Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2016

Μαριονέτες, παραμύθια της συμφοράς και ιστορίες τρόμου και αγωνίας: πτώση στον επίγειο "παράδεισο"!




"Ο άνθρωπος γεννήθηκε ελεύθερος και παντού είναι αλυσοδεμένος"
Ζαν-Ζακ Ρουσσώ, Γαλλία 18ος αιώνας

" Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, όμως είμαι σκλάβος"
σύνθημα σε τοίχο των Εξαρχείων, 21ος αιώνας




" Η Υπόνοια είναι ένα hip-hop συγκρότημα από τη Χίο, που δημιουργήθηκε το 2003, από τον Flykid. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεπτείτε το www.yponoia.com "

Δυνατοί και γεμάτοι ευαισθησία στίχοι, με πολύ καλή μουσική επένδυση του είδους, από το μουσικό σχήμα του flykid, ο οποίος μας έχει δώσει και το αξιομνημόνευτο "τον κόσμο σας γκρεμίζω". Κι ένα εξαιρετικό animation για να εμπλουτίσει τα προηγούμενα με την παραστατικότητα και τους συμβολισμούς της εικόνας.
 Επιπλέον, και κάποιες σκέψεις μέσω αφηγήσεων από εμάς, με αφορμή το παραπάνω, άξιο προσοχής κατά την άποψή μας, αποτέλεσμα:


" Όμως εγώ θα σου πω ένα μεγάλο και πολύτιμο μυστικό:
Ο κόσμος αυτός δεν είναι ο μοναδικός που μπορεί να υπάρξει και οι δράκοι δεν είναι ανίκητοι-ποτέ δεν ήταν, όπως σωστά το υποπτεύτηκες με τα αλάνθαστα παιδικά σου αισθητήρια! Η ισχύς τους φωλιάζει πρώτα στο μυαλό των ανθρώπων και στη συνέχεια καθορίζει την πραγματικότητά τους.
Μην αφήνεις να σε καταπίνει η μαυρίλα και οι στάχτες της και να σε ξερνάει γεμάτο πληγές. Όρθωσε το ξύλινο κορμάκι σου μπροστά στα σκυφτά και καμπουριασμένα ανθρώπινα κορμιά, από τα άχρηστα πράγματα που κουβαλούν στους ώμους τους. Και πες τους το, φώναξέ τους το! Αυτή είναι η πιο σπουδαία αλήθεια που σου χρειάζεται και  μπορεί να σε κάνει ν'αλλάξεις, να εξανθρωπιστείς μ'έναν τρόπο που θα βάλει το λιθαράκι του στο χτίσιμο ενός κόσμου διαφορετικού. Εκεί όπου τα παιδιά θα έχουν την παιδική ηλικία που τους πρέπει και οι μεγάλοι θα διατηρούν μέσα τους την αγνότητα του παιδιού."
 Το ξέσπασμα του μικρού ξύλινου ανθρωπάκου..


"  Ο άφοβος Τζακ να έχει καθηλωθεί σε αναπηρική καρέκλα λόγω της πτώσης του από τη φασολιά, καθώς την ώρα που σκαρφάλωνε (η εξελικτική πορεία του ανθρώπου) κάποιοι την έκοψαν για να την αποψιλώσουν μαζί με το υπόλοιπο δάσος, λόγω αλόγιστης και τοξικής εκμετάλλευσής του.
Το σπιτάκι των εφτά νάνων να έχει παρθεί από κάποια τράπεζα της παμφάγας παραμυθοχώρας, λόγω χρεών κι εκείνοι να έχουν καταντήσει άστεγοι, μπεκρήδες και επαίτες. Η δε Χιονάτη να βρίσκεται σε κώμα σχεδόν, γριά και παρατημένη σε κάποιο άθλιο ίδρυμα,  και ο πρίγκιπας, πριν καν τη γνωρίσει, είχε ήδη γίνει διευθυντής σε τράπεζα που ανήκε στον πατέρα του και πήρε το σπίτι των νάνων. Όσο για τη μάγισσα, αυτή συνεταιρίστηκε με τον πατέρα του πρίγκιπα και πίνουν μαζί το αίμα των υπηκόων του βασιλείου.
Επίσης, η ωραία κοιμωμένη δεν συνήλθε ποτέ από τον ύπνο της (ας πρόσεχε σε τελική ανάλυση κι εκείνη, γιατί η ίδια οδήγησε τον εαυτό της σε αυτή τη θέση), καθώς κανείς δεν βρέθηκε να νοιαστεί γι'αυτήν. Και η Σταχτοπούτα βολοδέρνει για ένα ξεροκόμματο, ως ενοικιαζόμενο "κοινωφελές" υπηρετικό προσωπικό, με ΜΚΟ την εταιρεία της μητριάς της. Η οποία πάντρεψε, φυσικά, την μια κόρη της με το βασιλιά κι ένωσαν έτσι τους οίκους τους κι επέκτειναν τις επιχειρήσεις τους. Η νεράιδα ποτέ δεν ήρθε να βρει τη Σταχτομπούτα, γιατί είχε "καεί" από τα ναρκωτικά. Που φρόντισαν να της πασάρουν οι ντήλερς που δουλεύουν για λογαριασμό των υπηρεσιών ασφαλείας του βασιλείου και βγάζουν με διάφορους τρόπους από τη μέση όσους έχουν "μαγικές δυνατότητες" ν'αλλάξουν την παραμυθοχώρα σε μια καλύτερη ιστορία για να ζει κανείς...
Όσο για τους πεινασμένους Χάνσελ και Γκρέτελ συνελήφθησαν για κατάληψη στο ζαχαρόσπιτο και ρίχτηκαν στα μπουντρούμια όπου τους άφησαν μόνιμα κουσούρια από το ξύλο οι μπασκίνες-δράκοι.
Α! ναι! Η κοκκινοσκουφίτσα, μετέφερε τον παραγόμενο πλούτο της οικογένειάς της και τον δικό της κατευθείαν στα αχόρταγα σαγόνια της "γιαγιάς"-καπιταλιστικής γουρουνομηχανής, όταν την άρπαξε (αφού πρώτα την κακοποίησε αναλόγως) η μαφία του κακού λύκου και τη μετέφερε σε κάποια μακρινή χώρα για να θησαυρίσουν εκδίδοντάς την... "
Η αφήγηση του παγκοσμιοποιημένου "παραμυθιού" μας πρέπει να λάβει τέλος, έτσι όπως την κατάντησαν!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου