Στο δείγμα της φωτογραφίας βλέπετε την ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ!!! Πόσο Παραισθησιακό … βλέπεις;

 Βιο-έντομα Morgellons, νόσος του Crohn και Γενετικοί Δείκτες

Η κρυμμένη ιστοσελίδα NIH καταχωρεί το Χρωμόσωμα 1q42 ως υπεύθυνο για την αρρώστια των Morgellons !!!!! (duplication/trisomy of 1q42 11 q42 12). Αυτό το κάνει το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ !!!!! Η ιστοσελίδα δεν είναι πλέον διαθέσιμη, ακόμη και τα cached copies εξαφανίσθηκαν από το Ιντερνέτ ! Τι μας τσαμπουνάνε τόσα χρόνια οι γιατροί κυρίως στις ΗΠΑ; Την έκφραση «Παραισθησιακή Παρασίτωση» tres sick, πολύ μα πολύ sic !!

Η εφιαλτική "παραίσθηση" με το όνομα "Μοrgellons"!

Η Καναδή Joni Mitchell είναι, για όσους ασχολούνται με τη μουσική, μια από τις σημαντικότερες και ιστορικότερες παρουσίες της folk/rock σκηνής, με τεράστια καριέρα και διακρίσεις. Αυτό που δεν γνωρίζουν ίσως πολλοί είναι το γεγονός ότι η 71 ετών σήμερα καλλιτέχνης υποφέρει από μια πολύ "ιδιαίτερη" και σίγουρα αμφιλεγόμενη ασθένεια, που το ιατρικό κατεστημένο χαρακτηρίζει ως "παραισθησιακή παρασίτωση". Tο σύνδρομο Μοrgellons:
Morgellons Disease, Joni Mitchell's Condition: Yes, It's 'Real'

H ίδια η τραγουδίστρια, σύμφωνα με το παραπάνω άρθρο, δηλώνει για το "φανταστικό" σύνδρομο που άλλαξε δραματικά τη ζωή της: "στις ΗΠΑ τα morgellons αποτελούν μια μη διαγνωσμένη ασθένεια, καθώς  χαρακτηρίζεται ως παραισθησιακή παρασίτωση και σε παραπέμπουν στους ψυχίατρους". Η ίδια είχε δηλώσει σε συνέντευξή της, όπως διαβάζουμε εδώ, στους New York Times to 2010: "ίνες σε μια ποικιλία χρωμάτων προεξέχουν από το δέρμα μου σαν μανιτάρια μετά από καταιγίδα και δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως ζωικές ή φυτικές ή ορυκτές. Η ασθένεια των Morgellons είναι ένας αργός κι απρόβλεπτος φονιάς-μια τρομοκρατική ασθένεια. Θα ανατινάξει κάποιο από τα όργανά σας, αφήνοντάς σας στο κρεβάτι για ένα χρόνο!" Παράλληλα η διάσημη τραγουδίστρια με τη σπουδαία καριέρα είχε να αντιμετωπίσει και την πολιομυελίτιδα -"I'm a polio survivor" δηλώνει- και επισήμανε ότι γνωρίζει καλά πόσο συντηρητικό είναι στις αντιλήψεις του το ιατρικό σώμα.

Οι ασθενούντες διακατέχονται γενικά από την αίσθηση ότι παράσιτα ή έντομα κινούνται κάτω από το δέρμα, αλλά παρουσιάζουν και εξανθήματα ή πληγές -κι εδώ είναι το απίστευτο και καθόλου γέννημα "διαταραγμένης φαντασίας"- με ίνες που φωσφορίζουν να βγαίνουν από το δέρμα του πάσχοντος!!! Το CDC, το κέντρο ελέγχου και πρόληψης νοσημάτων στις ΗΠΑ, χαρακτηρίζει το αλλόκοτο αυτό σύνδρομο ως ψυχοσωματική διαταραχή:

Guy Debord-Critique De La Separation-Κριτική του διαχωρισμού...

Guy Denning art

..................................................................
Άφησα τον καιρό να αποφασίσει. Άφησα αυτο που έπρεπε να υπερασπιστώ...

Το πρόβλημα συνεχίζει να τιθεται τα δεδομένα του μπλέκονται,
πρέπει να καταφύγουμε σε άλλα μέσα.

Αυτό το άμορφο μηνυμα δεν έχει κανένα λόγο για να τελειώσει,
οπως δεν ειχε και κανέναν λόγο για να αρχίσει....

"....Δεν ξέρει κανείς τι να πει.
Η συνέχεια των λέξεων επαναλαμβάνεται και οι χειρονομίες αναγνωρίζουν τον εαυτό τους.
Εξω απο μας.
Υπάρχουν βέβαια κυριευμένες συμπεριφορές.
Αποτελέσματα που μπορούν να ελεχθούν.
Πολύ συχνά είναι διασκεδαστικό.
Αλλά,
τόσα και τόσα πράγματα που επιζητήθηκαν δεν έγιναν εφικτά.
Ή έγιναν εν μέρει. Ή όχι όπως το νομίζαμε.
Τι είδους επικοινωνία θελήσαμε ή γνωρίσαμε ή μόνον προσποιηθήκαμε;

Ποιό πραγματικό σχέδιο χάθηκε;

Η πραγματικότητα ειναι το ανικανοποίητο.........."



το διαβάσαμε στην ΙΝΔΙΑΝΑ

μονάχα οι τρελοί

Εδώ στα χαμηλά, κανέναν δεν ακούς

μονάχα κραυγές από ζωντανούς

Εδώ στα χαμηλά, τα όνειρα δεν ζουν

όλες οι ζωές ανήκουν σε νεκρούς

Εδώ στα χαμηλά, οι καρδιές αναζητούν

ανθρώπους θύματα για ν΄αγαπηθούν 

Εδώ στα χαμηλά, θεούς και δαίμονες ρωτούν

γιατί οι άνθρωποι αιώνια δεν ζουν

Εκεί ψηλά, στην κορφή της ψυχής

κανέναν ψέμα δεν μπορεί να κρατηθεί

Εκεί ψηλά, στην κορφή της ψυχής

το όνειρο πεθαίνει και αρχίζεις να το ζεις

Εκεί ψηλά, στην κορφή της ψυχής

καμία αγάπη δεν μένει ορφανή

Εκεί ψηλά, στου ανθρώπου την ψυχή

μονάχα οι τρελοί ανεβαίνουν στην κορφή

Άκης κουστουλίδης

Yπόγεια Τάξη

 

Όταν οι "γνώσεις" γίνονται ένα άχρηστο έως επικίνδυνο φορτίο, κακοποίησης των ανθρώπων και του κόσμου ...

Παπανούτσος, "Πρακτική Φιλοσοφία", σελίδα 308, παράγραφος δεύτερη:

 ""Χωρίς αυτό τον τελευταίο όρο (την επαρκή συνθήκη του μαθηματικού) ο επιστήμονας ή ο τεχνικός μας θα καταντήσει ένας τερατώδης νους τοσο προσηλωμένος στις άτεγκτες γενικεύσεις του, ώστε να είναι ικανός για τις μεγαλύτερες θηριωδίες.
Και τουτο επειδή έχει μείνει στη μέση του δρόμου: στάθηκε στις γνώσεις, δεν προχώρησε εώς την γνώση.
Εώς δηλαδή εκείνη την ολοκλήρωση του πνεύματος που δεν ξεχωρίζει πια με στεγανά τοιχώματα από δω την "αλήθεια", από κει την "ομορφιά" και παραπέρα την "αρετή", αλλά αισθάνεται , κρίνει και τιμά, σα μια ακατάλυτη ενότητα, την αρετή μέσα στην ομορφιά της αλήθειας.""

από τη "nnan"

To παραθέτουμε (μαζί με τον τίτλο αυτής της ανάρτησης) ως συμπλήρωση χρήσιμη στο "παραλήρημά μας":   Να το φωνάξουμε άλλη μια φορά: " Βία ειναι οι πανελλήνιες και όλη η γαμημένη σας παιδεία. "

"Ο κόσμος μας"

"Αν αυτός
η ακόμη περισσότερος
είναι ο κόσμος μου και ο δικός σου

τότε ένοχος είμαι κι εγώ
ένοχος κι ο εαυτός σου!"


Θα ήταν ψέματα αν έλεγα ότι δεν μου άρεσε και δεν με ευχαρίστησε το rock'n'roll αποτέλεσμα του παντρέματος της μουσικής των Pirates City (Kαλώς ήρθατε στην "Πόλη των Πειρατών"!) με δικούς μου στίχους. Ευχαριστώ πολύ παιδιά και πάντα φασαριόζοι!

ανιχνευτής

Aυτοκρατορίες πομποδών τζακιών
σε δημοκρατίες ανασφαλών αστών

Τι είναι το "Κοσμικό Δίκτυο"

To κείμενο που ακολουθεί το είχαμε αλιεύσει απ΄το locus-7 και αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο του Γιώργου Μπαλάνου "Οι Δρόμοι της Γνώσης". Eνός συγγραφέα που το γράψιμό του συνιστά ένα συναρπαστικό διαρκές διανοητικό παιχνίδι με το συχνά εμβρόντητο αναγνώστη, ένα διαρκές κέντρισμα για αντιληπτική υπέρβαση. Κι ενός εκ των εν ζωή κορυφαίων, πιθανόν και  παγκοσμίως, μελετητών και ερευνητών του...πώς να το θέσουμε; του "άλλου", του "παράξενου", του "απαγορευμένου".. Αν και οι ορισμοί όπως προκύπτουν από τη χρήση λεκτικών όρων είναι περιοριστικοί ή και ελάσσονος σημασίας. Μέσα σε σύμπαντα μέσα σε σύμπαντα, όπως άλλωστε ισχύει για τους μικρόκοσμους και μακρόκοσμους, εκεί όπου οι δομικοί λίθοι είναι τελικά η "πληροφορία",  μέσα σε πεδία περιδινούμενων δινών και εύπλαστων, άπειρων πραγματικοτήτων. Οι οποίες όταν όχι και τόσο σπάνια "αγγίζονται" ή συγκλίνουν, δημιουργούν "ρήγματα", "εισόδους" και "εξόδους" -νάτοι πάλι οι ορισμοί!- και σίγουρα πολύ ενδιαφέροντα φαινόμενα, συχνότατα σοκαριστικά έως και τρομαχτικά για τον ανύποπτο τυχερό ή άτυχο..ή όπως το πάρει τελικά κανείς.

Ο Ένοικος...

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ

Εντυπωσιακό ως φράση, αλλά... τι στο δαίμονα είναι το Κοσμικό Δίκτυο; Και πώς το αναζητάμε; Ακόμη και ένα λαγωνικό χρειάζεται να ξέρει τη μυρωδιά του συγκεκριμένου πράγματος πριν αρχίσει να ψάχνει γι’ αυτό.

Και ένα ανθρώπινο λαγωνικό –όντας μάλλον οπτικό παρά οσμητικό ζώο– χρειάζεται να ξέρει τι “σουλούπι” έχει αυτό που ψάχνει πριν αρχίσει να το αναζητά. Διαφορετικά, μπορεί να το δει και να μην το γνωρίσει – ή και να το έχει ήδη βρει δίχως να το ξέρει.

Είναι γεγονός ότι στα πρώτα βήματα κάθε έρευνας, η “εικόνα”, η γνώση της εξωτερικής όψης του ζητούμενου είναι πιο χρήσιμη από την εσωτερική υπόσταση, έστω κι αν η δεύτερη είναι πιο αληθινή. Ο πρωτάρης αναζητητής χρειάζεται μάλλον μια ρεαλιστική φωτογραφία παρά ένα αφηρημένο πορτρέτο. Η έρευνα της βαθύτερης και αθέατης υπόστασης των πραγμάτων δεν μπορεί καν ν’ αρχίσει εάν υπάρχει άγνοια της εξωτερικής τους όψης. Αλλά συχνά αυτή η ίδια η φύση της εξωτερικής όψης κάνει τη μορφή εντελώς αθέατη, έστω κι αν και είναι εκεί, μπροστά στα μάτια μας.

Σαν μια μαύρη γάτα στο σκοτεινό φόντο της νύχτας.

Και το Κοσμικό Δίκτυο είναι μια τέτοια μαύρη γάτα!

Z Z Z

Όπως έχω διαπιστώσει, τόσο από καθαρά θεωρητικές συζητήσεις όσο και από πρακτικά εγχειρήματα με “αμύητους” τρίτους, εκεί που συχνά σκοντάφτει ένας αρχάριος είναι στην αδυναμία του να διαμορφώσει μια στοιχειώδη λειτουργική αντίληψη περί της συγκεκριμένης “μορφής” του Κοσμικού Δικτύου όπως αυτό νοείται στην Κοσμική Βιοδυναμική.

Το πρόβλημα εδώ είναι ότι ο αρχάριος δεν καταφέρνει να σχηματίσει μια σαφή εικόνα την οποία, χρησιμοποιώντας τη μετά σαν βασικό πλαίσιο αναφοράς ή σαν σημείο εκκίνησης, να μπορεί να προχωρήσει σε κάτι πρακτικό και συγκεκριμένο. Αυτό γιατί, όπως αναλύσαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, του λείπουν οι σχετικές “προσλαμβάνουσες παραστάσεις” που θα του επέτρεπαν να σχηματίσει την αναγκαία εικόνα με ικανοποιητική σαφήνεια. Ως αποτέλεσμα, συχνά η όλη προσπάθεια εκφυλίζεται έτσι σε κάτι το απογοητευτικά νεφελώδες δίχως πρακτικά αποτελέσματα.

Όντας ασύλληπτα πολυδιάστατο και έξω από την καθημερινή εμπειρία, το Κοσμικό Δίκτυο ξεγλιστρά σαν χέλι από τις προσπάθειες του νου να σταθεροποιήσει τη σχετική εικόνα στην εσωτερική οθόνη της σκέψης. Έτσι η εικόνα παραμένει υπερβολικά “φλου” –σαν κακοσυντονισμένη TV– μην επιτρέποντας στη συνείδηση να τη χρησιμοποιήσει σαν οδηγό και σαν σημείο εκκίνησης στην έρευνα.

Για τον έμπειρο δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα –τουλάχιστον όχι στον ίδιο βαθμό– αλλά, για εκείνον που πρωτοξεκινά, μια σχετικά σαφής αντίληψη για τη εξωτερική όψη του Κοσμικού Δικτύου είναι σχεδόν αναγκαία. Δίχως αυτή την “εικόνα” το κρίσιμο βήμα από τη θεωρία στην πράξη γίνεται μάλλον προβληματικό και αβέβαιο.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, συχνά ακόμη και η πιο απλή οδηγία ή εξήγηση που επιχειρεί να δώσει κανείς γίνεται ακατανόητη αν προηγουμένως ο άλλος δεν έχει ήδη αποτυπωμένο στο νου του ένα στοιχειώδη “χάρτη” που ν’ απεικονίζει με αδρές γραμμές αυτό το απέραντο πλέγμα που λέγεται “Κοσμικό Δίκτυο” – στην έκταση τουλάχιστον που μπορεί να το συλλάβει ή, μάλλον, να το απεικονίσει ο ανθρώπινος νους.

Λοιπόν – πώς ακριβώς είναι το Κοσμικό Δίκτυο; Ποια είναι η μορφή και το σουλούπι του;

Ας αρχίσουμε από το Τίποτα!

Αντάρτικη Οντολογία

Η Αντάρτικη Οντολογία είναι μια πρακτική που περιγράφεται από τον Ρόμπερτ Άντον Γουίλσον σα μέθοδος να αντιμετωπίζεις ανθρώπους με απολύτως παγιωμένη κοσμοθεωρία, όπως για παράδειγμα θρησκευτικούς φονταμεταλιστές και υλιστές.

Στο βιβλίο του Illuminati Papers ο Γουίλσον ορίζει την Αντάρτικη Οντολογία ως εξής: "Είναι η βασική τεχνική που χρησιμοποιώ σε όλα μου τα βιβλία. Η Οντολογία είναι η μελέτη του είναι. Η Αντάρτικη προσέγγιση είναι να μπλέξεις τόσο πολύ τα στοιχεία του κάθε βιβλίου, έτσι που ο αναγνώστης να πρέπει να αποφασίσει σε κάθε σελίδα "Πόσα απ'αυτά είναι πραγματικά και πόσα μια φάρσα;"".

Ο στόχος της Αντάρτικης Οντολογίας είναι να εκθέσει άτομα σε ριζοσπαστικά καινούργιες ιδέες, σκέψεις και λέξεις με σκοπό να προκαλέσει νοητική δυσαρμονία και να τα κάνει να νιώσουν ώς ένα βαθμό άβολα φέρνοντας τα παγιωμένα πιστεύω τους σε αντιπαράθεση με νέες ιδέες.

Ο τελικός στόχος της Αντάρτικης Οντολογίας είναι να προκαλέσει θετικές εγκεφαλικές αλλαγές και καινούργιους τρόπους αντίληψης και προσαρμογής στην πραγματικότητα.

Πάρθηκε από τη Discordia, όπως είχε παρθεί και αυτό: 'Οι άνθρωποι πρέπει να χάσουν το μυαλό τους προτού βρουν τα λογικά τους’ 

Όσον αφορά τη δική μου άποψη;

Μήπως τελικά ο κόσμος μας είναι...μια μεγάλη κουφάλα;

"το πολικό άνοιγμα στο βόρειο πόλο"

"Μα γίνεται να εξηγηθεί επιστημονικά μία κούφια γη;"

 Ως εισαγωγή στη σχετικά σύντομη μας περιήγηση(σε σχέση με όλα όσα έχουν γραφτεί ή ειπωθεί) σε αυτή την, αν μη τι άλλο, γοητευτική θεωρία, ας ξεκινήσουμε με την παραπομπή σε ένα εντυπωσιακό βίντεο, πριν προχωρήσουμε στο αμέσως επόμενο: National Geographic - The world's biggest cave

"Αν η Γη ήταν συμπαγής μάζα και όχι Κούφια, η ταχύτητα της περιστροφής της γύρω από τον άξονα της θα την έσπαγε σε χιλιάδες κομμάτια" Δ. Κούγκουλος



" This is the First Movie ever to be seen of the Polar entrance & the powerful Aurora Borealis like energy field that is occurring at the entrance. This is literally looking into the 5th Dimension from the Russian MIR space station. A truly Celestial vision more beautiful than we could have ever imagined, simply breathtaking.( Both POLES are -No Flight Zones- so this extraordinary document has been made accessible by a courageous russian Whistle Blower)"
περισσότερα στοιχεία (στα αγγλικά) διαβάστε στο youtube στα σχετικά με το παραπάνω βίντεο...

...το ιδιαιτέρως ενδιαφέρον θέμα της "κοίλης (ή κούφιας)γης". Παραθέτω αρχικά κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες που αναφέρει ένας γνώστης επί του θέματος, όπως αποδεικνύεται, σε κάποιο φόρουμ. Όσοι ενδιαφέρονται για αυτό ζήτημα μπορούν να δουν το όσα γενικά ακολουθήσουν ως αφετηρία για τις δικές τους έρευνες. Εδώ να επισημάνουμε επίσης ότι η υπέροχη, αλληγορική ισπανική ταινία "ο λαβύρινθος του Πάνα" (από τις αγαπημένες μας) έχει να πει κάποια πράγματα, με το δικό της τρόπο,  πάνω σε όλα αυτά και ειδικά όσον αφορά το θρύλο για το "βασιλιά του κόσμου" απ'το θρυλικό υπόγειο βασίλειο της "Αγκάρτι" ή Αγκάρθα

 «Κάτω από το φλοιό της γης που έχει πάχος 800 χιλιόμετρα, υπάρχει ένα κενό. Ένα τεράστιο κούφωμα. Μέσα σε αυτό το κενό, υπάρχουν τρεις oμόκεντροι πλανήτες, με τον ίδιο άξονα. Έχουν περίπου το μέγεθος του Άρη της Αφροδίτης και του Ερμή...»
ΕΝΤΜΟΥΝΤ ΧΑΛΕΫ, αστρονόμος, 1692

«Δηλώνω ότι η γη είναι κούφια. Το εσωτερικό της κατοικείται και αποτελείται από ένα αριθμό συμπαγών ομόκεντρων σφαιρών, η μία μέσα στην άλλη, και είναι ανοιχτή στις περιοχές των πόλων στη 12η ή 16η μοίρα. Αναζητώ εκατό γενναίους συντρόφους, εφοδιασμένους και εξοπλισμένους πολύ καλά, για να ξεκινήσουμε το φθινόπωρο από τη Σιβηρία με τάρανδους και έλκηθρα, με κατεύθυνση τους πάγους της βόρειας παγωμένης θάλασσας. Δεσμεύομαι προσωπικά ότι θα βρούμε μία θερμή και πλούσια χώρα γεμάτη από ωφέλιμα φυτά και ζώα. Αν δεν συναντήσουμε ανθρώπους όταν φθάσουμε σε 82 μοίρες βόρειο πλάτος, θα επιστρέψουμε την επόμενη άνοιξη.»
ΤΖΩΝ ΚΛΗΒΣ ΣΥΜΣ, πρώην λοχαγός πεζικού, Μάιος 1818 - Οχάιο, ΗΠΑ

«Η αληθινή κατοικία του Απόλλωνα βρίσκεται ανάμεσα στους Υπερβόρειους, σε μία χώρα αιώνιας ζωής. Η Λητώ, η μητέρα του Απόλλωνα, γεννήθηκε σε ένα νησί στον αρκτικό ωκεανό, πολύ πιο πέρα από το βόρειο άνεμο. O θεός που κάθεται στο κέντρο, στον ομφαλό της γης, είναι ο Κύριος των μύθων και ο Δημιουργός των θρησκειών της ανθρωπότητας.»
ΠΛΑΤΩΝ

«Ο κόσμος μας δημιουργήθηκε αρχικά μόνο για το εσωτερικό του. Η απόσταση μεταξύ των 2 εσωτερικών επιφανειών είναι 1000 χιλιόμετρα λιγότερη από τη διάμετρο της Γης. Στο κέντρο βρίσκεται μία τεράστια μπάλα θαμπής κόκκινης φωτιάς, περικυκλωμένη από ένα λευκό απαλό φωτεινό σύννεφο. Εκεί βρίσκεται ο θρόνος του βασιλιά του κόσμου.»
ΓΟΥΙΛΣ ΤΖΩΡΤΖ ΕΜΕΡΣΟΝ, 1908

Ο Ελβετός μαθηματικός ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΟΗΛΕΡ (1707-1783), πίστευε ότι στο κέντρο της γης, υπήρχε ένας μικρός ήλιος, που έριχνε το ήπιο φως του σε ένα πολύ ανεπτυγμένο υπόγειο πολιτισμό.

Ο ΛΟΡΔΟΣ ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΜΠΑΛΓΟΥΕΡ ΛΥΤΟΝ (1803-1873), στο περίφημο βιβλίο του «Η Επερχόμενη φυλή» λέει πως ακολουθώντας τις στοές ενός μεταλλείου, βρέθηκε σε ένα υπόγειο κόσμο όπου συνάντησε φτερωτά όντα, καθώς και μία φυλή που αποκαλεί τον εαυτό της Βριλ-για. Οι Βριλ-για, διατηρούν ένα σοφό και ανώτερο πολιτισμό, και είναι κάτοχοι της «δύναμης Βριλ», που την χειρίζονται μέσω ενός θαυματουργού ραβδιού. Η δύναμη Βριλ, είναι η υπέρτατη γήινη δύναμη και δημιουργείται από τη συλλογή της αιθερικής ενέργειας της γης, σε σύνδεση με την προσωπική ενέργεια του ανθρώπου. (Βλέπε υπερόπλα Τέσλα, οργογεννήτρια Ράϊχ,  εναέριο εύπλαστο ρευστό του Συμς, Μέσμερ-Μεσμερισμός ή Ζωικός Μαγνητισμός κλπ)

Ο ΑΔΟΛΦΟΣ ΧΙΤΛΕΡ, που ήταν μέλος της εταιρείας της Θούλης και της αδερφότητος των Βριλ, ξεκίνησε την επιχείρηση Υπερβόρεια που είχε ως σκοπό τις ανασκαφές σε διάφορα σημεία της Ευρώπης για την ανακάλυψη ιχνών μιας Αρείας υπόγειας ανώτερης φυλής. Στην Ελλάδα έγιναν έρευνες στο φαράγγι του Βίκου, στη Γαύδο, στο Δίστομο και αλλού.
Ο Χίτλερ πίστευε πως η γη είναι κούφια και πως η καμπυλότητά της θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την εκπομπή υπέρυθρων ακτινών, που θα μπορούσαν να καταγράψουν κινήσεις σε τεράστιες αποστάσεις και για την διενέργεια πολεμικών επιχειρήσεων πίσω από τις γραμμές του εχθρού μέσω υπόγειων διαδρομών.

Η Βουδιστική παράδοση ονομάζει ΜΑΝΟΥ τον άρχοντα - επόπτη του πλανήτη. Το όνομα Μανού συναντάται με διάφορες παραλλαγές σε πολλούς αρχαίους λαούς. Είναι ο ΜΕΝ ή ΜΗΝ των Αιγυπτίων, αλλά και ο Άμμων-Ρα (κρυμμένος ήλιος), ο Μίνωας των Ελλήνων κ.ά. Η Ινδουιστική παράδοση έχει αναφορές στον ΤΣΑΚΡΑ-ΒΑΡΤΗ (εκείνος που θέτει σε περιστροφή τον τροχό) ή παγκόσμιο μονάρχη (βλ. Α-πόλλων ή Α-πολλών ή Α-Πόλον του Πλάτωνα).

Η σπηλιά της Πεντέλης θεωρείται «Αιπόλειο του Πανός», δηλαδή ο πόλος του Πάνα ή του παντός.

Οι ΑΝΑΣΑΖΙ, οι οποίοι εμφανίστηκαν ξαφνικά στην Δυτική Αμερική το 100 π.Χ. και εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς 15 αιώνες αργότερα, πίστευαν πως οι πρόγονοί τους βγήκαν από τον κάτω κόσμο μέσα από μία τρύπα που ενώνει την επιφάνεια με το κέντρο της γης, μέσα από την ίδια τρύπα οι ψυχές των νεκρών γυρνάνε στην αρχέγονη πατρίδα τους. Έχτιζαν υπόγειες κατοικίες ή σε κοιλώματα του εδάφους και ναούς κοντά σε τρύπες. Έχτιζαν πενταόροφα κτήρια 2000 δωματίων!!! Οι Ινδιάνοι Ναβάχο τους έδωσαν το όνομα Ανασάζι που σημαίνει «ξένοι αρχαίοι».

~*~*~

 Τις πρώτες αναφορές για μια κούφια γη τις βρίσκουμε σε αρχαία Ελληνικά κείμενα ως κόσμο του Άδη κάτω από την γη, στην Ιλιάδα. Μπορούσαν να μπουν στο κόσμο αυτόν και κοινοί θνητοί αντιμετωπίζοντας τον Κέρβερο. Αναφορές υπάρχουν και για την τιμωρία που επέβαλε ο Δίας στους Τιτάνες φυλακίζοντας τους μέσα στην Γη.

Η θεωρία της Κούφιας γης ενισχύθηκε -και σε εκείνα τα χρόνια απέκτησε και οπαδούς- αρκετά χρόνια αργότερα με τον Ιούλιο Βερν, τον Έντγκαρ Άλαν Πόε και άλλους αξιόλογους συγγραφείς να γράφουν για αυτήν.

Οι φήμες λοιπόν, που οι οπαδοί της "Κούφιας Γης" υποστηρίζουν ως πραγματικότητα, αναφέρουν: